Sunday, March 29, 2015

ဗ ာ း ေ တ ာ့ ဗ ရ က္ အ တြ က္ ျပ ဇ ာ တ္ တ စ္ ပု ဒ္




ျမင္ကြင္း။   ။ လက္ပံတန္းၿမိဳ ့နယ္တရားရံုး
                 မတ္ ၂၅- ၂၀၁၅။

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးတုန္းက
ပိုလန္က ကေလးေတြ အေမေပ်ာက္ေတာ့
ကေလးခ်င္းစုၿပီး
အေမေပ်ာက္ရွာတဲ့အေၾကာင္း
ခင္ဗ်ားေရးခဲ့တယ္ ဗားေတာ့ဗရက္။

ခင္ဗ်ားက ဟစ္တာလာကိုဆန္ ့က်င္တဲ့
ဂ်ာမန္ျပဇာတ္ဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ။

က်ေနာ္က စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုဆန္ ့က်င္တဲ့
ျမန္မာကဗ်ာဆရာ။

ဗားေတာ့ဗရက္ရယ္
အခုျပဇာတ္ကေတာ့
ဗမာျပည္ ဖက္ဆစ္သံဖေနာင့္
မတရားမွဳေတြေအာက္
သမီးငယ္ကေလးတစ္ေယာက္
အေဖေပ်ာက္စဥ္ကေပါ ့။

အျပစ္ကင္းစင္တဲ့
မ်က္လုံးကေလးေတြနဲ ့
ကေလးသူငယ္ေတြနဲ ့ဘယ္လိုမွမပတ္သက္တဲ့
တရားရံုး(အမွန္က မတရားရံုး)တစ္ခုေရွ ့မွာေပါ ့။

ဗားေတာ့ဗရက္ရယ္
ကေလးလက္ထဲမွာလည္း
ႏွင္းဆီပန္းေတြတစ္ေပြ ့တစ္ပိုက္နဲ ့ေပါ ့။

ကေလးရဲ ့မ်က္လုံးေတြထဲမွာလည္း
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တလက္လက္နဲ ့ေပါ ့။

က်ေနာ္က အေမရိကမွာေနတာပါ
ကေလးက လက္ပံတန္းတရားရံုးေရွ ့မွာပါ
မစၥတာဗားေတာ့ဗရက္။

က်ေနာ္နဲ ့ကေလး
စိတ္ခ်င္းဆက္သြယ္
အေမး- အေျဖ လုပ္လိုက္ၾကတယ္။

က်ေနာ္။   ။ ႏွင္းဆီပန္းေတြက ဘယ္သူ ့အတြက္လဲ။
ကေလး။   ။ ေဖေဖ့အတြက္။

- ေဖေဖက ဘာလဲ။
- ေဖေဖက ခြပ္ေဒါင္း
  ေဖေဖက သူရဲေကာင္း။

- ႏွင္းဆီနီေတြနဲ ့ဘာလုပ္ဖို ့လဲ။
- ဆုေတာင္းဖို ့။

- ဘာေတြဆုေတာင္းဖို ့လဲ။
- ခြပ္ေဒါင္းေတြလြတ္ေျမာက္ဖို ့
  သူရဲေကာင္းေတြလြတ္ေျမာက္ဖို ့။

- ဘယ္ၿမိဳ ့ကလဲ၊ ဘယ္သူ ့သမီးလဲ။
- ေတာင္ငူက၊
  ေတာ္လွန္တဲ့ကဗ်ာဆရာႀကီး
  ေကတုဘုန္းေမာ္ရဲ ့ေျမး။

အို ... မစၥတာဗားေတာ့ဗရက္
ဒါဟာ ခင္ဗ်ားအတြက္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္။

တစ္မနက္
အိပ္မက္မဟုတ္တဲ့အိပ္မက္ထဲ
ကေလးနဲ ့က်ေနာ္
ရဲေဘာ္ေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။    ။

ရဲေဘာ္ေအာင္ထက္သမီးငယ္ေလး ေဆာင္းထက္၀င့္သို ့။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
(ျမန္မာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာ)

 

Monday, March 23, 2015

သံ ၿပိ ဳ င္ ဆို အ လြ မ္ း ေ တ း အ ေ တ ာ ပို ဒ္


အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

သိန္းစိန္ ညာသည္
ရဲထြဋ္ ဖာသည္။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

လႊတ္ေတာ္ ခ်ာသည္
ေရႊမန္း အာသည္။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

ႀကံ ့ဖြတ္ ေသြးဆာသည္
ျပည္သူ ထမင္းရွာသည္။

ေက်ာင္းသား ႏုိင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

လုံထိန္းရဲ လာသည္
လက္ပတ္နီ ပါသည္။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အတိုက္အခံတခ်ိဳ ့ ျပာသည္
အတိုက္မခံအခ်ိဳ ့ ၀ါသည္။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူ။။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

ဗ က သ မာသည္
သာယာ၀တီေထာင္ထဲ လသာသည္။

ေက်ာင္းသား ႏိုင္သည္
အစိုးရ ရွံဳးသည္။

အလံဟာ မလဲဘူး
အသံဟာ မစဲဘူး။    ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း



မတ္ ၂၂-၂၀၁၅။

Thursday, March 19, 2015

လ က္ ပံ တ န္ း စ စ္ တ မ္ း


(ေသြးနဲ ့ေရးတဲ့အက္ေဆး)
BURMA : THE STRUGGLE BETWEEN STUDENTS, GOVERNMENT AND DAW AUNG SAN SUU KYI



တိုက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသားျပည္သူရဲေဘာ္အေပါင္း၏ေတာ္လွန္ေရးဂုဏ္ကို အစဥ္ယုံၾကည္အေလးျပဳလ်က္။

အို – ရဲေဘာ္တို ့ …

ငါတို ့ရဲ ့ရက္ေပါင္း(၅၀)၊ မိုင္းေပါင္း(၅၀၀) ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲ ဘာ့ေၾကာင့္ရပ္တန္ ့သြားခဲ့ရသလဲ။

အို – ရဲေဘာ္အေပါင္းတို ့ …

ငါတို ့ရဲ ့ဒီမိုကေရစီပညာေရး ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္း လက္ပံတန္းၿမိဳ ့မွာ ဘာ့ေၾကာင့္အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြင္းခံခဲ့ရတာလဲ။

ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ အၿမဲမွန္တယ္။ ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ အၿမဲရိုးသားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက- လူတစ္ေယာက္မွာ အေရးအႀကီးဆုံးက၊ အမွန္တရားျမတ္ႏိုးမွဳနဲ ့ရိုးသားမွဳ၊ ဒီႏွစ္ခုပဲ လို ့သင္ၾကားခဲ့တယ္။ ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသင္ၾကားခဲ့တဲ့အတိုင္း၊ အမွန္တရားကိုျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၾကတယ္။ အဲဒီအတြက္ မမွန္တဲ့၊ မတရားတဲ့ အဓမၼလုပ္ရပ္မွန္သမွ်ကို ငါတို ့ေခါင္းငုံ ့မခံ၊ ဆန္ ့က်င္တြန္းလွန္ခဲ့ၾကတယ္။ ငါတို ့ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသင္ၾကားခဲ့သလို ရိုးသားတဲ့ေက်ာင္းသားေတြပဲ။ ရိုးသားတဲ့အတြက္ ငါတို ့လိပ္ျပာအစဥ္လုံတယ္။ ငါတို ့ရဲ ့စိတ္ထားဟာ မိခင္ႏို ့ရည္လိုပဲျဖဴစင္တယ္။ ငါတို ့ဟာ ရဲရင့္တည္ၾကည္တဲ့ခြပ္ေဒါင္းေတြပဲ။ ငါတို ့ဟာ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ေျမေခြးအရိုင္းအစိုင္းေတြမဟုတ္ဘူး။

ရဲေဘာ္တို ့-

လႊတ္ေတာ္ထဲကထြက္လာတဲ့၊ အစိုးရကအတည္ျပဳထားတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကို ငါတို ့တညီတညြတ္တည္းကန္ ့ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ငါတို ့သပိတ္ ေမွာက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။ အဓိကနဲ ့အေရးအႀကီးဆုံးအခ်က္က အဲဒီအမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒထဲမွာ၊ ငါတို ့ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြလြတ္လပ္စြာဖြဲ ့စည္း ရပ္တည္ခြင့္မပါဘူး။ ခြင့္မျပဳဘူး။ ဒီအခ်က္က ေသေရးရွင္ေရးအဓိကအခ်က္ပဲ။ က်န္တာေတြက ဒီမိုကေရစီပညာေရးစနစ္ရဲ ့အႏွစ္သာရဆိုင္ရာ (ေက်ာင္းသား-မိဘ-ဆရာ)အေျခခံအခြင့္အေရးေတြကိုေတာင္းဆိုခဲ့တာပဲ။ အားလုံးေပါင္း(၁၁)ခ်က္။

အားလုံးသိျပီးသား။

၂၀၁၄ ႏို၀င္ဘာ။ ငါတို ့ရဲ ့(၄)ရက္တာသပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပပြဲဟာ ငါတို ့ေက်ာင္းသားထုရဲ ့လိုလားခ်က္နဲ ့သတၱိကို စုစည္းျပႏိုင္ခဲ့တယ္။ ငါတို ့ဟာ
ငါတို ့လက္မခံတဲ့အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒဆိုတာကိုျပင္ဆင္ဖို ့၊ ေလးပြင့္ဆိုင္ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ အစိုးရကိုစဥ္းစားဖို ့ငါတို ့ ရက္ေပါင္း(၆၀)အခ်ိန္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရက ဒါကိုလုံးလုံးဂရုမစိုက္ လ်စ္လ်ဴရွဳထားခဲ့တယ္။

အားလုံးသိၿပီးသား။

ဒါေၾကာင့္ ငါတို ့ဟာ ငါတို ့ရဲ ့နဂိုဆုံးျဖတ္ခ်က္( ၄ ရက္သပိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္)အတိုင္း ငါတို ့ေက်ာင္းသားထုရဲ ့ေတာင္းဆိုခ်က္(၁၁)ခ်က္ရရွိဖို ့၊
မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္အထိ ဆႏၵျပသပိတ္ေမွာက္တဲ့အေနနဲ ့ခရီးရွည္ခ်ီတက္ပြဲစတင္ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကတယ္။ ဇန္န၀ါရီ(၂၀)မွာ ငါတို ့ရဲ ့ဒီမိုကေရစီပညာေရး ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္း စခ်ီတက္ခဲ့တယ္။ အၿမိဳ ့ၿမိဳ ့အရြာရြာေတြကိုငါတို ့ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။ အခက္အခဲ၊ အဟန္ ့အတား၊ အေႏွာင့္အယွက္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ငါတို ့ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လြားခဲ့ရတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ၿမိဳ ့တကာ နယ္တကာက ျပည္သူေတြဟာ ငါတို ့ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကို မေမာမပန္းႀကိဳဆို၀န္းရံေပးခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ခဲနက္ေထာက္ခံကူညီေပးခဲ့ၾကတယ္။

ငါတို ့ရဲ ့ေျခေထာက္ေတြ ေပါက္ၿပဲေသြးျခည္ဥကုန္ၿပီ။ ငါတို ့ႏုနယ္တဲ့ေက်ာင္းသားေျခေထာက္ေတြအပူေလာင္ အရည္ၾကည္ဖုေတြေပါက္ကုန္ၿပီ။
အစိုးရက တုတ္တုတ္မွ်မလွဳပ္ေသး။ ငါတို ့ကိုအထင္ေသးတာလည္းပါမယ္။ ငါတို ့အစြမ္းကို သင္းတို ့ေလွ်ာ့တြက္ထားပုံလည္းရတယ္။ ငါတို ့ဟာ
ျပည္သူေတြရဲ ့၀န္းရံမွဳနဲ ့မမွိတ္မသုန္ ကိုယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ခရီးကိုဆက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေဟာ- ငါတို ့ေတြ ေတာင္သာ၊ နပ်င္း(ႏြားပ်င္း)ေတာင္ၾကား
မွာ အႀကီးအက်ယ္ပိတ္ဆို ့ဟန္ ့တားထားတဲ့ အစိုးရလုံထိန္းရဲ၊ ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကားေတြကို၊ ေအာင္ျမင္စြာထိုးေဖာက္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ သင္းတို ့အစိုးရၿငိမ္ေနလို ့မရေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့မွ အစိုးရက ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြအေလးအနက္ေတာင္းဆိုထားတဲ့ ေလးပြင့္ ဆိုင္ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးကို ကမ္းလွမ္းခဲ့ရေတာ့တယ္။ (သူတို ့ရဲ ့စိတ္ထားမမွန္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္)

ငါတို ့သြားေတြ ့ဆုံတယ္။ ေဆြးေႏြးတယ္။ ပထမေတာ့ ဟုတ္ေတာ့မလိုလိုပဲ။ စစခ်င္းရန္ကုန္မွာေတြ ့တယ္။

ေနာက္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ေရႊ ့တယ္။

သမၼတအမိန္ ့နဲ ့ေဆြးေႏြးပြဲရပ္ရ၊ ရက္ေရႊ ့ရျဖစ္တယ္။

ေနာက္ျပန္စေတာ့ ရန္ကုန္မွာလုပ္တယ္။

ရွဳပ္ေနတာပဲ။ အမ်ိဳးမ်ိဳးပဲ။ ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြ(နဲ ့) ေဒါက္တာသိန္းလြင္တို ့ဘက္က စိတ္ရွည္သီးခံခဲ့တယ္။ အစိုးရက ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားညစ္ပတ္တာ တိုင္းျပည္ကျမင္ေနတယ္။

ပထမဆုံးစေတြ ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက MPC ၀န္ႀကီးဦးေအာင္မင္းပါတယ္။ သူက အစိုးရဘက္က ေရရာတဲ့ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္မေပးေသးဘဲနဲ ့၊ ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းက ေက်ာင္းသားေတြကို သပိတ္အရင္လွန္ခိုင္းေနတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါတို ့ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းက ၀ဲေလာင္ကိုေက်ာ္၊ ပုပၸားကိုေမွ်ာ္ေနၿပီ။ ေအာင္မင္းက ပုပၸားေက်ာ္လာရင္ သူတာ၀န္မယူဘူးလို ့စတင္ၿခိမ္းေျခာက္စကားေျပာတယ္။

ငါတို ့ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြခမ်ာ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းနဲ ့လည္း မနားတမ္းအတူခ်ီတက္ၾကရ၊ ေနျပည္ေတာ္- ရန္ကုန္ အစုန္အဆန္ေျပးေျပးလႊဲလႊဲ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေတြလည္းတက္ၾကရ၊ ပင္ပန္းလြန္းလွပါတယ္။ ငါတို ့ပင္ပန္းခံခဲ့ၾကရတယ္။ ငါတို ့ေက်ာင္းသားထုရဲ ့ ေတာင္းဆိုခ်က္(၁၁)ခ်က္ အျပည့္အ၀ မရမခ်င္း ငါတို ့ပင္ပန္းမယ္၊ ဆင္းရဲမယ္၊ ဒါကိုငါတို ့သိၿပီးသား။ ငါတို ့မမွဳဘူး။ ပင္ပန္းခံ၊ ဆင္းရဲခံၿပီး ဆက္ခ်ီတက္ ရမွာပဲ။ ဆက္တိုက္ပြဲ၀င္သြားရမွာပဲ။ တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လုံးက ငါတို ့ရဲ ့မိဘေတြ၊ ငါတို ့ရဲ ့ဆရာေတြ၊ ျပည္သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လုံးက ငါတို ့ရဲ ့မွန္ကန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီပညာေရးလွဳပ္ရွားမွဳကို အၿမဲနားစြင့္အားေပးေထာက္ခံေနတယ္။ ဂုဏ္ယူေမွ်ာ္လင့္ႀကိဳဆိုေနတယ္။

ငါတို ့မႏၱေလး- ရန္ကုန္ခ်ီ ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကို တစ္ခဲနက္အားျဖည့္ကူညီတဲ့ ပညာေရးစစ္ေၾကာင္းေတြ တစ္ျပည္လုံးေနရာအႏွံ ့ကေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ ဧရာ၀တီစစ္ေၾကာင္း၊ ေျမလတ္စစ္ေၾကာင္း၊ ထား၀ယ္စစ္ေၾကာင္း။ အားလုံးဟာ ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းနဲ ့အတူ ေပါင္းဆုံၿပီး သပိတ္တပ္ေပါင္းစု အသြင္နဲ ့ရန္ကုန္မွာဗိုလ္၀င္ခံဖို ့စိတ္အားေတြထက္သန္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားက ေက်ာင္းသားအေရးမွာ ေသြးမေ၀းဘူး၊ ေသြးမက်ဲဘူး၊ ခြပ္ေဒါင္း ေသြးခ်င္းနီးတယ္။ ခြပ္ေဒါင္းေသြးေတြ ခြပ္ေဒါင္းအခ်င္းခ်င္းပူးကပ္နီရဲတယ္။

ငါတို ့ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာင္းအသီးသီးလည္းဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ေလးပြင့္ဆိုင္ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးပြဲလည္းဆက္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဆင့္တစ္ဆင့္ကို ျဖတ္သန္းၿပီးတဲ့အခါ၊ အစိုးရပညာေရးဥပေဒကိုျပင္ဆင္တဲ့ဥပေဒၾကမ္း လႊတ္ေတာ္ကိုတင္ဖို ့အသင့္အေနအထားအထိ၊ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရလာခဲ့တယ္။

ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ေတာင္းဆိုခ်က္အားလုံးကို အစိုးရ(ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန)နဲ ့လႊတ္ေတာ္ကသေဘာတူခဲ့တယ္။ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ၀န္းရံသူေတြ၊ ျပည္သူေတြကို အေရးယူအျပစ္မေပးပါဘူးလို ့အစိုးရက ကတိျပဳလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တယ္။

လႊတ္ေတာ္မွာ ဒီသေဘာတူ ထားတဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကိုျပင္ဆင္သည့္ဥပေဒၾကမ္းကိုတင္ျပသုံးသပ္ၿပီး ျပ႒ာန္းအတည္ျပဳလိုက္ၾကရံုပဲ။

ဒီအတိုင္းဆိုရင္ အဆင္ေျပၿပီေပါ ့။ လႊတ္ေတာ္ကိုေစာင့္ရံုေပါ ့။

အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္ကို မဟုတ္တာေတြလုပ္မွန္း သိေပမဲ့၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ မလုပ္ေလာက္ဘူးလို ့အဟုတ္ထင္လိုက္မိၾကတဲ့ ဧရာ၀တီ- ေျမလတ္- ထား၀ယ္ အရန္စစ္ေၾကာင္းေတြက၊ သပိတ္လွန္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေစာင့္ၾကည့္ဖို ့ဆိုၿပီး၊ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြကို စြန္ ့လႊတ္ရပ္နားပစ္လိုက္ၾကေတာ့တယ္။ (ဒါဟာ ေက်ာင္းသားေတြစမွားတဲ့ ပထမအမွားျဖစ္သြားတယ္။ ေနာင္မွ အက်ယ္ရွင္းပါမယ္)

ေလးပြင့္ဆိုင္ရလဒ္ေကာင္းထြက္ၿပီပဲ၊ ဘာလိုေသးလဲဆိုၿပီး သီတဂူ ဘုန္းႀကီးက ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္းရန္ကုန္၀င္မလာေအာင္၊ ေက်ာင္းသား ေတြသပိတ္လွန္ဖို ့ေျဗာင္သပ္လွ်ိဳလာတယ္။ ဒါကို ႏိုင္ငံေရးပါးမ၀တဲ့၊ သို ့မဟုတ္ ေသြးေၾကာင္တဲ့အေခ်ာင္သမားတစ္သိုက္က သံေယာင္လိုက္ၿပီး၀ိုင္းအာၾကပါတယ္။ မ ဟ န နဲ ့မ ဘ သ ဘုန္းႀကီးရူးနဲ ့ေလွလူးေတြက အျပဴးဆုံးပဲ။ ဒီအထဲမွာ NDF ပါတီက ဦးခင္ေမာင္ေဆြလိုလူမ်ိဳးကေတာင္ ေက်ာင္းသား ေတြ သပိန္မလွန္ မက်ိဳးမႏြံ အာခံခ်ီတက္ေနတာကို၊ အစိုးရဘက္ကေန၀င္ၿပီး အျပစ္တင္ဆန္ ့က်င္ရွဳတ္ခ်သံ ေပၚတင္ထြက္လာပါတယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဘာမွ၀င္မေျပာေသးပါ။ မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီးတို ့ဘာသံမွထြက္မလာေသးပါ)

ျပည္သူထဲစိုးမေၾကာက္လို ့၊ သီတဂူလည္းတိုးမေပါက္ခဲ့ပါဘူး။ ငါတို ့ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းဟာ ျပည္- ယုန္ျဖဴေတာင္တိုက္ပြဲမွာ၊ အစိုးရရဲ ့လုံထိန္းရဲ၊ ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကားေတြ၊ အင္အားအလုံးအရင္းနဲ ့ဟန္ ့တားပိတ္ဆို ့ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ၾကားက၊ ထပ္မံၿပီးရဲရဲရင့္ရင့္ထိုးေဖာက္လို ့ေရွ ့ခရီး ကိုဆက္လက္ခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူလူထုဟာ ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြကို အင္နဲ ့အားနဲ ့၀န္းရံကူညီခဲ့ၾကတယ္။ တိုတိုဆိုပါစို ့။ ငါတို ့ဟာ ျပည္- ရန္ကုန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အားေပးႀကိဳဆိုေထာက္ခံေနတဲ့ ျပည္သူလူထုရဲ ့ေကၽြးတဲ့ထမင္းနဲ ့၊ တိုက္တဲ့ေရနဲ ့အသက္ဆက္ၿပီး၊ လက္ပံတန္းၿမိဳ ့ ကိုဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ၾကတယ္။

ေဖေဖာ္၀ါရီလရဲ ့တတိယပတ္၊ ေနာင္ဆုံးပတ္ေတြမွာ မူလတန္း၊ အလယ္တန္းကေလးငယ္ေတြအတန္းတင္စာေမးပြဲရွိတယ္။ ေလးတန္း၊ ရွစ္တန္း
အစိုးရစစ္စာေမးပြဲေတြက အေရးႀကီးတယ္။ ( မ ဟ န ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း သူတို ့ဘုန္းႀကီးစာေမးပြဲရွိတယ္ဆိုၿပီး သပိတ္ကိုလာဟန္ ့ေသးတယ္)

ငါတို ့ဟာ ပညာေရးကိုေကာင္းလာေအာင္ေတာင္းဆိုေနတာ။ (အာဏာေတာင္းေနတာမဟုတ္) ပညာေရးကိုေကာင္းေစခ်င္တဲ့ေစတနာက ေ၀ဒနာ ျဖစ္သြားမွာကို ငါတို ့သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားထုက မလိုလားဘူး။ လုံး၀မလိုလားဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ ့ဆက္ခ်ီတက္မယ့္ လက္ပံတန္း- သာယာ၀တီ စတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ေက်ာင္းသားငယ္ကေလးေတြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း အေႏွာင့္အယွက္ကင္းကင္း၊ အပူအပင္ကင္းကင္း စာေမးပြဲေျဖၾကပါေစ ဆိုတဲ့စိတ္နဲ ့၊ ငါတို ့ဟာ လက္ပံတန္းမွာ ခရီးတစ္ေထာက္နားေပးလိုက္ၾကတယ္။

ငါတို ့စိတ္ေတြကေတာ့ ေရွ ့ကို တဟုန္ထိုး ဆက္ခ်ီတက္ေနၾကဆဲ ေပါ ့။

လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ငါတို ့ရဲ ့အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကိုျပင္ဆင္တဲ့ဥပေဒၾကမ္း၊ လႊတ္ေတာ္က ဘယ္ပုံေျခလွမ္းလွမ္းေနၿပီလဲ ဆိုတာကိုလည္း ေစာင့္ၾကည့္အကဲခတ္ရင္းနဲ ့ေပါ ့။

ရပ္တာကေတာ့ရပ္ထားလိုက္ၿပီ။ ငါတို ့ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္း လက္ပံတန္းမွာ လာလမ္းျပန္လြမ္းရင္း၊ အေမာအပန္းေျဖခဏနားလိုက္ၾကတာပဲ။
ဒုန္းစိုင္းႏွင္ေနတဲ့ျမင္းကို ျဗဳန္းဆို ဖက္ခြံ ့လိုက္တာလား။ ဇက္သတ္လိုက္တာလား။ (အဲဒီမွာ ငါတို ့ဟာ၊ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဒုတိယနဲ ့ေနာက္ဆုံးျပင္မရတဲ့ မဟာအမွားႀကီးကို ကိုယ္ကမရည္ရြယ္ဘဲနဲ ့သူ ့အလိုလိုက်ဴးလြန္လိုက္မိသလိုျဖစ္သြားခဲ့ေတာ့တာပဲ။ ဒါကို ေနာင္မွာအက်ယ္ရွင္းပါမယ္)

ေနာက္ဆုံးမွာ အစိုးရကညစ္ပတ္တတ္တယ္၊ ညစ္ပတ္မယ္မွန္းလည္းသိသိႀကီးနဲ ့ငါတို ့ဟာ သပိတ္ကိုခဏနားခဲ့တယ္။ ငါတို ့ဟာ အမ်ိဳးသား
ပညာေရးဥပေဒ ကိုျပင္ဆင္တဲ့ေလးပြင့္ဆိုင္သေဘာတူညီခ်က္ ဥပေဒၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္မွာ ေဖေဖာ္၀ါရီလ(၂၈)ရက္ေနာက္ဆုံးထားၿပီး
သုံးသပ္ျပ႒ာန္းအတည္ျပုေပးဖို ့ေတာင္းဆိုခ်က္နဲ ့ လက္ပံတန္းမွာ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းကို ခဏရပ္နားခဲ့ၾကၿပီ။

ငါတို ့သပိတ္ခဏရပ္နားထားတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ၊ ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြရန္ကုန္၀င္လာမွာကိုစိုးရိမ္ေၾကာက္လန္ ့ေနတဲ့၊ ငါတို ့ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲကို
မလိုလားမႏွစ္သက္တဲ့ ဘက္ႏွစ္ဖက္က အင္အားစုႀကီးႏွစ္တြဲ ဘြားဘြားႀကီးေပၚထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ပထမတစ္ဖက္က အာဏာရအစိုးရ(ႀကံ ့ဖြတ္ပါတီ)နဲ ့လႊတ္ေတာ္တို ့ပါပဲ။ (အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္၊ နာမည္ပဲကြဲတာပါ၊ အလိုတူအလိုပါခ်ည္းပါပဲ) ေနာက္ဘက္တစ္ဖက္ကေတာ့၊ အတိုက္အခံလို ့ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးတခ်ိဳ ့နဲ ့အရပ္ဖက္လူ ့အဖြဲ ့အစည္းလို ့နာမည္ခံထားတဲ့ အဖြဲ ့ႀကီးတခ်ိဳ ့ပါ။

အရင္ဦးစြာ အစိုးရက ေလးပြင့္ဆိုင္ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးပြဲေနာက္ဆုံးသေဘာတူညီခ်က္ကတိက၀တ္ေတြကို စတင္ေဖာက္ဖ်က္လိုက္ပါတယ္။ ပညာေရး၀န္ႀကီး(ဌာန)က ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ေဒါက္တာသိန္းလြင္တို ့ကို ခ်က္ေအာက္ထိုးလုပ္ႀကံတဲ့ လွ်ိဳ ့၀ွက္စာေစာင္ေတြရိုက္ႏွိပ္ၿပီး၊ တကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ ေတြၾကားမွာ ကန္ ့သတ္ျဖန္ ့ေ၀တဲ့အမွဳကိုက်ဴးလြန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အစိုးရ(ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး)သတင္းစာေတြက ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ေဒါက္တာသိန္းလြင္တို ့ႏွစ္ဖြဲ ့ကိုဆန္ ့က်င္တဲ့၊ တိုက္ခိုက္တဲ့ေဆာင္းပါးေတြ တရစပ္ထည့္အေကာက္ႀကံပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္ကလည္း၊ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီက(ခင္ေမာင္ရီ၊ ျမတ္ဥာဏစိုး) အခ်ိန္ဆြဲတဲ့နည္းဗ်ဴဟာကိုေဖာေဖာသီသီထုတ္သုံးစြဲလာပါတယ္။

(ဒီၾကားမွာ ပြဲစားခိုင္ေမာင္ရည္ကတစ္ဆင့္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒သူရေရႊမန္းက ေက်ာင္းသားေတြကိုေခၚၿပီး မထီေလးစားလုပ္ အႏိုင္က်င့္ခဲ့ပါေသးတယ္)

ေအာက္လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒ကလည္းတစ္မ်ိဳးအေကာက္ဥာဏ္ဆင္ပါတယ္။ ဦးခင္ေအာင္ျမင့္က (အျခားဘယ္ဥပေဒ၊ ညာဥပေဒမွာမွ တစ္ခါဘူးမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့။ လုပ္ခဲ့ဖူးရိုးထုံးစံလည္းလုံးလုံးမရွိတဲ့) ပညာေရးဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ အရပ္ဖက္အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား(အစိုးရအလိုေတာ္ရိ)၊ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုမ်ား၊ အစိုးရသူလွ်ိဳဒလန္မ်ား စတဲ့ လူေပါင္းစုံေျပာက္ေသာက္ပါ၀င္တဲ့ ၾကားနာပြဲဆိုတာကို လတ္တေလာတီထြင္တင္သြင္းလာခဲ့တာပါပဲ။

အစိုးရက(ပညာေရး၀န္ႀကီး) ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ေဒါက္တာသိန္းလြင္တို ့ရဲ ့ပညာေရးအျမင္တင္ျပခ်က္ေတြကို ကြန္ျမဴနစ္ပညာေရး လို ့သမုတ္ၿပီး၊ ျပည္သူကိုလိမ္ညာဖို ့လုပ္ပါသည္။ ျပည္သူေတြက နလပိန္းတုံးေတြမဟုတ္မွန္း ပညာေရး၀န္ႀကီးေကာင္းေကာင္းသိသြားပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္က ခင္ေအာင္ျမင့္တင္သြင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလူပ်က္လူရွဳပ္ေတြကလည္း အခြင့္ရသခိုက္ ေက်ာင္းသားထုနဲ ့ျပည္သူကိုေစာ္ကားသြားပါတယ္။ ေနမ်ိဳးေ၀လို တစ္လုံးခ်ိဳင့္ လူမိုက္က ၾကားနာပြဲလာၿပီး။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ေတာင္းဆိုခ်က္(၁၁)ခ်က္ကိုမေပးဖို ့၊ စစ္ကၽြန္ပညာေရးလို ့ေျပာတဲ့သူဖမ္းခ်ဳပ္ဖို ့အစိုးရအႀကိဳက္ အႀကံေပး အေၾကြးယူသြားခဲ့ပါေသးတယ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာင္းသားျပည္သူ၊ တိုက္ပြဲ၀င္သူရဲေကာင္းအေပါင္းတို ့-

ငါတို ့က ခၽြတ္ေခ်ာ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကို (ဖြတ္ေပၚလာမွေတာင္ပို ့မွန္းသိတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးမဟုတ္သည့္တိုင္) ဇြတ္ေမွ်ာ္ေနမိတုန္း၊ ငါတို ့က အစိုးမရတဲ့ အစိုးရကို အာရံုေရာက္ေနတုန္း၊ အစိုးရနဲ ့အာဏာရႀကံ ့ဖြတ္ပါတီရဲ ့ေကာက္က်စ္ယုတ္မာတဲ့ စာအုပ္ေဟာင္းႀကီးျပန္လွန္တဲ့အက်င့္ထြက္ေပၚလာေတာ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ငါတို ့ေက်ာင္းသားသပိတ္ကိုဆန္ ့က်င္ၿဖိဳခြဲဖို ့လုပ္တဲ့တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲေတြကို ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကားေတြက ဦးေဆာင္ၿပီးက်င္းပလာတာပဲ။ အသည္းယားဖို ့ေကာင္းတယ္။ ငါတို ့က ေဒသခံ(လက္ပံတန္း)ကေလးေတြစာေမးပြဲထိခိုက္မိမွာစိုးလို ့သပိတ္ကို လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္အတိုင္းအတာအထိ ရပ္နားေပးထားခဲ့တယ္။ သင္းတို ့က ကေလးေတြစာေမးပြဲေျဖေနတဲ့အခ်ိန္ႀကီးမွာ ဆူပူေအာင္လွံဳ ့ေဆာ္ဖန္တီး တန္ျပန္ဆႏၵျပခဲ့ၾကတာပဲ။ အသည္းနာဖို ့မေကာင္းဘူးလား။

အဲဒီလို အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္က ငါတို ့ေက်ာင္းသားသပိတ္အေပၚ ညစ္ပတ္ယုတ္မာ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲလုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါတို ့စိတ္ထိခိုက္စရာ စကားၾကမ္းေတြ၊ ငါတို ့ရဲ ့လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ ့ႏွဳတ္က ဆက္တိုက္ဆိုသလိုထြက္ေပၚလာခဲ့တာပါပဲ။ ငါတို ့အားလုံး၀မ္းနည္း ေၾကကြဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္ၾကရရံုကလြဲလို ့ဘာမွျပန္မေျပာႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွစ္၁၀၀ျပည့္ပြဲ) ဟသၤာတမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ ျပည္မွာေျပာခဲ့တယ္။ အတိတ္ကစစ္အစိုးရရဲ ့လုပ္ရပ္ေတြကို ျပန္ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေနတာဟာ၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို ထိခိုက္ေစပါသတဲ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေက်ာင္းသားေတြက လႊတ္ေတာ္ကိုဖိအားေပးေနတာဟာ ဒီမိုကေရစီမဆန္ဘူးတဲ့ခင္ဗ်။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနနဲ ့သူပါ၀င္ေနတဲ့လႊတ္ေတာ္ကျပ႒ာန္း(ၿပီး အစိုးရက သမၼတကလက္မွတ္ေရးထိုးအတည္ျပဳ)ထားတဲ့ ပညာေရးဥပေဒကို ေက်ာင္းသားေတြ စတင္ကန္ ့ကြက္စဥ္ကတည္းက သေဘာက်ခဲ့ဟန္မတူပါ။ ေက်ာင္းသားေတြက သူတက္ေရာက္ေနတဲ့လႊတ္ေတာ္ကို ဖိအားတစ္စုံတစ္ရာေပးတာကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လက္ခံႏိုင္ပုံမရွီပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပညာေရးဥပေဒျပင္ဖို ့စိတ္မ၀င္စား၊ ဖြဲ ့စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ျပည္သူေတြေမ့မသြားဖို ့သာေျပာလိုဟန္တူပါသည္။ (ေတာ္ပါေသးသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွဳတ္မွေန၍ ေက်ာင္းသားေတြသပိတ္လွန္ပါလို ့ဒဲ့မေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္)

NLD က ေက်ာင္းသားသပိတ္ေမွာက္စစ္ေၾကာင္းကို မသိက်ိဳးကၽြန္၊ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ေနသည့္အခ်ိန္ တစ္ၿပိဳင္တည္းမွာပင္၊ ၈၈ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ပြင့္လင္းလူ ့အဖြဲ ့အစည္း ဘာလုပ္ေနပါသနည္း။ သူတို ့ရဲ ့သေဘာထားအသံကို၊ ျမေအးက ျပည္ပေရဒီယိုေတြ ့ဆုံေမးျမန္းခန္းေတြမွာ အတိအလင္းကိုယ္စားျပဳေျပာသြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ၈၈ ၿငိမ္း/ပြင့္ အေနနဲ ့ဒီလို(ေက်ာင္းသားေတြမရပ္မနားခ်ီတက္သပိတ္ေမွာက္)လုပ္လို ့၊ ေတြ ့ဆုံေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ျပားသြားမွာကို အလြန္အမင္းစိုးရိမ္ပူပန္မိေၾကာင္း( MPC အေထာက္အပံ့ခံ မလြန္ဆန္သာတဲ့ေလသံမ်ိဳးနဲ ့)ေျပာသြားတဲ့စကားဟာ၊ အစဥ္အလာေမ့ၿပီး၊ ညီငယ္ ေနာင္ငယ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့တိုက္ပြဲကို မသိမသာဆန္ ့က်င္၊ သိသိသာသာပုတ္ခ်လိုက္တာပါပဲ။

အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္က ငါတို ့ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကို လိမ္ညာလွည့္ဖ်ားတယ္။ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္လုပ္ႀကံတယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း၊ ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းလည္း ေသြးကြဲေအာင္ မုသာ၀ါဒစိတ္ဓာတ္ေရးရာစစ္ဆင္မွဳေတြလည္း မျပတ္တမ္းလုပ္တယ္။ အစိုးရက ေလာက္ကိုင္ကိစၥနဲ ့ပ်ားတုပ္ ခံေနရတယ္။ လႊတ္ေတာ္က အခ်ိန္ဆြဲဆြဲလာတယ္။

ငါတို ့ဟာ အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္က လိမ္ညာလွည့္စားတာကို ေခါင္းငုံ ့ခံမယ့္ သိုးသူငယ္ေတြ မဟုတ္ဘူး။

ငါတို ့ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ NLD နဲ ့၈၈ ၿငိမ္း/ပြင့္လို အတိုက္အခံဆိုသူေတြက မေထာက္ခံလည္းအေရးမႀကီးပါ။

ငါတို ့ဟာဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ့အႏိုင္မခံ အရွံဳးမေပးတဲ့စိတ္ဓာတ္ကို သမိုင္းအေမြခံရထားတဲ့ အတိဇာတသားေတြ ေျမးေတြ ျမစ္ေတြျဖစ္တယ္။
ငါတို ့ဟာ နယ္ခ်ဲ ့နဲ ့ဖက္ဆစ္ကိုေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ကစီးဆင္းလာတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တစ္ေလွ်ာက္လုံးဆန္ ့က်င္တိုက္ ခိုက္လာတဲ့ခြပ္ေဒါင္းအစဥ္အလာနဲ ့ႀကီးျပင္းလာတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ၊ ငါတို ့ဟာ အမွန္တရားျဖစ္တယ္။

ငါတို ့ဟာ ျမင့္ျမတ္တဲ့ဇာတိႏြယ္၀င္ျဖစ္တယ္။

ငါတို ့ဟာျပည္သူျဖစ္တယ္။ ျပည္သူဟာ ငါတို ့ျဖစ္တယ္။

အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္ရဲ ့လုပ္ရပ္ကို ငါတို ့လက္မခံႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ လက္ပံတန္းမွာေခတၱယာယီခဏရပ္နားထားတဲ့ ငါတို ့ရဲ ့ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းကို ေရွ ့ဆက္ခ်ီတက္ဖို ့ငါတို ့တညီတညြတ္တည္း ျခြင္းခ်က္မရွိဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၾကတယ္။ မတ္လ(၂)ရက္။ လက္ပံတန္းမွ သာယာ၀တီသို ့။ ထိုမွ …။

ထိုမွ … ။ သို ့ေသာ္ ငါတို ့ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ။ ငါတို ့ေကာင္းေကာင္းႀကီးေနာက္က်သြားခဲ့ရၿပီ။ ငါတို ့လက္ပံတန္းကေန ထြက္လို ့မရေတာ့ဘူး။

ရဲေဘာ္တို ့-

တိုက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္းတို ့-

ငါတို ့ဟာ ငါတို ့ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္မိလ်က္သားျဖစ္သြားတဲ့ အက်ဥ္းစခန္းအတြင္းမွာ၊ ငါတို ့ကိုယ္တိုင္ အေသအပိတ္ခံလိုက္တဲ့အျဖစ္မ်ိဳးဆိုက္ခဲ့ ပါပေကာလား။ ဘယ္သူ ့ကိုမွ အျပစ္မတင္ပါ။ တင္လို ့လည္းမရေတာ့ပါ။ ငါတို ့လွဳပ္မရ၊ ထြက္မရေအာင္ အခ်ဳပ္ခံလိုက္ရၿပီ။ အပိတ္ခံလိုက္ရၿပီ။ ငါတို ့အင္အားရွိသမွ်ရုန္းကန္ၾကည့္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ မရေတာ့ပါ။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ ့က ကတၱရာလမ္းမဟာ ငါတို ့အတြက္ သတ္ကြင္း (KILLING FIELD) ျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆိုတာ ငါတို ့နည္းနည္းေတာ့ရိပ္စားမိလာခဲ့ၾကၿပီ။

ငါတို ့ဟာ ကမၻာကသိေအာင္ မွန္ခဲ့သလို၊ ရာဇ၀င္မွာ ေသြးစက္စြန္းထင္ေအာင္လည္း ငါတို ့မွားခဲ့ၾကၿပီ။ ဒီအမွားကို ငါတို ့၀န္ခံရမယ္။ အမွန္တကယ္ ငါတို ့မွားသြားခဲ့တယ္။ ငါတို ့ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာင္းေတြအရွိန္အဟုန္ေကာင္းေနတုန္း၊ အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္က အခ်ိဳသပ္၊ ခဏပန္း ဟန္ေဆာင္ ၿပံဳးျပ၊ ေလးပြင့္ဆိုင္သေဘာတူတယ္ဆိုရံုေလးနဲ ့(လႊတ္ေတာ္က ဘယ္လိုညစ္ပတ္ဦးမလဲဆိုတာကိုသိသိႀကီးနဲ ့) ငါတို ့ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြရၿပီ၊ ငါတို ့ ႏိုင္ၿပီလို ့ထင္ၿပီး၊ အရန္သပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြ အေဆာတလ်ဥ္ရပ္နားလိုက္ၾကတာဟာ ပထမအမွား။ အစိုးရနဲ ့အစိုးရအလိုေတာ္ရိေတြ၊ ေသြးေၾကာင္သူ အေခ်ာင္သမားေတြ ဟားတိုက္ရယ္စရာ အမွားပဲ။ ဒါကို (ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္းမဟုတ္လို ့) အမွားငယ္လို ့ပဲဆိုလိုက္ပါစို ့။ မွားတာကေတာ့ ငါတို႔  မွားမိလိုက္ၾကၿပီ။ ဘယ္သူ ့ကိုမွအျပစ္မတင္ပါ။ တင္၍လည္းမသင့္ေတာ့ပါ။

ငါတို ့အမွားႀကီးႀကီးမွားလိုက္မိတဲ့ မဟာအမွားကေတာ့၊ လက္ပံတန္းမွာ ငါတို ့ေက်ာင္းသားသပိတ္စစ္ေၾကာင္း၀င္ေခြေနလိုက္တဲ့အမွားပဲ။ ဒါဟာ
ျပန္ျပင္လို ့မရေအာင္၊ ခြင့္လႊတ္စရာမရွိေအာင္မွားသြားတဲ့ တကယ့္ဧရာမအမွားႀကီးပဲ။ ဒီအမွားအတြက္ ငါတို ့ဟာ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ ့အသက္ပါ
ေသသြားမတတ္ ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရၿပီ။ အစိုးရရဲ ့(ပဲခူးတိုင္းနယ္လုံ၀န္ႀကီး)လိမ္ညာလွည့္ဖ်ား အေကာက္ႀကံေထာင္ေခ်ာက္ဆင္မွဳထဲမွာ ငါတို ့သက္ဆင္း ခဲ့ၾကရၿပီ။ လုံထိန္းရဲနဲ ့ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကားေတြနဲ ့ေဒါသတႀကီးနဲ ့လူမဆန္ေအာင္၊ အၿငိွဳးတႀကီး မေသေသေအာင္ရိုက္ႏွက္တာကို ငါတို ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ငါတို ့ကို၀န္းရံသူေတြ၊ ငါတို ့ကိုကူညီတဲ့ျပည္သုူေတြ အျပင္းအထန္ခံခဲ့ၾကရၿပီ။ နာက်င္ေၾကကြဲခံျပင္းေတာက္ေခါက္ခဲ့ၾကရၿပီ။

ငါတို ့ဟာ၊ ငါတို ့ေက်ာင္းသားထုေသြးစည္းညီညြတ္မွဳနဲ ့၊ ျပည္သူေတြတစ္ခဲနက္၀န္းရံကာကြယ္ကူညီမွဳနဲ ့၊ အစိုးရရဲ ့အႀကီးက်ယ္ဆုံးအဟန္ ့အတားေတြျဖစ္တဲ့၊ ေတာင္သာ- နပ်င္း(ႏြားပ်င္း)ေတာင္ၾကားက လုံထိန္းရဲ၊ ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကား အတားအဆီးတံတိုင္းကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ထိုးေဖာက္ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလိုပဲ၊ ျပည္- ယုန္ျဖဴေတာင္တိုက္ပြဲမွာ ပိတ္ဆို ့ကာဆီးထားတဲ့ လုံထိန္းရဲ၊ ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကား ေတြကိုလည္း ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္နဲ ့ထိုးေဖာက္ေက်ာ္ထြက္ ေရွ ့ခရီးဆက္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ ငါတို ့ေက်ာင္းသားသမိုင္းရဲ ့ဂုဏ္ေရာင္ ေျပာင္တဲ့ မဟာေအာင္ပြဲေတြပါ။

အကယ္၍၊ ငါတို ့ဆက္ခ်ီတက္ခဲ့မယ္၊ ရန္သူကိုစဥ္းစားခြင့္အခ်ိန္မေပးခဲ့ဘူး၊ လက္ပံတန္းမွာ အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ၾကာၾကာမနားဘဲ၊ အစိုးရက ခံစစ္ျပင္ အသင့္ေစာင့္ ပိတ္ဆို ့ထားတဲ့ မီးနင္းေခ်ာင္းကိုအေရာက္ ငါတို ့ဆက္ခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ … ။ အဲဒီမွာ အစိုးရကဘယ္လိုပဲျပင္ဆင္ထား ျပင္ဆင္ထား၊ လုံထိန္းရဲ၊ ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကားေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲပိတ္ဆို ့ထား ပိတ္ဆို ့ထား၊ ငါတို ့သပိတ္စစ္ေၾကာင္းဟာ ေက်ာင္းသားျပည္သူစည္းလုံး ညီညြတ္မွဳစြမ္းပကားနဲ ့၊ ၿပီးေတာ့ ျပည္သူေက်ာင္းသား မတြန္ ့မဆုတ္တဲ့ ဦးလည္မသုန္စိတ္ဓာတ္နဲ ့၊ ငါတို ့ႀကံ ့ႀကံ ့ခံရင္ဆိုင္တြန္းလွန္ရင္၊ ငါတို ့ မုခ်အႏိုင္ရမွာပဲ။ ငါတို ့ေဖာက္ထြက္ ေရွ ့ဆက္ခ်ီတက္ႏိုင္မွာပဲ။ ဒါကို ငါတို ့လုံး၀စိတ္ခ်ယုံၾကည္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမဲ့၊ ခုေတာ့ ငါတို ့ေနာက္က်ခဲ့ ရၿပီ။

အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္က ငါတို ့ေက်ာင္းသားထုအေပၚညစ္ပတ္ေလေလ၊ ျပည္သူေတြက ငါတို ့ေက်ာင္းသားထုကို ပိုၿပီးေထာက္ခံအားေပးေလေလပဲ။

ငါတို ့ကို အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးအင္အားစုဆိုသူေတြက လ်စ္လ်ဴရွဳေလေလ၊ ငါတို ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ၊ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္နဲ ့တစ္ေယာက္နဲ ့တစ္ ေယာက္ ပိုၿပီးခ်စ္ၾကည္ယိုင္းပင္း၊ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း ပိုပိုၿပီး ေသြးစည္းညီညြတ္ေလေလပဲ။ ငါတို ့ဘာျဖစ္လို ့ငါတို ့ရဲ ့ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ျဖစ္တဲ့ ရန္ကုန္ကို အခ်ိန္မီ မ၀င္ႏိုင္ရမွာလဲ။ ေၾကာက္ေမြးပါရင္ ဇာဂနာနဲ ့ဆြဲႏုတ္ပစ္။

ရဲေဘာ္ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္းတို ့-

နာၾကည္းခံျပင္း၍ ဥဒါန္းမေၾကႏိုင္ေသာတိုက္ပြဲ၀င္သူအေပါင္းတို ့-

ခုေတာ့ ငါတို ့ဟာ မထင္မွတ္ဘဲ အမွားႀကီးတစ္ရပ္ကိုလုပ္မိခဲ့ၾကၿပီ။ အဲဒီ မရည္ရြယ္ဘဲမွားလိုက္တဲ့အမွားအတြက္ ငါတို ့ဟာ ကတိမတည္တဲ့
အစိုးရတစ္ရပ္ရဲ ့လူမဆန္တဲ့အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာေပးဆပ္ေနၾကရၿပီ။ ငါတို ့ေတြ အၿငိွဳးအေတးအာဃာတဲ့ၾကီးတဲ့ အစိုးရစစ္ပုလိပ္ေတြရဲ ့လိုက္လံ
ေခ်ာင္းေျမာင္းဖမ္းဆီးေနတဲ့ ၀ရမ္းေျပးေတြအျဖစ္နဲ ့ေပးဆပ္ေနၾကရၿပီ။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲက ငါတို ့ရဲေဘာ္ညီေနာင္ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြ
ဟာ ရန္သူရဲ ့မတရားတဲ့ တရားရံုးေတြေပၚမွာ မတရားတဲ့ျပစ္ဒဏ္ေတြစီရင္ခံၾကရေတာ့မယ္။ အဖမ္းမခံရဘဲ လြတ္ေျမာက္ေနတဲ့ ငါတို ့ရဲေဘာ္
ညီေနာင္ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြလည္း ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ရင္း ပုန္းေအာင္းခိုလွံဳေနၾကရေတာ့မယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ ဘယ္သူ ့ကိုမွလည္း
အျပစ္မတင္ပါဘူး။

အကယ္၍ … ။ အကယ္၍၊ ငါတို ့သာ လက္ပံတန္းမွာ မရပ္မနားဘဲ၊ ရဲရင့္က်ယ္ျပန္ ့တဲ့ရင္အုပ္ေတြနဲ ့၊ ျပတ္သားခိုင္က်ည္တဲ့ ဥာဏ္အေျမာ္အျမင္ေတြနဲ ့၊ ေနာက္မတြန္ ့တဲ့ မေၾကာက္မရြံ ့ေျခေထာက္ေတြနဲ ့၊ ေသနတ္ေျပာင္းေတြကို မ်က္ႏွာခ်င္းတည့္တည့္ ရင္ေကာ့ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ သူရဲေကာင္း ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္အျပည့္၊ ဗဟိန္းစိတ္ဓာတ္၊ ေအာင္ဆန္းစိတ္ဓာတ္၊ ေအာင္ေက်ာ္စိတ္ဓာတ္အျပည့္နဲ ့၊ ရန္ကုန္ကို ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကမယ္ဆို ရင္ … ၊ ဆိုရင္ … ၊ ဆိုရင္ … ။

ငါတို ့လက္ပံတန္းမွာနားလိုက္တဲ့အတြက္၊ ရန္သူက ငါတို ့ကို၀ိုင္းပတ္ပိတ္ဆို ့ေခ်မွဳန္းဖို ့ အခ်ိန္ေကာင္းေကာင္းရသြားခဲ့တယ္။ အစိုးရက
ၿမိဳ ့လူထုနဲ ့သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြၾကား ခေလာက္ဆန္၀ါဒမိွဳင္းတိုက္ဖို ့ အခ်ိန္လုံလုံေလာက္ေလာက္ရသြားခဲ့တယ္။ အစိုးရ(ပဲခူးတိုင္း
နယ္လုံ၀န္ႀကီး)က သူ ့ရဲ ့လုံထိန္းရဲ(ရဲေမ၊ ရဲသား)ေတြကို စနစ္တက်တပ္ျဖန္ ့ခ်ထားဖို ့၊ သူ ့ရဲ ့ႀကံ ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္လူရမ္းကားေတြကို
ၿမိဳ ့မိၿမိဳ ့ဖအေယာင္ေဆာင္ၿပီး ေက်ာင္းသားသပိတ္အ၀န္းအ၀ိုင္းထဲလွ်ိဳ ့၀ွက္ျမွဳပ္ႏွံဖို ့၊ အစိုးရပိုင္မီဒီယာ(သတင္းစာ၊ ေရဒီယို၊ ရုပ္ျမင္သံၾကား)
ေတြကေန သူခိုးလူဟစ္ အသံေကာင္းပစ္ႏိုင္ဖို ့၊ ငါတို ့က အဲဒီ ဆင္ႀကံႀကံဖို ့အကြက္ေခ်ာင္းေနတဲ့ အဲဒီနယ္လုံဆိုတဲ့ေကာင္ႀကီး သိုက္ထြန္းကို
အခ်ိန္ေတြ ဗံုးေပါလေအာေပးလိုက္သလိုျဖစ္မသြားခဲ့ေပဘူးလားကြာ။ ငါတို ့မွားခဲ့တယ္။

ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ၊ ေနပူခ်စ္ခ်စ္ေတာက္ေအာက္မွာ၊ ေအးျမခ်မ္းစီးတဲ့တေပါင္းညထီးထီးေတြမွာ ငါတို ့ရက္ရက္စက္စက္အစမ္းသပ္ခံခဲ့ၾက
ရတယ္။ ငါတို ့ဟာ မိုင္(၄၀၀)ေက်ာ္ ခရီးျပင္းႏွင္ခဲ့ရလို ့အမွန္တကယ္ပင္ပန္းႏံုးခ်ည့္အားနည္းေနခဲ့ၿပီ။ ငါတို ့မွာ မာတာဆိုလို ့စိတ္ဓာတ္နဲ ့၀ိညာဥ္ပဲ ရွိေတာ့တာပါ။ ငါတို ့ဟာ ေဒသခံျပည္သူေတြ မေၾကာက္မရြံ ့သတၱိရွိရွိလာေကၽြးတဲ့ဟာနဲ ့ရုပ္ကိုအာဟာရေစာင့္ခဲ့ရတာပါ။ အသက္ဆက္ခဲ့ရတာပါ။

ႏုနယ္လွတဲ့ ေက်ာင္းသား(အထူးသျဖင့္ေက်ာင္းသူေတြရဲ ့) ေျခေထာက္ေတြဟာ ေပါက္ၿပဲစုတ္ျပတ္ ဒဏ္ရာအထပ္ထပ္ရေနတာပါ။ ငါတို ့ဆီ
မေရာက္ေရာက္ေအာင္( ပိတ္ဆို ့ထားတဲ့ လုံထိန္းရဲေတြကို ခပ္တင္းရင္ဆိုင္အေရးဆိုၿပီး) လာေရာက္အားေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူေတြ၊ အႏုပညာရွင္
ေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးတက္ၾကြလွဳပ္ရွားသူေတြေၾကာင့္သာ၊ ငါတို ့ရဲ ့စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ ျပန္လည္ ျပည့္တင္းေနတာပါ။ ငါတို ့ခႏၶာကိုယ္ေတြက(နယ္လုံေကာင္ႀကီးသိုက္ထြန္းယုတ္မာေကာက္က်စ္ပိတ္ဆို ့ထားလို ့) လမ္းမေပၚမွာ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနခဲ့ ၿပီ။ ငါတို ့မွာစိတ္ဓာတ္ပဲက်န္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ရန္သူက ငါတို ့ရဲ ့အားနည္းခ်က္အေပၚမွာ ခ်က္ေကာင္းယူ တအားဖိနင္းခ်လိုက္ေတာ့တာပဲ။

တကယ္တမ္း၊ မတ္လ(၁၀)ရက္ နံနက္၊ ရန္သူက လိမ္လည္လွည့္ဖ်ား ေကာက္က်စ္ယုတ္မာလိုက္တာကို ခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ငါတို ့ဟာ တိုးထြက္ဖို ့ လုံေလာက္တဲ့ ရုပ္အင္အားမ်ိဳးမရွိေတာ့ဘူး။ ရန္သူရဲ ့စစ္ဦးဘီလူး သရမရဲစီး ထိုးစစ္၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ငါတို ့စနစ္တက်ဆုတ္ခြာဖို ့လည္းအခ်ိန္မရေတာ့ ဘူး။ နဂိုကတည္းက ငါတို ့ဟာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာထိုးစစ္အေနအထား၊ နပ်င္း(ႏြားပ်င္း)ေတာင္ၾကားနဲ ့ယုန္ျဖဴေတာင္တုန္းကအေနအထားမ်ိဳးရွိေနတဲ့အေျခ အေနကေန၊ လက္ပံတန္းမွာ ခဏတန္ ့လိုက္ရပ္လိုက္တာဟာ၊ ထိုးစစ္အေနအထားကေန ခံစစ္ကိုေျပာင္းလိုက္သလိုျဖစ္သြားခဲ့တာပဲ။ ခံစစ္ေတာင္မွ ငါတို ့ဟာ ခံစစ္ကိုရွင္ေအာင္မလုပ္ခဲ့မိၾကဘူး။ ငါတို ့ခံစစ္က ခံစစ္ေသ။ အဲဒီခံစစ္အေသႀကီးကို စစ္ေညာင္းလာေအာင္ပိတ္ဆို ့ၿပီး၊ ငါတို ့ေခါင္းေတြ မီးေတာက္လာတဲ့အခ်ိန္၊ ငါတို ့ေဒါင္းေတြ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီးထခြပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သင္းတို ့က ရက္ရက္စက္စက္ေခ်မွဳန္းခဲ့တာပါပဲ။ ငါတို ့ဘယ္လိုပဲ ခြပ္ေဒါင္းေသြးဗီဇစိတ္နဲ ့ဘယ္ေလာက္ႀကံ ့ႀကံ ့ခံ ခုခံခုခံ၊ ရန္သူက လူမဆန္တဲ့ ဘီလူးသဘက္ေတြ၊ အစိုးရက ဒီမိုကေရစီအတုအေယာင္သူခိုးဓားျပ၊ ငါတို ့ဘယ္နည္းနဲ ့မွ ငါတို ့အတြက္ေၾကကြဲနာက်င္ေနတဲ့ လက္ပံတန္းၿမိဳ ့သူၿမိဳ ့သားေတြရဲ ့ေသာကနဲ ့ဗ်ာပါဒေတြကို ငါတို ့ဘယ္လိုနည္းနဲ ့မွ ေျဖသိမ့္ ႏွစ္သိမ့္မေပးႏိုင္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ငါတို ့အေပၚမွာ လက္ပံတန္းၿမိဳ ့ကေလးရဲ ့ရာဇ၀င္ေၾကြးတင္ခဲ့ပါပေကာလား။

ရဲေဘာ္ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္းတို ့-

ငါတို ့ဟာ ရန္ကုန္မေရာက္ခင္ လမ္းခုလတ္မွာ၊ မထင္မွတ္ဘဲ၊ မရည္ရြယ္ဘဲ မွားလိုက္တဲ့အမွားတစ္ခုေၾကာင့္၊ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးေတြလို
ရိုက္ႏွက္ဖန္းဆီးခံရဖို ့၊ ကိုယ့္အက်ဥ္းေထာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္တည္ေဆာက္မိသလိုျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ လက္ပံတန္းမွာ အမွတ္မထင္ လက္ထဲက ေလးနဲ ့ျမား ကို ခဏခ်ထားမိလိုက္တာဟာ၊ ငါတို ့ကိုယ္ငါတို ့ေသတြင္းထဲပို ့လိုက္မိသလိုျဖစ္သြားခဲ့ၿပီ။ ငါတို ့သပိတ္စစ္ေၾကာင္းၿဖိဳခြဲခံရေပမဲ့၊ ငါတို ့ေက်ာင္းသား ခြပ္ေဒါင္းအလံကေတာ့ ၿပိဳလဲမသြားပါဘူး။ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလွဲစတမ္းပဲေဟ့ မိစၦာဖက္ဆစ္အစိုးရေရ။ နင္တို ့ကို ငါတို ့တစ္သက္မေက်။

ႏွစ္သက္ရွိရင္ ႏွစ္သက္မေက်ဘူးေဟ့။

တကယ္ေတာ့၊ ငါတို ့ဘာကိုေထာက္ ေၾကာက္ခဲ့ရမွာလဲ။ ေၾကာက္ေမြးပါ ဇာဂနာနဲ ့ဆြဲႏုတ္ပစ္။ ငါတို ့နဂိုဦးတည္ခ်က္၊ မူလရည္မွန္းခ်က္၊ ကနဦး
ပထမစတင္စဥ္ကဆုံးျဖတ္ခဲ့တဲ့အတိုင္း၊ ငါတို ့ပန္းတိုင္၊ ငါတို ့ေအာင္ပြဲရွိရာ ရန္ကုန္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ အျပင္းခ်ီတက္ခဲ့ၾကရမွာပဲ။ အစိုးရ၊ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဒီအစိုးရကေတာ့ ညစ္ပတ္တဲ့အစိုးရ၊ သူညစ္ပတ္ေနက် ဆက္ညစ္ပတ္ေနဦးမွာပဲ။ ဂရုစိုက္ေနဖို ့မလို။ ၿပီးေတာ့ လႊတ္ေတာ္။

ဒီေလာက္သုံးစားမရတဲ့ ခၽြတ္ေခ်ာ္ႀကီး ဘာလုပ္ရမလဲ။ ပစ္ထားလိုက္။ လႊတ္ေတာ္ကလည္း ယုတ္မာၿမဲ၊ ယုတ္မာႏိုင္သေလာက္ သူတို ့
ႀကံ ့ဖြတ္နဲ ့စစ္ဗိုလ္အမတ္ေတြ ယုတ္မာၾကဦးမွာပဲ။ လွည့္ၾကည့္စရာမလို။ အစိုးရနဲ ့လႊတ္ေတာ္ေတြက ေကာက္က်စ္သမွ်ကို ငါတို ့
ခြပ္ေဒါင္းေတြ ေခါင္းငုံ ့ခံေနစရာအေၾကာင္းစိုးစဥ္းမွ်မရွိ။ ငါတို ့ဘာ့ေၾကာင့္မတိုက္ခိုက္ရဲရမွာလဲ။ ငါတို ့ဘာ့ေၾကာင့္ ရန္ကုန္ေရာက္ေအာင္
မခ်ိီတက္ႏိုင္ခဲ့ရမွာလဲ။ အေပ်ာ္တမ္းအတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ဆိုသူေတြ၊ ပါတီအဖြဲ ့အစည္းဆိုတာေတြက ငါတို ့ကို အသိအမွတ္
မျပဳလည္း ဘာအေရးလဲ။ ငါတို ့ေရွ ့မွာ အစဥ္အလာေကာင္းေတြရွိတယ္။ ငါတို ့အသက္ပတ္ပတ္လည္မွာ ျပည္သူုေတြရွိတယ္။ ငါတို ့
ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္မွန္တဲ့ျပည္သူလူထုႀကီးက အစဥ္ယုံၾကည္၀န္းရံအားေပးေနဖို ့ပဲလိုတယ္။ ျပည္သူသာအဓိက။ ျပည္သူသာ
ပဓာန။ ျပည္သူသာ ပထမ။ ျပည္သူရွိရင္ ေအာင္ပြဲရွိမယ္။ ျပည္သူ ့ေထာက္ခံမွဳရွိရင္၊ ျပည္သူရွိရင္ ငါတို ့ဟာ ရန္သူအစိုးရနဲ ့မေစ့စပ္စတမ္း
(အၾကမ္းမဖက္)ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ေတာ္လွန္ႏိုင္တယ္။

သပိတ္ပြဲစားေတြရဲ ့စကားကို ငါတို ့နားေထာင္စရာမလို၊ နားေယာင္စရာလည္းမလို။

ေစ့စပ္ေၾကေအးေရး ေရႊျပည္ေအးတရားေဟာတဲ့သူေတြကို ငါတို ့ဂရုျပဳစရာမလို။

ငါတို ့ရန္ကုန္ကို မေရာက္ေရာက္ေအာင္ခ်ီတက္ဖို ့ပဲလိုခဲ့တယ္။

သူရဲေကာင္းအေပါင္းတို ့-

စြန္ ့လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားျပည္သူအေပါင္းတို ့-

ထပ္ေျပာမယ္။ ငါတို ့ေတြဟာ ကမၻာသိေအာင္လည္း မွန္ခဲ့တယ္။ ထပ္ေျပာဦးမယ္။ ငါတို ့ေတြဟာ ျပန္ျပင္လို ့မရေတာ့တဲ့အမွားႀကီးတစ္ရပ္ကိုလည္း မထင္မွတ္ဘဲ၊ မရည္ရြယ္ဘဲ မွားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါကိုငါတို ့၀န္ခံရဲရမယ္။ ဒီအမွားအတြက္ ငါတို ့ေတြဟာ၊ အစိုးရအက်ဥ္းသမားေတြအျဖစ္နဲ ့သာယာ၀တီ ေထာင္ငရဲခန္းမွာခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနၾကရၿပီ။ ဒီအမွားအတြက္ ငါတို ့ဟာ၊ ၀ရမ္းေျပးေတြအျဖစ္နဲ ့ထြက္ေျပးတိမ္းေရွာင္ပုန္းေအာင္းေနၾကရၿပီ။ ငါတို ့ရဲ ့ မဟာအမွာႀကီးတစ္ခုအတြက္ ငါတို ့အမ်ားႀကီးေပးဆပ္ေနၾကရၿပီ။

အို- သူရဲေကာင္းေက်ာင္းသားျပည္သူစြန္ ့လႊတ္သူ၊ အနစ္နာခံသူ၊ ျမင့္ျမတ္သူ လူစြမ္းေကာင္းတို ့ ငဲ့ –

ငါတို ့ေတြ မတရားေပးဆပ္ခံေနၾကရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ နာက်င္ခံခက္ေၾကကြဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေအာ္ၿပီး၊ ၂၀၁၅ မွာ မေရရာ မေသခ်ာေသးတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို ့ေမွ်ာ္ၿပီး၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့လွဳပ္ရွားမွဳမွန္သမွ်ဟာ၊ သူေအာ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ ့သူေမွ်ာ္ ေနတဲ့ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ထိခိုက္ေစႏိုင္တယ္လို ့ယူဆထားပုံရတဲ့၊ ငါတို ့ယုံၾကည္ကိုးစားတဲ့၊ ငါတို ့ရဲ ့လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ငါတို ့ခရီးရွည္ခ်ီတက္သပိတ္ေမွာက္လို ့ေထာင္ထဲေရာက္၊ ၀ရမ္းေျပးျဖစ္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို အတိအလင္းေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါၿပီ။

ငါတို ့ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။

ငါတို ့ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ။

အို – သူရဲေကာင္းခြပ္ေဒါင္းအေပါင္းတို ့။   ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း

မတ္ ၁၆- ၂၀၁၅။

Sunday, March 15, 2015

တ ေ ပါ င္ း ေ ခၚ သံ

၂ ၀ ၁ ၅ – ေ က် ာ င္ း သ ာ း အ ေ ရ း ေ တ ာ္ ပုံ သ စ္
 

ေၾသာ္ … ေတာလွန္ ့ေတာင္လွန္ ့
မုန္တိုင္းလွန္ ့၍
ကံ့ေကာ္ေက်ာင္းမွာ
ေဒါင္းလည္း မတြန္မကႏိုင္
တေပါင္းလည္း မခၽြန္မျမႏိုင္။

ေခတ္မသန္ ့လို ့
ကံ့ေကာ္ေတြလည္း နီခဲ့ၿပီ။

ေခတ္မေကာင္းလို ့
ကေဒါင္းေတြလည္း ခြပ္ခဲ့ၿပီ။

ေခတ္ကိုေျပာင္းဖို ့
စစ္ေၾကာင္းလည္းခ်ီ၊ သပိတ္ညီခဲ့
ေအာင္စည္ေအာင္ေမာင္း၊ အို တေပါင္းငဲ့
ခြပ္ေဒါင္းနီနီ၊ ကံ့ေကာ္နီႏွင့္
နီနီေႏြဦး ဇာတ္၀င္ခန္း။

လက္ပံေတာင္းနီ
လက္ပံတန္းနီ
တစ္ျပည္လုံးနီ
သပိတ္ခ်ီၾက။

ျပည္သူ ေက်ာင္းသား၊ သံမွဳန္ ့စားေလာ့
စြမ္းအားရွင္ဓား တုံးလတၱံ ့။

သပိတ္ခ်ီၾက
တစ္ျပည္လုံးနီ
လက္ပံတန္းနီ
လက္ပံေတာင္းနီ။

ေက်ာင္းသား ျပည္သူ၊ သံဃာကူေလာ့
ရန္သူရူးရဲ ရွံဳးလတၱံ ့။

တုံးေမာင္းေခါက္၍
မေၾကာက္မလန္ ့၊ ေျခာက္ၾကလွန္ ့ၾက။

အုံးေမာင္းေခါက္၍
မိုးေသာက္တစ္ကန္ ့၊ အရုဏ္သန္ ့မွ
ကံ့ေကာ္ ၀ါေရႊ၊ ေဒါင္း အိုးေ၀၍
ေႏြဦးမြန္ျမတ္၊ အနာဂတ္မွာ
စစ္ဇာတ္ကၽြန္ဇာတ္ သိမ္းလတၱံ ့။

ဗဟိန္းေသလို ့ ၀င္စားေလသေလာ
ေအာင္ဆန္းေသလို ့ ၀င္စားေလသေလာ
ေအာင္ေက်ာ္ေသလို ့ ၀င္စားေလသေလာ
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသား
တို ့ေက်ာင္းသားေဟ့
ေက်ာင္းသားသမိုင္း၊ ဘယ္မရိုင္းခဲ့
သတ္တိုင္းမေသေသာရာဇ၀င္။

ရာဇ၀င္သန္ ့၊ ေႏြဦးသန္ ့၍
ကံ့ေကာ္ေက်ာင္းမွာ
ေဒါင္းလည္း တြန္ေစကေစေသာ။

တိုက္ပြဲေခၚ၍
ကံ့ေကာ္ေက်ာင္းမွာ
တေပါင္းလည္း ခၽြန္ေစျမေစေနာ။    ။

(တိုက္ပြဲ၀င္သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ားသို ့)

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း

မတ္ ၇ – ၂၀၁၅။

Wednesday, March 11, 2015

လ က္ ပံ တ န္ း ေ မ ာ္ ကြ န္ း



အို- လက္ပံတန္း
ေသြးစြန္းခဲ့ပါပေကာ
အို- လက္ပံတန္း။
ၾကယ္ယံစုံရင္
ဂဠဳန္အလံတင္။

ၾကယ္မစုံေသးလို ့
ငါတို ့ရဲ  ့ခြပ္ေဒါင္းအလံကေလး
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းနေဘးမွာ
ေသြးစြန္းလ်က္။

ဒီပဲယင္းက
ခ်င္းခ်င္းနီေစြး၊ က်တဲ့ေသြး
ဒီေသြးျမစ္ေရ၊ ေဘာင္ဘင္ေ၀ဆဲ။

လက္ပံေတာင္းက
တုံးေမာင္းေခါက္သံ၊ တပ္လွန္ ့သံ
ေတာ္လွန္တဲ့ေတး၊ မဆုံးေသးဘူး။

ၾကယ္ေပါင္းစုံရင္
ကေဒါင္းအလံတင္
တူတံဇဥ္အလံလႊင့္။

ၾကယ္ေပါင္းမစုံလို ့
ငါတို ့ရဲ  ့ယုံၾကည္ခ်က္ကေလး
ကတၱရာလမ္းမေဘးမွာ
ေသြးစြန္းလ်က္။

အို- လက္ပံတန္း
ေသြးစြန္းခဲ့ပါပေကာလား
အို- လက္ပံတန္း။

ေသြးအလိမ္းလိမ္း
အစိမ္း၀င္ပူး၊ ဘီလူး၀င္စား
ေခြး၀ဲစား
ရဲမ်ား ရဲမ်ား
ေက်ာင္းသားကိုရိုက္၊ ေသေအာင္ရိုက္ၿပီ
ျပည္သူကိုရိုက္၊ ေသေအာင္ရိုက္ၿပီ
သံဃာကိုရိုက္၊ ေသေအာင္ရိုက္ၿပီ
ရိုက္လို ့အားမရ၊ ထပ္ထပ္ရိုက္ၾက။

အစိုးရလူသတ္၀ါဒ၊ ကိုယ္ထင္ျပၿပီ
ႏိုင္ငံေတာ္အၾကမ္းဖက္၀ါဒ၊ မုန္ယိုျပၿပီ။

ထေလာ့
အဖိႏွပ္ခံသူရဲေကာင္းအေပါင္းတို ့
ထေလာ့
ဒုတိယမတ္လေတာ္လွန္ေရးစၿပီ။

အို- လက္ပံတန္း
ေသြးစြန္းခဲ့ပါပေကာလားကြဲ ့
အို- လက္ပံတန္း။

စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းမလား
သိမ္းလိုက္စမ္း
ရင္ႏွစ္ျခမ္းခြဲ၊ ျဖန္းျဖန္းကြဲပေစ
ရဲရင့္သူတို ့ကမၻာမေက်။

ေနာက္ထပ္အာဏာသိမ္းမလား
သိမ္းလိုက္ဦး
အသည္းႏွလုံးကြဲ၊ ဗုန္းဗုန္းလဲပေစ
သူရဲေကာင္းတို ့ဥဒါန္းမေၾက။

အာဇာနည္မ်ိဳး၊ ေသရိုးမရွိ
တိုက္ပြဲသာရွိ။

အာဇာနည္မ်ိဳး၊ ေသရိုးမရွိ
ေအာင္ပြဲသာရွိ။

အို- လက္ပံတန္း
အို- လက္ပံတန္း
အို- လက္ပံတန္း။

လာလမ္းျပန္ၾကည့္
ေနာက္လွည့္စရာမလို
ဆုံးရွံဳးစရာ၊ ေႏွာင္ႀကိဳးသာရွိ
အဘိဓမၼာ၊ သိဖို ့သာလိုသည္။

စစ္ကိုပိုက္ေထြး၊ သရဲေမြးတဲ့
စစ္ေခြးအစိုးရ၊ က်ဆုံးရမယ္
စစ္ဓားျပယုတ္၊ သူခိုးစုတ္အစိုးရ
မုခ်က်ဆုံး၊ အစတုံးမယ္။

အားလုံး
ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား
အားလုံး
ျပည္သူ၊ သံဃာ
အားလုံး
စည္းရံုးၾက၊ ညီညြတ္ၾက
အဆုံးသတ္တိုက္ပြဲ၊ ဆင္ႏႊဲၾကေဟ့။
ေသြးစြန္းေနတဲ့
ငါတို ့ရဲ  ့ခြပ္ေဒါင္းအလံကေလး
ေသြးမေျခာက္ခင္။
ေသြးစြန္းေနတဲ့
ငါတို ့ရဲ  ့ယုံၾကည္ခ်က္ကေလး
ေသြးမတိတ္ခင္။

သူ ့ထိုးစစ္ကို
ထိုးစစ္နဲ ့ထိုး၊ ျပန္ရိုက္ခ်ိဳးဖို ့
ထိုးစစ္ျပင္ေလာ့။

သူ ့ေတာမီးကို
ေတာမီးနဲ ့ျဖတ္၊ ျပန္ၿငိွမ္းသတ္ဖို ့
ခံတပ္ျပင္ေလာ့။
ရာဇ၀င္ေၾကြးဆပ္၊ အနာဂတ္မွာ
စစ္ဇာတ္ကၽြန္ဇာတ္ သိမ္းၾကအံ့။

အို- ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္နီ
ရင္ျပင္နီမွ
ခ်ီတက္ၾကေလာ့။

အို- ေရႊတိဂံုရိပ္
၁၉၂၀ စိတ္နဲ ့
သပိတ္ဆက္ေလာ့။

အိပ္မက္မဟုတ္
ေကာင္းကင္ရုပ္ပုံ
ၾကယ္စုံမွ
ဒီမိုကေရစီ။

အိပ္မက္မဟုတ္
ေျမျပင္ရုပ္ပံု
အကုန္ရမွ
ဒီမိုကေရစီ။

ၾကယ္အစံု
မစံုရင္
သူပုန္ထ။

အကုန္ရရင္ရ
မရရင္
ဂဠဳန္ၾကြ။

အို- လက္ပံတန္း
လက္ပံတန္း
ေသြးေၾကြးကို ေသြးနဲ ့ပဲျပန္ဆပ္ရမယ္
လက္ပံတန္း။      ။
ေ အာ င္ ေ ၀ း
မတ္ ၁၀ – ၂၀၁၅။

Monday, March 2, 2015

ဓ ာ း မ ေ န ာ က္ ပိ တ္ ေ ခြ း မ် ာ း ဖ တ္ ဖို ့ စ ာ

FROM SAFFRON REVOLUTION TO STUDENTS PROTEST MARCH



မွန္ကန္ရင္ တန္မျပန္ဘူးဟဲ့၊ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြးေတြရဲ႕။

ပထမဦးဆုံး အရငိေျပာထားခ်င္တာက၊ အခု ေက်ာင္းသားေတြဆင္ႏႊဲေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီပညာေရးသပိတ္ေမွာက္စစ္ေၾကာင္းကို၊က်ေနာ္ အျပည့္အ၀ ေထာက္ခံအားေပးေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ပဲ။ ႁခြင္းခ်က္မွ်မရွိ။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕သပိတ္စစ္ေၾကာင္း ေတြ (ပင္မ၊ အရန္၊ ယာယီ၊ အၿမဲ) အားလုံးကို ေထာက္ခံအားေပးလိုက္တဲ့အတြက္၊ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ကေရာ္ကမယ္ တန္ျပန္ဆႏၵျပေနၾကတဲ့၊ လူမေလး ေခြးမခန္ ့၊ ခပ္ညံ့ညံ့အေတြးအေခၚေခ်ာက္တီးေခ်ာက္ခ်က္၊ လူကေလး ၄-၅-၆ ေယာက္နဲ႔ (ေခြးေတာင္ အဆစ္ပါလိုက္ေသး) တန္ျပန္သပိတ္လုပ္ေနတဲ့ အစိုးရလက္ပါးေစ အလိုေတာ္ရိ ေနာက္လိုက္ေခြးတစ္အုပ္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ႐ႈတ္ခ်ၿပီးသားျဖစ္သြားပါၿပီ။

ေနာက္ေၾကာင္းကေလး နည္းနည္းျပန္ပရေစ။

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတုန္းကပါ။ ၂၀၀၇ စက္တာင္ဘာ (၅) ရက္၊ ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွာ နအဖ စစ္အစိုး ရနဲ႔ အစိုးရေနာက္ၿမီးဆြဲ ၾကံ့ဖြတ္အသင္း (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ပါတီမျဖစ္ေသးဘူး၊ အသင္းအေနနဲ႔ပဲ ရွိေသးတယ္) လူမိုက္စြမ္းအားရွင္ေတြက၊ သံဃာကို ဓာတ္တိုင္ကပ္ ႀကိဳးခ်ည္႐ိုက္တာကေနစၿပီး၊ ေတာမီးဟာ တစ္ျပည္လုံး အႀကီးအက်ယ္ ထေလာင္ခဲ့ေတာ့တာပဲ။

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ (၁၈) ရက္ေန႔။ ၁၉၈၈ တုန္းက စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းသြားတဲ့ေန႔ကို အထူးတလည္ ေသြးေႂကြး ျပန္ဆပ္တဲ့အေနနဲ႔ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးနဲ႔အျခားၿမိဳ႕ေတြ ရြာေတြက သံဃာေတြ ကံေဆာင္သပိတ္ေမွာက္၊ လမ္းေပၚတက္ ဆု ေတာင္းေမတၱာပို႔၊ ဆႏၵျပခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။

၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ (၂၄) မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ေရႊတိဂံုဘုရားအေရွ႕မုခ္၊ ေၾကးသြန္းဘုရားမွာ သပိတ္စခန္းယာယီဖြင့္ၿပီး၊ တစ္ႏိုင္ ငံလုံးဆိုင္ရာ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးေခၚလိုက္ၾကပါတယ္။ GENERAL STRIKE ( G S ) ႀကီး စၿပီေပါ့။ G S ေကာ္မတီထဲမွာ က်ေနာ္တို႔အသိုက္လည္း ပါတယ္ေပါ့။

စက္တင္ဘာ ၂၄ (၂၀၀၇) အေထြေထြသပိတ္ႀကီး ပထမေန႔။ သံဃာ- ေက်ာင္းသား- ျပည္သူေတြဟာ လူထုအင္အား ေသာင္းနဲ႔ သိန္းနဲ႔ ခ်ီၿပီး ေရႊတိဂံုကေန ကမာၻေအးဘုရားအထိ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ မိုးထဲေလထဲမွာ။ ေရႊတိဂံု- ေျမနီကုန္း- စမ္းေခ်ာင္း- ၾကည့္ျမင္တိုင္- ဆင္မလိုက္ – ကမာရြတ္ – လွည္းတန္း – ျပည္လမ္းအတိုင္း – အင္းလ်ားကန္- ရွစ္မိုင္လမ္းဆုံ – န၀ေဒး႐ုပ္ရွင္႐ံု- ကမၻာေအးလမ္း။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ႀကိဳဆို အားေပး၀န္းရံေနတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက တိုးမေပါက္ ပါဘူး။ ၾကံ့ဖြတ္လူမိုက္စြမ္းအားရွင္ ပဥၥမံတပ္သား၊ နအဖ စစ္အစိုးရ ေခြးေတြရဲ႕အႏၱရာယ္ကလည္း မေအးပါဘူး။ (အဲဒီ အခ်ိန္ကတည္းက ၾကံ့ဖြတ္စြမ္းအားရွင္ လူစုစုကို က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြက ေခြးေတြလို႔ပဲ ေခၚခဲ့ၾကတာပါ)

စက္တင္ဘာ ၂၅ (၂၀၀၇) အေထြေထြသပိတ္ႀကီး ဒုတိယေန႔။ (ေက်ာင္းသားသမဂၢ ခြပ္ေဒါင္းအလံႏွစ္လက္ စလႊင့္တဲ့ေန႔) သံဃာ-ေက်ာင္းသား- ျပည္သူေတြဟာ လူထုအင္အား သိန္းနဲ႔သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ေရႊတိဂံုဘုရားေန ၿမိဳ႕လယ္က ၿမဳိ႕ေတာ္ခန္းမ၊ ဆူးေလဘုရားအထိ လမ္းေလွ်ာက္ခ်ီတက္ ဆႏၵျပၾကပါတယ္။ မိုးထဲ ေလထဲ မုန္တိုင္းထဲမွာပါပဲ။ လမ္းေဘး၀ဲယာ လူအုပ္ႀကီး ကလည္း တစ္ခနဲနက္ အားေပး၀န္းရံေနတာပါပဲ။ နအဖေခြးေတြကလည္း အလစ္ေခ်ာင္းလို႔ေပါ့။

စက္တင္ဘာ ၂၆ (၂၀၀၇) အေထြေထြသပိတ္ႀကီး တတိယေန႔။ ဒိေန႔မွာပဲ နအဖစစ္တပ္က မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြ၊ သံဆူးႀကိဳး ေတြ၊စက္ေသနတ္ေတြနဲ႔၊ သံဃာေတြဦးေဆာင္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြပါ၀င္တဲ့ အေထြေထြသပိတ္စခန္းနဲ႔သပိတ္အင္အားစုေတြကို၊ အၾကမ္းဖက္ပစ္ခတ္ႏွိမ္နင္း အင္အားသုံးၿဖိဳခြင္းလိုက္ေတာ့တာပါပဲ။

တိုတိုေျပာရရင္၊ ဆက္တိုက္ဆိုသလို ေနာက္ရက္ေတြမွာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြကို၊ နအဖစစ္တပ္က သူပုန္စခန္း ၀င္စီးသလို သရဲမရဲ ၀င္စီးၿပီး၊ သံဃာေတြအမ်ားအျပားကိုရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးလို႔ အင္းစိန္ ဂ်ီတီအိုင္အက်ဥ္းစခန္းနဲ႔ အင္းစိန္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲကို ထည့္လိုက္ၾကပါတယ္။

အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ (တို႔) အခန္းက႑ ကိုယ္ေတြ႕ပါ၀င္ခဲ့တာတခ်ဳိ႕ကို ေျပာပါမယ္။ ကိုဇာဂနာ၊ ကိုေက်ာ္သူနဲ႔ မေရႊဇီးကြက္၊ ကိုေဇာ္သက္ေထြး၊ ကိုေစာေ၀၊ ဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္၊ ဆရာမ ႏွင္းပန္းအိမ္၊ ဆရာေမာင္တင္သစ္၊ က်ေနာ္တုိ႔စာေပနဲ႔ အႏုပညာသည္ေတြဟာ သံဃသပိတ္ကို အနီးကပ္ကူညီ၀န္းရံ အားျဖည့္ခဲ့ၾကပါတယ္။ (အေသးစိတ္ျမင္ကြင္းျမင္ကြက္၊ ျဖစ္ခင္းျဖစ္ကြက္ေတြကို ေနာင္ေတာ့ေရးပါဦးမည္။ ဗကသမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ (ကို) ေက်ာ္ကိုကိုရဲ႕ ေရႊ ၀ါေရာင္မ်ဳိးဆက္ကို ေမြးဖြားျခင္း၊ ပထမအႀကိမ္ ၂၀၁၄ ေဖေဖာ္၀ါရီ၊ ဆန္းစေသာ္တာ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ေရး- စာအုပ္အမွာ စာထဲမွာေတာ့ တစ္စြန္းတစ္စေရးခဲ့ဖူးပါသည္)

က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက၊ အေထြေထြသပိတ္ႀကီး ဒုတိယေန႔ (၂၅ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇) ဆူးေလဘုရားမွာ မိန္ ့ခြန္းေျပာၿပီးေတာ့၊
က်ေနာ္ ေက်ာ္သူကိုေခၚၿပီး ေျပးရပါတယ္။ ပုန္းရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔မနက္ (၂၆ စက္တင္ဘာ ၂၀၀၇) ေက်ာ္သူနဲ႔ လူခ်င္း ခြဲၿပီး၊ က်ေနာ္ ေရႊတိဂံုသပိတ္စခန္းကိုလာေတာ့ တိုင္းျပည္က ပ်က္ေနပါၿပီ။ မီးေလာင္ေနၿပီ။ စစ္ျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္၀င္လို႔ မရေတာ့ဘူး။ အဲဒီကစတာပဲ။ က်ေနာ့္ရဲ႕ျပည္ေျပးဘ၀ ပထမရဲ႕ပထမေတြဟာ အဲဒီက စခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ထဲမွာပဲ တစ္ေနရာၿပီးတစ္ေနရာ ေျပာင္းရ ေရႊ ့ရ၊ ေျပးရ လႊားရ ပုန္းရပါတယ္။ စြန္႔စားခန္းပါပဲ။ ေျပးရင္း လႊားရင္း ေရွာင္ရင္း တိမ္းရင္းနဲ႔ ပုန္းခိုက်င္းကေလးေတြထဲကေန (ေရဒီယိုကေလးတစ္လုံးနဲ႔) သတင္းလည္း မျပတ္နားေထာင္ ရပါတယ္။ သတင္းစာ (ေၾကးမုံ၊ ျမန္မာ့အလင္း) လည္း မျပတ္ဖတ္ရပါတယ္။ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံသ တင္းေတြကို နားေထာင္ရ၊ ဖတ္ရပါတယ္။ ကိုယ္ကလည္း ရတဲ့တယ္လီဖုန္းကေလးနဲ႔ ျပည္ပေရဒီယိုေတြကေနတစ္ဆင့္ နအဖ စစ္အစိုးရကို တုံ႔ျပန္ရ၊ တိုက္ခိုက္ရတာေပါ့။

ေျပးရင္းလႊားရင္း၊ ေရွာင္ရင္းပုန္းရင္းနဲ႔ ခြင္က က်ဥ္းသထက္ က်ဥ္းက်ဥ္းလာပါေတာ့တယ္။ တစ္ေနရာရာမွာ အေသအခ်ာ ၀ပ္ေနရေတာ့မယ္ဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္လာပါတယ္။ ညည စစ္ကားတန္းႀကီးေတြနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲလွည့္ၿပီး လက္နက္ခ် ထြက္အဖမ္းခံဖို႔၊ အသံခ်ဲ ့စက္နဲ႔ေအာ္ဟစ္အမိန္႔ေပးေနတဲ့အသံေတြကိုလည္း မျပတ္တမ္းၾကားေနရပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၂၅ ရက္ည (၂၀၀၇) ကတည္းက က်ေနာ္ေျပးေန ပုန္းေနရတာ။ ရက္က ၾကာလာၿပီ။ ေအာက္တိုဘာထဲေတာင္ ၀င္လာၿပီ။ ေအာက္တိုဘာ မိုးေရစက္ေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕အိပ္မက္ေတြကို ၀ွက္ထားေပးၾကဆဲေပါ့။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရဲကိုးၿပီး ရန္သူနဲ႔အနီးဆုံးအရပ္ကို တိုး၀င္လိုက္ပါတယ္။ ရန္သူနဲ႔ အနီးဆံုးေနရာဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပုန္း ဖို႔အလုံျခံဳဆုံးေနရာပဲ။ ပုန္းခိုက်င္းကေလးတစ္ခုထဲကို က်ေနာ္ေရာက္သြားပါတယ္။ ပိုက္ဆံေပးေနရတဲ့ ၀ပ္က်င္းကေလးေပါ့။ အဲဒီကိုေရာက္ေတာ့မွ စိမ္ေျပနေျပ မသိခဲ့ရတဲ့ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕အရွက္မရွိ သရက္စိ (ေစ့) ကလိမ္ကညစ္ လုပ္ရပ္ေတြကို နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ ့ၾကံဳရ ၾကားရ ျမင္ရ ဖတ္ရေတာ့တာပါပဲ။

ပထမတစ္ခုက၊ ေနပူေတာ္ကြၽဲႀကီး သန္းေရႊက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတြ႕ဖို ့၊ သူ႔ဘက္က အခ်က္ (၄) ခ်က္ကို မရွက္မ ေၾကာက္ ထုတ္ၿပီးေျပာလိုက္တာပါပဲ။ သူေျပာတဲ့အခ်က္ (၄) ခ်က္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လက္ခံလိုက္နာမယ္ဆိုရင္ သူ ေနပူေတာ္ကြၽဲႀကီး သန္းေရႊက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ေတြ႕ပါမယ္ေပါ့။ ဒီတုန္းက ေတြ႕ဆုံေရးပြဲစားက အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးဌာန၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ၾကည္ပါ။

ဘယ္ရမလဲ။ ဟိုကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပဲ။ ေဒၚစုက ေဒၚစုပဲ။ ေဒၚပုမွမဟုတ္တာပဲ။ ဒီအခ်က္ဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးဂယက္ေၾကာင့္၊ ဖိအားေၾကာင့္ မလြန္ဆန္သာလို႔၊ သန္းေရႊ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ေသြး႐ူးေသြးတန္းထ လုပ္ခဲ့ရတာ။ ထားေတာ့။

ေနာက္တစ္ခုက၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကိုဆန္႔က်င္တဲ့ တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ ေအာင္ေသာင္းနယ္ေျမ ျမင္းျခံေတာင္သာ ကေန စေပၚထြက္လာတာပါပဲ။ အရွက္နည္းလိုက္ၾကတာဗ်ာ။ နအဖစစ္အစိုးရလက္ပါးေစ ေနာက္လိုက္ေခြး ၾကံ့ဖြတ္အသင္းစြမ္းအားရွင္လူမိုက္ေတြရဲ႕ မမွန္ကန္တဲ့လုပ္ရပ္၊ တန္ျပန္ဆႏၵျပတယ္ဆိုတဲ့ မိန္းမလ်ာလုပ္ဇာတ္ကို တစ္တိုင္းတစ္ျပည္လုံး၊ တစ္ႏိုင္ငံလုံး၊ အားလုံးကသိၾကပါတယ္။

ရင္နာဖို ့ေတာ့ေကာင္းပါတယ္။ တစ္တိုင္း တစ္ႏိုင္ငံလုံး သိေနတဲ့ၾကားက၊ ရင္မနာတတ္တဲ့ လူတခ်ဳိ႕နဲ႔ နအဖ စစ္အစိုးရခါး  ပိုက္ေဆာင္ လူမိုက္တစ္သင္းတုိ႔ေၾကာင့္၊ အဲဒီတန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲေတြဟာ ဟိုၿမဳိ႕ႀကီး ဒီၿမဳိ႕ႀကီးေတြဆီကို အဓမၼေရာက္ရွိလာပါ တယ္။ ဘယ္ေလာက္နာၾကည္းစရာ၊ ခံျပင္းစရာေကာင္းလိုက္သလဲဆိုရင္၊ ျမစ္ႀကီးနားၿမဳိ႕က တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲစင္ျမင့္ေပၚမွာ၊ အဲဒီက တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူုမ်ားဟာ၊ နအဖစစ္အစိုးရအလိုက်၊ သူတုိ႔က ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ၿမိန္ေရ ယွက္ေရ အပုပ္ခ်ထိုးႏွက္ခဲ့ၾကတာပါ။

ေဟာ- လား႐ႈိးၿမဳိ႕ တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲက်ေတာ့ေကာ။ စကားက်န္ခဲ့လို႔ ဒိေနရာမွာျဖတ္ၿပီး ျဖည့္ေျပာရမယ္ဆိုရင္၊ နအဖ စစ္တပ္က ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြကို ပစ္ခတ္ေခ်မႈန္းေနရဆဲျဖစ္တဲ့၊ (၂၀၀၇) စက္တင္ဘာလကုန္၊ ေအာက္တိုဘာလဆန္းေလာက္မွာ၊ ကုလသမဂၢ အထူးသံတမန္ မစၥတာဂမ္ဘာရီဟာ၊ နအဖစစ္အစိုးရခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ျမန္မာ ျပည္ေရာက္လာပါတယ္။ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေပၚက ကတၱရာလမ္းေတြေပၚမွာ ဆက္လက္ဆႏၵျပတိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ သံဃာ- ေက်ာင္း သား- ျပည္သူေတြဟာ၊ အဲဒီကုလသံတမန္ကို အထင္ႀကီးအားကိုးၿပီး၊ မဂၤလာဒုံမွာ သြားၿပီးေစာင့္ႀကိဳပါသတဲ့။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဂမ္ဘာရီႀကီးက ရာဇ၀င္ထဲမွာ ေမာင့္ကိုထားရစ္ၿပီး၊ ေနပူေတာ္က အသင့္လာေစာင့္ေနတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚ၊ ေျခေထာက္ေတာင္ ေျမႀကီးမနင္းလိုက္ရဘဲ အတင္းနသားပါယားနဲ႔ ပါသြားပါေလေရာ မဟုတ္လား။ ရန္ကုန္က ဘြိဳင္း ေကာက္တားမ်ားခမ်ာေတာ့၊ ဂမ္ဘာရီေရာက္မွပဲ၊ က်ည္ဆန္သုံးေတာင့္ ပိုအပစ္ခံရတဲ့ကိန္းဆိုက္ခဲ့တာပါ။

အဲဒီ ဂမ္ဘာရီႀကီးကို ေနပူေတာ္အရာရွိမင္းမ်ားက တစ္ခါတည္း၊ လား႐ႈိးက တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲကို တန္းၿပီးေခၚသြားပါေရာလား။ ဂမ္ဘာရီႀကီးေရွ႕ထားၿပီး အဲဒီက တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားကလည္း နအဖစစ္အစိုးရခိုင္းတဲ့အတိုင္း တစ္သေ၀ မတိမ္း၊ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ အျပစ္တင္ ေ၀ဖန္ ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ျပန္ပါေရာလား။ တရားက်စရာပါ။ ရွက္ ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ။ (တစ္ဆက္တည္း ေျပာစရာရွိတာ စကားမက်န္ေအာင္ေျပာရရင္၊ ဂမ္ဘာရီ ျမန္မာျပည္ကအျပန္၊ စင္ ကာပူေလဆိပ္မွာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္တဲ့အခါ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ေရးထည့္ေပးလိုက္တဲ့ သ၀ဏ္လႊာ ကို ဖတ္ျပပါတယ္။ ဒီသ၀ဏ္လႊာထဲမွာ တိုင္းရင္းသားေတြအေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူ ့မွာလည္းတာ၀န္ရွိပါတယ္လို ့ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္က ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ၀မ္းနည္းစရာပါ။ ျပည္တြင္းက တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားဟာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ေျပာဆိုခ်က္ကို မ်က္ေစ့မိွတ္ၿပီး နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြးတုိ႔ထံုးစံအတိုင္း အသံကုန္ဟစ္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္ခင္ဗ်ာ)

ဒါေတြဟာ က်ေနာ္လုပ္ႀကံၿပီး  ရမ္းသန္းမွန္းသန္းေျပာေနတာမဟုတ္ပါဘူး။  ပုန္းခိုက်င္းကေလးထဲမွာ ေန႔စဥ္မွန္မွန္ဖတ္ေနရ တဲ့ အစိုးရသတင္းစာေတြမ်က္ႏွာဖုံးမွာ စာလုံးမည္းႀကီးေတြ၊ ႏွစ္လိုင္းမည္းႀကီးေတြ၊ အားရပါးရ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ဓာတ္ပုံႀကီးေတြနဲ႔ ပါလာခဲ့တာပါ။ ျငင္းလို႔မရ၊ ေရွာင္လဲႊလို႔မရတဲ့ သမိုင္းအမွန္ကို အသေရဖ်က္မႈပါ။ လူထု ကဖ်က္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရကဖ်က္တာ။ အစိုးရအသေရဖ်က္မႈပါ။

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးဟာ ကမၻာသိေတာ္လွန္ေရး၊ ႏိုင္ငံတကာသိအမွန္တရားပါ။ ရင္နာဖို ့ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီျမန္မာ ျပည္သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လုံးရဲ႕ေတာ္လွန္တဲ့အမွန္တရားျဖစ္ရပ္ကို၊ တစ္ကမၻာလုံး၊ ေနရာအ၀န္းကသိပါလ်က္နဲ႔၊ က်ေနာ္တုိ႔ ဆီကတခ်ဳိ႕ သူေတာင္းစားေတြ၊ တခ်ဳိ႕တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ဖြတ္က်ား အစိုးရေဖာ္လံဖား လူ႔ငႏြားေတြက မသိဘူး ခင္ဗ်။ ဖက္ဆစ္မိွဳင္းအတိုက္ခံထားရလို ့ ဘ၀အေမွာင္ဖုံးလူျဖစ္ရွဳံးေနတဲ့သူေတြဗ်။ ဒီလူေတြ လူ႔အသိတရားမရွိလို႔တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲေတြမွာ အစိုးရလုပ္ခိုင္းတဲ့အတိုင္း ပါၾကတာပါပဲ။

အမွန္တရားမရွိလို႔၊ မသိလို႔ပဲ ပါပါ၊ ေန႔တြက္ပိုက္ဆံရလို႔ပဲ ပါပါ၊ မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔ပဲ ပါပါ၊ ကန္ေတာ့ပါရဲ႕ဗ်ာ၊ သူ႔ဟာသူ ဖင္ယားလို႔ပဲပါပါ၊ တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲမွာ ကံသုံးပါးနဲ႔ ပါေနတဲ့သူေတြဟာ၊ အမွန္တရားကို မလိုလားတဲ့သူေတြပဲ။ ငတုံးေတြပဲ။ အဖ်က္သမားေတြပဲ။ အႏၱရာယ္ေတြပဲ။ လူမဟုတ္ဘူး။ ဓားမေနာက္ပိတ္ ေခြးေတြပဲ။ ဒီလိုလူမ်ဳိးေတြ၊ ဒီလိုမ်ဳိးတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့သူေတြကို က်ေနာ္တုိ႔ ျပတ္ျပတ္သားသား႐ႈတ္ခ်ရမယ္။ ပစ္ပယ္ရမယ္။ ေတာထုတ္ပစ္ရမယ္။

တစ္ခုေတာ့ က်ေနာ္ေျပာပါမယ္။  မစၥတာဂမ္ဘာရီ  လား႐ႈိးကေနျပန္လာၿပီး၊ ရန္ကုန္ေရာက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔သြား ေတြ႕မယ့္ေန႔က က်ေနာ္ မစၥတာဂမ္ဘာရီအတြက္ အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့စာတစ္ေစာင္နဲ႔၊ ေက်ာ္သူအပ္ႏွံထားတဲ့ တိုက္ပြဲ၀င္ သာသန အလံတစ္လက္၊ ဂမ္ဘာရီလက္ထဲကို အေသအခ်ာေပးအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ပကတိအမွန္ တရားစစ္စစ္ကို ဒီသံတမန္ႀကီး ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္သေဘာေပါက္သြားေစဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း နအဖမိႈင္းမိ သြားလို ့၊ ျခံနံပါတ္ (၅၄) မွာ သံတံခါး တ၀ုန္း၀ုန္းထု အရွက္ကြဲတဲ့အျဖစ္ ေရာက္ခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္ အဲဒီတုန္းက ပိုက္ဆံေပးေနရတဲ့၀ပ္က်င္းကေလး၊ ပုန္းခိုက်င္းကေလးထဲကေန တစ္ေန႔တစ္ေန႔၊ အဲဒီလို နအဖ စစ္အစိုးရ သူခိုးဓားျပေတြရဲ႕ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံၿပီး ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို အသေရဖ်က္ေနတာေတြ၊ သံဃာေတြကို မိုက္ရိုင္းေစာ္ကားအသေရဖ်က္ေနတာေတြ၊ ဒါေတြကို ၾကားေနရ၊ ဖတ္ေနရေတာ့၊ ေန႔စဥ္ပဲ နာၾကည္းခံျပင္း ေဒါသထြက္ မိပါတယ္။ လူကေတာ့ အျပင္ထြက္လို ့မရပါဘူး။ ေျပးေပါက္ပိတ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ၿငိမ္ေနခဲ့ရေပမဲ့၊ စိတ္ထဲကေတာ့ အႀကီးအက်ယ္ ျပန္ၿပီးခုခံတိုက္ခိုက္ေနခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ့္တိုက္ခိုက္နည္းကေတာ့ က်ေနာ္ ကဗ်ာေတြေရးတာပါပဲ။ ျမန္မာလို ေရာ၊ အဂၤလိပ္လိုေကာ က်ေနာ္ကဗ်ာေတြေရးတာပါပဲ။ ဒါဟာ က်ေနာ့္ တိုက္ခိုက္နည္းပါပဲ။ (လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမကိုေရာက္ ေတာ့ ဒါေတြဟာ ခရမ္းျပာျမင္း႐ိုင္းဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္လာပါတယ္) ေအာက္တုိဘာ ဒုတိယအပတ္ (၂၀၀၇) ထဲမွာ က်ေနာ္ အဲဒီ အခေပး၀ပ္က်င္းကေလးကို အၿပီးအပိုင္စြန္႔ခြာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ သာ၍ ေ၀းရာဆီကိုပါ။ အခိုက္အတန္႔ ေတာ့ အစိုးရသတင္းစာေတြကိုလည္း မဖတ္ရေတာ့ပါဘူး။ ေရဒီယိုကေလးကေနေတာ့ အစိုးရရဲ႕ မဟုတ္တမ္းတရမ္း သတင္းေတြကို မၾကားရတစ္ခ်က္၊ ၾကားရတစ္ခ်က္။

နအဖစစ္အုပ္စုဟာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ေသေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ရြံ႕ဒူးတုန္ခဲ့တာလည္း အမွန္တကယ္ပါပဲ။ နာဂစ္အလြန္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲျမန္ျမန္လုပ္ၿပီး၊ ေနပူေတာ္ကြၽဲႀကီး နန္းစြန္႔သြားတာလည္း ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးက   ေကာင္းေကာင္းသင္ခန္းစာေပးလိုက္လို႔ပါပဲ။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲေတြဟာ ပိုၿပီးျမန္ ဆန္လာခဲ့ပါတယ္လို ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ေျပာခဲ့ပါတယ္။

မမွန္မကန္ တန္ျပန္တဲ့ ၾကံ့ဖြတ္ပါတီ၀င္ အာဏာရစြမ္းအားရွင္ လူဆိုးဂိုဏ္းေတြရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္မသြား ပါဘူး။ မရဲဘဲ ကြၽဲၿပဲစီးထြက္လာတဲ့ ဒီလူမိုက္ေတြရဲ႕ အစိုးရအလိုက်လုပ္ရပ္ေတြက၊ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ ရွစ္ ဆယ့္ရွစ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ပြင့္လင္းလူ႔အဖြဲ႕အစည္း၊ ဒီအတိုက္အခံအင္အားစုႀကီးႏွစ္ခုက ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပုံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး လူထုေဟာေျပာပြဲေတြ စတင္လုပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ သင္းတုိ႔အာဏာရအစိုးရေနာက္လိုက္ေခြးေတြရဲ႕ တန္ျပန္ ေဟာေျပာပြဲေတြ ေပၚထြက္လာတာပါပဲ။ (၂၀၁၀ မွာ ၾကံ့ဖြတ္အသင္းဟာ ၾကံ့ဖြတ္ပါတီျဖစ္လာပါတယ္။ ပါတီျဖစ္လာေတာ့ လူဆိုး လူမိုက္ လူရမ္းကားေတြလည္း ပိုမ်ားလာပါတယ္) ၾကံ့ဖြတ္ လူမိုက္ဂိုဏ္းအျပင္၊ ရြံစရာ စက္ဆုပ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ေနမ်ဳိး ေ၀တုိ႔လို၊ ခင္၀ိုင္းၾကည္တုိ႔လို၊ ၀ီရသူတုိ႔လို။ အဲဒီလိုေလာက္ကိုင္ (ေလာက္ေကာင္မဟုတ္) သူတုိ႔မွ ေလာက္ကိုင္ အစစ္။ အခုအရပ္သားစစ္အစိုးရ၊ သိန္းစိန္အစိုးရယိုတဲ့ေခ်းပုံထဲက၊ တဖြားဖြားတက္ေနတဲ့ေလာက္ေတြကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ၿပီး၊ သူတုိ႔ဟာ လူထုကိုေစာ္ကား၀ံ့ေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ အမ်ားျပည္သူလူထုက လက္မခံလို႔၊ သံပုံးတီးေမာင္း ထုတ္ေတာ့လည္း၊ အၿမီးကေလးေတြကုပ္ၿပီး၊ ေရႊမန္းသဘင္နားရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနတာလည္း သင္းတုိ႔ေလာက္ကိုင္ေတြပဲ မဟုတ္လား။ အခု ဒီေလာက္ကိုင္ေတြ တစ္ခါေပၚလာျပန္ၿပီ။ (ကိုးကန္႔ ေလာက္ကိုင္အေရးနဲ႔ အၿပိဳင္)

၂၀၁၅ ဒီမိုကေရစီပညာေရး သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ကို၀င္ခ်လာမွာ စိုးရမ္ထိတ္လန္ ့တုန္လႈပ္ ေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္ၿပီး၊ အာဏာရၾကံ့ဖြတ္ပါတီႀကီးေရာ၊ အရပ္သားစစ္အစိုးရႀကီးေရာ၊ အေပၚလႊတ္ေတာ္၊ ေအာက္လႊတ္ေတာ၊္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္၊ တိုင္းလႊတ္ေတာ္၊လႊတ္ေတာ္အားလံုးေရာ၊ သံဃမဟာနာကယေရာ၊ မဘသ ေရာ၊ ေကာင္းျမင့္ထြဋ္တုိ႔၊ ေအးလြင္တုိ႔လို ေျမာင္းထဲက ဖားခုံညင္းေတြေရာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲစား၊ သပိတ္ပြဲစားေတြေရာ၊ မင္းဆရာလုပ္ခ်င္တဲ့ဘုန္းႀကီးအႀကီးႀကီးကေန၊ ဘာမွဉာဏ္ပညာအေျမာ္အျမင္မရွိတဲ့ ဘုန္းႀကီးေသးေသးကေလးအထိေရာ၊ ကေလကေခ် ပညာတတ္ အစိုးရေဖာ္လံဖားတကၠသိုလ္အာဏာပိုင္ေတြေရာ၊ တခ်ဳိ႕အေပ်ာ္တမ္းႏိုင္ငံေရးပါတီေတြေရာ၊ တခ်ဳိ႕စာေပနဲ႔ အႏုပညာသည္ေတြေကာဟာ၊ မ႐ိုးမသားနဲ႔ သူခိုးက်င့္ ၾကမ္းပိုးၾကံၾကံၿပီး၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ပင္မသပိတ္စစ္ေၾကာင္း လက္ပံတန္းမွာ ခဏရပ္နားထားတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဒီ ေၾကာက္ဒူးတုန္ သုညတ သုံးစားမရတဲ့ အစိုးရေဖာ္လံဖား ေနာက္လိုက္ေခြး တစ္သိုက္က၊ ဟိုကထေဟာင္ ဒီကထေဟာင္နဲ႔ ျပည္သူလူထုႀကီးတစ္ရပ္လုံးကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး၊ တန္ျပန္ဆႏၵျပပြဲေတြလုပ္လာေနတာကို၊ က်ေနာ္တုိ႔က ဒီအတိုင္းလက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကရေတာ့မွာလား။

ဒီလို မမွန္မကန္နဲ႔တန္ျပန္တဲ့လုပ္ရပ္မွန္သမွ် အရပ္သားစစ္အစိုးရနဲ႔ အာဏာရၾကံ့ဖြတ္ပါတီကေစခိုင္းလို႔ လုပ္ရတာခ်ည္း အမွန္ျဖစ္ေၾကာင္း ကေလးကအစ၊ ေခြးကအစ၊ အားလုံးကသိၾကပါတယ္။     မမွန္ကန္တဲ့သူေတြသာ ဒီလိုသူရဲေဘာေၾကာင္ တဲ့တန္ျပန္အလုပ္မ်ဳိးလုပ္ၾကတာပါ။ မွန္ကန္တဲ့သူေတြအဖို႔ကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးထဲကို ေျခစုံပစ္၀င္လိုက္ၾကတာပါပဲ။  ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
မတ္ ၁ – ၂၀၁၅။