Saturday, November 28, 2015

ဒီ ေ န ့ က် ေ န ာ္ အ မု န္ း ဆုံ း က မ အ လ ပဲ ျဖ စ္ တ ယ္ အ ေ မ



ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
မ ဆ လ ေသသြားၿပီ
မ ဆ လ အႏြယ္ေတြလည္းသြားရွာေပါ ့။
န အ ဖ ေသသြားၿပီ
န အ ဖ အႏြယ္ေတြလည္းသြားရွာေပါ ့။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲဲဲျဖစ္တယ္။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
ခင္ညြန္ ့မေသေသးဘူး
ခင္ညြန္ ့၀င္စားေတြေပၚေနၿပီ။
၁/၉၀ မေမ့ေသးဘူး
၁/၂၀၁၆ ေတြႀကံစည္ေနၿပီ။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
ေလာက္ကိုင္မွာ
ေမ်ာက္မိွဳင္မိွဳင္တာအေရးမႀကီးဘူး။
ေရြးေကာက္ပြဲ
ေခြးခေလာက္ဆြဲသလိုမလုပ္နဲ ့။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
ေပ်ာ္ရႊင္မွဳေတြ
ေဒၚက်င္ပုဆီမေရာက္ေသးဘူး။
ေရြးေကာက္ပြဲ
ေခြးခေလာက္ဆြဲသလိုမလုပ္နဲ ့။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
စစ္ပြဲေတြရပ္
စစ္ပြဲေတြရပ္။
စစ္ပြဲေတြရပ္
စစ္ပြဲေတြရပ္။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
မ အ လ ေတြ က်ဆုံးပါေစ။
မ အ လ ေရ
မ အ လ။
မ အ လ ေတြ က်ဆုံးပါေစ။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းဆုံးက မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္။
ဒီေန ့က်ေနာ္အမုန္းခ်င္ဆုံးကလည္း မ အ လ ပဲျဖစ္တယ္အေမ။ ။

( လူ ထူ အ ေ မ ႏွ စ္ တ စ္ ရ ာ ျပ ည္ ့ ေ မြ း ေ န ့ သို ့ )

 အေမ့သား
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
ႏို၀င္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၅။

Wednesday, November 18, 2015

အ သ ည္ း ကြဲ သူ ပု န္ ႀကီ း





ဟုတ္တယ္ ကိုေပါက္
ခင္ဗ်ားဟာ
တကယ့္ကို အသည္းကြဲသူပုန္ႀကီးပါ။

ခုေတာ့
အသည္းကြဲသူပုန္ႀကီးက
က်ေနာ္တို ့ကို ထားခဲ့ၿပီေပါ ့။

မၾကည္ေရ
ေရာင္နီမလာခင္
အေမွာင္ကို သူ ထြန္းညွိခဲ့ေပါ ့။

ျဖဴေဖြးေရ
လက္နက္ကိုင္တဲ့လက္က
ကဗ်ာကို သူ ေရးခဲ့ေပါ ့။

ခုေတာ့
အသည္းကြဲသူပုန္ႀကီးေရ
သြားေပဦးေတာ့။

ဘိုကေလးၿမိဳ ့ကေလးေရ
အသည္းကြဲ သူပုန္တစ္ေယာက္
လက္နက္ကိုင္ ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ရဲ
၀ိညာဥ္ကို
၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ယူငင္ထားလိုက္ပါေတာ့။

(ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ ့ဂုဏ္ထူးေဆာင္ကဗ်ာဆရာ
က ပု လဲ သို … )
  

ႏို၀င္ဘာ ၁၈၂၀၁၅။

Friday, November 6, 2015

အ လြ တ္ တ ည္ က န္ ေ ဘ ာ မ် ာ း



(၁၀)

ဓားနဲ ့ခုတ္လို ့
တုတ္နဲ ့ခံမရိုက္နဲ ့
ေသနတ္နဲ ့ျပန္ပစ္။

ေသနတ္ေတြ
နံရံခ်ိတ္တဲ့
"ခ်က္ေကာ့ဗ္"ေခတ္ကုန္ၿပီ။ ။

(၁၁)

ပြဲၿပီးဖို႔ ၁၅ စကၠန္႔ အလို။
ပရိသတ္က ၿငိမ္လို ့။

(ဒိုင္ကေတာ့ မရိုးမရြနဲ ့)

ဖရီးကစ္ကန္မယ့္သူက
ဂိုးေပါက္ကို မၾကည့္ဘဲ
ပြဲၾကည့္စင္ေပၚ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။

ေ၀ါခနဲ
မ်က္လုံးေတြ
၀ိုင္းကန္ထည့္လိုက္တာ
ေဘာလုံးက
ျခေသၤ့ေပါင္ၾကားက ၀င္သြားေရာ။

ခရာမွဳတ္သံမဆံုးေသးဘူး
တစ္ကြင္းလုံး
ၾကယ္ေတြေဖြးလို ့။ ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း (ျမန္မာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာ)

Tuesday, October 27, 2015

အ လြ တ္ တ ည္ က န္ ေ ဘ ာ မ် ာ း ( ၉ )




ေအာင္မိွဳင္းဆန္း။
ခံရတဲ့ဘက္ကခ်ည္း
အၿမဲေနတယ္။
အဖိႏွိပ္ခံရတယ္
အေစာ္ကားခံရတယ္။
အေမ့ခံရတယ္
အထင္ေသးခံရတယ္။
အၾကမ္းဖက္ခံရတယ္
အဖမ္းခံရတယ္။
အခု
အစာငတ္ခံေနတယ္။
မနက္ျဖန္
ေအာင္ပြဲခံဖို ့လိုတယ္။
ရန္သူကို ခုခံဖို ့
ခံပင္ က
ဆူးကို အၿမဲ ခၽြန္ထားတယ္။
ခါငွက္က
ခံရတဲ့ဘက္က
အၿမဲကူၿပီး တြန္ေပးတယ္။
ေအာင္မိွဳင္းဆန္း။ ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း

(ျမန္မာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာ)

Tuesday, October 13, 2015

အ လြ တ္ တ ည္ က န္ ေ ဘ ာ မ် ာ း - ၇ နဲ႔ ၈





(၇)

ႏွင္းမိုးေတြ ရြာတဲ့ေန ့က
ေက်ာ္သူ ဖုန္းဆက္တယ္။

နယူးေယာက္ၿမိဳ ့ႀကီးကေန
ေက်ာ္သူ ဖုန္းဆက္တယ္။

ဦး၀င္းတင္အုတ္ဂူကေန
ေက်ာ္သူ ဖုန္းဆက္တယ္။

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကေန
ေက်ာ္သူဖုန္းဆက္တယ္။

တာရာမင္းေ၀အုတ္ဂူကေန
ေက်ာ္သူ ဖုန္းဆက္တယ္။

အမ်ိဳးသားရုပ္ရွင္ၿခံကေန
ေက်ာ္သူ ဖုန္းဆက္တယ္။

ႏွင္းမိုးေတြ ရြာတဲ့ေန ့
နယူးေယာက္ၿမိဳ ့ႀကီးကေန
ေက်ာ္သူ ဖုန္းဆက္ေတာ့
အိပ္မက္ဟာ
မစ္ရွီဂန္မဲဇာမွာ
ႏိုးထလာတယ္။

ညီေလးေရ-
တို ့ေတြ မိုင္ခ်ီ ေ၀းကြာေနလည္း
တို ့ေတြ တရားအတူ ခိုင္က်ည္ေနဆဲ။

ညီေလးေရ-
တရားကို ေစာင့္ပါ။

တရားေစာင့္ရင္
ျမားေျဖာင့္လာမယ္။

ျမားေျဖာင့္ရင္
က်ားေၾကာင့္၊ ျခေသၤ့ေၾကာင့္
စိုးေႏွာင့္စရာ ဘာမွမရွိ။ ။


( ၈ )

ရဲေဘာ္ယုန္ကို
မုန္လာဥဂိုေထာင္ ေစာင့္ခိုင္းတဲ့အျဖစ္။

ငါလည္း စာမတတ္
ငါ ့ေယာက္ဖ ငညိဳေျပာတာလည္း
ငါမယုံ ဆိုတဲ့အျဖစ္။

ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္ရံုနဲ ့
ရန္ကုန္မေရာက္ေသးတဲ့အျဖစ္။

"ယုံၾကည္ခ်က္ေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ
၀ယ္တယ္၊ ပဲေလွာ္နဲ ့လဲတယ္" ဆိုတဲ့အျဖစ္။

"ဒီလိုအျဖစ္မ်ိဳးထဲမွာ
ခ်စ္က်ိဳးနည္းရမွာလား" တဲ့
ခ်ိဳၿပံဳးသီခ်င္းေလး လွတယ္။

တကယ္ေတာ့
စစ္တပ္က
အာဏာရွင္စနစ္ကို ေမြးခဲ့တာမဟုတ္။
အာဏာရွင္စနစ္ကသာ
စစ္တပ္ကို ေမြးလိုက္တာ။

ေနာက္ေတာ့
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖစ္သြားေရာ မဟုတ္လား ၾကြက္။

ေန၀င္းေသသြားလည္း
ေက်ာ္ၿငိမ္းခြဲခဲ့တဲ့ အသည္းက
အခုထိ ကြဲေကာင္းတုန္း။ ။

(သိမ္းတင္သား သို ့)

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
(ျမန္မာႏုိင္ငံကဗ်ာဆရာ)

Friday, October 2, 2015

အ လြ တ္ တ ည္ က န္ ေ ဘ ာ မ် ာ း (၅) ( ၆ )




(၅)

ဆရာမေသခင္
ၿငိမ္ခ်မ္းေရးရတာျမင္သြားခ်င္တယ္
မိွဳင္းတဖြဖြမွာ။

တပ္ေပါင္းစုဖြဲ ့ၾကပါ
တပ္ေပါင္းစုဖြဲ ့ၾကပါ
ဆရာတာရာ တဖြဖြမွာ။

ခက္တယ္ မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
မဟာမိတ္ျပဳတာကိုပဲ
မဲလုတယ္ထင္လိုထင္။

လက္မွတ္ထိုးတဲ့စာရြက္ေပၚက
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး က်လာမယ္ထင္လိုထင္။

ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့
ျခေသၤ့ေတြ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျခဖ်ားမမီဘူး။

က်ေနာ္ေတာ့
ေအာင္မင္းနဲ ့
တစ္ေကာင္ခ်င္း ခ်လိုက္ခ်င္တာပါပဲ။ ။
(ေဒၚ၀င့္၀ါထြန္းသို ့)

(၆)

"သံႀကိဳးကြင္းတစ္ခုရဲ ့အားဟာ
အပါးဆုံးသံကြင္းမွာတည္တယ္"
(သခ်ၤာရူပေဗဒအဆို)

ေရြးေကာက္ပြဲဟာ
စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ ့
အပါးဆံုးသံကြင္းပဲ။

ဒီသံကြင္းကိုျဖတ္ၾက။

ေအာင္ဆန္းစိတ္ဓာတ္နဲ ့ျဖတ္
ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္နဲ ့ျဖတ္
ပင္လုံစိတ္ဓာတ္နဲ ့ျဖတ္။

ဘယ္လိုျဖတ္ျဖတ္
ျပတ္ဖို ့အဓိက။

ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္စိတ္ဓာတ္နဲ ့ျဖတ္
ရွစ္ေလးလုံးစိတ္ဓာတ္နဲ ့ျဖတ္
ေရႊ၀ါေရာင္စိတ္ဓာတ္နဲ ့ျဖတ္။

ဘယ္လိုျဖတ္ျဖတ္
ျပတ္ရင္ၿပီးၿပီ ကိုျမတ္ခိုင္။ ။

Wednesday, September 16, 2015

အ ေ ၀ း တ ည္ က န္ ေ ဘ ာ မ် ာ း ( ၃ နဲ႔ ၄ )


( ၃ )
ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖို ့
ပါတီေထာင္မယ္
၂၀၂၀။
နာယက ႏွစ္ဦးထားမယ္
မဟတၱမဂႏၵီ နဲ ့
ေခ်ေဂြဗားရား။

ဥကၠ႒က
ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း
အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးက
ဂ်ိမ္းဖြန္ဒါ။

ကိုယ္က
သာမန္ပါတီ၀င္ေလးေပါ ့။

ေရြးေကာက္ပြဲႏိုင္လို ့
အစိုးရဖြဲ ့ရင္ေတာ့
က်ေနာ္ သမၼတ လုပ္မွာေနာ့။ ။
(၄)
“ခ်ဳပ္ေန ့က်ဴးက
ရူးမူးတုန္လဲ့၊ ကိုးရာမဲ့ဟု
က်ီးကဲ့သို ့လွ်င္၊ မေတြးခ်င္။

ခင္ပုပ္လည္း ငွက္
ညဥ္ ့လည္း နက္
ထြက္၍တိုက္ခိုက္သည္တကား”
( ေ မ ာ င္ သ ာ ရ )

ဘ၀ေတြက
စုပ္စုပ္ခ်ဳပ္လို ့
စုံးစုံးျမဳပ္ၿပီ။
ခင္ပုပ္ငွက္မဟုတ္လို ့
ထြက္မတိုက္ၾကတာလား။

ညဥ္ ့မနက္ေသးလို ့
ထြက္မတိုက္ၾကတာလား။

ဤလိုပုံနွင့္
မိုးႀကီးခ်ဳပ္လွ်င္
ကၽြႏု္ပ္အိမ္ျပန္ေရာက္မည္
မဟုတ္ပါ။ ။

Tuesday, August 25, 2015

အ ေ ၀ း တ ည္ က န္ ေ ဘ ာ မ် ာ း

 
 

( ၁ )
မုန္ ့ပ်ားသလက္ကို
မပူသည္ ့အပိုင္း
ပါးသည္ ့အပိုင္းမွ
တျဖည္းျဖည္းဖဲ့၍စားသကဲ့သို ့။
ရန္သူကိုလည္း ဖဲ့ရာ၏။
မဟာမိတ္ကိုလည္း ဖြဲ ့ရာ၏။ ။
(၂)
တစ္ခါတစ္ခါ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
ခ်စ္ရတာလည္း
ေမရီအင္တြိဳင္းနက္ နဲ ့
ခ်စ္ရသလိုပါပဲ။
မရွိမဲ့ ရွိမဲ့
ကိတ္မုန္ ့ကေလး

ျခေသၤ့ ခ်ီသြားၿပီ။ ။

Saturday, August 8, 2015

၀ င္ း ေ မ ာ္ ဦ း သို ့ ေ ရႊ ၀ါ ေ ရ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း - အ ပုိ င္း ( ၃ )


 
(၃)
ဘာ့ေၾကာင့္ ၀င္းေမာ္ဦးလဲ
ဘာ့ေၾကာင့္ ေရႊ၀ါေရာင္လဲ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး…တဲ့
မရွိေတာ့ဘူး။

အေမလူထုေဒၚအမာ
မရွိေတာ့ဘူး။

ဆရာဒဂုန္တာရာ
မရွိေတာ့ဘူး။

သမီးေရ…
၀င္းေမာ္ဦးေရ…
မရွိေတာ့ဘူး။

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…
စက္တင္ဘာေရ…
မရွိေတာ့ဘူး။

အရာရာဟာ
ဆုံးပါး
မွဳန္၀ါး။

ေရႊတိဂံုကိုျမင္ရင္
နာက်င္တယ္။

၂၀၀၇
စက္တင္ဘာေကာင္းကင္ေအာက္က
ခြပ္ေဒါင္းအလံႏွစ္လက္
၂၀၁၃
ဒဂုန္တာရာစ်ာပနမွာျပန္ေတြ ့တယ္။

၁၉၈၈
စက္တင္ဘာ ၁၉
က်ဆုံးသြားတဲ့ေက်ာင္းသူအရိုး
ရန္သူကိုထိုးမယ္။

မေမ့ႏိုင္ဘူး
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ဘူး
(ဒါေပမဲ့)
လက္စားမေခ်ပါဘူး။

အရံွဳးမေပးဘူး
လက္နက္မခ်ဘူး
(ဒါေပမဲ့)
လက္စားမေခ်ပါဘူး။

ငါတို ့သမိုင္း
ငါတို ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္လြမ္းပရေစ။

ငါတို ့ မ်က္ရည္
ငါတို ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္သုတ္ပရေစ။

ငါတို ့နာၾကည္းမႈ
ငါတို ့လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထုဆစ္ပရေစ။

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…
မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့
အတိတ္ကိုေတြးပါ။

သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုလုံးကို
ေတြးပါ။

DAY 1 ကိုပဲေတြးပါ
DAY 2 ေတြ
DAY 3 ေတြ ခုမေတြးပါနဲ ့။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး
ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု
ဒါေတြ လူၾကားလို ့ေတာ့ေကာင္းပါရဲ ့။

ခုေတာ့
DAY 1 ကိုပဲေတြးပါ
တစ္ပင္ခ်င္းကိစၥေတြ
ေနာင္ျဖစ္လာမယ္။

သူရဲေကာင္းေသြး
မတိတ္ေသးဘူး။

သူရဲေကာင္းေတး
မဆိတ္ေသးဘူး။

စက္တင္ဘာေရ…
ႏွင္းဆီပြင့္ေပၚအိပ္ေပ်ာ္ပါေတာ့။

ေၾကကြဲမိပါရဲ ့
သို ့ေပတဲ့
ကြဲေၾကတဲ့ႏွလုံးသားက
ရဲရင့္လိုက္ပါရဲ ့။

တင့္ကားအစင္းစင္းကေတာ့
ႏွင္းဆီခင္းကို
ျဖတ္နင္းဖို ့လာေနၾကၿပီ။

ဘယ္သူေတြ
အလံျဖဴ ေ၀ွ ့ယမ္းျပေနသလဲ။

ခင္ဗ်ားတို ့အားလုံး
ေနာက္ဆုတ္ေပးလိုက္ၾကပါ
ဒီမွာ
၀င္းေမာ္ဦးလာေနတယ္။

ဒီတစ္ခါ
ေရႊ၀ါေရာင္တပ္ဦးထိပ္
ခြပ္ေဒါင္းအလံ ျပန္ခ်ိတ္တဲ့ေန့ ့။

ေလးကိုင္းကိုေကြးတင္၍
ေလးညိႇဳ႕ကို ငင္ၿပီးၿပီ
ျမားဦးမွာ မရပ္ခ်င္ပါနဲ ့အရွင္။      ။

(ၿပီးပါၿပီ)


၀ င္ း ေ မ ာ္ ဦ း သို ့ ေ ရႊ ၀ါ ေ ရ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း - အ ပုိ  င္း ( ၁ )
၀ င္ း ေ မ ာ္ ဦ း သို ့ ေ ရႊ ၀ါ ေ ရ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း - အ ပုိ  င္း ( ၂ ) 

Thursday, July 23, 2015

မ ဟ ာ ဇူ လို င္ ( ၂ ၃ )


 ( ၆ ၁ ) ႏွ စ္ ျပ ည္ ့ ေ မြ း ေ န ့ မွ ာ ေ ရ း ျဖ စ္ တဲ့ က ဗ် ာ ။



  (အုန္း)
ေျခာက္ဆယ့္တစ္ကို
အေျမာက္နဲ ့ပစ္သဗ်။
(ဒုန္း)
အာဏာရွင္အလိုက်
ဘ၀ေတြ
လြန္ပါေစ။
 (ဗုန္း)
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း ။

Saturday, July 4, 2015

ေ စ် း ကြ က္


ယန္းကီးေတြလြတ္လပ္ေရးရတဲ့ေန ့မွာ
၃၃ လမ္းထဲ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္၀င္လာတယ္
ပေရရီဆိုတဲ့ျမက္ခင္းကေပါ ့။
စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ ဟႏြဳိင္းၿမိဳ ့ႀကီးအျပည့္
လွမ္းလာပုံက ေကာင္းကင္ပိုင္ျခေသၤ့
သိမ္သိမ္ေမြ ့ေမြ ့ၾကြခ်ီေတာ္မူပုံမ်ိဳး။
ယန္းကီးေတြလြတ္လပ္ေရးရတဲ့ေန ့က
၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ ၃၃ လမ္းထဲ၀င္လာၿပီး
ဟိုခ်ီမင္းၿမိဳ ့ႀကီး စီးပြားေရးေတြးဟန္နဲ ့
သံခင္းတမန္ခင္းအစပ္မွာရပ္တယ္။
ၿပီး၊ ဂ်ိန္းဖြန္ဒါ ဘီကီနီခၽြတ္ ပုံခ်လိုက္သလို
လွစ္ခနဲ ပစ္၀င္ေခ်တယ္ 
အဲဒါ ေလထန္ကုန္းဆိုတဲ့ ကေဖးေလ။
မ်က္လုံးေတြ ပန္းပြင့္ကုန္ၾကတယ္
ႏွဳတ္ခမ္းေပၚက တိုးလိုးတန္းလန္းမိုးတိမ္ေတြ
ဗီယက္နမ္ကမ္းေျခကိုေရႊ ့သြားၾကၿပီ။
အူသံ အူသံ အူသံ။
အမွန္တရားက သိပ္ေနာက္က်သြားခဲ့ၿပီ
မက္နာမားရား။
ေ၀ဖန္ေရးတစ္ခု၀ါးရင္း ၀ံပုေလြစဥ္းစားတယ္
မဲေခါင္ဆိုတဲ့ ေရဆန္။
သိုးေတြက ကဗ်ာမစပ္ၾကဘူး
နစ္ကဆင္က ဂုဏ္သိကၡာအတြက္
ရွံဳးေနတဲ့စစ္ႀကီးကို ရပ္ပစ္တယ္
မဲေခါင္ဆိုတဲ့ ေရဆန္။
အလို- ေမာင္သင္းခိုင္
ေအာင္ေ၀း၊ ေမာင္ညီညြတ္
ယန္းကီးေတြ လြတ္လပ္တဲ့ေန ့ကို ေမ့လို ့ပါလား။
မာယာေကာ့ဖ္စကီးေမြးေန ့ကိုေတာ့
သူတို ့မေမ့
ခုနစ္ရက္၊ ခုနစ္လ၊ တစ္ေထာင့္ရွစ္ရာကိုးဆယ့္သုံး
(၇- ၇- ၁၈၉၃)။
၀ုန္းဆို ၀ံပုေလြထခုန္တယ္
လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ ႏွစ္ဆယ္
ဘယ္လိုအျဖစ္ႀကီးလဲဗ်ာ တဲ့။
အူသံ အူသံ အူသံ။
၀ံပုေလြအေတြးနဲ ့
ေလထန္ကုန္းကေဖးထဲထိုင္ေနတုန္း
ျဗဳန္းဆို၊ ေမာင္ခိုင္မာႀကီး ေရာက္လာတယ္
ကင္မရာတစ္လုံးနဲ ့။
အို- ငါ ့ရဲ ့ကာမုပါဒါန္ကိုမ်ား လာၿပီး
"ရာစုကာရန္ကေဖးေတးရီးယား" လို ့
"ပရိုဖိုင္း" ေနမွျဖင့္
ေတာ္ေနၾကာ စိုထိုင္းထိုင္းဖလင္ထဲ
ဟင္- ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ပါေနပါလားလို ့
အယ္ဒီတာမင္းမ်ား ၿငိဳျငင္ေခ်ေရာ့မယ္
ကိုင္း- ငါသြားတာေကာင္းတယ္
ဆိုၿပီး
လပ္ကီးစထရြဳိက္ ကိုယ္စားလွယ္
ထြက္သြားတယ္
ယန္းကီးေတြ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့ေန ့မွာေပါ ့။ ။
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း

(ဒီလိွဳင္းမဂၢဇင္း၊ အမွတ္- ၅၊ ၁၉၉၆)

ဒီ က ေ န ့ အ ေ မ ရိ က န္ လြ တ္ လ ပ္ ေ ရ း ေ န ့ အ မွ တ္ တ ရ ၊
ဘ ၀ ေ ဟ ာ င္ း က က ဗ် ာ ေ ဟ ာ င္ း တ စ္ ပု ဒ္ ျပ န္ တ င္ လို က္ ပါ တ ယ္ ။

HAPPY FOURTH jULY

Monday, June 15, 2015

န ရ သိ န္ လ ေ ရ ာ င္ ( သို ့မ ဟု တ္ ) ေ မ ာ င္ ေ လ း ေ အ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း

 
“ငါဟာ
လမင္းကို မျမင္ရတာ
အႏွစ္ သုံးဆယ္ ၾကာၿပီ”
ဒါက လူရႊန္းေရးခဲ့တာပါ။ A MAD MAN’S DIARY စာအုပ္ထဲမွာလို ့ထင္ပါသည္။ က်ေနာ့္ဘ၀မွာလည္း လမင္းႏွင့္လေရာင္ကို မျမင္ခဲ့ရသည့္ ေန ့ေတြ၊ လေတြ၊ ရက္ေတြ တရွည္တလ်ားရွိခဲ့ဖူးပါသည္။

ကဗ်ာဆရာေမာင္ေအာင္ပြင့္၏ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရွိသည္။ ထို ကဗ်ာကို က်ေနာ္ ယခုအခ်ိန္အထိ စြဲလမ္း မွတ္မိေနသည္။ သူ၏ကဗ်ာမွာ ဤသို ့။

ရင္ပူည
လမင္းကို
ေပြ ့ဖက္ခ်င္ေဇာနဲ ့
ကဗ်ာဆရာႀကီး ပိုးအိ ေတာ့
ျမစ္၀ါျမစ္မွာ ေရနစ္ေသခဲ့ဖူးၿပီ။
ေဟာဒီ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ဟာ
စကၠဴသားလိုပ်ားခ်ပ္ ေပ်ာ့ဖတ္သြားရင္ေတာင္
လသာသာမွာ ျဖန္ ့ခင္း
ေဘာလုံးလို ျပည့္တင္းေနေအာင္
လေရာင္ကို စုထုပ္
ပီဘိ ေမွာင္ႀကီးက်ေနတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္တြင္းေတြထဲ
လေရာင္ကို ကဲ့ကဲ့ ထည့္ထည့္ေပးခ်င္တယ္။
ေရႊလည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ ေရႊမ်က္ႏွာခပ္ေမာ့ေမာ့
ေရႊေရာင္ဆမ္းထားေတာ့
နမ္းဖို ့ မွင္တက္မိ ညခင္းေတြ
လမင္းေလ လမင္းသိမွာပါ။
ခ်စ္သူပါးႏွစ္ဖက္ နံ ့သာလ ႏွစ္မင္း
သာျခင္းရွိမွ ရွိပါေလစ
သတင္းမၾကားရ မသိရ။
အခန္းေရွ  ့ ေျမတလင္းေပၚ
ေသာက္ေရ တစ္အိုးလုံးသြန္ခ်
လကို ငုံ ့ၾကည့္ရင္း ငုံ ့ၾကည့္ရင္း
မိွန္
မိွန္ရာကေပ်ာက္
ေသာက္ေရ နဲ ့ လ
ေပ်ာက္ေလတဲ့ ည။   ။
(၂၂ - ၁၀ - ၁၉၉၀)

ထိုကဗ်ာကို က်ေနာ္ဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္သလဲဟုေမးလာလွ်င္၊ အျဖစ္ခ်င္းတူလို ့ဟု က်ေနာ္ေျဖပါမည္။ ဘယ္လို အျဖစ္ခ်င္းတူတာလဲ။

ေမာင္ေအာင္ပြင့္ႏွင့္ က်ေနာ္၊ ကဗ်ာမွာေတာ့ ေခတ္ၿပိဳင္ဟု မဆိုထိုက္။ သို ့ေသာ္ …။ ႏိုင္ငံေရးမွာေတာ့
ေခတ္ၿပိဳင္ေတြျဖစ္သည္။ ကဗ်ာမွာ သူက ေခတ္ၿပိဳင္အရင့္။ က်ေနာ္က ေခတ္ၿပိဳင္အႏုဟု ေျပာႏိုင္သည္။ (သူက ၁၉၆၈ မွာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနၿပီ။ က်ေနာ္က ၁၉၈၂ က်မွ ကဗ်ာဆရာအျဖစ္ကိုရတာ)

ႏိုင္ငံေရးေခတ္ၿပိဳင္ဆိုတာကေတာ့၊ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ေရာ က်ေနာ္ပါ၊ မ ဆ လ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို
ဆန္ ့က်င္တိုက္ခိုက္ေနၾကသည့္ ျပည္သူ ့ဒီမိုကေရစိေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြထဲက၊ အေတာင္ပံတူတဲ့ငွက္ ေတြျဖစ္ၾကသည္။
ေမာင္ေအာင္ပြင့္၏ “ရင္ပူည” ကဗ်ာကို ျပန္ျပန္ဖတ္လွ်င္၊ က်ေနာ္က နရသိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲက
လမင္းကိုမျမင္ရေသာ ႀကိဳးတိုက္ထဲက ညညေတြကို ျပန္ျပန္သတိရမိသြားျခင္းျဖစ္သည္။

“အခန္းေရွ  ့ေျမတလင္းေပၚ
ေသာက္ေရ တစ္အိုးလုံးသြန္ခ်
လကို ငုံ ့ၾကည့္ရင္း ငုံ ့ၾကည့္ရင္း”

အဲဒါ၊ ဘယ္အက်ဥ္းေထာင္ ဘယ္ႀကိဳးတိုက္ထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ ေနခဲ့ဖူးတဲ့သူေတြ ခံစားနားလည္ႏိုင္ၾကမည္။
က်ေနာ္က လေရာင္မွ်ားတာလို ့တင္စားမိဖူးသည္။

နရသိန္ည။ လသာတဲ့ညတခ်ိဳ ့မွာ၊ လျပည့္လိုညမ်ိဳး၊ မိုးေလကင္းစင္လို ့၊ တိမ္တစ္မွ်င္တစ္စ မရွိဘူးဆို
ရင္၊ လေရာင္က ႀကိဳးတိုက္ ရင္ကြဲတံခါးအစပ္ကို မသိမသာ လာလာထိနမ္း ဟပ္တတ္သည္။ အဲဒီေနရာဆီ၊
ႀကိဳးတိုက္အခန္း သံတံခါးအျပင္ဘက္၊ ေလွကားအုတ္ခုံမွာထားတဲ့ ေသာက္ေရအိုးထဲက ေရကို ခြက္နဲ ့ခပ္ၿပီး လွမ္းပက္လိုက္ရင္၊ ကံေကာင္းရင္ အဲဒီေရအိုင္ကြက္ကြက္ကေလးထဲမွာ ေကာင္းကင္ေပၚကလျပည့္၀န္းကကိုယ့္ကို ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးနဲ ့ၾကည့္လို ့ျမွဴဆြယ္ေနတာ ျမင္ရပါလိမ့္မည္။ ကံေကာင္းရင္ေပါ ့။

ေမာင္ေအာင္ပြင့္ကေတာ့ ေသာက္ေရ တစ္အိုးလုံး သြန္ခ်ပစ္လိုက္တယ္တဲ့။

က်ေနာ့္ဘ၀မွာ “ကဗ်ာဆရာေမာင္ေလးေအာင္” ဆိုတာ၊ အဲဒီလို အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ တမ္းတလြမ္း
ဆြတ္ရသည့္ ရွားရွားပါးပါး လေရာင္လိုမ်ိဳူပါပဲ။ ေမာင္ေလးေအာင္လေရာင္။

ေမာင္ေအာင္ပြင့္ႏွင့္ ေမာင္ေလးေအာင္။ သူတို ့ေတြက ကဗ်ာဆရာေခတ္ၿပိဳင္ စစ္စစ္ႀကီးေတြျဖစ္ၾက
သည္။ သူတို ့ရဲ  ့”၁၉၇၀ မိုးေ၀ကဗ်ာေခတ္” ကို က်ေနာ္က၊ ပုသိမ္ၿမိဳ  ့၊ အ ထ က (၃)က ကဗ်ာ၀ါသနာပါတဲ့
ကိုးတန္းေက်ာင္းသားကေလးတစ္ေယာက္အျဖစ္ကေန ထိေတြ ့ေလ့လာ အားက်ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။
ေမာင္ေလးေအာင္၊ ေဖာ္ေ၀း၊ ေမာင္သင္းခိုင္၊ ေမာင္ေသြးသစ္၊ ေမာင္လူမိွန္၊ ေအာင္ခ်ိမ့္၊ ေမာင္ေခ်ာ
ႏြယ္၊ ေမာင္စိမ္းနီ၊ သစၥာနီ … စသည္စသည္။ မိုးေ၀ကဗ်ာႏွင့္ ဗီယက္နမ္စစ္ဆန္ ့က်င္ေရး၊ တတိယကမၻာစစ္ တားဆီးေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး။ ဒီတုန္းက မိုးေ၀ကဗ်ာသည္ ေခတ္ၿပိဳင္ျမန္မာကဗ်ာ၏ အဓိကပင္မေရစီး။ အယ္ဒီတာ- နတ္ႏြယ္။ ကဗ်ာအယ္ဒီတာ- ေမာင္ေလးေအာင္၊ ေမာင္သင္းခိုင္။

ဒီတုန္းက က်ေနာ္က ဆယ္တန္းပင္ မေအာင္ေသး။ အထက္တန္းေက်ာင္းသားႀကီးေတြေပါ ့၊ စာေပ
၀ါသနာတူသူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ဖေယာင္းလက္ေရး စာကူးစက္ကဗ်ာစာအုပ္ကေလးေတြထုတ္သည္။ ေက်ာင္းမွာ “ျမကၽြန္းညိဳ” နံရံကပ္စာေစာင္လုပ္သည္။ (က်ေနာ္တို ့ထ- ၃၊ ပုသိမ္မွာ ဧရာမကၽြန္းပင္ႀကီးတစ္ပင္ရွိသည္)

ေနမ်ိဳးေဇာ္၊ တင္ေအာင္သန္း၊ သန္ ့စင္ႏွင့္က်ေနာ္။ အထူးတက္ၾကြေသာ စာေပ၀ါသနာရွင္ကေလးမ်ား။

ေနမ်ိဳးေဇာ္က ကဗ်ာလည္းေရး၊ ပန္းခ်ီလည္းဆြဲသည္။ တင္ေအာင္သန္းက စာအုပ္စုသမား။ သူ ့ဆီမွာ မိုးေ၀မဂၢဇင္းေတြစုထားတာ အထပ္လိုက္ရွိသည္။ သန္ ့စင္ကေတာ့ အခ်ိန္ပိုင္းကဗ်ာပိုး၀င္သူျဖစ္သည္။
က်ေနာ္တို ့ေတြ ကိုးတန္း၊ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ စာေတြအတူဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ကဗ်ာေတြ
အတူစပ္ခဲ့ၾကသည္။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းကို အတူဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒဂုန္တာရာကို အတူဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ 
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ၾကည္ေအး၊ ျမသန္းတင့္ အတူဖတ္ခဲ့ၾက။ လူထုေဒၚအမာ၊ သိန္းေဖျမင့္၊ ပါရဂူ အတူဖတ္ခဲ့ၾက။ မိုးေ၀နဲ ့ရွဳမ၀က ကဗ်ာေတြ အတူဖတ္ခဲ့ၾက။

အဲသည္တုန္းက က်ေနာ့္ဆီမွာ ေမာင္ယဥ္မြန္၊ ေမာင္ေလးေအာင္ - လကြယ္ည(၁၉၆၂)စာအုပ္ရွိသည္။
ေနမ်ိဳးေဇာ္ဆီမွာလား၊ တင္ေအာင္သန္းဆီမွာလား၊ မမွတ္မိေတာ့၊ ေမာင္သင္းခိုင္(ပါ) ၁၀ ဦး- ေတာ္လွန္ကဗ်ာ (၁၉၆၉) စာအုပ္ရွိသည္။

အဲဒီကတည္းက က်ေနာ္ ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေတြႀကိဳက္သည္။ နစ္ကဆင္ႏွင့္စစ္တုရင္ကစားျခင္း၊
ငွက္မ်ား၊ (ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္တမ္းခ်င္းလို ့ဆိုတဲ့)ဒီဇင္ဘာ ၂၀ (သို ့မဟုတ္) ရဲေဘာ္သို ့တမ္းခ်င္း။ အထူးသျဖင့္ ေမာင္ေလးေအာင္၏ “နီနီဦး” ရင္ခုန္သံကဗ်ာေတြကို က်ေနာ္စြဲမက္တြယ္တာခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ရွိေသးသည္။

ရွဳမ၀မွာေရးခဲ့တဲ့ ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေတြ။

၁၉၇၃ မွာ က်ေနာ္တို ့ဆယ္တန္းေအာင္ၾကၿပီး၊ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္အသီးသီးကိုေရာက္လာၾက
သည္။ တင္ေအာင္သန္းက ေဆးတကၠသိုလ္အမွတ္မီေသာ္လည္း၊ မိဘ ONE F R C ျဖစ္ေနလို ့၊ သူ ပညာေရး တကၠသိုလ္မွာ အဂၤလိပ္စာေမဂ်ာယူသည္။ (ဘြဲ ့ရေတာ့ ဆရာလင္းေ၀ၿမိဳင္တို ့နဲ ့အတူ WORKING PEOPLE’S DAILY မွာ အယ္ဒီတာ၀င္လုပ္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ထိုင္၀မ္ကိုထြက္သြားၿပီး၊ အေမရိကမွာအေျခခ်သည္။ က်ေနာ္ မစ္ရွီဂန္ကိုေရာက္လာေတာ့၊ တင္ေအာင္သန္းက တက္ဆက္မွာ ကြယ္လြန္ႏွင့္ရွာပါၿပီ)
သန္ ့စင္က ေဆးေက်ာင္းေရာက္သည္။ (ေနာက္ပိုင္းမွာ အဂၤလန္ထြက္သြားသည္။ ယခု လန္ဒန္မွာ
အထူးကုသမားေတာ္ႀကီးျဖစ္ေနတာၾကာၿပီလို ့သိရသည္) ေနမ်ိဳးေဇာ္ကေတာ့ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ ပုသိမ္ေကာလိပ္ေရာက္သည္။ (၁၉၇၆ က်ေနာ္ ပုသိမ္ေကာလိပ္ မတ္လအေရးအခင္း၊ မိွဳင္းရာျပည့္အေရးအခင္းေတြနဲ ့ေထာင္ထဲေရာက္ေတာ့၊ သူ အျပင္မွာက်န္ရစ္ေနခဲ့သည္)
ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚေတြေလ့လာတည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ၾက
သလို၊ ကဗ်ာလက္ေသြးခြင့္ေတြလည္းရခဲ့ၾကသည္။ က်ေနာ္တို ့၅- ည ေက်ာင္းသားေတြထဲက စိုးထိုက္(ေနာင္ မွာ- စိုးအိမ္ျဖစ္လာ) ကဗ်ာေရးသည္။ ၀င္းျမင့္(ေနာင္မွာ- ေျမႏုျဖစ္လာ)ကဗ်ာေရးသည္။ ထြန္းေ၀(ေနာင္မွာ-ေ မာင္စိုးသစ္၊ ယခု- စိုးေနလင္း)ကဗ်ာေရးသည္။

နရသိန္ထဲမွာ က်ေနာ္တို ့တစ္အုပ္စုလုံး လက္၀ဲစာေပေတြ အေလးအနက္ထားဖတ္ၾကသည္။ ေတာ္
လွန္ေရးကဗ်ာေတြ အင္တိုက္အားတိုက္ဖြဲ ့ၾကသည္။ ေန၀င္း- စန္းယု စစ္အစိုးရကိုတိုက္ဖို ့က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံ
ေရးႏွင့္အႏုပညာကို ေရာစပ္ခဲ့ၾကသည္။

ဒီတုန္းက ဆရာထက္ျမက္တို ့၊ ႏိုင္၀င္းေဆြတို ့၊ ေက်ာ္ေဇာဦးတို ့၏ “မိုးႀကိဳမုန္တိုင္း” (မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္း
မဟုတ္ပါ)စာအုပ္ဂယက္က၊ က်ေနာ္တို ့နရသိန္ႀကိဳးတိုက္နံရံေတြကိုပါ လာေရာက္ရိုက္ခတ္သည္။ ႏိူင္၀င္းေဆြ ၏ “ေရဆန္လမ္း” ကိုလည္း က်ေနာ္တို ့ဖတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကသည္။
က်ေနာ္တို ့သြားေနတာက “ျပည္သူ ့ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး”။ လက္၀ဲအလြန္အကၽြံျဖစ္မွဳေတြကို
က်ေနာ္တို ့ဆန္ ့က်င္ခဲ့ၾကသည္။ လက္၀ဲအေခ်ာင္သမား၀ါဒကို က်ေနာ္တို ့ေရွာင္ရွားခဲ့ၾကသသည္။ က်ေနာ္
တို ့က အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ။ ေမာင္ေလးေအာင္တို ့က အျပင္မွာ။

က်ေနာ္တို ့ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲ မေရာက္ခင္ကတည္းကျဖစ္မည္။ မိုးေ၀မဂၢဇင္းက “ေအာင္ေမာ္၊
ညိဳသစ္၊ သန္းအုန္း” အယ္ဒီတာအဖြဲ ့သစ္၏လက္ထဲေရာက္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို ့အိမ္ေတြက ေထာင္၀င္စာလာလွ်င္၊ အခါအားေလွ်ာ္စြာ မိုးေ၀မဂၢဇင္းေတြ ပါပါလာတတ္သည္။ က်ေနာ္တို ့မိုးေ၀ထဲက ကဗ်ာေတြကို ဖတ္ရသည္။ “တိုက္သုံးတိုက္ကစာ” ႀကိဳက္သည္။ ဒဂုန္တာရာ၏ “ပန္းႏုေရာင္ႏွစ္ကာလမ်ား” အခန္းဆက္ေဆာင္းပါး၊ လစဥ္ေစာင့္ဖတ္ရ။ က်ေနာ္က ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေ တြပါလာရင္ ၾကည္ႏူးမဆုံး။ (ေနမ်ိဳးေဇာ္က အဲဒီမိုးေ၀မွာ ပန္းခ်ီေတြ၊ ကဗ်ာေတြေရးေနၿပီ) ထိုစဥ္က က်ေနာ္တို ့မွာ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္၊ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ျပည့္ျပည့္ႀကီးႏွင့္၊ မ ဆ လ စစ္ အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရး၊ လက္၀ဲႏိုင္ငံေရးအေတြးအေခၚက ထက္သန္စူးရွေနၿပီး၊ စာေပအႏုပညာဟာ ႏိုင္ငံေရးရဲ  ့ လက္ေအာက္ခံျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အယူအဆကို လက္ခံနားလည္ ကိုင္စြဲထားၾကသည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ (ထိုအယူ အဆကို ယခုအထိလည္း က်ေနာ္ မေျပာင္းမလဲ ခံယူထားဆဲျဖစ္ပါသည္)

ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေတြ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီး အစားႀကီး မဖတ္ခဲ့ရပါဘဲႏွင့္၊ ေမာင္ေလးေအာင္
ၾသဇာက က်ေနာ့္အေပၚ လြမ္းမိုးအရိပ္ထိုးခဲ့သည္။ က်ေနာ္ ေမာင္ေလးေအာင္ခေရဇီ။

အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ လေရာင္ကိုတမ္းတသလို၊ က်ေနာ္ ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေတြကိုလည္း
တမ္းတတတ္လာခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က “က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရး” ဆိုသည့္ ကဗ်ာရွည္ႀကီးကို
ေရးေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။

က်ေနာ္က ဆန္ ့က်င္ဘက္တို ့၏ေပါင္းစည္းမွဳကို ယုံၾကည္ႏွစ္သက္ လက္ခံသူျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္
ေခ်ေဂြဗားရားကို က်ေနာ္ေလးစားသလို၊ မဟတၱမဂႏၵီကိုလည္း က်ေနာ္ၾကည္ညိဳပါသည္။ ဒဂုန္တာရာ၏
“ေပ်ာ့ေပ်ာင္းျခင္းသည္ သန္စြမ္းျခင္းျဖစ္သည္”ဆိုေသာအယူအဆကို က်ေနာ္ႀကိဳက္သည္။
က်ေနာ္ ေမာင္ေလးေအာင္ကိုအသည္းစြဲတာလည္း၊ ထိုကဲ့သို ့ဆန္ ့က်င္ဘက္တို ့၏ေပါင္းစည္း
မွဳသီ၀ရီေၾကာင့္ပဲျဖစ္မည္။ ေမာင္ေလးေအာင္ကဗ်ာေတြမွာ ဗီယက္နမ္စစ္ဆန္ ့က်င္ေရး၊ လူတန္းစားအေရး
ကဗ်ာေတြ ေရးတာဖြဲ ့တာမ်ားသည္။ သို ့ေသာ္ သူ ့ရဲ  ့ကဗ်ာေတြက လွပညႊတ္ေပ်ာင္းေနတတ္သည္။ ခိုင္
မာထက္ျမက္ေသာအဘိဓမၼာကို လွပညက္ေညာေသာအႏုပညာအစြမ္းႏွင့္ ဖြဲ ့စည္းထုံမႊမ္းထားျခင္း။ ေမာင္
ေလးေအာင္သည္ အေမရိကန္သမၼတနစ္ကဆင္ႏွင့္ စစ္တုရင္ထိုးေနရင္းက၊ သူ ့ခ်စ္သူ “နီနီဦး” ကိုလည္း
လြမ္းဆြတ္တမ္းတေနတတ္သူ မဟုတ္လား။

ေႀသာ္ … က်ေနာ္သည္ နရသိန္အက်ဥ္းေထာင္ထဲက၊ လမင္းကိုမွ်ားခဲ့ရေသာ၊ ေမာင္ေလးေအာင္ညည
မ်ားႏွင့္၊ မ ဆ လ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖဳတ္ခ်ေရး၊ ေန၀င္း- စန္းယု စစ္အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရး ေက်ာင္းသား
တိုက္ပြဲေတြကို ျပန္လည္လြမ္းေနမိတာပါလား။

တစ္ည။ ခက္ထန္ေသာ အေနာက္ေတာင္မုတ္သုံေလဦး ေသြးတိုးစမ္းလာသည့္အခိုက္၀ယ္၊ အက်ဥ္း
ေထာင္ ႀကိဳးတိုက္ထဲက၊ ေရးလက္စ “က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရး” ကဗ်ာရွည္ႀကီးလည္း တုန္ ့ခနဲ ရပ္တန္ ့သြား။
ေထာင္နံရံအုတ္ရိုးေတြေပၚက နာရီေမာင္းေခါက္သံေတြလည္း မၾကားမိေတာ့။ မိမိကိုယ္မိမိလည္း ရွာေဖြလို ့
မရေတာ့။

လက္ထဲမွာ ေထာင္၀င္စာကသြင္းလာတဲ့ မိုးေ၀မဂၢဇင္းအသစ္တစ္အုပ္။ ပထမဆုံးစာမ်က္ႏွာမွာ၊

ေမာင္ေလးေအာင္၏ “အခ်စ္ျဖင့္စီးဆင္းေနေသာႏွလုံးအိမ္” ကဗ်ာ။

“မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ
ခ်စ္ေနေသးသည္
…………………….
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ
ခ်စ္ေနေသးသည္
……………………..
မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ
ခ်စ္ေနေသးသည္
ေၾကြးေႀကာ္စူးရဲ၊ အားမာန္ခဲတဲ့
တိုက္ပြဲထဲက ျပည္သူေလ”

အို … ေမာင္ေလးေအာင္၏ ေနာက္ဆုံးကဗ်ာ လို ့ဆိုထားပါလား။ ကဗ်ာဆရာေမာင္ေလးေအာင္၊
၁၉၇၇- ေမလ(၁၉)ရက္ေန ့က၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ ့မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီဆိုပါလား။

မည္သို ့ပင္ျဖစ္ေစ
ခ်စ္ေနေသးသည္
ေမာင္ေလးေအာင္ မဟာႏွင္းဆီနီနီ။

ထိုညက လမသာခဲ့ပါ။ နာရီေတြ အရည္ေပ်ာ္က်။ ေလညင္းပတတ္ရပ္။ အလြမ္းဇာတ္က ႀကိဳးတိုက္
အခန္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ တစ္ခန္းမရပ္။ လက္ထဲက မိုးေ၀မဂၢဇင္းကို က်ေနာ္ အသိမဲ့ ဟိုလွန္သည္လွန္လုပ္ရင္း၊ တစ္ေနရာမွာ ရဲေဘာ္ရင္းတစ္ေယာက္ကေရးထားတဲ့ အမွတ္တရေဆာင္းပါးထဲမွာ၊ ေမာင္ေလးေအာင္ လက္ေရးႏွင့္ သူမကြယ္လြန္ခင္ေရးခဲ့ေသာကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကိုေတြ ့လိုက္ရျပန္၏။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က- “ ခ်စ္သူတို ့၏အလွဆုံးေခတ္ဦးသို ့” တဲ့။

“အခ်စ္ေၾကာင့္
တို ့ေၾကာင့္
စိုးေႏွာင့္ဗ်ာမူး၊ ထိုရက္ဦးေတြ
မူးယစ္ေ၀ရပါလားကြယ္” တဲ့။

“အခ်စ္ေရ
ေျမနဲ ့ေကာင္းကင္၊ ျမင္ေနသမွ်
အလွေခတ္ဦး
ဖူးသစ္လာမွာပါပဲကြယ္၊ ယုံပါ” တဲ့။

ေမာင္ေလးေအာင္(၁၉၃၈- ၇၇) သူသည္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ပင္၊ သူ ့ခ်စ္သူ “နီနီဦး” ကိုတမ္းတရင္း
ကြယ္လြန္ခဲ့ရွာေပလိမ့္မည္။ က်ေနာ္တို ့၏ က်န္စာသင့္ေသာ နရသိန္ညအေမွာင္ေတြပါလား။

၁၉၇၈- ဇူလိုင္လ(၃)ရက္။ ေဖာ္ေ၀း(၁၉၄၄- ၇၈) ကြယ္လြန္သြားခဲ့ျပန္သည္။ အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးေပၚ
ရြာခ်ေနတဲ့ ေၾကကြဲျခင္းမိုးျပင္းေတြက မတိတ္ၾကေတာ့ဘူးလား။

၁၉၇၈- ေအာက္တိုဘာလ(၂၃)ရက္။ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္(၁၉၂၀- ၇၈) ကြယ္လြန္သြားခဲ့ျပန္ပါ
သည္။ က်ေနာ္သည္ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ၿပီဟု ခံစားကြဲေၾကေနခဲ့ရေပေတာ့သည္။

“ငါဟာ
လမင္းကို မျမင္ရတာ
အႏွစ္သုံးဆယ္ ၾကာၿပီ”

ဒီလိုႏွင့္ပဲ၊ သူတို ့ကို လြမ္းတဲ့၊ တမ္းတတဲ့စိတ္ေတြနဲ ့၊ ၁၉၇၈- ေအာက္တိုဘာ(၂၆)မွာ က်ေနာ္ ပုသိမ္
အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါသည္။

ေနာက္တစ္ေန ့(၂၇- ၁၀- ၇၈)မွာေတာ့၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ ၊့ ႀကံေတာသုသန္က ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရဲ  ့
စ်ာပနမွာ၊ က်ေနာ့္ကိုယ္က်ေနာ္ျပန္ရွာေတြ ့ခဲ့ၿပီလားဟု၊ ေဆြးေဆြးမွဳန္မွဳန္ ေတြးေတာယုံၾကည္ခ်င္ေနခဲ့မိေလ
သည္။     ။

(ေမာင္ေလးေအာင္ကြယ္လြန္ျခင္း  ၃၈ ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ)
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း 


ဇြန္ ၁၄- ၂၉၁၅။

Wednesday, June 10, 2015

က် ေ န ာ္ တို ့ အ တိ တ္ ကို ပဲ အ တူ ျပ န္ သြ ာ း ၾက ပါ စို ့ အ ေ မ





အေမကား ကြယ္လြန္ခဲ့ေပၿပီ
အေမသည္ သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစသတည္း။

( ၁ )
အေမ -
ဒီႏွစ္ (၂၀၁၅၊ ႏို၀င္ဘာ- ၂၉)
အေမ အသက္(၁၀၀)ျပည့္ၿပီ
ေမြးေန ့ရာျပည့္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အေမ။

ဆရာဒဂုန္တာရာတို ့
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္တို ့
အဘေလထီးဦးအုန္းေမာင္တို ့
သခင္အုန္းျမင့္တို ့နဲ ့ေတြ ့ေသးလားအေမ။

အေမ့ရဲေဘာ္ႀကီး ကိုဗဟိန္းနဲ ့ေကာ ေတြ ့ေသးလား
အေမ့သား ကိုဖိုးသံေခ်ာင္းတို ့
က်ေနာ္တို ့ေတာ့
ကြန္ျမဴနစ္တေစၦေျခာက္ျပန္တဲ့တိုင္းျပည္မွာ
သက္ဆိုးရွည္ေနရတုန္းပါပဲ အေမ။

ဒီေခတ္ဆိုး ေခတ္ပ်က္ႀကီးထဲမွာလူျဖစ္ရတာ
မေပ်ာ္ပါဘူး
အေမလည္း ေပ်ာ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး
က်ေနာ္တို ့အတိတ္ကိုပဲ အတူျပန္ၾကပါစို ့အေမ။

( ၂ )

မေန ့တစ္ေန ့တုန္းကေတာ့
၁၉၃၉ - ၂၀၁၄
ပါတီက စိန္ရတုသက္တမ္းတိုင္ခဲ့တယ္ေလ။

က်ေနာ္တို ့မက်ဆုံးေသးပါဘူး
က်ေနာ္တို ့အရွံဳးမေပးေသးပါဘူး
က်ေနာ္တို ့ဒူးမေထာက္ေသးပါဘူး
က်ေနာ္တို ့လက္နက္မခ်ေသးပါဘူး။

စိတ္မေကာင္းစရာေတြ မေျပာခ်င္ပါဘူးအေမရယ္
မေန ့တစ္ေန ့တုန္းကပဲ
က်ေနာ္တို ့ေၾကာင့္
လက္ပံတန္းမွာ
ေက်ာင္းသားေလးေတြ
အၾကမ္းဖက္ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးခံခဲ့ရ
ေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ
တားဆီးႏွိမ္နင္းခံခဲ့ရတယ္ အေမ။

သူတို ့ဟာ
“ဗ က သ” ေက်ာင္းသားေလးေတြပါအေမရယ္
ဗ က သ ကို
“ဗ က ပ” တံဆိပ္တပ္ၿပီး
လုံထိန္းရဲတပ္ရင္းေတြ ႏွစ္ထပ္ႏွစ္တန္ပိတ္ဆို ့
ရိုက္ႏွက္လို ့ဖမ္းဆီးခဲ့ၾကတာပါ။

အေမ -
အေမဟာ “ဗ က သ အေမ” ပါ
အခု အရိုက္ခံရ အဖမ္းခံရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ
ဗ က သ ေတြ
အေမ့ရဲ  ့ဗ က သ ေျမးျမစ္ေတြပါပဲ အေမ။

သမၼတလုပ္တဲ့လူကိုယ္တိုင္က
“ေက်ာင္းသားေတြက အရင္ရိုက္လို ့
ရဲေတြက ျပန္ရိုက္ရတာပါ” ဆိုၿပီး
ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားလုပ္ေနတဲ့ အစိုးရေအာက္မွာ
စိတ္မခ်မ္းသာပါဘူး
အေမလည္း စိတ္ခ်မ္းသားမွာမဟုတ္ေတာ့
က်ေနာ္တို ့အတိတ္ကိုပဲ အတူျပန္ၾကပါစို ့အေမ။

( ၃ )

အခုေတာ့
မႏၱေလးကေန ရန္ကုန္ခ်ီၾကတဲ့
၂၀၁၅ ေက်ာင္းသားသပိတ္ဟာ
စစ္ကၽြန္ဒီမိုကေရစီ အဆိပ္သင့္ၿပီး
လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး အဆိပ္သင့္ၿပီး
တိုက္ပြဲေရွာင္ အေခ်ာင္သမား
ေဖာက္ျပန္သူမ်ားအလယ္မွာ
ေတာ္လွန္ေရးအသားတစ္ေတြကို
စစ္ေခြးေတြကလည္း၀င္ဆြဲ
စစ္ေခြးတစ္ျဖစ္လဲ
ႀကံ့ဖြတ္ေခြး
မ ဘ သ ေခြးေတြကလည္း၀င္ဆြဲ
စစ္ေခြးမဟုတ္တဲ့
(လစ္ဘရယ္ဒီမိုကရက္ဆိုတဲ့)
လစ္ေခြးေတြကလည္း အလစ္၀င္ဆြဲ
ခြပ္ေဒါင္းဟာ
သူရဲေကာင္းဟာ
ေခြးဆြဲခံေနရေပါ ့။

တခ်ိဳ ့ေတြ ေနႏိုင္လြန္းတယ္
ေရငုံႏွဳတ္ပိတ္
စစ္မိစၦာနဲ ့မိတ္ဖြဲ ့
ဗ က သ ကိုေတာ့ ဆန္ ့က်င္
ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္
ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ကိုလည္း ခ်ိဳးႏွိမ္
သူခိုးဓားရိုးကမ္း
ႏိုင္ငံေရးုလုပ္တမ္းကစား
အတိုက္မခံတဲ့ အတိုက္အခံဆိုသူေတြ
ဒီမိုကေရစီေလခ်ဥ္တက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ
သား မေနခ်င္ေတာ့ဘူး
က်ေနာ္တို ့အတိတ္ကိုပဲ အတူျပန္ၾကပါစို ့အေမ။

( ၄ )

၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ
ဗ က သ ဟာ
န အ ဖ ဆန္ ့က်င္ေရး
တိုက္ပြဲၾကားက တစ္ဖန္ျပန္လည္ေမြးဖြား
၈၈ ဗ က သ ကို အသက္သြင္းခဲ့
မႏၱေလးကအေမ
ေရဒီယိုထဲကေန ဒီသတင္းၾကားေတာ့
သူ ့သားေျမးျမစ္ ဗ က သ ေတြအတြက္
ဗ က သ အေမဟာ ဂုဏ္ယူေနခဲ့မယ္
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားအေမရယ္။

၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား
န ၀ တ ေခတ္ႀကီးတစ္လႊား
အေမ့သား ဘိုညိဳ
(စာေရးဆရာညီပုေလး)
ပုဒ္မ ၅(ည) သရက္အက်ဥ္းေထာင္
အေမ့ရဲ  ့မွတ္ပုံတင္မပါလို ့
ေထာင္၀င္စာ မေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ေန ့မ်ား။

၁၉၈၈

မင္းကိုႏိုင္

ကိုကိုႀကီး

မိုးသီးဇြန္

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ရင္ျပင္နီက
(၇)ႀကိမ္ေျမာက္ ဗ က သ (ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္)ညီလာခံ

မႏၱေလးက ဗ က သ အေမ
ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေနခဲ့မယ္။

အခုေတာ့အေမရယ္
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြဖြဲ ့စည္းခြင့္မျပဳတဲ့
ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ထူေထာင္ၾကဦးမတဲ့
ရင္ေမာတယ္အေမ
အေမလည္း စိတ္ပ်က္ေနမွာဆိုေတာ့
က်ေနာ္တို ့အတိတ္ကိုပဲ အတူျပန္ၾကပါစို ့အေမ။

( ၅ )

ကိုကိုးကၽြန္းကျပန္လာတဲ့သား
အေရွ  ့ေျမာက္စစ္ေဒသကို ခရီးဆက္ေတာ့
အေမဟာ အင္းစိန္ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့ရ
ေမာင္သင္းခိုင္
ေမာင္ေအာင္ပြင့္တို ့ရဲ  ့နရသိန္ကာလ
မ ဆ လ
၁၉၇၈။

ပဲခူးရိုးမေပၚက
ျပည္သူ ့ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး
ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမွာ
သားတစ္ေယာက္ဆုံးရွံဳးခဲ့ရတဲ့အေမ။

ႏိုင္ငံေရးအစိုးရလက္ထက္
ခင္ပြန္းသည္အတြက္
ေထာင္၀င္စာသြားေတြ ့ခဲ့ရတဲ့ အေမ။

အေမဟာ
ကိုယ္က်င့္တရား ေျဖာင့္မတ္ျဖဴစင္သူရဲ  ့ဇနီး။

အေမဟာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဗိသုကာ
(အဖိုးမိွဳင္း)ရဲ  ့သမီး။

အေမဟာ
လြတ္လပ္ေရးဖခင္
(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)ရဲ  ့သူငယ္ခ်င္း။

အေမဟာ
ဂ်မ္းတို ့၊ စြမ္းတို ့၊ ၾကည္ေအာင္တို ့ရဲ  ့အေဒၚရင္း။

အေမဟာ
တိုက္ရဲ ေတာ္လွန္ရဲသူတို ့ရဲ  ့ရဲေဘာ္။

အေမဟာ
အဖိႏွိပ္ခံ၊ အေစာ္ကားခံ၊ အႏွိမ္ခံ၊ အားနည္းသူေတြရဲ  ့အေဖာ္။

တိုက္ပြဲေခၚသံေတြၾကားမွာ
ေႏြဦးေပ်ာက္ကိုရွာတုန္း
ဒဂုန္တာရာက
ဆိတ္ဖလူးရနံ ့ၾကားမွာ
သူကိုယ့္သူရွာေတြ  ့ခဲ့ရ။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းအတြက္
ဥကၠ႒သခင္သန္းထြန္းရဲ  ့လက္ေဆာင္
ေဒါင္းတစ္ေကာင္နဲ ့ပ်ားရည္တစ္အိုး
နတ္ဆိုးတို ့ခိုး၀ွက္ခဲ့ၾက။

၁၉၆၃
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ
ေန၀င္းရဲ  ့ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက
တစ္ဖက္သတ္ဖ်က္သိမ္းလိုက္ေတာ့
ေတာထဲျပန္၀င္သြားတဲ့
ဗိုလ္ေဇယ်တို ့ေနာက္ေက်ာမွာ
အေမ့ရဲ  ့ခံျပင္းေတာက္ေခါက္သံေတြ
ကပ္ပါသြားခဲ့မယ္။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ
အဲဒီကတည္းက
အၿပီးအပိုင္ေျမျမွဳပ္ခံခဲ့ရ
အခုအထိပဲ မဟုတ္လားအေမရယ္။

၁၉၆၂
စစ္အာဏာရွင္စနစ္
အက္စစ္ျမစ္တစ္စင္းလို
ေန၀င္းဟာ ဖက္ဆစ္လက္နဲ ့ရမ္းခဲ့။

မႏၱေလးကအေမ
ဗ က သ အေမ
၆၂ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္(၈)ရက္
မနက္အေစာႀကီး
အိပ္မက္ဆိုးႀကီးမက္ခဲ့ရ။

မိုင္းခြဲၿဖိဳခ်ခံလိုက္ရတဲ့
ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံႀကီးနဲ ့အတူ
အေမ့ႏွလုံးသားလည္း ဗံုးခြဲ ခံခဲ့ရ။
ကမၻာမေက်ဘူးအေမရယ္
ဥဒါန္းလည္း မေၾကပါဘူး။

အေမလည္း
စစ္ကၽြန္ေခတ္မွာ လူရာ၀င္ခ်င္ခဲ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး
က်ေနာ္တို ့လည္း
စစ္ကၽြန္ေခတ္မွာ လူတြင္က်ယ္ မလုပ္ခ်င္ပါဘူး
က်ေနာ္တို ့အတိတ္ကိုပဲ အတူျပန္ၾကပါစို ့အေမ။

( ၆ )
“၁၉၅၁၊ ၾသဂုတ္- ၁၅
ကနဦး ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ဗ က သ)
ALL BURMA STUDENTS UNION (A B S U) ကိုဖ်က္သိမ္း၊
ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ  ့ခ်ဳပ္ (ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္)
ALL BURMA  FEDERATION OF STUDENT UNIONS (A B F S U) ကို
ေျပာင္းလဲ ဖြဲ ့စည္း”
အေမ သာဓုေခၚခဲ့မယ္။

“အမာသည္ အေပ်ာ့မဟုတ္
အျဖဴသည္ အမည္းမဟုတ္
အေျဖာင့္သည္ အေကာက္မဟုတ္။
အမာကို မေပ်ာ့ေစႏွင့္
အျဖဴကို မမည္းေစႏွင့္
အေျဖာင့္ကို မေကာက္ေစႏွင့္။
မင္းသု၀ဏ္”

(၁၉၃၆- ဒုတိယ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္
ေရႊတိဂံုကုန္းေတာ္၊ ေမာ္လၿမိဳင္ဇရပ္။
အင္းလ်ားေဆာင္ေက်ာင္းသူ၊ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသူ
မႏၱေလးသူ မအမာ၏ ေအာ္တိုစာအုပ္ မွ)

၁၉၃၆၊ ေမ- ၈
သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသူ မအမာ အဆိုတင္သြင္းသျဖင့္
ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ဗ က သ)
ALL BURMA STUDENTS UNION (A B S U) ကို
ညီလာခံေခၚယူ ဖြဲ ့စည္းႏိုင္ခဲ့

အေမ
ေက်နပ္ခဲ့မယ္။

ခုေတာ့ အေမရယ္္
၂၀၁၅
အေမ့ရဲ  ့”ဗ က သ” ဟာ
“ဗ က ပ” တံဆိပ္အကပ္ခံရၿပီး
အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရၿပီ အေမ။

ခုေတာ့ အေမရယ္
ဗ က သ (ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္)ဟာ
ဖက္ဆစ္မုန္တိုင္းထဲ
ႀကံ့ႀကံ့ခံ အန္တုရင္ဆိုင္ဆဲ။

စစ္ကၽြန္ေခတ္ကိုလြန္ေျမာက္ရင္
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ဖြဲ ့စည္းႏိုင္မွာပဲလို ့
က်ေနာ္တို ့ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့
က်ေနာ္တို ့တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။

အခုေတာ့ အေမရယ္
ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို
စစ္အစိုးရသမၼတႀကီးကလည္း မႀကိဳက္သလို
အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ႀကီးကလည္း မႏွစ္ၿမိဳ  ့ျပန္ဘူး။

က်ေနာ္တို ့ဘာလုပ္ရမလဲ အေမ
တိုက္ပြဲလည္း မၿပီးေသးဘူးအေမ။

က်ေနာ္တို ့က
အေမ့ရဲ  ့ႏွစ္(၁၀၀)ျပည့္ေမြးေန ့မွာ
“ဗ က သ အေမ”
အေမ့ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာပါ။

အခုေတာ့ ဗ က သ ခမ်ာ
ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခံေနရ
ဗ က သ ဟာ ၀ရမ္းေျပးျဖစ္ေနရ
ဗ က သ သမိုင္းကို ေမ့ေဖ်ာက္ေနၾကဆိုေတာ့
အေမ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါ ့မလား
က်ေနာ္တို ့မေပ်ာ္ႏိုင္ဘူးအေမရယ္
က်ေနာ္တို ့အတိတ္ကိုပဲ အတူျပန္ၾကပါစို ့။

တိုက္ပြဲကို
တစ္က ျပန္စၾကပါစို ့။

ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြ
အသစ္ စၾကပါစို ့။     ။

(အေမလူထုေဒၚအမာ ႏွစ္တစ္ရာျပည့္သို ့)

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း

ဇြန္ ၆ - ၂၀၁၅။

Tuesday, June 2, 2015

ေ ဒၚ ေ အ ာ င္ ဆ န္ း စု ၾက ည္ သို ့ ေ ခ် ပ ခ် က္ (၃၊ နိဂုံး)

 

(ယမန္ေန ့ကအဆက္)
 

    က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားဘ၀ ပ်ိဳရြယ္စဥ္အခါက မတ္၀ါဒကိုေလ့လာလိုက္စားခဲ့ၾကတယ္။ မတ္၀ါဒရဲ  ့အေျခခံတရားဟာ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္တယ္လို ့က်ေနာ္ေရွ ့မွာေျပာခဲ့ပါတယ္။
 

    ဒါေပမဲ့၊ ၁၉၈၈- ၈၉ မွာ ကမၻာႀကီးက အမ်ားႀကီးေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီ။ ျမန္မာျပည္ကစလိုက္တဲ့ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးရဲ  ့ဂယက္က ကမၻာႀကီးကိုရိုက္ခတ္သြားပါတယ္။ တရုတ္ျပည္၊ ပီကင္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ  ့တရုတ္အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရး တိန္အန္မင္ရင္ျပင္ အေရးအခင္းေပၚထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၉ ႏို၀င္ဘာ(၉) မွာ ဂ်ာမနီက ဘာလင္တံတိုင္းၿပိဳလဲသြားပါတယ္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံလည္း ၿပိဳကြဲသြားပါ ေတာ့တယ္။ ကမၻာႀကီးမွာ ဒီမိုကေရစီနဲ ့ လူ ့အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုမဳွု တိုက္ပြဲေခၚသံက ပို၍ပို၍က်ယ္ေလာင္ျမည္ ဟိန္းလာခဲ့ပါတယ္။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာျပည္ေရာက္လာျခင္းနဲ ့အတူ၊ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီနဲ ့လူ ့အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုသံဟာ ကမၻာမွာ ထင္ရွားေပၚလြင္လာခဲ့ပါတယ္။
    က်ေနာ္တို ့လည္း လမ္းေၾကာင္းေျပာင္း ရပါေတာ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ  ့”အၾကမ္းမဖက္ ေတာ္လွန္ေရး” ကို က်ေနာ္တို ့လက္ခံလာရပါၿပီ။ က်ေနာ္တို ့ယူနီေဖာင္းလည္း ေျပာင္းၾကရျပန္တယ္။ ငယ္ငယ္ တုန္းက ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ ၈၈ မွာ ကမၻာ့ေခတ္ႀကီးကေရာ၊ ျမန္မာ့ေခတ္ကေလးကပါ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ခ်ိဳးခ် ေျပာင္းေကြ ့သြားေလေတာ့၊ က်ေနာ္တို ့လည္း ေခတ္မီမီ ဒီမိုကရက္တစ္ျဖစ္ဖို ့လိုအပ္လာပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ၀တ္စံုကို ေျပာင္း၀တ္ၾကရပါတယ္။
 

    က်ေနာ္ေျပာခဲ့ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက လီနင္နဲ ့ေတြ ့တယ္။ ႀကီးလာေတာ့ လင္ကြန္းနဲ ့ေတြ ့ ခ်င္တယ္ လို ့။ က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့မတ္၀ါဒႀကီးဟာ သမိုင္းရဲ  ့ျပ႒ာန္းမွဳနဲ ့ပဲ ဂႏၳ၀င္ျဖစ္ၿပီး ရာဇ၀င္ျပတိုက္ထဲေရာက္ သြားခဲ့ရပါၿပီ။ ဒါကိုလည္း က်ေနာ္တို ့လက္ခံပါတယ္။ ဒီေန ့ေခတ္ဟာ လက္၀ဲ၀ါဒေခတ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုလည္း လက္ခံပါတယ္။
 

    ဒီလက္ခံမွဳေတြနဲ ့၊ ဒီမိုကေရစီ၀တ္စုံအသစ္နဲ ့၊ အၾကမ္းမဖက္လမ္းစဥ္ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လမ္းစဥ္) နဲ ့၁၉၈၈ ကေနဆက္ၿပီး က်ေနာ္တို ့ဟာ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ န ၀ တ၊ န အ ဖ အစိုးရေတြကို ဆက္လက္ေတာ္လွန္ဆန္ ့က်င္ခဲ့ၾကပါတယ္။
 

    ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြအေျမာက္အျမား အက်ဥ္းေထာင္ေတြ
ထဲ ေရာက္ကုန္ၾကပါတယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္။

  ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြက ေက်ာင္းသားသစ္ေတြကို လက္တြဲေခၚၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေက်ာင္းသားငယ္ေတြကို ၀န္းရံေပးၾကပါတယ္။
 

    ေက်ာင္းသားေတြဟာ တစ္ဗိုလ္က်တစ္ဗိုလ္တက္စနစ္နဲ ့စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ကို ဆန္ ့က်င္ေတာ္ လွန္ တိုက္ပြဲဆင္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ၁၉၉၁ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)ႏိုဘယ္ဆုအေရးအခင္းမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း သားေတြ အဖမ္းခံၾကရျပန္တာပဲ။ ၁၉၉၆ လွည္းတန္းဆႏၵျပပြဲမွာလည္း တကၠသိုလ္အသီးသီးက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ ေထာင္ထဲေရာက္ၾကရျပန္တာပဲ။
 

    ၂၀၀၇ မွာ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲရဲ  ့ေနာက္ထပ္ဒီေရျမင့္သစ္ လိွဳင္းလုံးတစ္လုံး ရိုက္ခတ္ႏိုင္ခဲ့တာ အား လုံးအသိပါ။ ၂၀၀၇ ၾသဂုတ္(၂၈) မွာ ေက်ာ္ကိုကိုတို ့ဦးေဆာင္တဲ့ ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ ျပန္လည္ေပၚထြက္ လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ခြပ္ေဒါင္းအလံ တလူလူလႊင့္ၿပီး၊ သံဃာေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ ့အတူ န အ ဖ စစ္အစိုးရကို ဆန္ ့က်င္တိုက္ခိုက္ခဲ့ ၾကတာပါ။
 

    ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို စစ္အစိုးရတပ္နဲ ့လုံထိန္းရဲ၊ ႀကံ့ဖြတ္၊ စြမ္းအားရွင္ေတြက အၾကမ္းဖက္ ႏွိမ္နင္းၿဖိဳခြဲခဲ့ပါတယ္။ ဗ က သ ေက်ာင္းသားေတြ ေထာင္ထဲေရာက္ၾကရျပန္ၿပီ။ (သံဃာေတာ္အမ်ားအျပား ႏွင့္အတူ၊ အင္န္အယ္လ္ဒီလူငယ္ေတြလည္း အစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ အဖမ္းခံၾကရတာပါ)
 

    ေက်ာင္းသားဟာ ထိရင္မခံဘူး။ဖိရင္ၾကြမွာပဲ။ ဒါ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္၊ ဗ က သ စိတ္ဓာတ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြရဲ  ့သတၱိနဲ ့စြမ္းပကားကို စစ္အာဏာရွင္ေတြက ရြံ ့ၾက မုန္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာ ရွင္ေတြဟာ၊ ေက်ာင္းသားေဟ့ဆိုရင္ အေသႏွိပ္ကြပ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။
 

    အခု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေက်ာင္းသားေတြကို(ဗ က သ ေတြကို) အေသႏွိပ္ကြပ္ေနတာဟာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စစ္အာဏာရွင္စိတ္ေပါက္ေနလို ့မ်ားလား။
 

    ၂၀၁၅ ဒီမိုကေရစီပညာေရး သပိတ္စစ္ေၾကာင္း၊  ေက်ာင္းသားေတြရဲ  ့မႏၱေလး- ရန္ကုန္ ခရီးရွည္ ခ်ီတက္ပြဲဟာ လက္ပံတန္းမွာ၊ သိန္းစိန္အရပ္သားစစ္အစိုးရ လုံထိန္းရဲတပ္ရင္းေတြရဲ  ့အၾကမ္းဖက္ရိုက္ႏွက္ ၿဖိဳခြဲတာကို ခံလိုက္ရတယ္။ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့၀န္းရံတဲ့ျပည္သူေတြ ေထာင္ထဲေရာက္ကုန္ ၾကတယ္။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ေက်ာင္းသားသပိတ္အေပၚမွာ ပထမေရငုံႏွဳတ္ပိတ္ေနခဲ့တယ္။ အေၾကာင္း ရွိပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဗ က သ နဲ ့ တ က သ ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေသြးခြဲဆက္ဆံလာတယ္။ အေၾကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ဆုံး လက္ပံတန္းမွာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ၿဖိဳခြဲခံရတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္က သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားေတြကို ေကာင္းေကာင္းေမးခြန္းထုတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ပါလိမ့္။ ဒါဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို( ဗ က သ ကို) ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဆန္ ့က်င္ေၾကာင္းျပလိုက္တဲ့သေဘာပဲ။
 

    ဒီေလာက္နဲ ့ရပ္သြားရင္ေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ျပႆနာမရွိပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြက၊ ခြပ္ေဒါင္း ေတြက ကိုယ္လုပ္ရင္ ကိုယ္ခံရဲပါတယ္။ ရန္သူကို ရဲရဲတည့္တည့္ ရင္ဆိုင္ရဲပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၀င္မကယ္လို ့လည္း ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ သူ ့မွာ ကယ္ႏိုင္တဲ့ လူထုေထာက္ခံမွဳ အင္အား၊ ႏိုင္ငံတကာဖိအားေတြ ရွိပါလ်က္နဲ ့၊ သူ တမင္ မကယ္ဘဲ ေရွာင္လႊဲေနခ့ဲတာျဖစ္တယ္)
 

    ပိုဆိုးသြားတာကေတာ့၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခုရက္ပိုင္း၊ မြန္ျပည္နယ္စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ၿမိဳ  ့ရြာ  ေတြမွာေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြ၊ မၾကာခင္က ေနျပည္ေတာ္မွာ ေလ့လာေရးလာတဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ေတြကို ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြက၊ က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ကို တမင္ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ ့ခ်ိဳးႏွိမ္ လိုက္၊ ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္တဲ့သေဘာ သက္ေရာက္သြားပါၿပီ။
 

    ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မလိုလား မုန္းတီးေနမွန္း ထင္ရွားေပၚလြင္သြားပါၿပီ။ ဗ က သ (ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္)ကို ဘယ္အၿငိွဳးအေတးေတြနဲ ့မ်ား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခါးသီးမုန္းတီးေနတာပါလိမ့္။ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါ။
 

    အင္န္အယ္လ္ဒီပါတီသည္ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို မေထာက္ခံရံုတင္သာမက၊ ေဒါက္တာသိန္းလြင္ ကိုပါ ထုတ္ပယ္ခဲ့ၿပီး၊ ပါတီ၀င္မ်ားကိုလည္း အျခားသူမ်ား(ေက်ာင္းသားမ်ားကိုဆိုလိုတာ)ႏွင့္တြဲ၍ ဆႏၵမျပရ၊ လမ္းေပၚမထြက္ရလို ့အမိန္ ့ထုတ္ တားျမစ္တာေတြဟာ၊ အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လြန္းလွပါသည္။ ႏိုင္ငံေရး သိကၡာလည္း မဲ့လြန္းရာက်ပါသည္။
 

    အပ်က္အပ်က္ႏွင့္ပင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ၿပီး(၂၇)ႏွစ္ၾကာသည့္အခ်ိန္တြင္၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေခတ္အဆက္ဆက္ဆန္ ့က်င္ေတာ္လွန္လာခဲ့ေသာ က်ေနာ္တို ့၏ေက်ာင္းသား စိတ္ဓာတ္၊ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ကို၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တိုင္ ဆန္ ့က်င္ခ်ိဳးႏွိမ္ပစ္ခဲ့ေပၿပီ။ လ်စ္လ်ဴရွဳ
ေစာ္ကားပစ္ခဲ့ေပၿပီ။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ အာဏာမရေသးေသာ အာဏာရွင္ေပေလာ။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရလာလွ်င္ေကာ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို ဖိႏွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားဦး
မွာလား။ စဥ္းစားရခက္ပါတယ္။
 

    သို ့ဆိုလွ်င္ေတာ့၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတႀကီးအျဖစ္ မျမင္ မေတြ ့လိုပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္၊ ဗ က သ၊ တ က သ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြကို (ေန၀င္းလို၊ သန္းေရႊလို၊ သိန္းစိန္လို) ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ ခ်ယ္ေခ်မွဳန္းေနဦးမည့္၊ သမၼတႀကီးေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့(အင္န္အယ္လ္ဒီအစိုးရနဲ ့) က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့ ေတာ္လွန္ေသာေက်ာင္းသားမ်ား (တိုးတက္ေသာေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ ရွိသူမ်ား) ထိပ္တိုက္မေတြ  ့ဆံုခ်င္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္ပါသည္။
 

    ကဲ … အခု၊ က်ေနာ္တို ့ဘာလုပ္ၾကမလဲ။
 

    ေၾကာင္ကို ဘယ္သူ ျခဴဆြဲေပးမလဲ။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက၊ က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့ဗ က သ ခြပ္ေဒါင္းအလံကို ျပန္ေတာင္းၾကမလား။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ  ့ကိုယ္က်ိဳးစြန္ ့အနစ္နာခံမွဳနဲ  ့ေခါင္းေဆာင္မွဳကို က်ေနာ္တို ့မထိပါးပါ။
 

    ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ကို မခ်ိဳးႏွိမ္၊ မေစာ္ကား ေစခ်င္ပါ။
 

    စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မက်ဆုံးမခ်င္း၊ က်ေနာ္တို ့အားလုံး ေက်ာင္းသား။   ။

( ၿပီ း ပါ ၿပီ )

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
ေမ ၂၉- ၂၀၁၅။

ေ ဒၚ ေ အ ာ င္ ဆ န္ း စု ၾက ည္ သို ့ ေ ခ် ပ ခ် က္


  

ကားလ္မတ္ေခတ္ၿပိဳင္ တစ္ေခတ္တုန္းက၊ ကမၻာေက်ာ္ လက္၀ဲစာေပက်မ္းဂန္တစ္ေစာင္ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ေရးသူက မတ္ရဲ  ့ရဲေဘာ္ႀကီး အိန္ဂ်ယ္ပါ။ အိန္ဂ်ယ့္စာအုပ္နာမည္က ANTI JURING (ဂ်ဴးရင္းသို ့ေခ်ပခ်က္)။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးေလာကထဲကို ေရာက္မလာခင္ကတည္းက က်ေနာ္(တို ့)ဟာ မတ္၀ါဒီေတြပါ။ (မတ္၀ါဒလိုလားသူ)။ က်ေနာ္တို ့ဟာ က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့ပ်ိဳရြယ္တဲ့တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို၊ ေန၀င္း - စန္းယု စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္ ့က်င္ျဖဳတ္ခ်ေရးတိုက္ပြဲစဥ္ႀကီးထဲမွာ ျမွဳပ္ႏွံစေတးခဲ့ၾကတဲ့ သူေတြပါ။

မတ္၀ါဒရဲ  ့အေျခခံတရားဟာ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့တိုးတက္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ ပထမဦးမွာ ဗ က ပ (ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ) လိုလားသူေတြအေနနဲ ့လက္၀ဲစာေပေတြကိုဖတ္၊ လက္၀ဲအေတြးအေခၚက္ုေလ့လာၿပီး၊ စစ္အစိုးရကို ပုန္ကန္ျခားနားဖို ့ျပည္သူ ့ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးကိုပဲ၊ အၿမဲႏွလုံးသြင္းထားခဲ့ၾကတာပါ။

၁၉၆၂ မွာ ေန၀င္းအာဏာသိမ္းတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဆိုၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေပၚလာတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၀င္းထဲက ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံကို ေန၀င္း(နဲ ့ေအာင္ႀကီး)မိုင္းနဲ ့ခြဲၿပီး ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းသားထုဟာ တစ္သက္ကမၻာမေက်၊ ကမၻာေက်ေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေက်ႏိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္ဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢျပန္လည္ေပၚထြန္းလာေရးအတြက္စြန္ ့စားႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေန၀င္း - စန္းယုဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳက ျပင္းထန္လြန္းေတာ့၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာ ျပန္လည္ေပၚထြန္းမလာႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေက်ာင္းသားသမဂၢေပၚထြက္မလာေသးေပမဲ့၊ စစ္အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရး ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြကေတာ့ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ေပၚေနခဲ့တာပါ။ ၁၉၆၂ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီစစ္အာဏာသိမ္းတုန္းက ပထမဆုံးနဲ ့ အျပင္းထန္ဆုံး ဆန့္က်င္ကန္ ့ကြက္ခဲ့တာ ေက်ာင္းသားသမဂၢပါပဲ။ ဗ က သ၊ တ က သ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြပဲ။ ဗ က သ ဥကၠ႒ ကိုသက္၊ တ က သ ဥကၠ႒ ကိုဗေဆြေလးတို ့ဟာ ေန၀င္းနဲ ့ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကို ျပန္တိုက္ဖို ့ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ဗ က ပ)ဆီ ေတာခိုသြားခဲ့ၾကတယ္။ လူထုဦးလွ - လူထုေဒၚအမာတို ့ရဲ  ့ သားႀကီး ကိုစိုး၀င္းနဲ ့အျခားေက်ာင္းသားေတြလည္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ဖို ့ ဗ က ပ ဗဟို ပဲခူးရိုးမကိုေရာက္သြားခဲ့ၾကတဲ့သမိုင္းေပါ ့။

က်ေနာ္တို ့ေခတ္ကိုေရာက္ေတာ့၊ ၁၉၇၀ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွစ္(၅၀)ျပည့္ေရႊရတုသဘင္ဟာ အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရးအသြင္ေျပာင္းသြားခဲ့တယ္။ (ဒါရဲ  ့ေရွ  ့မွာ ၁၉၆၉ အေရွ  ့ေတာင္အာရွကၽြန္းဆြယ္အားကစားပြဲ ေက်ာင္းသားအေရးအခင္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တာရွိေသးတယ္)

က်ေနာ္တို ့ရဲ  ့ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲစဥ္ေတြထဲမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢကိုျပန္လည္အသက္သြင္းဖို ့ အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကေပမဲ့၊ ေန၀င္း - စန္းယု စစ္တပ္နဲ ့စစ္ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ရက္ရက္စက္စက္ေခ်မွဳန္းၿဖိဳခြဲတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တို ့မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တို ့ဟာ (ေက်ာင္းသားေတြဟာ) က်ေနာ္တို ့ ယုံၾကည္တဲ့ လက္၀ဲ၀ါဒ(မတ္၀ါဒ)အေတြးအေခၚနဲ ့စစ္အာဏာရွင္ေတြကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ၾကရမယ္ဆိုတာဟာ၊ က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားေတြရဲ  ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳလိုျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ဗ က ပ)ဟာ ေန၀င္း - စန္းယုစစ္အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ၿပီးတိုက္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားေတြက ၿမိဳ ့ေပၚမွာ(ေျမေပၚမွာ) စစ္အစိုးရဆန္ ့က်င္ေရးလုပ္တယ္။ ဒီတုန္းက ဗ က ပ ရဲ  ့ေျမေအာက္လွုပ္ရွားမွဳတခ်ိဳ ့လည္းရွိခဲ့တယ္။ ယူဂ်ီေပါ ့။

၁၉၇၄ ဇြန္(၆) အလုပ္သမားအေရးအခင္းျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြလည္းပါတယ္။ ၁၉၇၄ ဒီဇင္ဘာ (၅) ဦးသန္ ့စ်ာပနအေရးအခင္းျဖစ္တယ္။ စစ္တပ္က အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းၿပီး၊ ေက်ာင္းသားအျမားအျပားေထာင္ထဲေရာက္ၾကရတယ္။ ေသေၾကဒဏ္ရာေတြရခဲ့ၾကတယ္။ ၁၉၇၅ ဇြန္(၆) အလုပ္သမားအေရးအခင္းႏွစ္ပတ္လည္ ေရႊတိဂံုအေထြေထြသပိတ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြ ရိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီးခံၾကရျပန္တယ္။ ၁၉၇၆ မတ္(၂၃) ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းႏွစ္(၁၀၀)ျပည့္ပြဲကို စစ္အစိုးရက တားဆီးႏွိမ္နင္း ၿဖိဳခြင္းပစ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲေရာက္ကုန္တယ္။ (က်ေနာ္ မိွဳင္းရာျပည့္အေရးအခင္းမွာ ပုသိမ္ေကာလိပ္ကေန ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့တယ္)

` စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္ ့က်င္ျဖဳတ္ခ်ေရး တိုက္ပြဲစဥ္ႀကီးမွာ က်ေနာ္တို ့မွာ စုရပ္ျဖစ္တဲ့ “ေက်ာင္းသားသမဂၢ” မရွိခဲ့ပါဘူး။ (ေက်ာင္းသားသမဂၢဖြဲ ့စည္းႏိုင္ဖို ့အေျခအေနမေပးခဲ့ပါ) ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဘုံရန္သူကို ဆန္ ့က်င္တိုက္ခိုက္ဖို ့၊ တူညီတဲ့ရပ္တည္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္၊ ေတာ္လွန္တဲ့ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ကို စုရပ္ထားၿပီး၊ ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရးထူေထာင္ခဲ့ၾကရတာပါ။ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ေအာက္မွာ စုစည္းတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတာပါ။

က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားမ်ိဳးဆက္(၇၄- ၇၅- ၇၆ မ်ိဳးဆက္)ရဲ  ့သမိုင္းဟာ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္းနဲ ့စစ္အစိုးရ အထိနာေအာင္တိုက္ခိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့သမိုင္းျဖစ္တယ္။ ရန္သူရဲ ့တုန္ ့ျပန္မွဳ၊ ဖိႏွပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳကလည္း အျပင္းထန္ဆုံးအဆင့္ေရာက္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္ဟာ အႏိုင္မခံ၊ အရွဳံးမေပး၊ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလံမလွဲတဲ့စိတ္ဓာတ္ျဖစ္တယ္။ ဒီခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္နဲ ့က်ေနာ္တို ့ႀကံ့ႀကံ့ခံရင္ဆိုင္ခဲ့တယ္။

၁၉၇၆ (မိွဳင္းရာျပည့္အေရးအခင္း)မွာ ၇၄- ၇၅ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုဆလိုင္းတင္ေမာင္ဦး ႀကိဳးေပးကြပ္မ်က္ခံခဲ့ရတဲ့သမိုင္း။ ဒီသမိုင္းကို က်ေနာ္တို ့ဒီအတိုင္း ေမ့ေပ်ာက္ထားရစ္ခဲ့ရမွာလား ေဒၚေအာင္
ဆန္းစုၾကည္ရယ္။

မ ဆ လစစ္အစိုးရကလည္း ရက္ရက္စက္စက္ကိုင္တြယ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကလည္း ရဲရဲရင့္ရင့္ ရင္ဆိုင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဦးေဆာင္တဲ့ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးျဖစ္လာတယ္။ မ ဆ လ ပါတီနဲ ့အစိုးရ တစ္စတစ္စယိုယြင္းက်ဆုံးလာတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျမန္မာျပည္ေရာက္လာတယ္။ ဘႀကီးႏုက စင္ၿပိဳင္အစိုးရဖြဲ ့ၿပီး အာဏာျပန္ေတာင္းတယ္။ (မေအာင္ျမင္လိုက္ဘူး)

၁၉၈၈ ၾသဂုတ္(၂၈) ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ရင္ျပင္နီမွာ မင္းကိုႏိုင္၊ကိုကိုႀကီး၊ မိုးသီးဇြန္တို ့ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္(ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္) ALL BURMA FEDERATION OF STUDENT UNIONS (A B F S U) ကို ဖြဲ ့စည္းထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ရဲ  ့(၆) ႀကိမ္ေျမာက္ညီလာခံကို ၁၉၆၀ျပည့္ႏွစ္(ေအာက္တိုဘာ)မွာ ေနာက္ဆုံးက်င္းပခဲ့တာဆိုေတာ့၊ အခု မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ မိုးသီးဇြန္တို ့ဦးေဆာင္တဲ့ ၁၉၈၈ ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ညီလာခံဟာ (၇)ႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္သမိုင္း ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္တို ့မ်ိဳးဆက္ေခတ္(၇၄- ၇၅- ၇၆)မွာ က်ေနာ္တို ့ဘယ္လိုမွာမဖြဲ ့စည္း၊ မတည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို သူတို ့(မင္းကိုႏိုင္၊ ကိုကိုႀကီး၊ မိုးသီးဇြန္)ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။သူတို ့ကို က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြက အားေပး၀န္းရံခဲ့ၾကတယ္။

ေနာက္ေတာ့၊ တိုတိုေျပာရရင္ ၈၈ စက္တင္ဘာ(၁၈) မ ဆ လ အၾကြင္းအက်န္စစ္တပ္က အာဏာ သိမ္းသြားတယ္။ ၁၉၅၈ မွာတစ္ႀကိမ္၊ ၁၉၆၂ မွာတစ္ႀကိမ္၊ အခုတစ္ခါ ၁၉၈၈မွာ အာဏာသိမ္းတာဟာ တတိယအႀကိမ္သိမ္းတာပဲ။ စစ္တပ္အာဏာတစ္ခါသိမ္းရင္ အႏွစ္(၃၀)ေလာက္(၂၆ ႏွစ္)ၾကာတယ္ဆိုတဲ့ ခါးသီးတဲ့ သမိုင္းသင္ခန္းစာတစ္ခု က်ေနာ္တို ့ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ၾကရၿပီ။

စစ္တပ္ကအာဏာမသိမ္းခင္၊ မ ဆ လ အစိုးရရဲ  ့သုံးေယာက္ေျမာက္နဲ ့ေနာက္ဆုံးသမၼတအျဖစ္၊ ေက်ာင္းသားေတြျဖဳတ္ခ်တာကိုခံခဲ့ရတဲ့ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလး ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျပန္လည္ၾကားေယာင္ေစခ်င္မိပါရဲ  ့။

“ … ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံႀကီးကိုလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးႀကီး အတူအုတ္ျမစ္ခ်ၾကတာေပါ ့” တဲ့။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ေက်ာင္းသားနဲ ့ျပည္သူေတြကို ပ်ားရည္နဲ ့၀မ္းခ်ဖို ့ႀကိဳးစားခဲ့တာပါပဲ။

ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ ့ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအံုဆိုတာ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲစဥ္အဆက္ဆက္ရဲ  ့အသက္နဲ ့၀ိညာဥ္ပါပဲ။

ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြ လြတ္လပ္စြာဖြဲ ့စည္းထူေထာင္ႏိုင္ၾကၿပီဆိုရင္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံသစ္ႀကီးလည္း ျပန္လည္ေပၚထြက္လာၿပီဆိုရင္၊ ဒါဟာ ျမန္မာ့ေျမ ျမန္မာ့ေရေပၚမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ လုံးလုံးခ်ဳပ္ၿငိမ္းၿပီး၊ တရားမွ်တ လြတ္လပ္ျခင္းနဲ ့ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္တဲ့ တိုင္းသစ္ျပည္သစ္ျဖစ္ၿပီလို ့စိတ္ခ်လက္ခ် မွတ္ယူႏိုင္ၿပီပဲ မဟုတ္လား။

ဒါေတြဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မသိမမီခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံေက်ာင္းသားထုရဲ  ့စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္ ့က်င္ျဖဳတ္ခ်ေရးနဲ ့ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား ျပန္လည္ျဖစ္ေပၚလာေရး ေခတ္အဆက္ဆက္စြန္ ့စားႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကတဲ့ တိုက္ပြဲစဥ္ႀကီးရဲ  ့အၾကမ္းဖ်င္းရုပ္ပုံလႊာကားခ်ပ္မွ်သာပါ။

ဆက္ေျပာရရင္၊ ၈၈ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းလိုက္ၿပီးေတာ့ န ၀ တ စစ္အစိုးရေပၚလာတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ ့လူထုကိုႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါတီေထာင္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ  ့ ခြပ္ေဒါင္းအလံတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကိုယူၿပီး ပါတီအလံလုပ္တယ္။ (ဗ က သ ခြပ္ေဒါင္းအလံထဲက ေျခမန္းကြင္းကို ဖယ္ၿပီး၊ ၾကယ္ျဖဴႀကီးတစ္လုံးထည့္လိုက္တယ္)

ေသြးေျမက်တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကိုဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ ့အင္န္အယ္လ္ဒီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ရဲ  ့အလံမွာ ခြပ္ေဒါင္းပုံေရးဆြဲထည့္သြင္းခဲ့တာျဖစ္တယ္လို ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဖြင့္ဟ၀န္ခံခဲ့ဖူးပါတယ္။
ခုေတာ့၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဒီစကားကို ေမ့သြားခဲ့ပါၿပီ။
(ဆ က္ ရ န္ )
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
ေမ ၂၇- ၂၀၁၅။ 

Sunday, May 31, 2015

ေ ဒၚ ေ အ ာ င္ ဆ န္ း စု ၾက ည္ သို ့ ေ ခ် ပ ခ် က္ (၂)

(ယမန္ေန ့ကအဆက္)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပါတီတည္ေထာင္စအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တို ့ေထာင္ထြက္ေက်ာင္းသား ေဟာင္းေတြၾကားမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခု ေျပာရပါဦးမည္။

၇၄ ဦးသန္ ့၊ ၇၅ ေရႊတိဂံုအေထြေထြသပိတ္၊ ၇၆ မိွဳင္းရာျပည့္ေတြနဲ ့အက်ဥ္းေထာင္အသီးသီးထဲ ေရာက္သြားၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ၁၉၇၈- ၇၉- ၈၀ ေတြေလာက္မွာ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာၾကၿပီး၊ ေရွ ့ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲဆိုတာကို ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ၾကတယ္။ (၁၉၇၈၊ ေအာက္တိုဘာ-၂၇၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ စ်ာပနမွာ က်ေနာ္တို ့ေထာင္ထြက္ေက်ာင္းသားေတြ ေတြ ့ဆုံစုစည္းခြင့္ရခဲ့တယ္) က်ေနာ္တို ့အထဲမွာ တခ်ိဳ ့က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကိုသြားခ်င္တယ္။ ေတာခိုမယ္။ တခ်ိဳ ့ကေတာ့ ေတာမခိုဘဲ၊ ေျမေအာက္ ယူဂ်ီ သေဘာမ်ိဳးဆက္လုပ္ခ်င္တယ္။

လီနင္ကေျပာခဲ့တယ္။ “ေတာ္လွန္တဲ့အေတြးအေခၚတစ္ရပ္မရွိဘဲ၊ ေတာ္လွန္တဲ့အေရးေတာ္ပုံတစ္ရပ္ မျဖစ္ေပၚႏိုင္ဘူး” တဲ့။ က်ေနာ္တို ့မွာ(ေက်ာင္းသားေတြမွာ)ေတာ္လွန္တဲ့အေတြးအေခၚရွိတယ္။ တိုက္ပြဲလည္း ၀င္တယ္။ ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြေပၚထြက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

လီနင္ကဆက္ေျပာတယ္။ ေတာ္လွန္တဲ့တပ္ဦးတစ္ခုမရွိဘဲ၊ ေတာ္လွန္တဲ့အေရးေတာ္ပုံ ေအာင္ပြဲမခံႏိုင္ဘူး” တဲ့။ က်ေနာ္တို ့မွာ အဲဒီတပ္ဦး မရွိဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဆိုလိုတာက ေက်ာင္းသားသမဂၢမရွိဘူးပဲ။ ဖြဲ ့စည္းလို ့လည္း မေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ဗ က ပ)ဆိုတာက လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးပါတီ၊ တပ္ဦး။ က်ေနာ္တို ့က လက္နက္မပါတဲ့ေက်ာင္းသားေတြ။ ဥပေဒတြင္းတိုက္ပြဲသမားေတြ။
လီနင္စကားက်န္ခဲ့မွာစိုးလို ့ဆက္ေျပာရရင္၊ လီနင္ အေလးအနက္ေျပာတာက “ပညာတတ္ေတြ အျပည့္အ၀ ေတာ္လွန္ေရးထဲပါမလာေသးရင္၊ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ပြဲဟာ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ေအာင္ပြဲ ျဖစ္မလာေသးဘူး” တဲ့။

ေနာက္ဆုံးေတာ့၊ က်ေနာ္တို ့ဟာ ေက်ာင္းသားသမဂၢအစား၊ ကိုယ့္ဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ ေပးေနတဲ့ ဗ က ပ(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ)ကိုပဲ အားကိုးစရာရွိေတာ့တယ္။ က်ေနာ္တို ့အုပ္စုထဲကဆိုရင္၊ ကိုေအာင္ေစာဦး ဗ က ပ ဗဟိုကို လၽႊိဳ ့၀ွက္သြားေရာက္ ဆက္သြယ္ခဲ့တယ္။ ဗ က ပ ဗဟိုရဲ  ့လမ္းညႊန္ခ်က္ကို ယူၿပီး ကိုေအာင္ေစာဦး ျပန္ေရာက္ခ်လာတယ္ အဲဒီ ဗ က ပ ဗဟိုလမ္းညႊန္ခ်က္အရ၊ က်ေနာ္တို ့အားလုံး ေတာမခိုျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ၊ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေနရာအႏွံ ့မွာ၊ ေျမေအာက္လုပ္ဟန္တစ္ရပ္အေနနဲ ့၊ ရြာေတြရြာေတြ
မွာ တြဲဖက္ေက်ာင္းဆရာေတြအျဖစ္ ေကဒါျမွဳပ္ႏွံလိုက္ၾကတယ္။ ဗ က ပ ယူဂ်ီနဲ ့ယူဂ်ီတစ္ပိုင္းေပါ ့။

ဒါက က်ေနာ္တို ့၁၉၇၉- ၈၀ ေလာက္ကေန၊ ၁၉၈၈ ရွစ္ေလးလုံးလူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးျဖစ္တဲ့အထိ။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တို ့ဟာ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ၊ ေထာင္ထြက္ေတြ၊ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္၊ ခြပ္ ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္နဲ ့မ ဆ လ ဆန္ ့က်င္ေရး၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖဳတ္ခ်ေရး ေတာ္လွန္ေရးခရီးရွည္ႀကီး ဆက္ ခ်ီတက္ေနၾကတာ။

၁၉၈၂ မွာ ယူဂ်ီ တစ္ခါေပါက္လို ့ က်ေနာ္တို ့အထဲက ကိုေအာင္ေစာဦးနဲ ့ရဲေဘာ္တခ်ိဳ ့ျပန္အဖမ္းခံလိုက္ၾကရပါေသးတယ္။

က်ေနာ္တို ့ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို အျမစ္ျဖတ္ေခ်မွဳန္းရမယ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္၊တစ္နည္း သူရဲေကာင္းခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္နဲ ့ကိုယ္ႏိုင္တဲ့၀န္ကို ကိုယ့္အသိစီတ္ဓာတ္နဲ ့ကိုယ္၀င္ထမ္းခဲ့ၾကတာ ပါပဲ။ ၈၈ အေရးအခင္းျဖစ္လာေတာ့၊ က်ေနာ္တို ့အားလုံး မိမိကိုယ္မိမိ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီး ပါ၀င္လွဳပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ကိုတည္ေထာင္ေတာ့၊ က်ေနာ္တို ့နယ္အသီးက ေထာင္ထြက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြဟာ၊ အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ထဲ တက္ၾကြတဲ့ပါတီ၀င္ေတြအျဖစ္နဲ ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပည့္အ၀၀န္းရံေပးခဲ့ၾကတယ္။

က်ေနာ္ ဥပမာေပးပါ ့မယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တာ၀န္ေပးလို ့က်ေနာ္ ေဒါက္တာသက္မင္းနဲ ့ အတူ ဧရာ၀တီ တိုင္းစည္းရံုးေရးတာ၀န္ယူရပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဧရာ၀တီတိုင္းစည္းရံုးေရးေကာ္မတီမွာပါတဲ့ လူေတြထဲက၊ ကိုဗဟိန္းေအာင္(ဆရာဗန္းေမာင္တင္ေအာင္ရဲ  ့သား) စီးပြားေရးတကၠသိုလ္က၊ ၇၅ ေရႊတိဂံု အေထြေထြသပိတ္နဲ ့ေထာင္ထြက္။ ကိုေသာင္းေအး(မအူပင္) ရန္ကုန္တကၠသိုလ္က၊ ၇၄ ဦးသန္ ့အေရးအခင္းတုန္းက မႏၱေလးေဆာင္ေကာ္မတီ။ အခုလက္ရွိ ေကအင္န္ယူက ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာလွေငြတို ့၊ မႏွစ္တစ္ႏွစ္ကမွ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ABSDF က တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္တို ့နဲ ့အတူ ဦးသန္ ့အေရးအခင္းေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္၊ ၁၉၇၆ ပုသိမ္ေကာလိပ္ မတ္လအေရးအခင္း၊ မိွဳင္းရာျပည့္၊ ေထာင္ထြက္။ ဒီလိုေတြ ပါ၀င္၀န္းရံခဲ့ၾကတယ္။

၁၉၈၉ ႏွစ္ဆန္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဧရာ၀တီတိုင္းစည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ထြက္ေတာ့၊ ေျမာင္းျမမွာ ညအိပ္ရပ္နားတုန္းက၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့အတူပါလာတဲ့ က်ေနာ္ရယ္၊ ကိုေအာင္ေစာဦးရယ္နဲ ့၊ ေျမာင္းျမက ေက်ာင္းသားႏိုင္ငံေရးလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေထာင္ထြက္ေတြ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၾကေရာဆိုပါေတာ့။ က်ေနာ္နဲ ့ ကိုေအာင္ေစာဦးနဲ ့က အင္န္အယ္လ္ဒီမွာ၀င္လုပ္ေနၾကၿပီ။ ေျမာင္းျမရဲေဘာ္ေတြရဲ  ့သေဘာထားကိုေမးတဲ့အခါ၊ သူတို ့က ပါတီမွတ္ပုံတင္ၿပီးမွလုပ္လို ့ရတဲ့ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳး သူတို ့စိတ္၀င္စားပံုမရွိၾက။ ဒီခ်ဳပ္ မေျပာနဲ ့၊ ဗ က ပ ရဲ ့ကိုယ္ပြား အရန္ပါတီလို ့ဆိုၾကတဲ့ ဦးခင္ေမာင္ျမင့္တို ့၊ ဘိုကေလးဦးလွေရႊတို ့ရဲ  ့”ပီ” သုံလုံး၊ PEOPLE PROGRESSIVE PARTY (ျပည္သူ ့တိုးတက္ေရးပါတီ)ကိုေတာင္ သူတို ့မ၀င္ၾကပါဘူး။

အဲဒီတုန္းက သူတို ့ေျမာင္းျမရဲေဘာ္ေတြအျမင္၊ အင္န္အယ္လ္ဒီကလည္း ေအာင္ႀကီး- အရင္းရွင္၊တင္ဦး- တပ္မွဴးေဟာင္း၊ ေဒၚစု- တတ္သိ ဆိုၿပီး စုေပါင္းစပ္ေပါင္း သုံးေခ်ာင္းေထာက္ျဖစ္ေနတာကိုး။ ဒါထားလိုက္ေတာ့။

အဆုံးက်ေတာ့၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္မၿပီးခင္မွာပဲ က်ေနာ္အဖမ္းခံရၿပီး ပုသိမ္အက်ဥ္းထာင္ထဲေရာက္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေျမာင္းျမကရဲေဘာ္ေတြလည္း၊ ဗ က ပ ၄၈၂၈ ယူဂ်ီေပါက္ၿပီး၊ က်ေနာ္ရွိရာ ပုသိမ္အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေရာက္ခ်လာၾကေတာ့တာပါပဲ။ က်ေနာ္က (၁)ႏွစ္ခြဲနဲ ့ျပန္လြတ္လာတယ္။ သူတို ့က(၁၀)ႏွစ္ၾကာခဲ့ၾကတယ္။

ေျပာရရင္၊ အားလုံးဟာ ေက်ာင္းသားအစဥ္အလာ၊ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္အင္အားနဲ ့၊ ကိုယ့္အတိုင္းအတာနဲ ကိုယ္၊ ကိုယ္ေပးဆပ္ႏိုင္သေလာက္၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားျပန္လည္ဖြဲ ့စည္းေရး အစ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္ ့က်င္ျဖဳတ္ခ်ေရး အဆုံး၊ ခရီးရွည္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးထဲမွာ ပါ၀င္လွဳပ္ရွား ေပးဆပ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။

“အို- က်ဆုံးေလၿပီးေသာပန္းပြင့္မ်ား
ၾကယ္တာရာမ်ား
ေတာတြင္း
အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း
ေက်ာင္းတြင္း
ပဲခူးရိုးမေပၚ
ကတၱရာလမ္းမေပၚ
ကၽြန္းေပၚ
သင္တို ့က်ဆုံးခဲ့ေသာ္လည္း
သင္တို ့ရဲ ့အလံကား ဘယ္ေတာ့မွ မလဲ”

က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ “ငါတို ့ခြပ္ေဒါင္းအလံျပန္ေပး” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာထဲကပါ။

ဒါေတြဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကစၿပီး၊ ေထာင္ေတြတန္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္က်၊ တိုက္ပြဲေတြ အလီလီဆက္၊ လဲရင္ ျပန္ထ၊ ဘယ္ေတာ့မွဦးမညႊတ္တဲ့ ဗ က သ (ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္)စိတ္ဓာတ္၊ ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္၊ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ရဲ  ့ရာဇ၀င္ေရးေမာင္းႏွင္မွဳနဲ ့၊ က်ေနာ္တို ့ေခတ္ကို က်ေနာ္တို ့ကိုယ္တိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတာပါ။

တိုက္ပြဲ မၿပီးေသးပါဘူး။ အခု ဘယ္သူေတြတိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကသလဲ။ ေက်ာင္းသားေတြပါပဲ။ က်ေနာ္တို ့ဟာ သမိုင္းသိစိတ္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြပဲ။ က်ေနာ္တို ့ရင္ထဲမွာ တိုက္ရဲ၊ အႏိုင္ယူရဲတဲ့ ခြပ္ေဒါင္းစိတ္ဓာတ္ရွိေနေသးရင္၊ က်ေနာ္တို ့ဟာ ေက်ာင္းသားေတြပဲေပါ ့။ ထာ၀ရေပါ ့။

တိုက္ပြဲ မၿပီးေသးပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြ ဆက္တိုက္ၾကရပါဦးမယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုေတာ့ အားနာပါတယ္။

ေလးကိုင္းကိုေကြးတင္၍
ေလးညိွဳ  ့ကိုငင္ၿပီးၿပီ
ျမားဦးမွာ မရပ္ခ်င္ပါနဲ ့အရွင္။
( ဆ က္ ပါ ဦ း မ ည္ )
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း


ေမ ၂၈- ၂၀၁၅။

Monday, May 18, 2015

ကက္ကင္း မိတ္ဆက္ အေ၀းက သ၀ဏ္လႊာ


WIN AUNG & AUNG WAY - 
က က္ က င္ း စ ာ အု ပ္ မိ တ္ ဆ က္ ပြဲ သို ့။

အားလုံး မဂၤလာပါ။  ၾကြေရာက္လာသူအားလုံး ၾကည္သာခ်မ္းျမ ရွိၾကပါေစလို ့ ဦးစြာႏွဳတ္ခြန္းဆက္သအပ္ပါတယ္။

အခုလို က်ေနာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ ့စာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲကေလးကို တက္ေရာက္လာၾကသူ၊ စာေပအႏုပညာေလာက၊ သတင္းမီဒီယာေလာက၊ ႏိုင္ငံေရးေလာကေတြက ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ရဲေဘာ္ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား-

အဂၤလိပ္စာဆိုၾကီး ေလာင္းဖဲလိုုး ရဲ “့ျမားတစ္စင္းနဲ ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္” ဆိုတဲ့ကဗ်ာထဲမွာ၊ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို ရင္ဖြင့္ဆို္ ထုတ္လိုက္တယ္၊ ေလထဲအေ၀းၾကီး၊ ဘယ္ဆီေရာက္သြားပလဲ။ ျမားတစ္စင္းကိုလည္း ပစ္လႊတ္လႊင့္တင္လိုက္တယ္၊မ်က္ေစ့တစ္ဆုံး၊ ဘယ္၀ယ္ေရာက္သြားသလဲ။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာတဲ့အခါမွာေတာ့၊ အဲဒီသီခ်င္းကို သူငယ္ခ်င္းရဲ ့ ႏွလုံးအိမ္ထဲမွာ အစ အဆုံး ျပန္ၾကားလိုက္ရတယ္တဲ့။ ျမားကိုလည္း ၀က္သစ္ခ်ပင္တစ္ပင္မွာ မက်ိဳးမပဲ့ စိုက္လ်က္သား တန္းလန္း ျပန္ေတြ့လိုက္ရပါသတဲ့။

အခု ဒီ ကက္ကင္း စာအုပ္ကေလးကေတာ့၊ က်ေနာ္တို ့သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၊ တစ္ေယာက္ရဲ ့သီခ်င္းကို တစ္ေယာက္ရဲ ့ရင္ထဲမွာ ျပန္နားေထာင္လိုက္ရတာပါပဲ။ တစ္ေယာက္ရဲ ့ျမားကိုလည္း တစ္ေယာက္ရဲ ့၀က္သစ္ခ်ပင္မွာ ျပန္ေတြ ့ျမင္လိုက္ရတာပါပဲ။ တိုင္းျပည္နဲ ့လူမ်ိဳးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဒီေန ့က်ေနာ့္အေနနဲ ့၊ က်ေနာ့္ဘက္က ၀န္ခ်ေတာင္းပန္စရာရွိတာတစ္ခုကိုလည္း အမ်ားဆုံတုန္း ၀န္ခ် ေတာင္းပန္သြားပရေစ။

ဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္(၃၀)ေလာက္၊ ၁၉၈၆ မွာ ဆရာဦးေအာင္သင္းက(ေပဖူးလႊာအင္တာဗ်ဴးမွာထင္တယ္) “ျပည္သူကို လွဳံ ့ေဆာ္ စည္းရံုးႏိုင္စြမ္း နိမ့္ျမင့္ တန္းစီမယ္ဆိုရင္၊ ကဗ်ာက ဟိုး ေနာက္ဆုံးတန္းေလာက္မွာ ေရာက္ေနပါလိမ့္မယ္” လို ့ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဒီတုန္းက က်ေနာ္ ဆရာ့ကို “ေအာင္သင္း ဘာေျပာေျပာ” ဆိုၿပီး အသက္(၃၀)အရြယ္ ငယ္စိတ္ငယ္မာန္နဲ ့သဲသဲမဲမဲတုန္ ့ျပန္ခဲ့တယ္။ ၁၉၈၆ ဇြန္လထုတ္၊ ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္းကေန “ေ၀ဖန္ေရးဆရာႏွင့္ စီးခ်င္းထိုးျခင္း“ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာရွည္ၾကီးေရးၿပီး၊ ဆရာဦးေအာင္သင္းကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ပြဲကလည္းႀကီးခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ့္ဘက္က ေမာင္ယဥ္ေမာ္၊ ေမာင္ခိုင္မာ စတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီးေတြ၊ ေခတ္ၿပိဳင္လူငယ္ကဗ်ာဆရာေတြ အမ်ားႀကီး ၀င္ကူတိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ဆရာဦးေအာင္သင္းကပဲ၊ လူႀကီးပီပီ သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ ့စစ္ေျပၿငိမ္း ေလးခ်ိဳးကဗ်ာႀကီးတစ္ပုဒ္ေရးလို ့ပြဲသိမ္းလိုက္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဆရာလည္းကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါၿပီ။

အခု၊ အဲဒီအခ်ိန္ ၁၉၈၆ ေအာင္သင္း- ေအာင္ေ၀းတိုက္ပြဲကေန ေရတြက္ရင္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးတဲ့အခါ၊ လြန္ခဲ့တဲ့(၃)ႏွစ္ေလာက္က(ေလးႏွစ္ ငါးႏွစ္ရင္လည္းျဖစ္မယ္) ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရွင္၊ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ ့စာေပအႏုပညာရွင္ေတြ၊ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီမွာ ပထမဆုံးေတြ ့တဲ့ပြဲမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က “ဒီေန ့ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးမွာ၊ ဒီေန ့ကာတြန္းဆရာေတြရဲ ့ကာတြန္းလက္ရာေတြက လူထုထဲအေရာက္ဆုံး၊ အထိေရာက္ဆုံးျဖစ္တယ္” ဆိုတဲ့သေဘာ ျမြက္ၾကားသြားခဲ့တာကို၊ အေ၀းကေနၾကားရၿပီး၊ အသက္(၆၀)နားကပ္လာတဲ့ႏွလုံးသားနဲ ့မုဒိတာပြားႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ေၾသာ္ … ငါတို ့ဆရာ ဦးေအာင္သင္းက၊ ဒီသေဘာမ်ိဳးပါပဲမဟုတ္လား၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အရင္ အႏွစ္ ၃၀- ၃၅ ႏွစ္ေလာက္ေစာၿပီးေျပာခဲ့တာပါလား။

ေၾသာ္ … ငါတို ့အစ္မ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့၊ ဦးေအာင္သင္းလို တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ ဒဲ့မေျပာဘဲ၊ သြယ္၀ိုက္ၿပီး(ကဗ်ာဆရာေတြကို အားနာလို ့ထင္တယ္) ကဗ်ာေတြက ကာတြန္းေလာက္ မစြံဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ ့ေလ၊ သူေျပာခ်င္တာမ်ားလား။

အခုေတာ့၊ က်ေနာ္ ဆရာဦးေအာင္သင္းကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ဆရာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ခြင့္လႊတ္ပါဆရာ။
ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ကဗ်ာဆရာေတြ အမ်ားႀကီးလိုပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တို ့ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းၾကပါဦးစို ့။ က်ေနာ္တို ့စာေပအႏုပညာ၊ သတင္းမီဒီယာ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ သုံးေလာက တပ္ေပါင္းစုႀကီး စည္းကမ္းရွိ ညီညြတ္ၿပီး အမွန္တရားနဲ ့ကိုက္ညီတဲ့အင္အားနဲ ့ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအေရးကို ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ၾကပါဦးစို ့။

အားလုံးကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။    ။
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
ေမ ၄ - ၂၀၁၅


ေခတၱ- မစ္ရွီဂန္။