ဂုမာၻန္
ညီမေလး ညဳိဂုမာၻန္ရဲ႕
မင္းနႈတ္ခမ္းေတြက
ညိႇဳ႕ငင္
မင္းမ်က္လံုးေတြနဲ႔
ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့
အနွစ္နွစ္အလလ
အျမစ္စြဲေနတဲ့ေျမႀကီးကိုမွ
ခြဲခဲ့ရတဲ့သစ္ပင္ကို
အဲဒီျမားကို
နွလံုးသားက
ဆြဲနႈတ္ရတဲ့အခါ
ဒါဟာ ဒီညပ်က္ႀကီးရဲ႕
ပထမဆံုးခြက္ေပါ့။
ဒဂုန္တာရာအတြက္
တစ္ခြက္
ျမသီတာျမစ္ႀကီးအတြက္
တစ္ခြက္
ခရမ္းေရာင္
ပင္စီပန္းမ်ားအတြက္ တစ္ခြက္။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
မနက္မလင္းခင္
မက္ခဲ့ဖူးတဲ့အိပ္မက္ကိုပဲ
အက္ကြာရီဂ်ာ
နဲ႔သန္႔စင္
ျပဳျပင္ခဲ့
ဖာေထးခဲ့
ေ႐ႊထက္လက္ရွတဲ့
လချမညေတြ
ပပႀကိဳးႂကြေတြ
မိခင္နို႔ထက္ျဖဴတဲ့ငွက္ေတြ
ငါတစ္ဦးတည္းပိုင္
ျမင္းရိုင္းရဲ႕လမ္းမွာ
ေ႐ႊေတာင္ႀကီးလဲၿပိဳ
ပင္လယ္မုန္ယိုလႈိင္းၾကမ္း
ျမစ္တို႔လည္း
မဝွမ္းၾက
ပန္းႏုေရာင္နွစ္ကာလမ်ားထဲေလ
အဲဒီလိုနဲ႔
ျမရာပင္ထက္က
ၾကယ္ေတြေႂကြသက္ခဲ့ၾကပါပေကာ။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
ငယ္ငယ္တုန္းက
ရိုးလည္းရိုးသားပါရဲ႕
လည္ကတံုးေကာ္လံ
တိုက္ပံုပင္နီ
လီနင္ဓာတ္ပံု
ဘားေဒါ့ပံုလဲ
ပါသေပါ့
ဒီဇင္ဘာ
၂ဝ ကိုပင္
တကၠသိုလ္
ေ႐ႊရတုသဘင္ဇာတ္ခံုေပၚတင္ခဲ့
အရင္းက်မ္းနဲ႔
ကိုးခန္းပ်ိဳ႕ေတြေခါင္းအံုးအိပ္ခဲ့
ကံ့ေကာ္ဝါရိပ္
လေရာင္ျပာရိပ္ကေန
ဆိတ္ဖလူးရနံ႔ေတြထဲအထိ
မိမိနဲ႔ မိမိရဲ႕
မွန္ကူကြက္မ်ား
လႈပ္ရွား
သက္ၿငိမ္
အဲဒီနရသိန္ႀကီးအတြက္
တစ္ခြက္။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
ေဟာဒီေျမျပင္ကြက္လပ္ႀကီးေပါ့
ဘယ္လိုမွ
မခံမရပ္နိုင္တဲ့အဆံုး
ကိုယ့္ပခံုသားေပၚ
ကိုယ့္ဝိညာဥ္ကိုယ္တင္ထမ္း
ေသျခင္းရဲ႕နႈတ္ခမ္းကို
ကိုယ့္နႈတ္ခမ္းအပ္လို႔
ဒိုင္ယာလက္သစ္
မမွားဘူး။
ပင္မေရစီးမမွားဘူး
အိပ္မက္ရဲ႕မွားျခင္းနဲ႔
မွားျခင္းရဲ႕အိပ္မက္ၾကား
တို႔အထဲက
တခ်ိဳ႕အေကာင္ေတြကလည္း
အပ်ိဳရည္အေျမွးပါး
ဆန္လွခ်ည္ရဲ႕
စုတ္လြယ္
ၿပဲလြယ္နဲ႔
ဂ်ီးလပ္စ္
တေစၧကလည္း
အဲဒီမွာေခ်ာက္လွန္႔
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
အေရးထဲ
သူ႔ရင္အံုက
လွံကိုနႈတ္ေပးဖို႔
ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာထိုးစိုက္ေနတဲ့ဓားကို
ကိုယ္ေမ့ေလ်ာ႔
ကိုယ့္ေလညင္းကို
ကိုယ္ကာကြယ္ဖို႔
သူခုခံေနတဲ့
မုန္တိုင္းကို ကိုယ္ေမ့ေလ်ာ႕
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတာလည္း
ပန္းအိုးထဲ
အျမစ္ေတြ က်ဳံ႕ၿပီး
ေခါင္းငံု႔သြားတာကိုလည္း
ကိုယ္ေမ့ေလ်ာ႕
အမွတ္တရ
ေက်ာက္တံုးမွာေရးဖို႔
ကိုယ့္နာမည္ကိုလည္း
ကိုယ္ေမ့လ်ာ႕
အဲဒီအေၾကာင္းေတြကိုပဲ
တစ္ခါတစ္ခါ
ငါေမ့ေလ်ာ႕
အဲဒီေမ့ေလ်ာ့ျခင္းမ်ားအတြက္
တစ္ခြက္ ။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
အသက္ေတြက
မငယ္ၾကေတာ့ဘူးေလ
ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲဝတ္လို႔
ဂ်ီအင္အာ
တီရွပ္ထဲဝတ္လို႔
ကႏၲာရစီးကရက္
ခဲလို႔
ေရစီးေၾကာင္းက
ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲသြား
မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားျခားနား
လမ္းေလ်ာက္ဖိနပ္ထဲ
ေျခေထာက္ေတြထည့္ထည့္ၿပီး
ဟဲဗီးေရာ့ခ္
ဒီဇီုင္းနဲ႔
ဘဝကိုသမိုင္းဆိုင္ရာ
အိတ္စုတ္ႀကီးထဲထည့္ထည့္ၿပီး
တစ္က ၿပန္စတဲ့
ဇာတ္ၫႊန္းမွာ
ဖီးနစ္ငွက္က
မ်က္ရည္က်တဲ့ ညတစ္ည
ခိုးယူျခင္းအရာမွာ
ငါ့ထက္သာသူ
ဟဲလို ပရိုမီးသီးယပ္စ္
သင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး
ေဒါင္းတစ္ေကာင္နဲ႔ပ်ားရည္တစ္အိုး
ျပန္ခိုးယူရမယ့္အခန္း
ၾကမ္းခ်င္ၾကမ္းမယ္
လြမ္းခ်င္လြမ္းမယ္
စိမ္းလန္းေသာ
ေဟာဒီရင္အံုမွာ
ဝန္ခံပါရဲ႕
ငါကေတာ့
ဂရမ္မာ ကိုတစ္ဖန္ျပန္ၿပီး
႐ြက္လႊင့္ခ်င္သူေပကပဲ
။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
အရင္လိုေကာင္းကင္ေအာက္
အဖန္ဖန္ျပန္ေရာက္လာတဲ့ျမစ္ေတြထဲ
ဘယ္ျမစ္ဟာ
ငါပါလိမ့္ဆိုၿပီး
ပင္လယ္ရင္အံုကို
နာက်င္ရံုသာသာေလး
ေခါင္းနဲ႔ထိုးထိုးၿပီး
တိုးတိုးေလး
ငိုေနရတဲ့ညေတြ
ေန႔ေတြ
တကယ္ေတာ့
ငါျပန္လာတာဟာ
ရည္းစားဦး
အံဝွက္ထဲကိုပါ
ငါစီးဆင္းေနတာက
ခပ္ရိုင္းရိုင္းစည္းခ်က္နဲ႔
ကေခ်သည္ရဲ႕
လႈိင္းပုခက္မ်ိဳး
အဲ့ဒီမွာ
မြန္ရိုးရဲ႕ျမစ္ေတြအတြက္
ငါ့တစ္ဘဝလံုးဟာ
တစ္ခြက္စာဆိုရင္
အဲဒီတစ္ခြက္စာကိုပဲ
အဲဒီျမစ္ေတြအတြက္
တစ္ခြက္။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအနမ္းမ်ားေပပဲ
အဲဒီမွာ ဒဏ္ရာဟက္တက္
ဓားက ဓားအိမ္ကို
နာက်င္ေစသလိုမ်ိဳး
ေရာမႏၲိက
မျဖစ္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြ
ဝိညာဥ္က
ရင္ကို ႏြမ္းနယ္ေစတာမ်ိဳး
လွပတဲ့ အဆိပ္ကိုပင္
ၿမိဳခ်ခဲ့ၿပီးေတာ့မွ
အက္သင္ၿမိဳ႕ႀကီးကိုလည္း
ငါမ်ိဳရေတာ့မယ္
အလို မုဆိုးမအလွျပင္သလို
လင္ေကာင္း
သားေကာင္းကိုလိုခ်င္ျပန္တဲ့
ေဟာဒီၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ
ဘယ္ဟိုတယ္ရဲ႕ညနဲ႔မ်ား
ငါမွားယြင္းအိပ္စက္မိပါလိမ့္။
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
မေသခ်ာျခင္းမ်ားကသာ
ေသခ်ာခဲ့ပါတယ္
ရာဇဝင္ျမစ္က်ဥ္းတစ္ခုကေန
ေနာက္ရာဇဝင္ျမစ္က်ဥ္းတစ္ခုဆီ
ၿမိဳသိပ္ရျခင္းေတြ
လည္ပင္းမဆံ့
တမ္းတျခင္းမ်ားသာ
အခါခါ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဖံုးဖိ
ဒီလိုနဲ႔ပဲ
ေမာင့္
ဂူစတီနာေရ ဆိုတဲ့အသံကို
ေႏြဦးထဲထည့္
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
ဘယ္လိုမ်ားလည္းဆိုရင္
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဟာလည္း
ေႏြဦးတစ္ခုပါကြယ့္
အဲဒီေႏြဦးကို
ေဟာဒီအသည္းကြဲညႀကီးထဲထည့္
အဲဒီညႀကီးကိုပဲ
ဖန္ခြက္ထဲထည့္
ညီမေလး ညိဳမီဂုမာၻန္ရဲ႕
ေဟာဒီမွာ
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္အတြက္
ေဟာဒီမွာ
ေမာင္ေလးေအာင္အတြက္
ေဟာဒီမွာ
ေဖာ္ေဝးအတြက္
ေဟာဒီမွာ
…. ။ ။
ေအာင္ေဝး
– ၁၉၉၅ စက္တင္ဘာ ပန္းေဝသီမဂၢဇင္း
– ၂ဝဝဝ ျပည့္နွစ္ ဇူလိုင္လ
ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း
.jpg)
