Monday, June 23, 2008

an article from Cherry Mag:

ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္၊ ဗဟုရာဇ္ကဗ်ာ

ညက ကဗ်ာတပုဒ္ ဖတ္ခ့ဲသည္။
ေႏြေႏွာင္း ေႏြဦးစ၊ ျမဴေ၀မႈန္၍ ေနေရာင္မိႈင္းရီေသာ ေငြ႔ျပာျပာ တနံနက္ခင္းမွာ ျဖစ္သည္။ ႏွင္းျမဴေတာထဲမွာ မိမိ တုိး၀င္ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခ့ဲသည္။ နံနက္ခါ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ေရဒီယုိကေလး ဖြင့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္သည့္အက်င့္ကုိ မိမိလုပ္ခ့ဲတာ ၾကာၿပီ။ အထူးသျဖင့္ နံနက္ဦး ေနေရာင္မွ်င္ျမေအာက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေနေရာင္ဦးသည္ လူ၏စိတ္ႏွင့္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ က်န္းမာလန္းျဖာေစပါသည္။ နံနက္ ေနေရာင္ႏုႏုႏွင့္ ျပည့္ျပည့္၀၀ ထိေတြ႔ရပါက ညဘက္တြင္ ေကာင္းစြာအိပ္ေပ်ာ္သည္ဟု ေဆးပညာရွင္တုိ႔က ဆုိေပသည္။ ယခုအခါ မိမိအသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ၿပီ။ မငယ္ေတာ့ပါ။ လူငယ္ဘ၀ကလုိ မုိက္မုိက္ကန္းကန္း ေပေပေတေတ ေနလုိ႔မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အသက္ဉာဏ္ ေစာင့္တရားကုိ မိမိ ရလာသည္။ ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္သြားစဥ္က ေန႔ျမင္ညေပ်ာက္တရားကုိ မိမိ ရလုိက္သည္။ ထုိအခါ မိမိ က်န္းမာေရးကုိ ပုိမုိဂ႐ုစုိက္လာရသည္။ အရက္ႏွင့္ ေဆးလိပ္ကုိ မိမိ တိခနဲ ျဖတ္ပစ္ခ့ဲတာ ၾကာၿပီ။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ႏွစ္စကတည္းက ျဖစ္သည္။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြ ေလွ်ာ့ပစ္၊ အလုိရမၼက္ေတြ၊ ကိေလေသာေတြ၊ ဆႏၵေတြ ေလွ်ာ့ပစ္။ မိမိကုိယ္မိမိ နားခ်ေနရသည္။ က်န္းမာေရးကုိ ဂ႐ုစုိက္၊ မိမိကုိယ္မိမိ တုိက္တြန္းေနရသည္။
သုိ႔ျဖင့္ ယခုအခါ နံနက္လင္းလွ်င္ မိမိ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးႏွင့္ ညားရေတာ့သည္။ တနည္း ဓာတ္ႀကီးေလးပါးေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ရေတာ့သည္။ ေရေျမေလမီး ဓာတ္ႀကီးေလးပါးႏွင့္ မိမိ မလြတ္မကင္း ျဖစ္ေနရေတာ့သည္။


နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာက ထထျခင္း 'ေရ' မတ္ခြက္ႀကီးတစ္ခြက္ ျပည့္ျပည့္ အ၀ေသာက္ပါသည္။ ေရေသာက္ၿပီး သန္႔စင္ခန္း၀င္၊ သြားတုိက္၊ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးေသာ မိမိ ေရဒီယုိကေလးဖြင့္ၿပီး 'ေျမ' ႀကီးေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ပါသည္။ နံနက္ခင္း 'ေလ'သန္႔ေလေအးကုိ တ၀႐ွဴပါသည္။ 'မီး'ဓာတ္ေပးေသာ ေနေရာင္ျခည္ျဖာလက္ေသာ ကြင္းျပင္က်ယ္ လြတ္လပ္သည့္ေနရာကုိ ေရြး၍ မိမိ ေလွ်ာက္ပါသည္။ ဒါ မိမိရဲ႕ဓာတ္ႀကီးေလးပါး နံနက္ခင္း ေလ့က်င့္ခန္းျဖစ္ပါသည္။
ကုိယ္က်န္းမာေစဖုိ႔ မက်န္းမာေစမယ့္အရာေတြကုိ ေလွ်ာ့ရသည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိ ငယ္စိတ္ငယ္မာန္ကုိ ေလွ်ာ့ရသည္။ အတုိင္းအတာတခုအထိေတာ့ ရသလုိ ရိွသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိယုံၾကည္ခ်က္ စိတ္ဓာတ္ကုိေတာ့ ေလွ်ာ့လုိ႔မရ။ ဘယ္လုိနည္းနဲ႔မွ မရ။ မိမိယုံၾကည္ခ်က္ကုိ မိမိယုံၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္။ လက္ရိွ မိမိေရးေနတ့ဲစာေတြ ကဗ်ာေတြထဲမွာ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ကုိယ္ ျပန္သစၥာေဖာက္သည့္ အေရးအသားမ်ဳိးေတြ ပါမလာေအာင္ ဂ႐ုစုိက္ရမည္။
အကယ္၍ မိမိစာအုပ္တအုပ္တေလထဲမွာ ဒါမ်ဳိး သစၥာေဖာက္တာေတြ ပါတယ္လုိ႔ စာဖတ္ပရိသတ္က ထင္ျမင္ယူဆမိရင္လည္း တခါတည္း ေအာင္ေ၀းရဲ႕စာအုပ္ေတြကုိ ဆဲြသာ လႊင့္ပစ္လုိက္ပါေတာ့။
မိမိကေတာ့ ကုိယ္ယုံၾကည္လုိ႔ ရဲရဲေလွ်ာက္ခ့ဲတ့ဲ လမ္းေပၚမွာ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ဆက္ေလွ်ာက္လွမ္္းေနပါ၏။ မိမိယုံၾကည္တာကုိပဲ မိမိ ယုံၾကည္ခ်င္ပါ၏။
ေရဒီယုိကေလးဖြင့္ၿပီး မိမိ ေလွ်ာက္လွမ္းလာေနခ့ဲပါသည္။ ျမဴကဲြေပၿပီ။ ေနေရာင္ ၀င္းလာသည္။ ရင္ထဲမွာလည္း ရွင္းေနသည္။
ထုိနံနက္ခင္းက ေရာင္လင္းက်င္းေသာ ကြင္းျပင္က်ယ္ကုိျဖတ္ကာ မိမိ အိမ္ျပန္လာခ့ဲသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ မိမိ ညတုန္းက ဖတ္ခ့ဲေသာ ကဗ်ာကုိ ျပန္ဖတ္သည္။ ကဗ်ာမွာ 'ရာမ်ဳိး'၏ကဗ်ာျဖစ္သည္။
အရသာ
ရာမ်ဳိး

ဒီဘက္ေခတ္မွာ
မာ့က္စ္၀ါဒအေၾကာင္း
မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
ဒီဘက္ေခတ္မွာ
အျဖဴအမည္း႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက
မင္းသား'ေရႊဘ'အေၾကာင္း
ဒီဘက္ေခတ္ကုိ
ျဖတ္ေလွ်ာက္ဖုိ႔
သမုိင္းစာအုပ္ကုိလွန္ဖတ္ရင္း
ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚ
အိပ္ေပ်ာ္သြားခ့ဲတ့ဲ
ေန႔တခ်ဳိ႕ရိွရဲ႕။
ဘ၀မွာအဆင္မေျပတ့ဲ
ေန႔တခ်ဳိ႕မွာ
ကုိယ့္ကုိယ္ကိုယ္
လိမ္ညာခံရတာေတြကုိ
ျပန္သတိရလာမိတယ္။
လူငယ္ဘ၀မိုက္ခ့ဲရတာေတြ
လူငယ္ဘ၀ႀကိဳက္ခ့ဲရတာေတြ
တိမ္္ေတြလုိ
အစုိင္အခဲလုိက္ရိွေပမ့ဲ
မ႐ြာသြန္းေတာ့ပါဘူး။
မေတာ္တဆ
လမ္းေပၚမွာ
ေငြစေၾကးစ ေတြ႔တတ္ေပမ့ဲ
ကုိးကြယ္စရာသူရဲေကာင္းက် အရွားသား
ဒီအရပ္မွာ ဒီပန္း ပြင့္အပ္တယ္လုိ႔
အသိအျမင္ေတြ မ်ားေပမ့ဲ
ဒီလုိလူစားမ်ဳိးက် တကယ္တမ္း ရိွမထင္ဘူး
တေန႔မွာ
ခင္ဗ်ားလည္း
ေအာင္ျမင္ခ်င္ပါလိမ့္မယ္
ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာ
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းႀကီးေပၚ
ထုိင္ေနရတ့ဲ
အရသာနဲ႔တူရင္ေတာ့
ကြ်န္ေတာ္လည္း လုိခ်င္ပါတယ္။

(ရနံ႔သစ္၊ မတ္ ၂၀၀၆)
ယေန႔ ဗဟု၀ါဒေခတ္ကမၻာႀကီးမွာ တူ႐ူခ်က္(rend)ဟု ဆုိေသာ လမ္းေၾကာင္းႀကီး အဓိကအားျဖင့္ ႏွစ္ခုရိွမည္ဟု ဆုိသည္။
ယင္းတုိ႔မွာ Democratization ႏွင့္ Globalization တုိ႔ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး က႑ အသီးသီးတြင္ ဒီမုိကေရစီျပဳေရး ႏွင့္ ကမၻာျပဳေရးတုိ႔ လႊမ္းၿခဳံ အေရးပါလာျခင္းျဖစ္သည္။
မိမိတုိ႔ စာေပမွာေရာ။
စာေပမွာေတာ့ ယေန႔ကမၻာ့စာေပတြင္ အဓိက စာေပအေတြးအေခၚ ေရစီးေၾကာင္းႀကီး သုံးေၾကာင္း ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနသည္ဟု ပညာရွင္တုိ႔ ဆုိပါသည္။ ယင္းတုိ႔ကား
၁။ ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္လမ္းေၾကာင္း (Post Mordermism)
၂။ ပုိ႔စ္မာ့က္စ္လမ္းေၾကာင္း (Post Marxism)
၃။ ဣတၱိယလမ္းေၾကာင္း (မိန္းမသား၀ါဒ) (Femenism)
(အက်ယ္ကုိ ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ - စာေပသေဘာတရား အေျခခံက်မ္း၊ ပထမအႀကိမ္၊ ၁၉၉၆၊ မုံေ႐ြးစာအုပ္တုိက္ ႏွင့္ မင္းခက္ရဲ - ပုိ႔စ္ေမာ္ဒန္ေလာကအျမင္၊ ပထမအႀကိမ္၊ ၂၀၀၆၊ ၀ိမုတၱိစာေပ တုိ႔တြင္ ႐ႈပါ။)
ယခုအခါ ကမၻာႀကီးတြင္ ေျပာင္းလဲသြားခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ ဂႏၳ၀င္မာ့က္စ္၀ါဒသည္ ျပတုိက္ထဲ ေရာက္သြားခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ မိမိ ၀န္ခံရမည္။ ရာမ်ဳိးက သူ႔ကဗ်ာထဲမွာ -
“လူငယ္ဘ၀ မုိက္ခ့ဲရတာေတြ
လူငယ္ဘ၀ႀကိဳက္ခ့ဲရတာေတြ” ဟု ေရးထားသလုိ မိမိလည္း ငယ္စဥ္က လက္၀ဲ၀ါဒကုိ ႀကိဳက္ခ့ဲၿပီး၊ လက္၀ဲစာအုပ္ေတြ ႀကိဳက္ခ့ဲၿပီး၊ စာသင္ခန္းႏွင့္ေ၀းေအာင္ မုိက္ခ့ဲဖူးေၾကာင္း၊ နရသိန္ကႏၱာရထဲေရာက္ေအာင္ မုိက္ခ့ဲဖူးေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။
ယခု ပုိ႔စ္မာ့က္စ္စာေပလမ္းေၾကာင္း အေတြးအေခၚသစ္ကေတာ့ လူသား၏ ဂုဏ္ရည္ဂုဏ္ေသြး(Humanity)ကုိ အာ႐ုံစုိက္ေပသည္။ ပုိ႔စ္မာ့က္စ္စာေပအျမင္အရ လူ၏ တသီးပုဂၢလသေဘာ (Individuality)တြင္ အေရးတႀကီး လက္ခံရမည့္အရာ ျဖစ္ပါသည္။ ပုိ႔စ္မာ့က္စ္လမ္းေၾကာင္းစာေပက လူ၏ အတြင္းစိတ္ခံစားသူ(Inner Feeling)ကုိ ေလးစားသည္။ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခ်က္ (Freedom of expression)ကုိ က်င့္သုံးသည္။
“အရသာ” ကဗ်ာကုိ ေရးလုိက္ေသာ ကဗ်ာဆရာ“ရာမ်ဳိး”မွာ လူငယ္တေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ ဆရာဒဂုန္တာရာ အလုိအရ စတုတၳမ်ဳိးဆက္က ျဖစ္သည္။ ရာမ်ဳိးသည္ မ်ဳိးဆက္သစ္၊ သမုိင္းသိစိတ္ရိွသူ၊ အစဥ္အလာကုိ ဆက္ခံႏုိင္သူ၊ လူငယ္၊ ကဗ်ာဆရာ။
ရာမ်ဳိးက သူ႔ဘ၀ (ကဗ်ာဆရာဘ၀) အဓိပၸာယ္ႏွင့္သူ၊ ထုိကဗ်ာကုိ ေရးလုိက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရာမ်ဳိးမွာ ေတာင္တြင္းႀကီးကဗ်ာ လႈပ္ရွားမႈထဲမွ ႐ုန္းကန္ပြင့္လာသူျဖစ္သည္။ ေတာင္တြင္းေမာင္မုန္းမာန္၊ ေမာင္သက္လႊာ(ေတာင္တြင္း)၊ ေမာင္ခုိင္မုိး(ၿမိဳ႔သစ္)၊ ေမာင္ၾကည္သာ၊ ေမာင္ခင္သာ၊ ထြန္းေ၀ျမင့္၊ ၀င္းေဌးဦး(မင္းဘူး)၊ လိႈင္မြန္(မင္းဘူး)၊ ခ်စ္ေလးျမတ္(၀မ္းတြင္း)၊ ေမာင္စူးရွ၊ ေတာင္တြင္းယဥ္မင္းႀကိဳင္၊ ေမာင္ယဥ္ညြန္႔(ေတာင္တြင္း) စသည္ျဖင့္ ထုိကဗ်ာဆရာမ်ားမွာ ရာမ်ဳိးတုိ႔အရင္ ေရွ႔မ်ဳိးဆက္က ေတာင္တြင္းကဗ်ာအင္အားစုျဖစ္သည္။
ယခုေခတ္ေပၚကဗ်ာေခတ္မွာ ရာမ်ဳိးသည္ ေန၀န္ဦး၊ ေ၀ဦးကုိ၊ သစၥာပုိင္စုိး၊ တင္ထြန္းလင္း စသူတုိ႔ႏွင့္အတူ ေခတ္ၿပိဳင္လူငယ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ ေတာင္တြင္းကဗ်ာအင္အားစုထဲမွျဖစ္သည္။
ရာမ်ဳိးက သူ႔ကဗ်ာထဲမွာ သူကိုယ္တုိင္(သုိ႔မဟုတ္ သူတုိ႔မ်ဳိးဆက္) လိမ္ညာခံရတာကုိ ေျပာသည္။ ကုိးကြယ္စရာ သူရဲေကာင္းရွားသည္ဟု ေျပာသည္။ ရာမ်ဳိးအေနႏွင့္ မ်ဳိးဆက္ေဟာင္းအေပၚ စဲြခ်က္တင္လုိဟန္လား၊ ဒီကေန႔မွာ ရာမ်ဳိးတုိ႔လုိ လူငယ္ေတြအတြက္ ideal စံျပဳပုဂၢဳိလ္ Role Model ရွာမေတြ႔တာလား။

“ဒီအရပ္မွာ ဒီပန္းပြင့္အပ္တယ္လုိ႔
အသိအျမင္ေတြ မ်ားေပမ့ဲ
ဒီလုိလူစားမ်ဳိးက် တကယ္တမ္းရိွမထင္ဘူး”
ရာမ်ဳိးတုိ႔စိတ္ထဲကုိေတာ့ အဆုိးျမင္၀ါဒေတြ ၀င္မလာေစလုိပါ။ ဒီအရပ္မွာ ဒီပန္းပြင့္အပ္တယ္ ဆုိတာကုိ ရဲရဲ ယုံၾကည္ဖုိ႔ပဲ အေရးႀကီးပါသည္။ ယုံၾကည္တယ္ဆုိလွ်င္ တေန႔မွာ ေကာက္ရိတ္ပဲြေတာ္ႏဲြဖုိ႔ ေႏြဦးဆုိက္ေရာက္လာလိ္မ့္မည္မွာ မလဲြပါ။
ရာမ်ဳိးႏွင့္တကြ လူငယ္အားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။


Wednesday, June 18, 2008

spring in Michigan

အေ၀းေရာက္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္


မစ္ရီွဂန္ေႏြဦး

ဒီေႏြဦးမွာ
ဂ်ဴးလိယက္ဖူးခ်စ္ကို သတိရသလုိ
ယာမာဂူခ်ီကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ပါဘလိုနီရူဒါကိုသတိရသလုိ
ဒဂုန္တာရာကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
မဲေဆာက္ ေဒါင္းရင္ျပင္ကို သတိရသလုိ
တာေမြ ၁၆၄ လမ္းကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ေရႊလီက ျမန္မာတန္းကို သတိရသလို
ရန္ကုန္က တရုတ္တန္းကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ေက်ာ္သူနဲ ့ေရႊဇီးကြက္ကို သတိရသလို
အင္ဂ်လီနာဂ်ီဳလီကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ခ်ာလီခ်က္ပလင္ကို သတိရသလုိ
ဇာဂနာကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ေဘာ့ဘ္ဒိုင္လန္ကို သတိရသလုိ
ခင္ဝမ္းနဲ ့ထူးအိမ္သင္ကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ေမာ္ရဲ့ခ်န္ခ်င္းကို သတိရသလို
ကိုဗဟိန္းရဲ့ မခင္ၾကီးကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ေအာ့ဇဝစ္ကို သတိရသလို
ေစာေဝကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
သီးေလးသီးနဲ ့ေဆးေရာင္စုံကို သတိရသလုိ
အျဖဴေရာင္သက္တံကုိလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
နႏၵာလိွူင္ကို သတိရသလုိ
စုစုေႏြးကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
မန္ခ်က္စတာယူႏိုက္တက္ကို သတိရသလုိ
စိုးျမတ္မင္းတို ့ဘ႑ာအခြန္ကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ဗန္ဂုိးရဲ့ဆုိက္ပရပ္စ္လမ္းကို သတိရသလုိ
ေတာင္ၾကီးျမိဳ ့က ခ်စ္သူလမ္းၾကားကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္းကို သတိရသလုိ
ဗိုလ္ၾကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
မစၥစၥပီကို သတိရသလုိ
ဧရာဝတီကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ခရစၥတီးနားရဲ့ ကမၻာကို သတိရသလို
ေျမာက္ဒဂုံကအိမ္ကေလးကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ဆရာတင္မိုးကုိ သတိရသလုိ
မႏၱေလးကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ပဒိုမန္းရွာလားဖန္းကို သတိရသလို
ၾကြက္နီကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
အင္တာေနရွင္နယ္သီခ်င္းကို သတိရသလို
နတ္ရွင္ေနာင္သီခ်င္းကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ဂက္တီးစဘတ္မိန္႔ခြန္းကို သတိရသလုိ
ယင္အန္းမိန္႔ခြန္းကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ဝက္သစ္ခ်ပင္နဲ ့ဖဲၾကိဳးဝါကို သတိရသလုိ
ပိေတာက္ပန္းကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
စြန္႔လႊတ္မွဳကုိ သိရသလုိ
စြန္႔စားမွဳကိုလည္း သတိရတယ္။

ဒီေႏြဦးမွာ
ငါသတိအရဆုံးကေတာ့
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့
ေမလေတာ္လွန္ေရးပါပဲ။ ။


ေအာင္ေ၀း


(မူရင္း Freedom Fighter for Burma ဘေလာ့ဂ္ေနနတ္ရွင္ဘေလာ့)

telegram


လူထုဆႏၵခံယူပြဲအတြက္ကဗ်ာ

ေၾကးနန္း


ဒါဒါ-ဒစ္ဒစ္-ဒါဒါ-
‘‘မာလာ ပုလဲျပီးရင္
မာလာ ကမာလာမယ္’’

ဒါဒါ-ဒစ္ဒစ္-ဒါဒါ-
‘‘မပ ျပီးရင္မက ေပါ့’’
ဒါဒါ-ဒစ္ဒစ္-ဒါဒါ-

‘‘ဟုတ္တယ္-ဟုတ္တယ္’’
မဲေပးျပီးရင္
မုိင္းကဲြမယ္
ဒါပဲ-ဒါပဲ။

(ေမ ၁၀ ေတာ္လွန္ေရးသို ့)
ေအာင္ေဝး

(မူရင္း - Freedom Fighter for Burma ဘေလာ့ဂ္ )

steps for freedom


လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ေျခလွမ္းမ်ား

ရွန္ဟိုင္းမွသည္
ယင္အန္းဆီ
ခ်ီတက္ေတာင္ေပၚ
လွ်ိဳေျမာင္ျဖတ္သန္း။

မိုင္၆၀၀၀ ေက်ာ္
‘ေမာ္’ နဲ ့‘ခ်ဳ’ တို ့
ေတာ္လွန္ခရီးၾကမ္း။

အိုရီဂြန္မွ နယူးေယာက္
နွစ္ေယာက္တည္း စစ္ေၾကာင္း
ခြပ္ေဒါင္းအလံ
အေမရိကန္အလံ
ရန္-ငါျပတ္ ေျခလွမ္း။

မိုင္၃၀၀၀ ေက်ာ္
‘ေအ’’ နဲ ့ ‘‘ေဇာ္’’ တို ့
တိုက္ပြဲေခၚတဲ့လမ္း။ ။

(မိုင္၃၀၀၀ ခရီးျပင္းနွင္ေနေသာ
ေအသင္နွင့္ ေဇာ္မင္းေထြးသုိ ့)
ေအာင္ေဝး

(မူရင္း - Freedom Fighter for Burma ဘေလာ့ဂ္ )

မဲေဆာက္ေၾကညာခ်က္

ရန္-ငါ မျပတ္လို႔
သံဃာ အသတ္ခံရတာ။

ေသြးေၾကြးမွာ
ေဆြးေႏြးစရာမရွိ။ ။

ေအာင္ေ၀း
ျမန္မာနိုင္ငံကဗ်ာဆရာ

(မူရင္း - Freedom Fighter for Burma )

Friday, June 6, 2008

အေရွ႔႐ုိးမေပၚက ညစာ

( ၁ )

အေ႐ွ႕႐ိုးမရဲ႕

ေရခ်ဳိးၿပီးစည၊ လွပေနပါၿပီ။

မီးခိုးျပာျမျမ

လိႈင္းခံုးထခရမ္းေရာင္၊ ၾကယ္ေရာင္လေရာင္

မညိဳေမွာင္ခင္

ေတာင္ေျခကို ကပ္ၾကေတာ့မယ္။

ဒါ ... ေနာက္ဆံုး အေခါက္ပဲေနာ္

႐ိုးထဲေရထဲ၊ ထင္းလွည္း၀ါးလွည္း

ေဟာဟဲဆူညံ၊ ေတာလွည္းအူသံ

ပူပန္စရာ

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္။


႐ိုးမရဲ႕ ေႏြ

ေသၿပီ။


စစ္ေတာင္းျမစ္ကမ္းပါး

အလြမ္းမ်ားနဲ႕

ႏြမ္းပါတဲ့ ႐ြာေတြ

ေႏြကို ျဖတ္သန္းခဲ့

စိမ္းလန္းတဲ့ အိပ္မက္ေတြ

ၿငိမ္သက္ေၾကြက်ခဲ့

ညကေတာ့

ေမွာင္ခဲ့ပါၿပီ။


( ၂ )

ဧသန္ေလထဲ

ေတာင္ေျခ႐ြာမည္းမည္းေလး

လြမ္းေဆြးေန႐ွာတယ္။


ကိုင္း ... နားလိုက္ၾကဦးစို႕ရဲ႕

ေဖ့သားႀကီးတို႕ရယ္

မီးေရာင္မဲ့ည

လင္းဖြဲ႕လိုက္ၾက၊ အခိုက္အတန္႕မွာ။


မိုးနံ႕ကေလးသင္း

႐ိုးျပန္႕ကေလးလင္း

၀ါးထင္းငုတ္ေတာ၊ ႏြားခ်င္း႐ႈပ္ေရာ

ေမာလိုက္တာ။


လွည္းစခန္းတစ္၀ိုက္ဟာ

စိုအိုက္ေျမျပာလြ

႐ိုးမကတၱီပါစ

ျဖန္႕ခ်ေနပါရဲ႕။


မီးပံုထြန္းၿငိႇ

ႏြမ္းရိလႈပ္ခတ္၊ ႐ုပ္အဖြဲ႕အစည္း

မၿပီးေသးဘူးေလ။


လွည္းဦးေဒါက္ေထာက္

သစ္ပင္ေအာက္၊ ၀ါး႐ံုေအာက္

ႏြားေငါက္သံ၊ ဓားေပ်ာက္သံ

ဆူညံပဲ့တင္ျပန္တယ္။


( ၃ )


မိႈင္းျမတဲ့

အေ႐ွ႕ည၊ လြမ္းတခဲ့ၿပီ။


ၾကယ္စလစ

မ်က္စမွိတ္လင္း၊ ဆန္အရက္ျပင္းျပင္းတစ္ခြက္

အိပ္မက္ေတာင္မွ မမက္ရ႐ွာဘူးကြယ္။


အ႐ုဏ္တက္ရင္

အေ႐ွ႕တခြင္လံုးနီ၊ ေနရီရီ႐ိုးမ

ႏိုးထလို႕လာမယ္။


သစ္ခြျပာရဲရင့္

မုန္တိုင္းသင့္သတဲ့

ရင္ျဖင့္ရင္းႏွီး၊ မၿပီးဆံုးေသာ

ေတာႀကီးေဟ၀န္မွာ၊ ေႏြလြန္ေပမယ့္

တို႕မလြန္ေသးဘူး

မလြန္ေသးဘူးကြယ္။


မနက္မလင္းခင္

ခ်ဥ္းကပ္ေတာင္ေပၚ၊ လွ်ဳိေျမာင္တိုး႐ွဲ

႐ိုးေခ်ာင္းစုန္ဆင္း၊ ထင္းျဖတ္သမား

႐ွင္းျပတ္သြားေတာ့မယ္။


၀ါးခုတ္သမား

ဓားထုတ္ထားေရာ့မယ္။


( ၄ )

ဆာေလာင္မႈ ျမင္း႐ုိင္းရထား

အတင္းစိုင္းသြား

ထမင္း၀ိုင္းၾကားမွာ။


ကြဲအက္ဆို႕ညပ္

႐ိုးမရဲ႕လက္ေတြ၊ ႐ႈပ္ယွက္ခတ္

ထမင္းတစ္နပ္ဟာ

အားလူးဟင္းတစ္ဖတ္နဲ႕

အလြမ္းဇာတ္ေပလား။


အေ႐ွ႕႐ိုးမကို လြမ္းတုန္း

လြမ္းတုန္း၊ လြမ္းတုန္း

ေနာက္ဆံုးအေခါက္၊ ေနာက္ဆံုးညစာ

ကဗ်ာမဆန္တဲ့ ႐ုပ္ပံုလႊာ။


ဗန္ဂိုး ေရ ...

ဆြဲလိုက္ပါလား

႐ိုးမထဲက

အာလူးစားသူမ်ား။

(မူရင္း - Heaven of DEVIL ဘေလာ့ဂ္ )

Thursday, June 5, 2008

မိုးေရမ်က္ရည္ တေဖြးေဖြး

" ႐ြာငယ္ဇနပုဒ္
မီးေလးမိွတ္တုတ္ "
ရင္ခလုပ္ႏွိပ္ ေတးသံတိတ္ၿပီ
ဒိတ္...ဒိတ္
ဒိတ္...ဒိတ္
စိတ္ႏွင့္ရင္ခုန္ မႈန္ရီေ၀၀ါး
ငါး႐ွာသလား ဖားပါသလား
လယ္ကြင္း႐ိုးမ်ား ကန္သင္းၾကား
ေႁမြပါးကင္းပါးမေၾကာက္
လမ္းေပ်ာက္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္ ။

ဒီဇယ္မီးခြက္
တဲအိုထက္
စာ႐ြက္ေပၚက
ထမင္းက်ႏိုး ဟင္းက်ႏိုး
" ပညာေ႐ႊအိုး
လူမခိုး "
တိုးတိုးဖတ္ပါသားရယ္..တဲ႔
အေမႏိုးေနတယ္ ။
မနက္ကည
၀မ္းခါးမလွ
ေန႔တဓူ၀ ႐ုန္းကန္ရ
မုဆိုးမအေမ
လယ္ထြန္ေျမဆြ ပင္ပန္းလွ
လမဲ႔တစ္ည အိပ္မရေတာ႔
ဘ၀လယ္သူကူပါ႔မယ္
အိပ္မက္ငယ္တို႔ ပ်က္ျပယ္သြား
ပင္လယ္ေ၀ေပါ႔ ဒုကၡမ်ား ။
မနက္လင္းေတာ႔
ဆင္းရဲတဲ႔သား ငါးေရာင္းၿပီးမွ
ေက်ာင္းကိုသြား
ႏြမ္းပါးခ်ိဳ႕ ငဲ႔
ဆင္းရဲတဲ႔အေမ
ေသသူကိုလြမ္း သားကိုလြမ္း
အလြမ္းမ်ားနဲ႔
စပါးခင္း၀င္ ေကာက္ငန္းျပင္
ထိုစဥ္...
ပါးျပင္စိုသြား ေျမစိုသြား
မ်က္ရည္ေပလား မိုးေရလား
မိုးေရေပလား မ်က္ရည္လား ..။
ေအာင္ေ၀း


(မူရင္း - ညိမ္းညဳိဘေလာ့ဂ္ )

“ ရိုးေျမက် ပိေတာက္“

ဖြင့္လိုက္တယ္….

ျပတင္းေပါက္ တစ္ခုလံုး ၀ါထိန္သြားေရာ ၊

ရထားတစ္စင္းလံုး…

ဟယ္လင္ မင္းသမီးေတြခ်ည္း ပါသြားသလို

လွလိုက္တာ……….၊

စစ္အတြင္း

မီးရထား ဘူတာရုံကေလးေရွ႕

စက္ေခါင္းေတြ အေဖေမာင္းတုန္း

အေမ စိုက္ခဲ့တယ္ေလ…..။ ။

ေအာင္ေ၀း

(မူရင္း - ကာရန္ေလး “ကာရန္မ့ဲေနရာ” ဘေလာ့ဂ္ )

Twelve Lines to Our Leader

1.Heroine behind bars
2.“Aung San Suu Kyi”, she – the red star.
3.Red star over Irrawaddy
4.“Aung San Suu Kyi”, she – the tragedy.
5.Tragedy in the dark
6.“Aung San Suu Kyi”, she – the sword.
7.Sword made of roses
8.“Aung San Suu Kyi”, she – the goddess.
9.Goddess of democracy
10.“Aung San Suu Kyi”, she – the strategy.
11.Strategy against junta
12.“Aung San Suu Kyi”, she – our freedom mother.

(Dedicated to Daw Aung San Suu Kyi's 12 years incarceration)

Aung Way (from a bomb-shelter)
Poet of Myanmar
8-10-2007

(မူရင္း - ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္ )

စုစုေႏြး ဖတ္ဖို႔ ကဗ်ာရွည္တပုဒ္


ေလဆန္မွာ ျမားတန္းလန္းနဲ႔
ပ်ံသန္းရဲတဲ့ ငွက္သာ
မနက္ျဖန္အတြက္ ျဖစ္တယ္။

ညီမေလး
ငါတို႔ကေတာ့
တႏွစ္အတြင္း အႏိုင္တိုက္ေရး
အာဏာသိမ္းပိုက္ေရးပဲ ညီမေလး။

ဒီည
ငါ သတိရေနတယ္။

ညီမေလး
စိမ္းေမွာင္ေမွာင္ ပုန္းေရွာင္ေနရတဲ့
၀ပ္က်င္းကေလးထဲကေန
ငါ သတိရေနတယ္။

ဒီည
လေရာင္က ငါ့မွာ မရွိဘူး။

ညီမေလး
အျပင္ဘက္မွာ လေရာင္က
လံုျခံဳေရးေတြ အတင္းအက်ပ္ခ်ထားတဲ့
အနိဌာ႐ံုေတြေပၚမွာ
အလံုးအရင္းနဲ႔ သြန္က်ေနမေပါ့။


စစ္တပ္က အတင္း၀င္ေရာက္ စီးနင္းခဲ့တဲ့
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြေပၚမွာ
ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ ကန္ဂ်ိနာဂအိ
လဲက် ေသဆံုးသြားတဲ့ ေနရာ
အေနာ္ရထာလမ္းေပၚမွာ
ညီမေလး …
ေ႐ႊတိဂံု အေရွ႕မုခ္ လမ္းမေပၚမွာ
ဆူူးေလဘုရား ပရိ၀ုဏ္တ၀ိုက္မွာ
တာေမြ အထက(၃) ေက်ာင္းေရွ႕မွာ
ညီမေလး …
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေနရာအႏွံ႔က
မေျခာက္ေသးတဲ့ ေသြးကြက္ေတြေပၚမွာ
လေရာင္က
နာၾကည္း ခံျပင္းစြာပဲ
ထုိးက်ေနမွာေပါ့ ညီမေလး။

၀ပ္က်င္းကေလးထဲ
ငါ စဥ္းစားေနမိရဲ႕
ဒါဟာ
“ေသြးစြန္းေသာ ေငြလမင္း” ပါပဲ ညီမေလးရယ္။

ငါ မေျဖသိမ့္ႏိုင္ဘူး။
ငါ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး။

ညီမေလး
ငါတို႔ကေတာ့
တႏွစ္အတြင္း အႏိုင္တိုက္ေရး
အာဏာသိမ္းပိုက္ေရးပဲ ညီမေလး။

ငါတို႔ မေက်ေအးႏိုင္ဘူး။
ငါတို႔ မေစ့စပ္ႏိုင္ဘူး။

ညီမေလး
ငါတို႔ကေတာ့
အဲဒီ “လေရာင္ ေသြးစြန္းမႈ” အေပၚ
တရားမွ်တမႈ အတြက္
တရားမွ်တမႈနဲ႔ပဲ
တရားစီရင္ရမွာပဲ ညီမေလး။

ငါတို႔ အခ်ိန္မဆိုင္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ငါတို႔ အခ်ိန္မျဖဳန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ညီမေလး …
“စက္တင္ဘာ ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈ” အေပၚ
တာ၀န္ရွိတဲ့ မည္သူမဆို
စစ္ဗိုလ္၊ စစ္သား၊ လံုထိန္းရဲ
ၾကံ႕ဖြတ္၊ စြမ္းအားရွင္၊ သတင္းေပး
မိစၦာဒိဌိ လြတ္လမ္းမျမင္သူေတြ
ညီမေလး …
ဘုရားသားေတာ္ေတြ သံဃာေတြကိုေတာင္
မေရွာင္ ႐ို္က္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ ပစ္ခတ္
ငရဲႀကီး ရွစ္ထပ္
အ၀ီစိ ဂ်ဴိးကပ္မယ့္
စစ္တပ္က အာဏာရွင္ လက္တဆုပ္စာ
ညီမေလး …
တရားမွ်တမႈအတြက္
တရားမွ်တမႈနဲ႔
သူတို႔ကို မညႇာမတာ
လူထုခံု႐ံုး တင္ရမွာပဲ။

ငါတို႔ မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ငါတို႔ လက္လြတ္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး။

ညီမေလး
စစ္အစိုးရဟာ
တႏွစ္အတြင္း ျပဳတ္က်သြားေစရမယ္။

ညီမေလး
လူထုအစိုးရဟာ
တႏွစ္အတြင္း ေပၚထြန္းလာေစရမယ္။

ဒီည
ငါ ယံုၾကည္ ေမွ်ာ္လင့္ေနတယ္ ညီမေလး။

ငါ ပုန္းအိပ္ေနတဲ့
၀ပ္က်င္းကေလးထိပ္မွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အရိပ္အေယာင္ေတြ
ျပည့္သိပ္ ထြန္းလင္းေနတယ္ ညီမေလး။

ငါ့အခန္း က်ဥ္းက်ဥ္းကေလး
ျပတင္းေပါက္ကေန
အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္
၀ိုးတ၀ါး လေရာင္ေအာက္မွာ
ဘူးစင္ကေလး တစင္
ျမင္ေနရတယ္။

ဘူးၫြန္႔ႏြယ္ကေလးေတြ
ေလထဲမွာ တလြင့္လြင့္
စင္ေပၚကို
အဆင့္ဆင့္ ႀကိဳးစား တြယ္တက္ေနၾကတာေပါ့။

ေတာ္လွန္ေရးကို
ငါ ျမင္ေနရတာပါကြယ္။

လေရာင္ ၾကယ္ေရာင္ ေအာက္ကေန
ေနေရာင္ ေတာက္ပတဲ့ တေန႔
အဲဒီဘူးၫြန္႔ စိမ္းစိမ္းကေလးေတြ
စင္ေပၚကို က်ိန္းေသေရာက္မွာပဲ။

ညီမေလးရယ္
ေတာ္လွန္ေရးကို ငါျမင္ေနရပါေပါ့။

“Evolutionary revolution” တဲ့
တို႔တေတြ
ဘူးၫြန္႔ႏြယ္ေလးေတြလို
အဆင့္ဆင့္ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကၿပီ။

ဒီတခါ
တို႔ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲဖို႔ကေတာ့
တႏွစ္အတြင္း အႏိုင္တိုက္ေရး
အာဏာသိမ္းပိုက္ေရးပဲ ညီမေလး။

အားမငယ္ပါနဲ႔ ညီမေလး
“အာဇာနည္မ်ဳိး ေသ႐ိုးမရွိ” တဲ့။

တိုက္ပြဲရဲ႕ အဘိဓမၼာ
တိုက္ပြဲရဲ႕ အႏုပညာေတြ
တို႔မွာ အျပည့္
ဘူးႏြယ္ၫြန္႔ေလးေတြ
စင္ေပၚေရာက္တဲ့ တေန႔
“၈၈ မ်ဳိးဆက္”
“အန္အယ္လ္ဒီ လူငယ္”
“သံုးေရာင္ျခယ္”
“အၾကမ္းမဖက္”
“ဗကသ”
“တကသ”
… … …
တို႔ေမာင္ႏွမေတြ
“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” ရဲ႕ အလံေတာ္ေအာက္မွာ
တေယာက္ကို တေယာက္
ျပန္လည္ ေတာက္ပႏိုင္ၾကမွာပါ။

အခုေတာ့ ညီမေလးေရ
မင္းလည္း ပုန္းေနပါဦး
အိုးေ၀ရဲသိန္းႏုိင္ကိုလည္း ေစာင့္ေရွာက္ပါဦး
အားေမြးထားပါဦး။

စစ္အစိုးရဟာ
မၾကာခင္မွာ
ဘုန္းဘုန္းလဲၿပိဳသြားရေတာ့မယ္။

လူထုအစိုးရ
တို႔ အစိုးရဟာ
မၾကာခင္ ေအာင္ပြဲခံဖို႔ ေသခ်ာေနၿပီ။

ယံုၾကည္ပါ ညီမေလး
ေလဆန္မွာ ျမားတန္းလန္းနဲ႔
ပ်ံသန္းရဲတဲ့ ငွက္သာ
မနက္ျဖန္အတြက္ ျဖစ္တယ္။

ေအာင္ေ၀း (၂၈-၉-၂၀၀၇)
(ေခတၱ ပုန္းခိုက်င္း တေနရာ)

(မူရင္း - ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္ )

(ဓာတ္ပုံ - Tharaphi's photostream )

ေနာက္ဆံုးေပၚ ေရာဂါ


ဒီေရာဂါဟာ
ကုရာနတၳိ ေဆးမရွိ။


ဒီေရာဂါဟာ
ျမန္မာျပည္ကလြဲလို႔
ကမၻာမွာ မရွိေသးဘူး။

ဒီေရာဂါဟာ
လႊတ္ထားရင္
ကမ္းကုန္ေအာင္ ရက္စက္တယ္။

ဒါေပမယ့္
ဒီေရာဂါမွာ
လူေတြကို ေၾကာက္တဲ့ေရာဂါ
၀င္ေနတာ ၾကာၿပီ။

ဒီေရာဂါဟာ
ေၾကာက္ကန္ကန္ၿပီး
ျမင္ျမင္ရာ အၾကမ္းဖက္ေတာ့တာပဲ။

က်ေနာ္တို႔
ဒီေရာဂါမရဖို႔
ေသနတ္ေျပာင္းေတြကို
ကြန္ဒံုးစြပ္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ။

ေအာင္ေ၀း
(ေခတၱ ပုန္းခိုက်င္း တေနရာ)


(မူရင္း - ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္ ကုိမုိးသီးဘေလာ့ဂ္ )

ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရးတုိက္ပဲြ


သားေရ
လြတ္လပ္မႈဆုိတာ
လိုအပ္မႈကို သေဘာေပါက္ နားလည္ျခင္းပဲ။

ဒီေန႔
ေဖေဖတုိ႔ ဘာလုိအပ္ေနသလဲ။

၁၉၄၈
ပထမ စစီးခဲ့တဲ့ျမစ္
၁၉၆၂ မွာ ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရတယ္ …။

၁၉၈၈
သားတို႔ေခတ္ရဲ႕
ဒုတိယ ေသြးျမစ္တစင္း
၂၀၀၇ ကိုခ်င္းနင္း
ဆက္လက္ စီးဆင္းခဲ့ၿပီ …။

လြတ္လပ္ေရးသစ္ဟာ
ေဖေဖတုိ႔ ဒီေန႔လုိအပ္ေနတဲ့
ကဗ်ာပဲေပါ့ သား …။

၂၀၀၈ သည္
ေရစီးသန္ေသာ ျမစ္တျမစ္
ျဖစ္ပါေစသတည္း …။ ။

ေအာင္ေ၀း

(မူရင္း - ေခတ္ၿပိဳင္ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့ဂ္ )

Escaped from State Terrorism


After the violence,
I make my way into non-violence.
After the crack-down,
I am on my way to liberated area now.
In the recent old darkness,
I hid my soul under the bloodshed.
During the wartime like days,
I fled from my bomb-shelters away.
Oh! My lover, I was being peeped and sniped.
Oh! My lover, I was being preyed and hunted.
But, our sanghas, they save me.
But, our students, they help me.
But, our people, they guard me.
But, our friends, they love me.
Now here, crossing the bridge of the trouble
Freedom fighters, Democracy lovers embrace me well.
Now here, according to the freedom, justice and peace
I am a free man indeed.
Now here, among the white doves
My dream will come true first.
Now here, under our dramatic revolution flags
Let's take our breaths and ―
Let's march on ahead.

Aung Way
Poet of Myanmar

(မူရင္း - ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ ဘေလာ့ဂ္ )

ေသြးျမစ္ကိုျဖတ္သန္း၍ အရိုးေတာင္တန္းကိုေက်ာ္လႊားျခင္း

ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ဟာ
ျမစ္တစင္းဆိုရင္...
အဲဒီျမစ္ဟာ
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ေသြးနဲ႕စီးတဲ့
ျမစ္ပဲျဖစ္မယ္။


ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ဟာ
ေတာင္တန္းဆိုရင္...
အဲ့ဒီေတာင္တန္းဟာ
ေက်ာင္းသားအရိုးေတြနဲ႕
စုပံုမို႕ေမာက္ေနတဲ့
ေတာင္တန္းပဲျဖစ္မယ္။

စစ္အာဏရွင္စနစ္ က်ဆံုးသြားမယ္
ဒီမိုကေရစီရမယ္ဆုိရင္
ေက်ာင္းသားေတြဟာ
ေနာက္ထပ္ေသြးျမစ္နဲ႔
အရိုးေတာင္တန္းေတြကုိ
ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားဖို႔
အသင့္ပဲေဟ...။


ေအာင္ေ၀း

(မူရင္း - ယုန္ကေလး ဘေလာ့ဂ္ )

To a Myanmar Soldier Brother

Oh! my soldier brother,
If you were a good soldier,
A soldier is not a soldier ―
in your mind,
in your soul,
in your heart.
If you were a patriotic soldier,
A soldier may be ―
a student,
a sangha,
a people.
If you were a democratic soldier,
A soldier means ―
not a slave,
not a butcher,
not a traitor.
Including you ―
We, the freedom fighters
Including you ―
We, the democracy lovers
Including you ―
We, the peace makers
Let's join hands to build a government ―
of the people,
for the people,
by the people.
Oh! my soldier brother(s)
Urgently, you find your way to ―
save the people,
love the people,
protect the people.

Aung Way (from a bomb-shelter)
(son of a veteran)
(5-10-07)

(မူရင္း - ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္ )

ညီေမာင္ စစ္သည္သို႔။


ညီေမာင္ စစ္သည္ေရ
တကယ္လို႔ မင္းဟာ စစ္သားေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ―
မင္း စိတ္ထဲမွာ
မင္း ရင္ထဲမွာ
မင္း ႏွလံုးသားထဲမွာ
စစ္သားတေယာက္ဟာ စစ္သားတေယာက္ သက္သက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

တကယ္လို႔ ညီေလးဟာ မ်ဳိးခ်စ္ရဲေဘာ္တဦး ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ―
စစ္သားတေယာက္ဟာ
ေက်ာင္းသားတေယာက္
ဒါမွမဟုတ္ သံဃာတပါး
ဒါမွမဟုတ္ ျပည္သူတဦးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။


တကယ္လို႔ ငါ့ညီဟာ ဒီမိုကေရစီဘက္သား စစ္သည္ေတာ္တပါး ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ ―
စစ္သားတေယာက္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္မွာ မင္းဟာ
ကြၽန္တေယာက္ မဟုတ္သလို
သားသတ္သမားလည္း မဟုတ္ဘူး
ထို႔အတူ သစၥာေဖာက္လည္း မဟုတ္ဘူးေပါ့။

မင္း အပါအ၀င္
တို႔ လြတ္လပ္မႈအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္သူေတြ
မင္း အပါအ၀င္
တို႔ ဒီမိုကေရစီ ျမတ္ႏိုးသူေတြ
မင္း အပါအ၀င္
တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းသူေတြ
တို႔အားလံုး လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီး အစိုးရတရပ္ ―
ျပည္သူ႕အတြက္ ျပည္သူက ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့
အဲဒီလို ျပည္သူ႕အစိုးရတရပ္
တို႔ တည္ေဆာက္ၾကရေအာင္။

ကဲ … ညီေမာင္ စစ္သည္အေပါင္းတို႔
အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ နည္းလမ္းရွာၾကံၿပီး
ျပည္သူေတြကို ကယ္တင္ၾကေလာ့ ―
ျပည္သူေတြကို ခ်စ္ၾကေလာ့ ―
ျပည္္သူေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါေလာ့ ။

ေအာင္ေ၀း (စစ္သားေဟာင္းႀကီး တဦးရဲ႕ သား)
(၅-၁၀-၀၇)
(မူရင္း - အင္ဒမန္ဟီးရိုးနစ္ေနမန္းကုိနစ္ေနမန္း တုိ႔၏ ဘေလာ့ဂ္မ်ား )

ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕တစ္ေယာက္


ဒီကဗ်ာကို ေအာင္ေ၀းက ေရးစပ္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ေအာင္ေ၀းနဲ႕ ရြန္းစိမ့္စိမ့္ လမင္းေ၀း တို႕က ရြတ္ဆိုခဲ့တာပါ။
HIV မိဘမဲ့ ေ၀ဒနာသည္ ၁၃ ေယာက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထားတဲ့ ဒဂံုျမိဳ႕သစ္ေျမာက္ပိုင္းက သုခရိပ္ၿမံဳ ေဂဟာအတြက္ မႏၱေလးမွာ အလႈသြားခံစဥ္က က်ပ္သိန္းတစ္ရာေက်ာ္ ရရွိိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မႏၱေလးမွာ ကဗ်ာရြတ္ပြဲ က်င္းပခြင့္မရခဲ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဆရာေအာင္ေ၀းက ဒီကဗ်ာေလးကို မႏၱေလးကို အေၾကြးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႕ ရႊတ္ဆို ခဲ့တာပါ။


အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
လူေတြက ဂလိုဘယ္ေတာ့ ဆန္ခ်င္တယ္
ကြန္ဒံုးေတာ့ မသံုးခ်င္ဘူး

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
လူေတြက မုန္႕လံုးေတာ့ စကၠဴကပ္ခ်င္တယ္
ကြန္ဒံုးေတာ့ မသံုးခ်င္ဘူး

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
လူေတြက ဂ်င္ဆန္းမီနဲ႕ေတာ့ လမ္းေလွ်က္ခ်င္တယ္
ကြန္ဒံုးေတာ့ မသံုးခ်င္ဘူး

* Rainbows are multi-coloured.
Our Performanace is no divided by colours,
but all white and pure.
That's why we call it " White Raibow "

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
အဲဒီကေလးေတြဟာ
မိဘေမတၱာ ငတ္ေနတဲ့ ကေလးေတြေပါ့

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
အဲဒီကေလးေတြဟာ
အၾကင္နာ ကရုဏာ လိုအပ္ေနတဲ့ ကေလးေတြေပါ့

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
အဲဒီကေလးေတြဟာ
အျပစ္မဲ့တဲ့ ဓားစာခံေလးေတြေပါ့

* Rainbows are multi-coloured.
Our Performanace is no divided by colours,
but all white and pure.
That's why we call it " White Raibow "

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
ကမၻာႀကီးက လမ္းျပေျမပံုအတိုင္း သြားဖို႕ေျပာေနတယ္
ကေလးေတြခမ်ာ ပန္းတိုင္ေပ်ာက္ေနရၿပီ

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
ကမၻာႀကီးက ေဘာ့လံုးပြဲၾကည့္ၿပီး ျငိမ့္ေနတယ္
ကေလးေတြခမ်ာ ေခ်ာက္အိမ္မက္ထဲ က်ေနရၿပီ

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
ကမၻာႀကီးက AIDS တိုက္ဖ်က္ေရး ေဆြးေႏြးေနတယ္
ကေလးေတြခမ်ာ HIV ပိုးကူးစက္ခံေနရၿပီ

* Rainbows are multi-coloured.
Our Performanace is no divided by colours,
but all white and pure.
That's why we call it " White Raibow "

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
သူတို႕ေလးေတြ အသက္ရွင္ရပ္တည္ဖို႕
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ အသက္ရွင္ျခင္းကို ဖဲ့ေ၀ေပးရမယ္

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
သူတို႕ေလးေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့သြားဖို႕
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို မွ်ေ၀ေပးရမယ္

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
သူတိုေလးေတြအိပ္ေရးမပ်က္ေစဖို႕
ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ညေတြကို လံုျခံဳေပးရမယ္

အို........ မႏၱေလး
ကေလးတစ္ဒါဇင္နဲ႕ တစ္ေယာက္ရွိတယ္

(မူရင္း - အျဖဴေရာင္သက္တံဘေလာ့ဂ္ )

Wednesday, June 4, 2008

ေလွာင္အိမ္

စိတ္ကုိ ပန္းခ်ီကားထဲ ထည့္ထားတာပါ။

စိတ္က လြမ္းေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း လြမ္းတာေပါ့။

စိတ္က မႈိင္းေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း မႈိင္းတာေပါ့။

စိတ္က ေဆြးေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း ေဆြးတာေပါ့။

စိတ္က အုံ႕ေနေတာ့
အေရာင္ေတြလညး္ အုံ႕တာေပါ့။

စိတ္က နာေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း နာတာေပါ့။

စိတ္က ငုိေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း ငုိတာေပါ့။

စိတ္က လြင့္ေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း လြင့္တာေပါ့။

စိတ္ကုိ ပန္းခ်ီကားထဲ ထည့္ထားခဲ့တာပါ။
ဒါေပမဲ့
စိတ္က ပန္းခ်ီကားထဲက ထြက္ေျပးသြားတယ္ေလ။

ေနာင္ဆုိရင္
အေရာင္ေတြကုိ
ေလွာင္ပိတ္ထားလုိ႕ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ။

(ပိပိသုိ႕ . . .)

ေအာင္ေ၀း
(၂၀၀၇-ေဖေဖာ္၀ါရီလထုတ္ - ရတီမဂၢဇင္း)

(မူရင္း - ကဗ်ာသီတ့ဲႀကိဳး ဘေလာ့ဂ္ )

ေထာင္၀င္စာ


ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

ေကာင္းကင္တနန္း
ေက်ာင္းသခၤမ္းမွာ
ေဒါင္းအဆင္ဆန္းေတြနဲ႔
ပ၀ါအလံ ထူရမယ္။

တုတ္ရရ၊ ခဲရရ
လွံရရ၊ ဓားရရ
ရသမွ်နဲ႔
တရားမမွ်တတဲ့
နအဖကို
ထထၾကြၾကြ
‘ခ်ဟ … ခ်ဟ’ လို႔
႐ႈတ္ခ်ၾက ျဖဳတ္ခ်ရမယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

အတိတ္ပံုလႊာ
ရာဇ၀င္မွာ
‘အဂၤလိပ္အခက္၊ ဗမာ့အခ်က္’ တဲ့
နိမိတ္ၾကံဳလာ
မၾကာခင္ဟာ
နအဖအခက္ ျပည္သူ႔အခ်က္ ေပါ့
သပိတ္အစံုမွာ
သူပုန္ထရမယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

သံဃာေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ
ျပည္သူေတြကို
ငေပငေတစိတ္နဲ႔
မေသတေသ ပိတ္ၿပီး
အေသအေက် ႏွိပ္တဲ့
ကေလကေခ် ပလိပ္ သန္းေ႐ႊ
အသံလြင့္သြားေအာင္
အေထြေထြ သပိတ္စခန္းေတြ
အျမန္ဖြင့္ထားရမယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

ဒဏ္ရာစိုစို
ခႏၶာကိုယ္မွာ
ညိဳပုပ္ေရာင္ရမ္းပေစ
မငိုမလႈပ္
မၿပိဳမဆုတ္နဲ႔
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေတြ ေမြးရမယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

စစ္ကြၽန္
ေခတ္အလြန္မွာ
ႏြံနစ္ေနတဲ့
ျမစ္ကိုလည္း သြန္ပစ္ရမယ္
သြန္တဲ့အထဲ
လက္ကိုင္တုတ္ စစ္သားနဲ႔ ရဲ
ေထာင္၀န္ထမ္းေတြလည္း ပါတယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

ၾကံ႕ဖြတ္ေတြ
လန္႔ကြၽတ္ေနေအာင္
အျမဲႀကိမ္းေမာင္းၿပီး
စြမ္းအားရွင္ေတြ
လမ္းသလားရင္ေလ
အျမဲ ဗိန္းေမာင္းတီး
ေတာထုတ္ေနရမယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

ဘုရား႐ုပ္တု ၿဖိဳတဲ့
အာဖဂန္က တာလီဘန္ေတြ
ဘုရား႐ိုက္လို႔ ေသတယ္
ျမန္မာျပည္က
သံဃာသတ္တဲ့ ငႏြားသန္းေ႐ႊ
ဘုရားလည္း ႐ိုက္
ျပည္သူလည္း ႐ိုက္လို႔ ေသရမယ္။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။

ဘယ္ကေလး ေမးေမး
ေသြးေၾကြးမွာ ေဆြးေႏြးစရာ
အေၾကာင္းမရွိ
ေဒါင္းအမိ သိပါေစ။

ေမာင္ေရ …
ေထာင္ေတြဟာ ေအာင္ေျမပါပဲကြယ္။ ။

ေအာင္ေ၀း (ေခတၱ ပုန္းခိုက်င္း တေနရာ)
၅-၁၀-၂၀၀၇


(မူရင္း - ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြSnowyLovelyPoem တုိ႔၏ဘေလာ့ဂ္မ်ား)

အထီးက်န္ေတာင္ကုန္း

ဒီျမစ္မွာမွ လကသာေနေတာ့ရဲ႕
အိပ္တန္းေပ်ာက္၊ ငွက္တစ္ေကာင္
ေတာင္ပံခတ္ငိုေနသလား
ဘယ့္ႏွယ့္၊ ညရဲ႕အရည္ေတြ တ႐ႊဲ ႐ႊဲ
ငါ႔ကိုယ္ေပၚ စီးဆင္းေနလိုက္ၾကတာ
ပင္လယ္မဂၤလာေဆာင္က ျပန္လာတဲ့
ဟိုးေဝးေဝး ျမင္းခြာသံကိုေတာင္
စိုစို စိမ္းစိမ္း ျမင္ရတယ္
တံုးလံုးပက္လက္
အိပ္မေပ်ာ္သူႀကီးပါေလ
အႏွစ္ႏွစ္ အလလက
ေတာအုပ္ကေလး ျခံဳျခံဳ ၿပီး
အ႐ွက္လံုေအာင္ ထိန္းထိန္းေနရပံု
ဘဝမွာ
သစ္ခုတ္သမားေတြမလာခင္
ေႏြဦးရယ္ ႐ွင္ကြဲ မကြဲပါရေစနဲ႔ ၊ ယံုေနာ္ ။ ။

ေအာင္ေဝး

(မူရင္း - စပ္မိစပ္ရာဘေလာ့ဂ္)

သူမ

ႏွင္း ဆီ က နီ ဆဲ
အ ၀ါ ေရာင္ အ ခန္း က်ဥ္း ထဲ
ဧ ရာ လည္း စီး ျမဲ ။ ။

ေအာင္ေ၀း (ျမန္မာႏုိင္ငံကဗ်ာဆရာ)

(မူရင္း - ဟစ္တုိင္ )

ဗ်ာဒိတ္


တေန႔ေသာ္
ဤေျမေပၚမွာ
ပင္လယ္ေအာ္သံတို႔လည္း
တိတ္ဆိတ္သြားလိမ့္မည္။

တေန႔ေသာ္
ဤေျမေပၚမွာ
တိုက္ပြဲေခၚသံတို႔လည္း
ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။

တေန႔ေသာ္
ဤေျမေပၚမွာ
ေတာ္လွန္ေရးတို႔လည္း
ရပ္တန္႔သြားလိမ့္မည္။

အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ …
ထိုေရာအခါ
ဧရာ၀တီ၊ ေဗဒါစီ၍
ဤေျမတခို၊ ျပည္ဗဟိုရ္မွာ
ဒီမိုကေရစီတို႔လည္း ထြန္းကား
ေၾကာက္စိတ္တို႔လည္း မဲ့ကင္း
လြတ္လပ္ျခင္းသာ
အနာဂတ္ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္
ျဖစ္တည္လာမည္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္
အျမတ္ျပတ္ ေခ်မႈန္း
အဆံုးသတ္ ေျမျမႇဳပ္
နိဂံုးခ်ဳပ္မည္။

က်ဆံုးသူတို႔ ရင္ျပင္နီ၌
ပန္းမ်ားပြင့္မည္။

ေက်ာင္းနံရံတ၀ိုက္
ေဒါင္းအလံ တဖန္စိုက္မည္။

ရန္သူ မရွိ
မိတ္ေဆြသာ ရွိမည္။

အမုန္း မရွိ
အခ်စ္သာ ရွိမည္။

တိုက္ပြဲ မရွိ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသာ ရွိမည္။

ေနာက္ထပ္ ေတာ္လွန္စရာ
ဘံုရန္သူ မရွိ
ခ်စ္သူသာ ရွိမည္။

ထိုေန႔မိုးေသာက္
စစ္ဖိနပ္ေအာက္က
လြတ္ေျမာက္ၿပီးလွ်င္
ပင္လယ္ကမ္းစပ္၊ ေျခစံုရပ္၍
လြတ္လပ္စြာပင္၊ လိႈင္းေပၚတြင္
သင္ … သင့္ခ်စ္သူ၏ အမည္နာမကို
လွပစြာ ႐ြတ္ဆို ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါေတာ့ … ။ ။


ေအာင္ေ၀း
၁၄-၁၂-၂၀၀၇

(မူရင္း - ေဒါင္းအုိးေ၀ စာေစာင္ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္)

... မိကြန္ေထာ ဖတ္ဖို႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ...


ငွက္... ေျမႀကီးကို ဘယ္သူဖြင့္ၾကည့္ရဲသလဲ... ငွက္
ငွက္... ငါသည္ အာလဖျဖစ္၍ ငါသည္ ၾသေမဂလည္း ျဖစ္သည္ တဲ့... ငွက္
ငွက္... အိမ္မက္ထဲ၌ အသက္႐ွင္သူ အိပ္မက္၌ပင္ အသက္စြန္႔၏... ငွက္
ငွက္... သားေကာင္ရဲ႕ေနာက္သို႕ မုဆိုးသည္ ထက္ၾကပ္လိုက္သကဲ့သို႕... ငွက္
ငွက္... ေသျခင္းတရားသည္ ႐ွင္ျခင္း၏ ေနာက္ပါးက လိုက္ေနဆဲ... ငွက္
ငွက္... ေကာင္းကင္က တျဖည္းျဖည္း နိမ့္နိမ့္လာၿပီ... ငွက္
ငွက္... ေႏြဦး ေကာက္ရိတ္ပြဲေတာ္က ေရာက္မလာေသး ... ငွက္
ငွက္... ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ ကတာ ယဥ္ရဲ႕လား မေမးနဲ႔... ငွက္
ငွက္... ဓားတို႕ရဲ႕ေအာက္က ကမၻာေျမ သတိရပေစ... ငွက္
ငွက္... ေႏွာင္ႀကိဳးမွအပ ဆံုး႐ႈံးစရာ အျခားဘာမွမ႐ွိ... ငွက္
ငွက္... သည္လိုပံုႏွင့္ မိုးႀကီးခ်ဳပ္လွ်င္... ငွက္
ငွက္... ကြၽႏု္ပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္မည္ မဟုတ္ပါ... ငွက္
ငွက္... ကမၻာႀကီးက လက္တြန္းလွည္းကေလးတြန္းၿပီး ... ငွက္
ငွက္... ငရဲျပည္သြား ေတာလားက မဆံုးေသးဘူးလား ... ငွက္
ငွက္... ေဒြး ေသသြားၿပီ... ငွက္
ငွက္... ေဒြး မေသေသးဘူး ... ငွက္
ငွက္... ႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္ လြန္သြားၿပီ... ငွက္
ငွက္... ကမၻာေပၚ၌ ၿငိမ္သက္ျခင္းသည္ ႐ွိပါေစသတည္း... ငွက္
ငွက္... မနက္ျဖန္ အိုးထရက္ဖို႕ဒ္မွာ ေတြ႕မယ္... ငွက္
ငွက္... ဓနိတန္းထိပ္က ေကာင္မေလးလည္း လင္ရသြားၿပီ... ငွက္
ငွက္... ေဒါနေတာင္တန္းႀကီးက ေမးေနတယ္... ငွက္
ငွက္... ေသာင္ရင္းျမစ္ကို သြားေငးရဦးမယ္... ငွက္
ငွက္... ဒီေန႕ လိုေနတာက... ငွက္
ငွက္... ထရမ္းပက္တစ္ေထာင္ ၿပိဳင္တူမႈတ္ဖို႔ပဲ... ငွက္
ငွက္... တစ္ပြင့္ေႂကြရင္ ႏွစ္ပြင့္ေ၀မယ္... ငွက္
ငွက္... ေႂကြျခင္းဆိုတာ ပြင့္ျခင္းပဲ... ငွက္
ငွက္... ဗဟု၀ါဒဆိုတာ... ငွက္
ငွက္... ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ လုပ္တာပါပဲ... ငွက္
ငွက္... ေလႏုေအးက တႏြဲ႕ႏြဲ႕ေနာ့ေနဆဲ... ငွက္
ငွက္... အေကာင္းကို ႐ွာ၏... ငွက္
ငွက္... အေကာင္းကား မ႐ွိ... ငွက္
ငွက္... တံတားေအာက္မွာ ျမစ္ေရေတြ စီးဆင္းသြားၾကၿပီ... ငွက္
ငွက္... အသက္တစ္ရာ မေနရေပမဲ့... ငွက္
ငွက္... အမႈတစ္ခုမွ မေတြ႕ရင္ အေကာင္းဆံုး ... ငွက္
ငွက္... ဒီအေၾကာင္းေတြကို... ငွက္
ငွက္... မိုး႐ြာထဲမွာ ထီးေဆာင္းၿပီးေျပာ... ငွက္
ငွက္... တင္ဇာ၀င္းျပည့္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္ရၿပီ... ငွက္
ငွက္... ပုသိမ္မွာ ေကာ္ရည္သြားေသာက္ရေအာင္... ငွက္
ငွက္... အစ္မ ခင္ပန္ႏွင္းကလည္း ငိုငိုေနတယ္... ငွက္
ငွက္... ပိုင္သနဲ႕ ေတြ႕ေသးလား ... ငွက္
ငွက္... ေဆာ့ခရတၲိက မေသခင္ အေႂကြးဆပ္ခဲ့တယ္... ငွက္
ငွက္... သမိုင္းေႂကြးကို ဘယ္လိုဆပ္မလဲ... ငွက္
ငွက္... ပ်က္စီးတယ္ဆိုတာ ဖ်က္ဆီးခံရလို႕ပဲ... ငွက္
ငွက္... ႐ုပ္႐ွင္႐ိုက္မလား ... ငွက္
ငွက္... ေတာင္ကိုရီးယား ဓားစာခံေတြ အျမန္လြတ္ပါေစ... ငွက္
ငွက္... အီရတ္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရဘဲ... ငွက္
ငွက္... အာ႐ွဖလားရသြားတယ္... ငွက္
ငွက္... ငယ္ငယ္တုန္းကလည္း ဂႏၵီကို ႀကိဳက္တယ္... ငွက္
ငွက္... ႀကီးလာေတာ့လည္း ဂႏၵီကို ႀကိဳက္ဆဲ... ငွက္
ငွက္... မြန္႐ိုးကို သတိမရဘူးလား ... ငွက္
ငွက္... ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အႏိုင္တိုက္ဖို႕... ငွက္
ငွက္... တစ္ခါတစ္ရံ နည္းပရိယာယ္ေရး အ႐ႈံးေပးရတယ္... ငွက္
ငွက္... ႂကြက္နီကို ဘာမွာဦးမလဲ... ငွက္
ငွက္... အသက္ဉာဏ္ေစာင့္သတဲ့... ငွက္
ငွက္... ဘီယာႏွစ္ခြက္ေလာက္ကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ... ငွက္
ငွက္... တင္ဇာေမာ္ ေယာက်္ားယူသြားၿပီ... ငွက္
ငွက္... မန္ယူကို ၀ယ္ရင္ေကာင္းမလား... ငွက္
ငွက္... ေဒၚေမၾကည္ကေတာ့ စာေကာင္းေကာင္းမေရးလို႕ ... ငွက္
ငွက္... စိတ္ဆိုးေတာ့မွာပဲ... ငွက္
ငွက္... ဘယ္လိုမွ မေအာက္ေမ့နဲ႕... ငွက္
ငွက္... ေမာ္လၿမိဳင္မွာ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာလွေဘ ဆံုး႐ွာၿပီ... ငွက္
ငွက္... ပါရီဟာ အၿမဲတမ္း ပါရီပဲ... ငွက္
ငွက္... ဒုကၡဟာ အၿမဲတမ္း ဒုကၡပဲ... ငွက္
ငွက္... ဆႏၵ႐ွိရင္... ငွက္
ငွက္... ေကာင္းကင္ကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္... ငွက္
ငွက္... ကံေကာင္းရင္ ျမင္ရလိမ့္မယ္... ငွက္
ငွက္...
ငွက္...
ငွက္...

ေအာင္ေ၀း
၁၄.၈.၂၀၀၇၊ ထူးအိမ္သင္ ကြယ္လြန္ျခင္း (၃) ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ

(မူရင္း - ထူးအိမ္သင္ ေဒါ့ကြန္ )

ၾကယ္ေႂကြေရဆန္

(ကဗ်ာရြတ္သံ) -

ျမရာပင္ထက္မွာ
ၾကယ္ေတြေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဆိတ္ဖလူးရနံ႔ေအာက္မွာ
ၾကယ္ေတြေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

ပင္လယ္လိႈင္းသံနဲ႕
နားၾကည္းေတာက္ေခါက္သံေတြၾကားမွာ
ၾကယ္ေတြေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

အဓိပတိလမ္းေပၚက
စိန္ပန္းပြင့္ေတြထဲမွာ
ေရႊတိဂံုဘုရားေျခရင္းက
ကတၱရာခင္းထားတဲ့
ႏွလံုးသားေတြထက္မွာ
ၾကယ္ေတြေႂကြသက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဖထီးေရ ...
ဒီတခါေႂကြတဲ့ၾကယ္ကေတာ့
ေသာင္ရင္းျမစ္ေပၚမွာပဲေလ။

နာက်င္ခံျပင္းတဲ့ ေဒါသနဲ႕
ေဒါနေတာင္တန္းႀကီး
လိႈက္ခုန္ငိုညည္း
မ်က္ရည္ေတြ မီၤးလွ်ံရဲရဲခံုးထ
ယူၾကံဳးမရတဲ့ ညေနခင္းဟာ
ေသာင္ရင္းျမစ္ကမ္းပါးမွာ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ၊
က်ေနာ္တို႔ ျငင္းပယ္လို႔ မရ
လက္မခံခ်င္လို႕လည္း မရတဲ့ညေန
တေတာလံုးကြဲေၾက
တပင္ခ်င္း ေၾကကြဲ
အႏုပဋိေလာမတရားႀကီးလည္း
ငိုႀကီးခ်က္မနဲ႕
ဖထီးရဲ႕ နာမည္ကို
အခါခါေရရြတ္ေနေတာ့တယ္။

ေဟာဟိုက
အမိေျမေကာင္းကင္ယံမွာ
ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ နာမည္ေတြ
ကဗၺည္း ထုိးထားတယ္။

ဖထီးရဲ႕
ျမင့္ျမတ္တဲ့ နာမေတာ္လည္း အပါအ၀င္ေပါ့။

အမိေျမဟာ
ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ အိမ္သားတဦးကို
ဆီးႀကိဳဖို႕
ဆို႔နင့္ေၾကကြဲေနပါၿပီ။

ဖထီးေရ ...
ရွစ္ဆယ့္ရွစ္ေတြကို ယံုၾကည္လို႕
စိတ္ခ်လက္ခ်ထားသြားခဲ့တာလား။

ဖထီးေရ ...
ေရႊ၀ါေရာင္ေတြကို ေတာ္လွန္ေရးသတိရိွဖို႕
အသက္နဲ႔လဲၿပီး တပ္လွန္ခဲ့တာလား။

ဖထီးေရ ...
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုကို ေမွ်ာ္လင့္လို႔
အနာဂတ္ကို ပခံုးေျပာင္းေပးခဲ့တာလား။

ကမၻာမေၾကဘူး ဖထီးေရ ...
ကမၻာမေၾကဘူး။

အမိေျမဟာ
ပထမလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမွာလည္း
သမိုင္းရဲ႕အခ်ဳိးအေကြ႔ၾကံဳတဲ့အခါ
ျပည္သူ႔ သူရဲေကာင္းတေယာက္ကို
လက္လႊတ္ဆံုး႐ႈံးခဲ့ရတယ္။

အခုတခါ
ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ
သမိုင္းခ်ဳိးေကြ႔
ေအာင္ပြဲနီးလာတဲ့အခ်ိန္
ဖထီးကို
က်ေနာ္တို႔ ဆံုး႐ံႈးလိုက္ရျပန္ၿပီ။

မေျဖႏိုင္ဘူး ဖထီးေရ ...
က်ေနာ္တို႔ မေျဖႏိုင္ဘူး။

က်ေနာ္ ကဗ်ာဆရာပါ
ဖထီးနဲ႔က်ေနာ္
ပထမဆံုး ဆံုေတြ႔ရတဲ့ည
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ႕
႐ိုးမတိုက္ပြဲ ၀တၳဳကို
က်ေနာ္ သတိရေနခဲ့တယ္။

၀တၳဳထဲ
ပဲခူး႐ိုးမ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး
ကရင္ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ႀကီး
တာေကာဒီ နဲ႔
ၿမိဳ႕ကလာတဲ့ ဗမာလူငယ္ ႏိုင္ငံေရးသမား
ထြန္းႏိုင္
အတူလက္တြဲ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ပံုေတြ
ရင္တခုန္ခုန္နဲ႕
ယံုၾကည္ခဲ့ပံုေတြ။

ဖထီးေရ ...
ဖထီးက တာေကာဒီ ဆိုရင္
က်ေနာ္က ထြန္းႏိုင္ေပါ့
က်ေနာ္စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ပံုေတြ။

ဖထီးေရ ..
က်ေနာ္တို႔အျဖစ္က
၀တၳဳမဟုတ္ပါဘူး။

၀တၳဳထက္ေတာင္ ပိုၿပီး
၀တၳဳဆန္ေနေသးတဲ့အျဖစ္
နာၾကည္းမႈေတြက မွ်စ္စို႔ေပါက္လို
ေျမႀကီးထဲက ေဖာက္ထြက္လာတဲ့ေခတ္။

ေရဆန္ျမစ္ထဲ
ၾကယ္ေႂကြရတဲ့ေခတ္။

ဖထီးေရ ...
ေခတ္ဆိုးႀကီးရဲ႕ ဒီမနက္
ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ အျမင့္ဆံုးေတာင္ကုန္းထက္မွာ
ဖထီးလက္နဲ႔ လႊင့္ခဲ့တဲ့
စြန္႔လႊတ္ျခင္းအလံေတာ္ကို
ေကာင္းကင္နဲ႔ထိေအာင္
က်ေနာ္တို႔ ထပ္ၿပီး လႊင့္တင္လိုက္ၾကတယ္။

ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႕
အေလးနီျပဳလိုက္ၾကတယ္။

က်ေနာ္တို႔
ဘယ္ေတာ့မွ လက္နက္မခ်ပါဘူး ဖထီး ။ ။

ေအာင္ေ၀း
၁၅.၂.၂၀၀၈

(မူရင္း - မဇၩိမ )

နာမည္

က်ေနာ့္သားက ေမးတယ္။

‘ၾကယ္ေတြမွာ
နာမည္ရွိသလားေဖေဖ’တဲ့။

ျမစ္ကမ္းနဖူးမွာ
ထုိင္တဲ့ည
သားက
ေကာင္းကင္ကုိငုံ ့ၾကည့္ေနတယ္။

က်ေနာ္က
ၾကယ္ေတြတလက္လက္ထ
ေရစီးထဲေငးလုိ ့။

ေအး-မေတာ္တဲ့ၾကယ္ေတြမွာ
နာမည္မရွိဘူး
ေတာ္တဲ့ၾကယ္ေတြက်ေတာ့
... ... ... ...
... ... ... ...။

အဲ့ဒီလုိ အဲ့ဒီလုိ
ၾကယ္တလုံးခ်င္းစီရဲ ့နာမည္
က်ေနာ္ေျပာျပ။

ေဖေဖ...ဒါဆိုရင္

ကမ ၻာေပၚမွာ
သားနာမည္နဲ ့ၾကယ္လည္း
ရွိမွာေပါ့ေနာ္။

က်ေနာ္ သားကိုျပဳံးၾကည့္ရင္း
ေခါင္းညိတ္ျပေတာ့
သားကေပ်ာ္သြားျပီး
က်ေနာ့္ မ်က္လုံးထဲမွာ
သူ ့နာမည္နဲ ့ၾကယ္ကို
ရွာေတြ ့သြားတယ္။

သားက ဖေအထက္
ပိုျပီးေတာ္ရမယ္ မဟုတ္လား။

က်ေနာ္က သားကိုထမ္းလုိ ့
က်ေနာ့္ကို
ျမစ္ကမ္းပါးကထမ္းလုိ ့
အိမ္ျပန္လာတဲ့လမ္းမွာ
ေခတ္ကလည္း
စီးတုန္းပါ။

ဖေအ နဲ ့သား
လြမ္းမိတဲ့ တရားမွာ
နာမည္ေတြလည္း
စီးဆင္းေနတုန္းေပါ့။ ။

ေအာင္ေ၀း
(၁၉၉၉)
(မူရင္း-ဘိုဘုိဘားမားဘေလာ့ဂ္လမ္းအုိေလးဘေလာ့ဂ္Freedom Fighter for Burma ဘေလာ့ဂ္)

ပင္လယ္ေသ

သေဘၤာေတြ အဲဒီမွာ မဆုိက္ကပ္ခဲ့ၾက
၀င္ခြင့္ရလက္မွတ္နဲ႔
လေရာင္က ငုံ႔ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ေခါင္မိုးေပၚ
ဗံုသံနဲ႔ လိင္ပညာေပးအကေတြ
ၿမဳိ႕ျပ ေမွာ္ရုံအစပ္မွာ
ေဖြးခနဲ ဖရဲသီး ထက္ျခမ္းကြဲ
ပက္လက္လွန္ၿပီး စိုရဲေနတဲ့ည။


အရသာခံဖို႔ သက္သက္ပါ
တမွ်ဥ္းမွ်ဥ္း
အိပ္မက္ခ်င္း အလြမ္းခံရင္း
လာဂါတစ္ခြက္နဲ႔
ရမၼက္နည္းနည္းစြက္
မ်က္လံုးထဲ လႈိင္းထမယ္ႀကံတုန္း
“ငွက္”တစ္ေကာင္ ျဖတ္ပ်ံတာၾကည့္ၿပီး
ျမစ္ကိုပဲ ျပန္စီးခဲ့တယ္။

ပင္လယ္ဆိုေပမဲ့
ေျခေထာက္ကေလးနဲ႔ စည္းလုိက္လို႔ေပါ့။ ။


ေအာင္ေ၀း

(မူရင္း-ဇင္ကုိလတ္ဘေလာ့ဂ္)

book on khin one

ခရမ္းႏုေရာင္ႏွင္း
[သိုမဟုတ္ ခင္၀မ္းသို႕ တမ္းခ်င္းမ်ား]
ေအာင္ေ၀း
NDD ၀က္ဆုိက္မွာ တင္ထားတ့ဲစာအုပ္ဖတ္ဖုိ႔ ဒီေနရာကုိ ႏွိပ္ပါ။

ျခေသၤ့

အေျခေနေတြၾကားမွာ စိတ္အာရုံမရတာနဲ႕ အခ်ိန္မရတာနဲ႕ စာအသစ္မေရးျဖစ္ပါဘူး။ ဆရာေအာင္ေ၀းရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေကာ္ပီရိုက္ ခ်ိဳးေဖာက္သလို ျဖစ္ရင္ သက္ဆိုင္သူ ပိုင္ဆိုင္သူကို အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။


ျခေသၤ့

ေတာသံုးေတာင္သို႕အ၀င္မွာ
ျခေသၤ့ဟာ
သမင္မမ်က္လံုးကို
ပခံုးေပၚပစ္တင္လိုက္တယ္။

ဒီေကာင္လြမ္းခဲ့ပါတယ္
ညီမေလးရယ္။

ငါ့ႏွလံုးသားမွာ
ပန္းမ်ားေ၀ဖူး
ဒီေႏြဦးဟာ
မင္းခူးယူဖို႕ပါ။

ကႏၱာရမဆန္ပါဘူး
ငါ ဒဏ္ရာရခဲ့တာပါ။

ညညေတြမွာ
မ်က္ရည္နဲ႕ငါ့ကိုသိပ္ေလ
ေျမ၀သုန္ေရ…
လင္းယုန္ငွက္ေတြ
ငါဂုဏ္ျပဳပါရဲ႕။

ေကာင္းကင္အိပ္ယာမွာ
ငါမအိပ္ခ်င္ပါဘူး။

လေရာင္ေတြကို
ငါမေမ့ခ်င္ပါဘူး။

ကမၻာေပၚမွာ
ျမစ္ေတြရဲ႕ေခၚသံ
ငါၾကားေနရဦးမယ္။

ကြဲေၾကတဲ့အၿပံဳးမ်ားသာ
ေနာက္ဆံုးကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ခ်စ္သူဖတ္ဖို႕ဟုတ္ေပလိမ့္မယ္။

ရာဇ၀င္အုတ္ဂူမွာ
ျမွဳပ္ကူသူမရွိ
လြမ္းသူ႕ပန္းေခြခ်မယ့္လူမရွိ
ညီမေလးရယ္…
မရွိျခင္းေတြပဲ
ဒီေကာင့္ဘ၀ေလ။

ဗ်ာပါဒႏွင္းဆီေရ
ေနရစ္ေပေတာ့။

ၿပီးပါၿပီ -

ဆည္းဆာရီေမွာင္
အေနာက္ေတာင္မွာ
ဒီေကာင္
ျခေသၤ့ေယာင္ေဆာင္တဲ့တိမ္ေတြ
တညေနလံုးထိုင္ၾကည့္ခဲ့တယ္။


ေအာင္ေ၀း
ဟန္သစ္မဂၢဇင္း ဇြန္လ ၁၉၉၄


3 comments:

ျမင့္ေဇ said...

က်ေနာ္ ဒီကဗ်ာကုိ www.abitsu.org/phoezay မွာတင္လုိက္ပါတယ္။ သူလည္း ေျပးေနရေရာေပါ့။ ယာမာဂူခ်ီ ခင္ေဆြရီလည္း ေအာင္ပြဲနဲ႔ ျပန္လာမယ့္ ေျခသံေတြကို နားစြင့္ရင္း ေစာင့္ေနမွာပါ။

ျမရြက္ေ၀ said...

ဒီကဗ်ာ ကိုၾကိဳက္တယ္။

pandora said...

ကိုဖိုးေဇေရ အခုေတာ့ လြတ္ေျမာက္သြားၿပီထင္ပ။
ၿမရြက္ေ၀ အႀကိဳက္တူၾကတာေပါ့

(မူရင္း-ပန္ဒုိရာဘေလာ့ဂ္)

ေတာ္လွန္ေသာ ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္းမ်ား

“သူရဲေကာင္း”
‘သူရဲေကာင္း’ႏွင့္ ‘သူရဲေကာင္း၀ါဒ’ ဟူေသာ ေ၀ါဟာရ ႏွစ္ရပ္မွာ အဓိပၸာယ္မတူပါ။ တခ်ဳိ႕က သူရဲေကာင္း၀ါဒကို မႏွစ္သက္ၾကပါ။ သူတို႔က သူရဲေကာင္း၀ါဒသည္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္သည္။ တကိုယ္ေတာ္စြန္႔စားမႈျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ အခ်ဳိ႕ကဆို သူရဲေကာင္း၀ါဒကို မိုက္႐ူးရဲဆန္သည္ ဟုပင္ ဆိုေပသည္။ ဂ်ပန္သူရဲေကာင္း၀ါဒ ‘ဘူရွီဒို’ စိတ္ဓာတ္ကို သူတို႔မႀကိဳက္ၾကပါ။
သို႔ေသာ္ ႁခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိေပမည္။ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးအတြက္ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါကို လိုက္၍ အသက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္းရေသာ သူရဲေကာင္းမ်ား ရွိပါသည္။ သူတို႔၏ လုပ္ရပ္သည္ ေၾကာင္းက်ဳိးဆီေလ်ာ္ၿပီး ဆင္ျခင္တံုတရားႏွင့္လည္း ကိုက္ညီေနသည္ကို ေတြ႕ရေပမည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ သူရဲေကာင္း၀ါဒဟုဆိုလိုက္လွ်င္ တခ်ဳိ႕က ဂယက္အနက္ကို မႀကိဳက္ၾကပါ။ Bad sense အနက္ဆိုး ထြက္သည္ဟု ယူဆၾကပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ‘သူရဲေကာင္း’ ေတြကိုေတာ့ ျပည္သူေတြက ႏွစ္သက္ၾက ခ်စ္ၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ လွ်င္ ျမန္မာတိုင္း ျမန္မာတိုင္း တြင္တြင္ ေအာ္ဆိုခဲ့ရသည့္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း” သီခ်င္းထဲတြင္ “က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္၀ယ္ … မိဘတိုင္းကကြယ္ … ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို … သူရဲေကာင္းေတြ ေမြးရမယ္ …” ဟူ၍ ထည့္သြင္း ေရးဖြဲ႕ထားသည္ မဟုတ္လား။
ယခုအခ်ိန္မွာကား ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လို သူရဲေကာင္းေတြ အေျမာက္အျမား လိုအပ္ေနေသာ အခါသမယလည္း မဟုတ္ ပါလား။

“ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္း”

ေတာ္လွန္ေရးမ်ားသည္ သူရဲေကာင္းမ်ားကို ေမြးဖြားေပးပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအတြင္းက ခ်က္ႏိုင္ငံ နာဇီဟစ္တလာ လက္ေအာက္သို႔ က်ေရာက္သြားစဥ္ကျဖစ္သည္။ နာဇီဖက္ဆစ္မ်ားကို ခုခံဆန္႔က်င္ၾကသည့္ ခ်က္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲႀကီးတြင္ သတင္းစာဆရာ ‘ဂ်ဴးလိယက္ဖူးခ်စ္’ ကို ေမြးဖြားလိုက္ပါသည္။ ဖူးခ်စ္သည္ နာဇီဂက္စတာပို အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ လူမဆန္ေအာင္ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္း ခံခဲ့ရပါသည္။
နာဇီစစ္ဗိုလ္က ဖူးခ်စ္ကို ေျဖာင့္ခ်က္ေပးခိုင္းသည္။ “မင္းလိမၼာစမ္းပါ၊ ေခါင္းမမာစမ္းပါနဲ႔” ဟု ဆိုသည္။ ထိုအခါ ဖူးခ်စ္က “ငါ့အဘိဓာန္ထဲမွာေတာ့ လိမၼာျခင္းဆိုတာ သစၥာေဖာက္ျခင္းပဲ” ဟူ၍ ျပန္ပက္လိုက္ပါသည္။ ဖူးခ်စ္ကို သူတို႔ ႀကိဳးေပးသတ္လိုက္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ခ်က္ျပည္သူတို႔၏ ႏွလံုးသားထဲတြင္ ဖူးခ်စ္မေသပါ။
အလားတူ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲကာလတုန္းက ေတာင္ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံတြင္လည္း သူရဲေကာင္းတဦး ထြန္းကားခဲ့ပါသည္။ သူကား “ငုယင္ဗန္ထ႐ြိဳင္း” ပင္တည္း။ ဗန္ထ႐ိြဳင္းသည္ စက္႐ံုအလုပ္သမား တေယာက္ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး မက္နာမားရားကို ဗံုးေဖာက္ခြဲ သတ္ျဖတ္ရန္ ႀကံစည္မႈျဖင့္ အဖမ္းခံလိုက္ရသည္။
သူ႔ကို ဆိုင္ဂံု ႐ုပ္ေသးအစိုးရက ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းသည္။ သူ႔ဇနီး ဖန္သီၾကဴရင္ႏွင့္ မွ်ားၿပီး ေျဖာင့္ ခ်က္ေပးခိုင္းသည္။ ဗန္ထ႐ိြဳင္းက မေပးပါ။ အေသခံသြားပါသည္။
ဗန္ထ႐ြိဳင္းကို ေသဒဏ္ စီရင္သည့္ေန႔က သူ႔ကိုေသနတ္ႏွင့္ မပစ္ခင္ သူ႔မ်က္လံုးေတြေပၚက စည္း ထားေသာ အ၀တ္စကို ဖယ္ေပးဖို႔ အာဏာပိုင္မ်ားထံေတာင္းဆိုသည္။ ဗန္ထ႐ြိဳင္းသည္ သူ႔ေျမကို မမွိတ္မသုန္ ၾကည့္ရင္း ေသနတ္ေျပာင္းေတြကို ရင္ေကာ့ စိန္ေခၚလိုက္သည္။ ေသနတ္သံေတြ ဆူညံစြာ ထြက္ေပၚလာၿပီး ယမ္းေငြ႔ေတြ ျပယ္မသြားခင္ ဗန္ထ႐ြိဳင္းသည္ “သမၼတႀကီး ဟိုခ်ီမင္း အဓြန္႔ရွည္ပါေစ” ဟု ေႂကြးေၾကာ္သြားခဲ့ပါသည္။ ထိုျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ေနၾကေသာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ား မ်က္ရည္ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္က် ငိုေႂကြးခဲ့ၾကပါသည္။
ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲႀကီးၿပီး၍ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း အစိတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာသည့္အခ်ိန္တြင္ မက္နာမားရားက “ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲမွာ အေမရိကန္တို႔၏ အမွားျဖစ္ပါသည္” ဟု ၀န္ခံခဲ့ပါသည္။
ငုယင္ဗန္ထ႐ြိဳင္း မမွားပါ။ ျပည္သူ႔ဘက္က ရပ္တည္ေသာ သူရဲေကာင္းမ်ားမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မမွားပါ။

“ေတာ္လွန္ေသာ ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္း”
ယေန႔ ဗဟု၀ါဒေခတ္၊ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေခတ္ကမၻာႀကီးတြင္ အေရွ႕ျဖစ္ျဖစ္ အေနာက္ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လူမ်ဳိးက ျဖစ္ျဖစ္၊ လူငယ္ထုႀကီးသည္ “ေခ်ေဂြဗားရား” ဆိုေသာ သူရဲေကာင္းတေယာက္အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိၾကပါသည္။ ေလးစားျမတ္ႏိုး တန္ဖိုး ထားၾကပါသည္။
ထိုလူငယ္မ်ားသည္ ေခ်ေဂြဗားရားကို သိမီလိုက္ၾကသူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။ သူတို႔ ေရွ႕အထက္ မ်ဳိးဆက္ႏွစ္ဆက္ သို႔မဟုတ္ သံုးဆက္ေက်ာ္က သူရဲေကာင္းတေယာက္ကို ယေန႔ေခတ္ လူငယ္ေတြက ဘာေၾကာင့္ စြဲလန္းဂုဏ္ယူၾကတာပါလဲ။
ေခ်မွာ ၁၉၆၀ ျပည့္ တ၀ိုက္က က်ဴးဘားလြတ္ေျမာက္ေရး၊ ဘိုလီးဗီးယား လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေသာ အာဂ်င္တီးနား ႏိုင္ငံသား ဆရာ၀န္တဦး ျဖစ္သည္။ ၁၉၆၇ တြင္ ဘိုလီးဗီးယားစစ္အစိုးရတပ္က ေခ်ကို ပစ္သတ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကပါသည္။
သို႔ရာတြင္ ေခ်သည္ မေသပါ။ အာရွ၊ အာဖရိက၊ လက္တင္အေမရိက အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး ေျပာက္က်ားတိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ေခ်၏ ၀ိညာဥ္က လမ္းျပေနခဲ့ပါသည္။
မေန႔တေန႔ကေတာ့ ဘိုလီးဗီးယားႏိုင္ငံ ေက်း႐ြာတခုအနီးတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံထားေသာ ေခ်ေဂြဗားရား၏ အ႐ိုးစုကို ေတြ႔ရွိတူးေဖာ္ၿပီး ကက္စထ႐ိုကိုယ္တိုင္ က်ဴးဘားႏိုင္ငံၿမိဳ႕ေတာ္ ဟာဗာနာတြင္ ျမႇဳပ္ႏွံ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ပါသည္။
ေခ်သည္ ကြန္ျမဴနစ္ တေယာက္၊ ေျပာက္က်ား တေယာက္၊ ႏိုင္ငံတကာ၀ါဒီ တေယာက္။
သို႔ေသာ္ ယေန႔လူငယ္ထုက သူ႔ကို ေလးစားၾကသည္မွာ ထိုအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မဟုတ္။ လူငယ္ ေတြက ေခ်ကို ေလးစားသည္မွာ ေခ်၏ “ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ အနစ္နာခံမႈ” ေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။
ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳတ္ခ်ရန္ ေတာ္လွန္ေသာ ျပည္သူ႔သူရဲေကာင္းမ်ား လိုအပ္ေနၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
(မူရင္း-ေခတ္ၿပိဳင္၊ စစ္မုန္းသူဘေလာ့ဂ္)

ပုဂၢလိကပန္းဥယ်ာဥ္

ဘယ္သူေျပာလဲ
တေတာလံုးေႂကြ …။

တဟုန္းဟုန္းနဲ႔
ေတာဆံုးေတာင္ဖ်ား၊ မီးေတာက္ၾကားမွာ
ဖ်ားနာခဲ့ၿပီ တို႔ႏွင္းဆီ။


အပူစီးေၾကာင္း
ေခ်ာင္းေရဆူပြက္၊ ညဥ့္နက္နက္ထဲ
တစက္ႏွစ္စက္၊ ေသြးစက္စက္ေလ
အိပ္မက္မီးသင့္ ခဲ့သေလာ။


ငါလာခဲ့ၿပီ
ဤေနရာသို႔၊ ငါငိုေႂကြးရန္
ဒူးေထာက္ေတာင္းပန္
အညံ့ခံဖို႔ လာျခင္းမဟုတ္။

ငါယံုၾကည္သည္
ႏွင္းဆီတပင္၊ မီးေလာင္ျပင္က
ရွင္ျပန္ထေျမာက္၊ ငွက္ေတးေကာက္ခ်ိန္
ေတာက္ပေ၀ဖူး၊ တို႔ေခတ္ဦးကို
ကူးယူနီျမန္း လြမ္းေပလိမ့္။


တို႔ လြမ္းသျဖင့္
အပြင့္ေႂကြေစ၊ မေသအျမစ္
ခ်စ္ေနေသးသည္
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ …။

ကဲ … ဘယ္သူေျပာလဲ
တေတာလံုးေႂကြ …။ ။


ေအာင္ေ၀း

(မူရင္း- ကဗ်ာလမ္းသစ္ ဘေလာ့ဂ္လမ္းအုိေလးဘေလာ့ဂ္)

We want 3 F's



1st – We want FREEDOM.
We want "Freedom" for our future …
2nd – We want FRIENDSHIP.

We want "Friendship"
betweenOur Army and Our People …
3rd – We want FOOD.

We want "Food" to live peacefully.

About the author – Aung Way (contemporary Myanmar poet), born 1954, became poet 1982, 3 times in prison – 1976-79, 1988, 1989-91.
--------------------------------------------------------------------------------
လိုခ်င္တာ ၃ ခု
စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂ဝဝ၇

လိုခ်င္တာ ၃ ခုပဲ …
တစ္ က "လြတ္လပ္ေရး"အားလံုးရဲ့ အနာဂတ္မ်ားအတြက္ …
နွစ္ က "ခ်စ္ခင္မႈ"စစ္တပ္ နဲ့ ျပည္သူေတြ အတြက္ …
သံုး က "စားစရာ"ဘဝေတြ အားလံုး ျငိမ္းဖို့ …

ေအာင္ေဝးအေၾကာင္း - ေခတ္ျပိဳင္ ျမန္မာကဗ်ာဆရာ၊ ၁၉၅၄ မွာေမြး၊ ၁၉၈၂ မွာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့တဲ့ နွစ္မ်ား - ၁၉၇၆-၇၉၊ ၁၉၈၈၊ ၁၉၈၉-၉၁။

(မိုးမခက ျမန္မာလိုျပန္ေပးထားပါတယ္။ မူရင္းကို ထိခိုက္လွ်င္ ခြင့္လႊတ္ပါ)
(မူရင္း-မုိးမခ၊ ေမၿငိမ္းဘေလာ့ဂ္)






ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္တည္ေထာင္ခန္း (အပုိင္း - ၉) 2008 08 13


တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူရဲ႕ရန္သူ မဟုတ္ဘူး၊ တပ္မေတာ္ကုိ အသုံးခ်ေနသူမ်ားကသာ ျပည္သူရဲ႕ ရန္သူျဖစ္တယ္ လုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာဆုိခ့ဲပုံေတြကုိ တင္ဆက္ထားပါတယ္။

(အသံလႊင့္ေဆာင္းပါး နားဆင္ရန္ အျပာေရာင္ခလုတ္ကုိ

ႏွိပ္ပါ။)





အြန္လုိင္းကဗ်ာဆရာ ၊ အုိ္င္တီသူငယ္တန္းေက်ာင္းသား

အြန္လုိင္းကဗ်ာဆရာ ၊ အုိ္င္တီသူငယ္တန္းေက်ာင္းသား
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၅ ၊ ၂၀၀၈

က်ေနာ္ျပည္တြင္းမွာေနတုန္း လြန္ခဲ့တဲ့ေလးႏွစ္ေလာက္က ဒီနာမည္မ်ိဳးနဲ႔ပဲ ေပၚျပဴလာဂ်ာနယ္မွာ ေဆာင္းပါး တပုဒ္ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဆရာမ်ိဳးျမတ္သူတုိ႔ရဲ႕ Forever e book အစီအစဥ္ကေန က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ လုံးခ်င္းစာအုပ္ေတြကို အင္တာနက္ေပၚတင္ျပီး ထုတ္ေ၀ေရာင္းခ်တ့ဲအေၾကာင္းကို အရင္းခံျပီးေရးလုိက္တာပါ။ ေအာင္ေ၀းတုိ႔လည္း အြန္လုိင္းစာေရး ဆရာျဖစ္သြားျပန္ျပီေပါ့လုိ႔ ။
ျပည္တြင္းမွာတုန္းကေတာ့ ကိုယ္ေရးသားထုတ္ေ၀လုိက္တဲ့စာ(လုံးခ်င္းစာအုပ္)ကို Forever က ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာနဲ႔ အင္တာနက္က ၀ယ္ယူဖတ္႐ႈလုိ႔ရတဲ့ေစ်းကြက္ထဲ ပို႔လုိက္ရုံပါ။ ကိုယ္ကဘာမွ အိုင္တီနည္းပညာ ေတြ တတ္စရာမလုိပါဘူး။ Forever က တႏွစ္တခါ စာအုပ္ဖုိးေရာင္းရတဲ့ေငြကို အခမ္းအနားလုပ္ျပီးရွင္းေပး ေလ့ရိွပါတယ္။ အင္တာနက္ေပၚမွာ က်ေနာ့္ စာအုပ္ေတြလည္း အတန္အသင့္ေရာင္းခ်ခဲ့ရတာေပါ့။

အခုက်ေနာ္ ျပည္ပကိုေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္စာတပုဒ္ ကိုယ့္ကဗ်ာတပုဒ္ကို အြန္လုိင္းေပၚေရာက္ဖုိ႔ ဆုိတာ အေတာ့္ကို မလြယ္ကူေတာ့တာကလား။ ခက္ခဲေနေတာ့တာပါလား။ မလြယ္ဘူး ခက္တယ္ဆုိတာက အြန္လုိင္းမဂၢဇင္းေတြက ကိုယ့္စာမူကိုမသုံးလုိ႔ မတင္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ေရးပို႔လိုက္ရင္ ဘယ္အြန္လုိင္း မဂၢဇင္းကျဖစ္ျဖစ္ လုိလုိလားလား ထည့္ေပးၾက တင္ေပးၾကတာပါပဲ။ မလြယ္ဘူးဆုိတာက ခက္ခဲတယ္ဆုိတာက က်ေနာ္တုိ႔မွာ ကြန္ပ်ဴတာပဥၥလက္ပညာ မတတ္တာပါဘဲ။ အိုင္တီနည္းပညာခ်ိဳ႕တဲ့တာပါပဲ။

က်ေနာ္တုိ႔အလုပ္က တသက္လုံးေဘာပင္နဲ႔ စာရြက္နဲ႔ခ်ေရးခဲ့ရတဲ့အလုပ္ဆုိေတာ့ ျပည္တြင္းမွာတုန္းကလည္း ကိုယ့္အဖုိ႔ ကြန္ပ်ဴတာဆုိတာ စာစီစာရုိက္ဖုိ႔ေလာက္ပဲထင္ခဲ့တာကိုး။ ကိုယ္ကလက္နဲ႔ေရးတဲ့အက်င့္ပဲ အားသန္ ခဲ့တာ။ ျပည္တြင္းမွာ အီးေမးလ္ဆုိတာလည္း ကိုယ္ကမသုံးခဲ့ဖူးဘူး။ ကိုယ့္မွာအိမ္လိပ္စာကလဲြလုိ႔ အီးေမးလ္ လိပ္စာဆိုတာလည္း မရိွခဲ့ပါဘူး။
အခုျပည္ပကိုေရာက္လာေတာ့ ဒါေတြကအခက္ကို ေတြ႔ပါေရာလား။ က်ေနာ္ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔စာမစီတတ္ေတာ့ ကိုယ္စာတပုဒ္ ေရးျပီးလုိ႔ ဆုိပါေတာ့ ဧရာ၀တီ၊ ေခတ္ျပိဳင္၊ မုိးမခ စတဲ့ အြန္လုိင္းမဂၢဇင္း တခုခုကို စာမူပုိ႔ဖုိ႔ လုိအပ္ လာျပီဆုိရင္ ပထမဘယ္သူ႔ကို အရင္ခ်ဥ္းကပ္ရသလဲဆုိေတာ့ ဒီဗီြဘီ ဗီဒီယိုသတင္းေထာက္ ခင္မင္းေဇာ္ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရေတာ့တာပဲ။ သူအားရင္သူ သူမအားရင္သူ႔ခင္ပြန္း ကိုမင္းေဇာ္တုိ႔ကို စာစီခုိင္းရတယ္။ စာစီ ျပီး ရင္ တခါတည္းသူတုိ႔ကေနတဆင့္ ကုိယ္ပို႔ခ်င္တဲ့၀က္ဘ္ဆုိဒ္ကို အီးေမးလ္နဲ႔ပို႔ခုိင္းရေတာ့တာပါပဲ။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ပဲ က်ေနာ့္စာေတြ ကဗ်ာေတြအြန္လုိင္းေပၚမွာ ေတြ႔လာရတာပါ။

ကိုယ္ကအခုျပည္ပမွာ အေျခတက် အေနတက်မျဖစ္ေသးေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာလည္းေသခ်ာမသင္ျဖစ္ေသးပါဘူး။ အင္တာနက္ ၾကည့္နည္းကိုေတာ့ လက္နက္ကိုင္ကဗ်ာဆရာ ေမာင္လြမ္းဏီ သင္ေပးထားလုိ႔ၾကည့္တတ္ေနပါျပီ။ ဒီဟာေလးတတ္လာေတာ့ ကိုယ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့၀က္ဘ္ဆုိဒ္ေတြ ဘေလာ့ေတြကိုေလ့လာခြင့္ရတာဟာ အျမတ္ေပါ့။ ဒါေတာင္မွ သိပ္႐ႈပ္႐ႈပ္ေထြးေထြး ဟုိကလိရ ဒီကလိရတဲ့ဟာေတြဆုိရင္ ကိုယ္မလုပ္တတ္ေတာ့ဘူး။ အနီးအနား မွာရိွတဲ့ သိတဲ့တတ္တဲ့သူ တဦးဦးကိုေခၚျပီး လုပ္ခုိင္းရေတာ့တာပါပဲ။

အုိင္တီမတတ္ရင္ အြန္လုိင္းကဗ်ာဆရာလုပ္ဖုိ႔မလြယ္ဘူးဆုိတာ က်ေနာ္သေဘာေပါက္လာတယ္။ အခုျပည္ပ ေရာက္မွ ေနာက္ထပ္နားလည္လာတာတခုက နအဖစစ္အုပ္စုကို ယဥ္ေက်းမႈ စစ္မ်က္ႏွာကေန ကဗ်ာနဲ႔တုိက္ မယ္၊ စာနဲ႔တုိက္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရင္ အုိင္တီေကာင္းေကာင္းတတ္ကြ်မ္းဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ပဲ။
အခုေနေတာ့ က်ေနာ္ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ထိုင္ထုိင္ျပီး အုိင္တီအေငြ႔အသက္ေတြ ႐ႈ႐ႈိက္ေနပါတယ္။ ေဒါက္တာ လြဏ္းေဆြတုိ႔ ၊ ခင္မင္းေဇာ္တုိ႔ ၊ ဆရာမေမျငိမ္းတုိ႔ သူတုိ႔ဘေလာ့ဂါေတြ လုပ္ေနကိုင္ေနတာေတြကို က်ေနာ္ အကဲခတ္ေလ့လာေနပါတယ္။ ေမာင္လြမ္းဏီရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ကမာၻအရပ္ရပ္ကလာတဲ့ အီးေမးလ္ေတြကို က်ေနာ္ ဖြင့္ဖတ္ေနပါတယ္။

အခုက်ေနာ္ ခရမ္းျပာျမင္းရုိင္း ဆုိတဲ့နာမည္နဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးတအုပ္ ထုတ္ဖုိ႔လုပ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူက ဂ်ပန္က အာဟာရစာေစာင္အယ္ဒီတာအဖဲြ႔ပါ။ အဲဒီအတြက္ မဲေဆာက္နဲ႔တုိက်ိဳ အီးေမးလ္ေတြအျပန္ျပန္ အလွန္ လွန္ သြားရပါတယ္။ အီးေမးလ္ကတဆင့္ က်ေနာ့္ကဗ်ာစာအုပ္ကိစၥေတြ လုပ္ေနရပါတယ္။

ဟုိတေလာကေတာ့ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ အီးေမးကတဆင့္ က်ေနာ့္ဆီကို ဆန္ဖရန္စစၥကို မုိးမခမီဒီယာအဖဲြ႔က ဆရာေမာင္ရစ္တုိ႔ ပို႔လုိက္တဲ့အီးေမးလ္တေစာင္ က်ေနာ္ဖတ္ရပါတယ္။ အီလီႏြိဳက္စ္ တကၠသိုလ္က က်ေနာ့္ဆရာ ကလည္း တေလာကပဲ က်ေနာ့္ဆီဖုန္းဆက္တုန္းက ေဟ့ေကာင္ အီးေမးလ္လိပ္စာေလးလုပ္ထားဦးကြလုိ႔ အထူး သတိေပးသြားခဲ့ပါ ေသးတယ္။
အခုေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္အီးေမးလ္ လိပ္စာေလးတခု ရိွေနပါျပီ။ မုိးမခအဖဲြ႔ကပဲ ကိုဇာနည္၀င္းမဲေဆာက္ ေရာက္တုန္းခဏ က်ေနာ့္ကိုကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ အတင္းဆဲြေခၚျပီး ခ်က္ျခင္းတည္ေဆာက္ေပးလုိက္လုိ႔ က်ေနာ္ အီးေမးလ္လိပ္စာ ပိုင္သြားတာပါ။ ကိုဇာနည္၀င္း အားခ်င္းသင္ေပးလုိက္လုိ႔ အီးေမးလ္ ဖြင့္တာပိတ္တာ စာပို႔တာ ေတာ့ က်ေနာ္ထမင္းစားေရေသာက္ တတ္ေနပါျပီ။
ခုေလာေလာဆယ္ က်ေနာ္ခင္မင္းေဇာ္တုိ႔ လင္မယားဆီမွာ အဂၤလိပ္စာလက္ကြက္ အရင္သင္ရမယ္။ ဒါမွ အီးေမးလ္နဲ႔ ကိုယ္မက္ေဆ့ခ်္ ပို႔ခ်င္တဲ့ဟာ ကိုယ္ေရးလုိ႔ရမယ္။
(ျမန္မာလက္ကြက္ကေတာ့ ပ်င္းပ်င္းနဲ႔ ျဖည္း ျဖည္းခ်င္း သင္ရဦးမွာပါပဲ) ကိုယ့္စာကိုယ္စီျပီး ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔ခ်င္ရာပုိ႔ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆုံး ေပါ့။
ခုေတာ့ က်ေနာ္အြန္လုိင္းကဗ်ာဆရာ၊ ဒါေပမယ့္ အုိင္တီ သူငယ္တန္းေက်ာင္းသား ပါပဲဗ်ာ ။ ။

(မူရင္း-ဧရာ၀တီ)

၃၃ လမ္းမွ ေဒါင္းရင္ျပင္သို႔
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၉၊ ၂၀၀၈

ဒီေန႔မနက္ ငွက္ေတးသံေတြၾကားမွာ က်ေနာ္ အိပ္ရာက ႏိုးလာခဲ့တယ္။ မနက္ခင္းေလးမွာ က်ေနာ္ ေလညင္းကေလးကို ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါတယ္။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕အရုဏ္ဦးဟာ ဖူးငံုစ ႏွင္းဆီပန္းကေလးလို ေရာင္ျခည္ႏုႏုကေလး ေသာင္ရင္း ျမစ္ဒီဘက္ကမ္းကို ကူးလာခါစပါ။
က်ေနာ္ ၀ိညာဥ္ကိုယ္လက္ သန္႔က်င္းၿပီးပါၿပီ။ က်ေနာ္ ေဒါင္းရင္ျပင္အလယ္မွာ မတ္မတ္ရပ္ၿပီး ေနမင္းႀကီးကို ႀကိဳဆိုဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၿပီးရင္ ေရာင္စံုသစ္ခြပန္းဥယ်ာဥ္ကေလးထဲမွာ က်ေနာ္ ဘ၀ကို လြမ္းအားပိုရပါဦးမယ္။

ညတညဟာ လွပ႐ႊန္းျပက္တဲ့ အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ကုန္ဆံုးလြန္ေျမာက္သြားတာလည္း ရိွခဲ့ပါတယ္။ တခါတေလ မဆံုးႏိုင္တဲ့ အိပ္မက္ဆိုးေတြ၊ ေခ်ာက္အိပ္မက္ေတြနဲ႔ ညတာရွည္လြန္းတာလည္း ရိွခဲ့သေပါ့။ တခါတခါက်ေတာ့လည္း ေပ်ာက္ဆံုး သြားတဲ့ညကို လုိက္ရွာရင္း မိုးစင္စင္ လင္းခဲ့ရျပန္တယ္ေလ။ အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ အမွတ္ရဆံုးညေတြကေတာ့ ပုန္းခို က်င္းထဲက ညေတြပါပဲ။
စက္တင္ဘာအေရးေတာ္ပံုႀကီး ၿဖိဳခြဲခံရၿပီးစ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ညေတြ ညေတြမွာ တေနရာၿပီးတေနရာ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ေျပာင္းေရႊ႕ပုန္းေအာင္းခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ဟာ ျမစ္တစ္ျမစ္လိုဆိုရင္ ႏိုင္းျမစ္ႀကီးထက္ေတာင္ ရွည္ေနပါလိမ့္ဦးမယ္။ စစ္ပြဲ တပြဲလိုဆိုရင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးထက္မက ခက္ထန္ၾကမ္းရွေနပါလိမ့္ဦးမယ္။

ပုန္းခိုက်င္းထဲကေန အျပင္ဘက္က ဘူးစင္ကေလးတခုအေပၚ က်ထင္ေနတဲ့ လေရာင္ကို ခိုးၿပီးၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ညတည ဟာ ကဗ်ာတပုဒ္ေတာ့ ျဖင့္ က်ေနာ့္ကို ထိုက္ထုိက္တန္တန္ ျပန္ေပးခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ “စုစုေႏြးဖတ္ဖို႔ ကဗ်ာတပုဒ္” ဆိုတာဟာ နအဖ စစ္ေခြးေတြ လုိက္လံေခ်ာင္းေျမာင္း သတ္ျဖတ္ေနတဲ့ၾကားက လြတ္ထြက္လာတဲ့ ေငြလေရာင္ကေလးက ေပးတဲ့ ကဗ်ာေပါ့။

ဘူးညြန္႔ႏြယ္ကေလးေတြေလမွာ တလြင့္လြင့္စင္ေပၚကို အဆင့္ဆင့္ ႀကိဳးစားတြယ္တက္ေနၾကတာေပါ့၊ ေတာ္လွန္ေရးကိုငါ ျမင္ေနရတာပါကြယ္၊ လေရာင္ ၾကယ္ေရာင္ေအာက္ကေန ေနေရာင္ ေတာက္ပတဲ့တေန႕ အဲဒီ ဘူးညြန္႕စိမ္းစိမ္းကေလးေတြ စင္ေပၚကို က်ိန္းေသေရာက္မွာပဲ၊ ညီမေလးရယ္ေတာ္လွန္္ေရးကို ငါ ျမင္ေနရပါေပါ့၊ Evolutionary revolution တဲ့ တို႔တေတြ ဘူးညြန္႔ႏြယ္ေလးေတြလို အဆင့္ဆင့္ ေတာ္လွန္ ေျပာင္းလဲခဲ့ၾကၿပီ၊ ဒီတခါတို႔ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲဖို႕ကေတာ့ တႏွစ္အတြင္း အႏိုင္တိုက္ေရး အာဏာသိမ္းပိုက္ေရးပဲ ညီမေလး…။

ဟိုတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္လြမ္းစရာက ၃၃လမ္းပါ။ အခုေတာ့ လင္ပစ္မလို စုတ္တီးစုတ္ဖတ္ ျဖစ္က်န္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီး ရယ္။ တခုေသာ ေနရာဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္ပါပဲ။

၁၉၈၈ မတိုင္မီက ေရႊၾကည္ေအးေခတ္။ ၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ေလထန္ကုန္းေခတ္။ ေခတ္ေတြ ဘယ္လို ေျပာင္းေျပာင္း ဒီ ၃၃ လမ္းကေလးေပၚမွာပဲ က်ေနာ္တို႔ကဗ်ာေတြ၊ က်ေနာ္တို႔စာေတြ၊ ေမြးဖြားခဲ့ၾက ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတာေပါ့။ ၃၃လမ္း ဟာ လမ္းတိုကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔စာေပသမားေတြရဲ႕ ဒုကၡကေတာ့ ရွည္လ်ားလြန္း လွပါတယ္။ ဒုကၡကို ရယ္ေမာပစ္ႏိုင္တဲ့သူဟာ ေယာက်္ားေကာင္းလို႔ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ကဗ်ာဆရာေတြဟာ အကုန္လံုး ေယာက္်ားေကာင္း ေယာက္်ားျမတ္ေတြ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့။

ေခတ္ကို ကဗ်ာနဲ႔တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ စစ္ကို ေသနတ္မကိုင္ဘဲ ကေလာင္ကိုင္ၿပီး တုိုက္ေနၾကတဲ့ ကဗ်ာ ဆရာေတြ၊ ရွစ္ေလးလံုး သမုိင္းသစ္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးတုန္းကလည္း ဒီေနရာမွာ ဌာနခ်ဳပ္ဖြင့္ၿပီး ကဗ်ာဆရာေတြ တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ေဟာ … ၿပီးခဲ့တဲ့ စက္တင္ဘာေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရးႀကီးမွာလည္း ဒီေနရာ ဒီ ၃၃လမ္း ဒီစခန္းမွာပဲ ဌာနခ်ဳပ္ဖြင့္ၿပီး ကဗ်ာဆရာေတြ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာေပါ့။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းပစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ဓာတ္ဟာ ေတာ္လွန္တဲ့ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ႐ိုးရာ ယဥ္ေက်းမႈပဲေပါ့။ ဒီရိုးရာ ဒီယဥ္ေက်းမႈေအာက္မွာ ၃၃လမ္းဟာ ခံတပ္တခုလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ရဲတိုက္တခုဆိုရင္လည္း မမွားဘူးေပါ့။ ဒီခံတပ္ ဒီရဲတိုက္ထဲကေန လြတ္လပ္မႈအတြက္ အသက္ေပးသြားခဲ့ၾကသူေတြ၊ တရားမွ်တမႈအတြက္ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းခံေနရတဲ့သူေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ဒုကၡကို ခါးစည္း ခံေနရတဲ့သူေတြ။

ဒီမနက္ခင္းမွာ က်ေနာ္ ၃၃လမ္းေပၚက ကဗ်ာဆရာ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္အေပါင္းကို အထူးပင္ သတိရေနပါတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ က်ေနာ္ ႀကံ့ႀကံ့တည္တည္ ရပ္ေနပါတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ကို မတ္မတ္ခုိင္ေအာင္ က်ေနာ္ စိုက္ထူ ေနပါတယ္။ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံ မလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲ စတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း၊ အလံမလွဲစတမ္း။

အခု က်ေနာ္ရပ္ေနတဲ့ေျမႀကီးကို ေဒါင္းရင္ျပင္လို႔ေခၚပါတယ္။ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕က ေဒါင္းရင္ျပင္ဟာလည္း လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမက ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္ပါပဲ။ ေဒါင္းရင္ျပင္က ကဗ်ာဆရာအမ်ားစုကေတာ့ ေသနတ္ကိုလည္း ေကာင္း မြန္ ကြ်မ္းက်င္စြာ ကိုင္တြယ္ပစ္ခက္တတ္တယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ က်ေနာ္မေလးစားဘဲ ေနလို႔မရတဲ့ အခ်က္ေပါ့။

တိုက္ပြဲဆိုတာ ဘယ္လိုအခ်ိန္၊ ဘယ္လိုေနရာမွာ ဘယ္လိုပံုသ႑ာန္နဲ႔ပဲတိုက္တုိက္ ဘံုရန္သူကို တိုက္ခိုက္ေနျခင္းသာ အဓိကပဲ မဟုတ္လား။ နအဖ စစ္အုပ္စုကို မမိွတ္မသုန္ တိုက္ခုိက္ေနဖို႔ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေသနတ္နဲ႔ပဲတုိက္တုိက္၊ ကဗ်ာနဲ႔ပဲ တိုက္တိုက္၊ ဘာနဲ႔ပဲ တိုက္တုိက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်သြားဖို႔ လိုရင္းပါပဲ။

ကဗ်ာဆရာဆိုတာလည္း တဦးတေယာက္တည္းနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ တပ္မေတာ္တခုပါပဲ။ A poet is an army of one တဲ့။ ထို႔အတူပဲ A poet is a rival government တဲ့။ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ဟာလည္း စင္ၿပိဳင္အစိုးရတရပ္ပါပဲ။ ကဲ … ဘယ္ေလာက္ တက္ၾကြခ်ဳိၿမိန္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့ အဆိုအမိန္႔ပါလဲ။

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ နံနက္ခင္းဟာ ေႏြဦး ႏွင္းျမဴေတြနဲ႔ လင္းလူေနပါၿပီ။ ဟိုးအေ၀းက ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးဘက္ကို မွန္းဆလြမ္းတေနတဲ့ ေတာင္တန္းရွည္ႀကီးေတြေပၚမွာ ေနေရာင္ေတြ ႏွင္းနဲ႔ ရႊဲစိုလို႔ ခ်မ္းပဲခ်မ္းေနေရာ့ေလမလား။ ေဒါင္း ရင္ျပင္ေပၚမွာေတာ့ ႏွင္းေ၀ေ၀ေတြက အာဇာနည္ေတြရဲ႕ ေသြးေတြေသြးေတြနဲ႕ လိမ္းက်ံေရာစပ္လို႔ ပန္းေရာင္ ယွက္သန္း ေနပါၿပီ။
၃၃လမ္းမွာတုန္းကလည္း ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ေခတ္ႀကီးကို သယ္ပိုးႏိုင္သေလာက္ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈ၊ လူထု ရင္ခုန္သံ၊ ပဥၥမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ … ေတာ္လွန္ေသာ အႏုပညာ။ ဒီေဒါင္းရင္ျပင္မွာလည္း ကဗ်ာဆရာေတြဟာ ေခတ္ႀကီးတခုလံုးကို သယ္ပိုးႏိုင္သေလာက္ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါဟာ ဆရာဗန္းေမာ္ တင္ေအာင္ရဲ႕ အလိုက်ပဲ မဟုတ္လား။

“လူတေယာက္ရဲ႕ တန္ဖိုးကို သူျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးက သူ႔ပခံုးေပၚ တင္ေပးလုိက္တဲ့ သမိုင္းတာ၀န္ကို သူဘယ္ေလာက္ သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာပဲ”
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ မကြယ္လြန္ခင္ ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးေပၚမွာ သားေတြကို ေနာက္ဆံုးေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြပဲေပါ့။ ဆရာဗန္းေမာ္ တင္ေအာင္ (၁၉၂၀-၁၉၇၈) ၂၃-၁၀-၇၈ ေန႔ ကြယ္လြန္ပါတယ္။

သမိုင္းကို တာ၀န္ယူရဲသူေတြအဖို႔ေတာ့ ၃၃လမ္းဟာလည္း ၃၃လမ္းသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ သမိုင္းတာ၀န္ ေက်ပြန္ လို သူေတြအဖို႕ေတာ့ ေဒါင္းရင္ျပင္ဟာလည္း ေဒါင္းရင္ျပင္သက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ၃၃လမ္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေဒါင္းရင္ျပင္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အေသ အေၾကတိုက္ခိုက္ေနတဲ့၊ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုထူေထာင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေသာ အႏုပညာရွင္ေတြရဲ႕ ဘူမိနက္သန္ေနရာ မွန္ရင္ တေန႔ ဗိုလ္၀င္ခံရမွာပါပဲ။ ေအာင္စည္ေဆာ္ေလာ့၊ ျပည္ေတာ္၀င္ခန္း ေရာက္ေခ်ၿပီ။
မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ နံနက္ခင္းေလးဟာ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ပိုၿပီး အသက္၀င္လာပါတယ္။ ဘ၀ဟာ ပိုၿပီး ခိုင္မာလာပါတယ္။
ေဒါင္းရင္ျပင္ ပန္းဥယ်ာဥ္ကေလးထဲက သစ္ခြပြင့္ေရာင္စံုေတြၾကားမွာ က်ေနာ္ ရပ္ေငးေတြးသီရင္း လြမ္းေန မိပါရဲ႕။
ခ်န္ခ်င္းကို လြမ္းတာပဲလား။ယာမာဂူခ်ီကို လြမ္းတာပဲလား။ယင္အန္းကိုပဲ ငါ ေရာက္ေနတာလား။ က်ေနာ္ မေ၀ခြဲတတ္ေတာ့ပါဘူး။ ။
(မူရင္း-ဧရာ၀တီ)

ေအာင္ေ၀းနဲ႔ စကားလက္ဆုံ

ေအာင္ေ၀းနဲ႔ စကားလက္ဆုံ
ေမာင္ရစ္
မတ္ ၂၃၊ ၂၀၀၈

မိတ္ေဆြမ်ား
သူ အခုေတာ့ အေမရိကား၊ မီခ်ီဂန္က လန္ဇင္းဆိုတဲ့အရပ္ကို ေရာက္ေနပါျပီ။ သူေနတဲ့ ေနရာက ေႏြဦးရိပ္သာပါ တဲ့။ သုိ႔ေသာ္ ႏွင္းေတြက ၃ ေပေလာက္ ထူထပ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဖုန္း အဆက္အသြယ္ ရရခ်င္း ကဗ်ာတပုဒ္ လက္တမ္း ရြတ္ေပးေနပါတယ္။ မိုးမခမွာ အဂၤလိပ္လို တင္ရမတဲ့။ ဘာသာျပန္ျပီး တြဲမတင္ပါနဲ႔တဲ့။ ေအးဗ်ာ တင္ရတာေပါ့။


တေယာက္တည္းလား
ဟုတ္တယ္။ လာတုန္းကေတာ့ အဖြဲ႔နဲ႔ပါပဲ။ အခုေတာ့ တေယာက္ တေနရာစီ။ မဲေဆာက္၊ နယူးေယာက္၊ ျပီးေတာ့ ဒီက မီခ်ီဂန္က လန္ဇင္းကို ေရာက္ေနျပီ။ မတ္လ ၁၉ က ထြက္လာတာ။ နယူးေယာက္မွာတုန္းက တေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ျပီး လိုက္ၾကည့္ ေငးေမာေနမိေသးတယ္။အခု ကြန္ပ်ဴတာ မရွိဘူး။ ေနရာခ်ထားေရးဌာနရဲ႔ ႐ုံးဖြင့္တဲ့ေန႔ေတြက်ရင္ေတာ့ အင္တာနက္နဲ႔ ေတြ႔ရမယ္ ထင္တယ္။

အေဖာ္ေတြကေကာ
အေဖာ္ ၄ ေယာက္နဲ႔လာတာ။ အရင္အဖြဲ႔က ဘုန္းႀကီး ၃ ပါး။ အခုအဖြဲ႔က လူငယ္ ၃ ဦး ျပီးေတာ့ ေအာင္ေ၀း။ ၂ ဦးက နယူးေယာက္ ကၽြဲဆည္ကန္၊ တဦးက နယူးဂ်ာဆီတို႔ဆီမွာ ေျပာင္းေရႊ႔အေျခက်ၾကမယ္ ဆိုတယ္။ အခုအဖြဲ႔နဲ႔အတူ ဦးပညာ၀ံသဆိုတဲ့ ကိုယ္ေတာ္လည္း ပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

မိုးမခနဲ႔ ေရစက္က ဘာေတြလို႔ ေျပာမလဲ
စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းတုန္းက 3 F ကဗ်ာ။ အဲဒီ နံမည္နဲ႔ ကဗ်ာကို အၿမဲတမ္း ဂူးဂဲေပၚကရွာတိုင္း ေတြ႔ေနတယ္။ ျပီးေတာ့ မုိးမခက လုပ္ေပးတဲ့ ေအာင္ေ၀း ဘေလာက္။ စုေ၀းျပီး တင္ေပးထားလို႔ ကဗ်ာေတြ စာေတြကို တစုတစည္းတည္း ေတြ႕ရတယ္။ ၃၃ လမ္းမွ ေဒါင္းရင္ျပင္သို႔ ဆိုတဲ့စာရယ္၊ ေအာင္ေ၀း စစ္တမ္းကို အဂၤလိပ္လို ေရးထားတာရယ္ကို ဆက္ျပီး တင္ေပးပါဦး။

မဲေဆာက္မွာ အမွတ္ရေနမယ့္ အႏုပညာတင္ဆက္မႈတခု ရွိသလား
"ကမာၻ႔ကဗ်ာေန႔"မွာ အခ်ိန္တိုတို ရက္တိုတိုအတြင္း စီစဥ္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ တင္ဆက္မႈ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီဗီြဘီက မူပိုင္တင္ဆက္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကို ၃ ပိုင္းခြဲျပီး လႊင့္မယ္ေျပာတယ္။ အင္တာနက္ေပၚက ၾကည့္ခြင့္ရရင္ ၾကည့္ၿပီး ခံစားၾကည့္ပါဦး။
"အျဖဴေရာင္သက္တံ" ကဗ်ာရြတ္ဆုိပြဲတုန္းက ၀ိုင္း၀န္း စီစဥ္ခဲ့ရတာထက္ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ အျမန္တင္ဆက္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ "ေဒါင္းရင္ျပင္မွ ပဲ့တင္သံမ်ား"လို၊ "ေအာင္ဆန္းႏွင္းဆီ"လိုမ်ဳိး ကဗ်ာျပပြဲ ေခါင္းစဥ္ သီးသန္႔နဲ႔ လုပ္ခ်င္တာေတြလည္း ရင္ထဲမွာ အမ်ားၾကီးပဲ။
မဲေဆာက္ေရာက္ေတာ့ "ပ႐ိုပိုဇယ္ ႏိုင္ငံေရး"ဆိုျပီး ေ၀ဖန္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီ "ကမာၻ႔ကဗ်ာေန႔" တင္ဆက္မႈလည္းက်ေရာ ကိုယ္တို္င္ ပေရာဂ်က္ပ႐ိုပိုဇယ္ ေရးတင္ခဲ့ရတာလည္း အမွတ္တရပဲ ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အဲလိုမ်ဳိး ကုန္က်စရိတ္ကို မတင္ျပႏိုင္ရင္ ဒါမ်ဳိးကို လုပ္ဖို႔ မလြယ္ဘူးဆိုေတာ့လည္း ေအာင္ေ၀းလည္း ပ႐ိုပိုဇယ္ ေရးဖူးသြားတာပါပဲ။

အစက ျပည္တြင္းမွာ၊ ေနာက္ေတာ့ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ၊ အခုေတာ့ အေမရိကန္မဲဇာ မွာေပါ့ဗ်ာ။ ဘာထူးျခားတဲ့ ခံစားခ်က္ ျဖစ္ခဲ့တာ ရွိလဲ။
မဲေဆာက္ကေန အေမရိကန္ကို စၿပီးထြက္ခြာတဲ့ေန႔မွာပဲ ျပည္တြင္းက ေက်ာ္ကိုကိုတို႔ အဖမ္းခံရတဲ့သတင္းက လမ္းခရီးမတ္တတ္မွာ ၀င္ခ်လာတယ္။ ကိုယ္တို႔က အေ၀းတေနရာကို သြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဟုိက တသုတ္ျပီး တသုတ္ အဖမ္းခံေနရျပီ။ ပါလာတဲ့ တေယာက္ကဆိုရင္ ေၾကကြဲလြန္းလို႔ ငိုတယ္။ မ်က္ရည္က်တယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ကဗ်ာေရးတယ္။ ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဆီ ဖုန္းနဲ႔ ကဗ်ာကို ပို႔တယ္။ ေရွ႔က စာလုံးေတြကို ျဖတ္ဖတ္ရင္ “ဗ က သ” လုိ႔ ေပၚေနတဲ့ ကဗ်ာကို ေရးပို႔ျဖစ္တယ္။

အခု ဘယ္လို ဆက္သြားၾကမလဲ။
စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ေရးေနမွာပဲ။ မိုးမခမွာလည္း ေရးမွာပဲ။ ဆရာဦးေစာထြန္းတို႔၊ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္တို႔နဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး လုပ္စရာရွိတာေတြလည္း လုပ္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာတုန္းကေတာ့ ေဘာလုံးပြဲမွာ ၀င္ကန္ေနလို႔ရတယ္။ အခုေတာ့ ေဘာလုံးပြဲထဲ ၀င္ကန္တဲ့လူ မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ အရန္ေနရာက အားေပးတာမ်ဳိး၊ လိုအပ္တဲ့ ေနရာေလးေတြမွာ ၀င္လုပ္ေပးေနတာမ်ဳိး၊ ဆူပူ ကန္႔ကြက္ အျပစ္ေျပာေနတဲ့ ေနရာထက္ အားပါးတရ ေအာ္ဟစ္အားေပး အသံျပဳေပးေနရတဲ့ ေနရာကေန မပ်က္မကြက္ ဆက္ၿပီး ထမ္းေဆာင္ေနရမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
မဲေဆာက္မွာ "ခရမ္းျပာျမင္းရိုင္း" စာအုပ္လုပ္လက္စ တန္းလန္းနဲ႔ ထားခဲ့ရတယ္။ အဲဒါကို မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ဆက္ျပီး လုပ္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပန္ရၾကလို႔ရွိရင္ေပါ့ေလ။

ျပည္တြင္းကေန လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ ေရာက္လာရခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားကို ၾကိဳဆိုမႈေတြထဲက အမွတ္တရ တခု ေျပာျပပါ
ျပည္တြင္းကေန နယ္စပ္ေဒသမွာ ကိုယ္ေဖ်ာက္ျပီး ေနေနရေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွလည္း ဆက္သြယ္လို႔မရဘူး။ စကားေျပာလို႔လည္း မရဘူး။ သီးျခားေနေနရတယ္။ လုံျခဳံေရးအရ။ သိတဲ့လူေတြ အဖြဲ႔ေတြကလည္း သိုသိုသိပ္သိပ္နဲ႔ ထိန္းထားၾကရတယ္။ အဲဒီမွာ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သိလာၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ပဒိုမန္းရွာက ေအာင္ေ၀းကို ေတြ႔သြားတယ္။ သူ႔အိမ္မွာ ထမင္းဖိတ္ေကၽြးျပီး စကားလက္ဆုံေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။
ေအာင္ေ၀း စစ္တမ္းကိုလည္း အျပဳသေဘာ ေ၀ဖန္ပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း အေသးစိတ္ အခ်ိန္ယူၿပီး ေလ့လာၿပီးေရးဖို႕ သူက အႀကံေပးပါတယ္။ ေတြ႕ဆုံစကားေျပာျဖစ္တာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဥပမာ ဟန္ေညာင္ေ၀က အင္တာဗ်ဳးတခုမွာ ရွမ္းျပည္ဟာ ဘယ္တုန္းကမွ ျမန္မာျပည္လို ကိုလိုနီ မျဖစ္ခဲ့ဘူး၊ ပင္လုံစာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ထိုးခဲ့တာကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ေထာက္ထားျပီး လက္မွတ္ထိုးေပးခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလာတာမ်ဳိးေတြကို ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကတာေတြ ရွိပါတယ္။
ျပီးေတာ့ မိုးမခက အင္တာဗ်ဴးေတာ့ ေခါင္းစဥ္မွာ ေပးထားတဲ့ "ေတာ္လွန္ေရးသမား ကဗ်ာဆရာ" ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ကို သူ သေဘာက်တယ္လို႔ ေျပာဖူးပါတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္ အၿမဲအမွတ္တရ သိမ္းဆည္းထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ခင္ဗ်ား ျပည္တြင္းကထြက္ခြာခဲ့ၿပီးေနာက္ စိတ္ထိခိုက္စရာတခ်ဳိ႔ကို ေျပာျပပါဦး။
ကိုေစာေ၀ကို ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ၾကတယ္။ သူ႔ရဲ႔ကဗ်ာတပုဒ္အတြက္နဲ႔ သူ႔ကို ေထာင္ထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ စိုင္းထီးဆိုင္ ဆုံးသြားတယ္။ သူဟာ ၈၈ အေရးအခင္းမွာ ျပည္သူ႔ေဆးရုံၾကီး ျပင္ပလူနာဌာနေရွ႔မွာ ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္စဥ္က ပထမဦးဆုံး လာေရာက္ေဟာေျပာတဲ့ ဂီတအႏုပညာရွင္တေယာက္အေနနဲ႔ မွတ္မိေနခဲ့တယ္။ သူက ေျပာဖူးတယ္၊ ငွက္ႀကီး (ထူးအိမ္သင္)ဟာ ေသသြားသည္အထိ ေပၚလစီသီခ်င္းတပုဒ္မွာ ဆိုမသြားခဲ့ဘူးတဲ့။ က်ေနာ္တို႔ေတြ သူတို႔အေၾကာင္းေတြ အမ်ားႀကီး ေရးရအုံးမယ္။ ကိုထီးဟာ အင္န္အယ္လ္ဒီ တတ္သိပညာရွင္တဦးအျဖစ္လည္း ရပ္တည္ေပးခဲ့ပါတယ္။

မဲေဆာက္၊ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ ဘာေတြ လုပ္ျဖစ္သလဲ။ ဘာေတြ ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသလဲ။
က်ေနာ္ ယုံၾကည္တာေတြ ေျပာတယ္၊ ေရးတယ္၊ လုပ္ခဲ့တယ္။ သား ၃ သား ညီညြတ္ေရးကိုလည္း ဆက္လက္ ဟစ္ေၾကြးေနရမွာပဲ။ စစ္သား ၄ သိန္း၊ ၀န္ထမ္း ၄ သိန္း ရွိတယ္ထားဦး၊ ျပည္သူေတြရဲ႔ အင္အားက သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနတယ္။
အခု ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲကို ကန္႔ကြက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကန္႔ကြက္မဲပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ၀ိုင္းၿပီး လုပ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အင္န္စီယူဘီရဲ႔ မီဒီယာအဖြဲ႔မွာ ကိုစိုးေနလင္းတို႔၊ ကိုလြမ္းဏီတို႔နဲ႔ တြဲျပီး ၀ိုင္း၀န္း ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ပီနန္ဆရာေတာ္တို႔၊ အဂၤလန္က ဦးဥတၱရတို႔နဲ႔လည္း သာသနာ့ဥေသွ်ာင္အဖြဲ႔ကိုယ္စား ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ မဲေဆာက္က အင္အားစုေတြက အခုအခ်ိန္မွာ အတက္ၾကြဆုံးအခ်ိန္ေတြပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ အားလုံးက ျပည္တြင္းက အင္အားစုေတြနဲ႔ တစုတစည္းတည္း တျပိဳင္နက္တည္း ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္ရြက္ အားေပးၾကရမယ့္ အခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
အယင္ကေတာ့ မဲေဆာက္ဟာ ဖ႐ိုးဇင္းလိတ္ခ္လို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ပ႐ိုပိုဇယ္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ၿပီးေနေတာ့မွာလားလို႔ ေ၀ဖန္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ေဒး၀မ္းကို မျပင္ဆင္ၾကေသးဘဲ ေဒးတူးေတြ၊ ေဒးသရီးေတြအတြက္ လုပ္ေနၾက၊ ျပင္ဆင္ေနၾကသလိုပါပဲ။ ဒါက က်ေနာ္ ျမင္သလို ေျပာတာပါ။ စစ္အစိုးရကို အျပဳတ္တိုက္ႏိုင္ေရးကို အရင္ဆုံး လုပ္္ၾကရမယ့္အစား ဒီမိုကေရစီရၿပီးမွ ေျပာရ လုပ္ရမယ့္ ကိစၥေတြ လုပ္ေန၊ ေျပာေန၊ ျပင္ေနၾကတာေတြလည္း ရွိေနသလိုပဲလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
တခါတေလေတာ့လည္း ျပည္တြင္းကလာတဲ့ ျမန္မာတေယာက္အေနနဲ႔ ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ရတာေတြလည္း ျမင္ရတာေပါ့ေလ။ ဥပမာ - အမ်ဳိးသမီးမ်ား အထိမ္းအမွတ္ေန႔မွာ "ျပည့္တန္ဆာအခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္အေရး" လို႔ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားေတာ့ က်ေနာ့္သေဘာသာဆိုရင္ "အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး လူ႔အခြင့္အေရး"လို႔ ေျပာခ်လိုက္တာက ပိုေကာင္းေနမလားလို႔ စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္မိတာမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။

အခု ခင္ဗ်ား အေျခအေနကို ေျပာပါအုံး။
ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အီးေမးနဲ႔ အဆက္အသြယ္ေတြ ျပန္ရရင္ စာပိုေရးျဖစ္မယ္။ အခုေတာ့ လက္နဲ႔ေရးျပီး စာတိုက္ကေန မိုးမခဆီ စာမူေတြ ပို႔ရေတာ့မွာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔က က်ေနာ့္ကို ႏွစ္ရွည္ စီမံကိန္းတခုနဲ႔ လက္ပ္ေတာ့ကြန္ပ်ဴတာေလးသာ ေရာင္းခ်ေပးမယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္ စာမူ ဘယ္ ႏွစ္ရာ ဘယ္ ႏွစ္ေထာင္ ေရးၿပီး ျပန္ဆပ္ေပးရမလဲ ဆိုတာ ေျပာပါဗ်ာ။
ဒီေန႔ဟာ ဆရာၾကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းရဲ႔ ၁၃၂ ျပည့္ ေမြးေန႔ ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ အခု မိုးမခဆီကို ခုနင္က ကဗ်ာကို ေရးပို႔လိုက္တယ္။
မိတ္ေဆြေတြကို ေျပာလိုက္ပါ။ က်ေနာ္ ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္လို႔။ မိုးမခ ၀ိုင္းေတာ္သားေတြကိုလည္း ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါ။ က်ေနာ္ ေအာင္ေ၀း ပါလို႔။
(မူရင္း-မုိးမခ)