Monday, August 26, 2013

၀ င္ း ေ မ ာ္ ဦ း သို ့ ေ ရႊ ၀ါ ေ ရ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း (၂)




ဘာ့ေၾကာင့္ေရႊ၀ါေရာင္လဲ။

၀င္းေမာ္ဦးေရ…

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…။

ေရႊ၀ါေရာင္ဟာ

ပင္လယ္ကိုလက္ပစ္ကူးခဲ့့သူေတြ

ေနာက္ထပ္ကႏၱာရကိုျဖတ္ရတာပဲ။

၀န္ခံပါတယ္

ေရႊ၀ါေရာင္မွာ

သမၼတသုံးေယာက္

ျဖဳတ္မခ်ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

၀န္ခံပါတယ္

ေရႊ၀ါေရာင္ဟာ

ေအာင္ျမင္တဲ့ေတးတစ္ပုဒ္

မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့

ေရႊ၀ါေရာင္ဟာ

ေသြးစြန္းခဲ့တယ္။

အသည္းနာ ကမၻာမေၾက

မ်က္ရည္ေ၀ခဲ့တယ္။

သမီးေရ…

၀င္းေမာ္ဦးေရ…။

သမီး၀ိညာဥ္က

မီးကူးစက္

ေရႊ၀ါေရာင္အိပ္မက္ဟာ

ေႏြဦးကို ဆက္မက္ခဲ့။

ခိုင္ထူးေရ…

တခ်ိဳ ့ေတြ ေနႏိုင္လြန္းတယ္။

လမ္းေပၚမွာ

၀င္းေမာ္ဦးရဲ ့ေသြးေတြ

မေခ်ာက္ေသးဘူး။

လမ္းေပၚမွာ

လမ္းေပၚမွာ

ပင္လယ္တည္မယ့္ေသြးေတြ

မခန္းေသးဘူး။

က်ဆုံးသူတို ့၀ိညာဥ္ေတြ

တစ္ေယာက္အေလာင္း

တစ္ေယာက္ထမ္း

ၿငိမ္းခ်မ္းရာဆီ ေလွ်ာက္လွမ္းေနဆဲ။

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုဘယ္သူဖ်က္ဆီးေနလဲ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ

ေသြးနဲ ့မ်က္ရည္လား။

၂၅ ႏွစ္ၾကာတဲ့တိုင္

အမွ်မေ၀ႏိုင္ေသးတဲ့

တိုင္းျပည္။

ဗိုလ္စိန္မွန္ေျပာသလို

ပင္လယ္ထဲထိုးလႊတ္ပစ္ဖို ့သာေကာင္းတဲ့

တိုင္းျပည္။

ဒီတိုင္းျပည္မွာ

အရွားဆုံးက

ဒီမိုကေရစီနဲ ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ။

ဒီတိုင္းျပည္မွာ

အေပါဆုံးကလည္း

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ ့ဒီမိုကေရစီပါပဲ။

တခ်ိဳ ့က

အေျပာင္းအလဲ၊ အေျပာင္းအလဲနဲ ့

ေမာင္းကြဲႀကီးထု။

တခ်ိဳ ့က

မရိုးမရြ

သူခိုးဓားျပနဲ ့

အတိုးခ်ပူးေပါင္း

ဒူးေထာက္ေခါင္းညိတ္။

တခ်ိဳ ့က

ငါးသေလာက္။

တခ်ိဳ ့က

ဖ်ံဖမ္းသမား။

တခ်ိဳ ့က

ပဥၥမံတပ္သား။

တခ်ိဳ ့က…

တခ်ိဳ ့က…။

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…

၀င္းေမာ္ဦးေရ…။

ဗမာျပည္စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ

ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ေက်ာ္လာ

ကမၻာမွာမရွိဘူး။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုခ်င္ရင္

အလင္း၀င္၊ လက္နက္ခ်၊ အညံ့ခံ။

ရန္သူက

(ဘုံရန္သူက)

အဲဒီလိုၾကည္ျဖဴတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့

အပစ္ရပ္ေတာ့

အျပတ္ရစ္ခံရ။

ၿခံစည္းရိုးက

ခ်ိဳးလည္ေျပာက္ကေလး

အရက္နဲ ့ျမည္းတာပဲအဖတ္တင္တယ္။

(ဆက္ပါဦးမည္)

၀ င္ း ေ မ ာ္ ဦ း သို ့ ေ ရႊ ၀ါ ေ ရ ာ င္ တ မ္ း ခ် င္ း



(၁)

ဘာ့ေၾကာင့္ ၀င္းေမာ္ဦးလဲ။

၀င္းေမာ္ဦးေရ…

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…။

တံတားေအာက္မွာ

ျမစ္ေသေတြေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ၾကၿပီ။

မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းမွာ

မုန္တိုင္းမိုးတိမ္ေတြ

ဆင္ေနဆဲေလ။

ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းကစ

ဆရာဒဂုန္တာရာအဆုံး

ဘယ္သူမွ

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုျမင္မသြားရရွာဘူး။

ပထမ

မ ဆ လ တစ္ပါတီစစ္အာဏာရွင္ေခတ္

၂၆ ႏွစ္။

ဒုတိယ

ပါတီစုံဒီမိုကေရစီစစ္အာဏာရွင္စနစ္

၂၅ ႏွစ္။

သမီးေရ…

၀င္းေမာ္ဦးေရ…။

တတိယ

ဘယ္စနစ္၊ ဘယ္ေခတ္မွာ

ဘယ္လိုအျဖစ္ဆိုးနဲ ့ရင္ဆိုင္ရဦးမွာလဲ။

၁၉၈၈

၂၀၁၃

၂၅ ႏွစ္ျပည့္တဲ့တိုင္

အမွ် မေ၀ႏိုင္ေသးတဲ့ တိုင္းျပည္။

ဒီတိုင္းျပည္မွာ

သူရဲေကာင္းေတြလည္းမ်ားသလို

သစၥာေဖာက္ေတြလည္းမ်ားပါရဲ ့။

၂၀၀၇

၂၀၀၇

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…

ေတာင္ကုန္းကို

တို ့မသိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ေထာင္တံခါးေတြ

တို ့မဖြင့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

၀န္ခံရမယ္

ေရႊ၀ါေရာင္

ငါတို ့ဟာ ရန္/ငါ မျပတ္ခဲ့ၾကဘူး။

ရန္/ငါ မျပတ္လို ့

သံဃာအသတ္ခံရ

ေနာင္တက ငါတို ့ကိုရခဲ့။

၈၈ ျဖစ္ျဖစ္

၂၀၀၇ ျဖစ္ျဖစ္

ေခတ္ကိုေတာ့ ေျပာင္းပစ္သင့္တယ္။

ရင္နင့္ေအာင္ေမႊး

ပန္းကေလးေရ…

သမီးရဲ ့အရိပ္ကေလး

ေရႊတိဂံုမွာေတြ ့တယ္။

၀င္းေမာ္ဦးကို

ေရႊ၀ါေရာင္မွာေတြ ့တယ္။

တစ္ညေနခ်မ္း

ဆူးေလနဲ ့ကုန္သည္လမ္း

ေရႊ၀ါေရာင္မွာ

ခြပ္ေဒါင္းေအာ္သံလႊမ္း

လူေတြ၊ သံဃာေတြၾကား

န ၀ တ၊ န အ ဖ

ေခတ္ႀကီးႏွစ္ခုကိုထမ္း

သမီးကေလးလမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။

သနားစရာ

ခမ်ာ ပင္ပန္းရွာမယ္

၀န္ေလးလွပါရဲ ့။

အရွင္လတ္လတ္

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ

ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ရဲ ့

စိတ္ဓာတ္ကို

ေနာက္ထပ္ႏွစ္ေပါင္းဘယ္ေလာက္

ဖိႏွိပ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ဦးမွာလဲ။

မရဘူး

မရဘူး

မရဘူး။

ငါ ့ကို ၀င္းေမာ္ဥိး ျပန္ေပး

ငါ ့ကို ၀င္းေမာ္ဦး ျပန္ေပး

ငါ ့ကို ၀င္းေမာ္ဦး ျပန္ေပး။

ေရႊ၀ါေရာင္ေရ…

လြန္ခဲ့ေသာ(၂၅)ႏွစ္

တို ့ေတြ

ပင္လယ္ကိုလက္ပစ္ကူးခဲ့ၾက။

အျပစ္မဲ့

ကမ္းၾကည့္ငွက္ကေလး

ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးေပၚမွာက်ဆုံးခဲ့ရရွာ။

မေျဖႏိုင္ဘူး

ေႏြဦးက

အဲဒီကတည္းက

အဆိပ္လူးျမားဒဏ္သင့္္ခဲ့တာ။

တို ့

လြမ္းက်န္ရစ္ခဲ့သင့္ပါရဲ ့။

ခုေတာ့

ဘယ္သူေတြဟာ

ဘာျဖစ္လို ့

မနာက်င္ႏိုင္ၾကေတာ့တာလဲ။

ဘယ္သူေတြ

ဘယ္ႏွေယာက္

သစၥာေဖာက္သြားၾကၿပီလဲ။

၂၅ ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ

ေသြးစြန္းတဲ့လူသတ္သမားဟာ

ျပဇာတ္ကိုလာၾကည့္တယ္။

အျဖဴထည္ပန္းကေလးေတြက

ဇာတ္ဆရာအလိုက်

လည္စင္းခံေပးရတယ္ေလ။

 (ဆက္ပါဦးမည္)

Monday, August 19, 2013

ပ န္ း ႏု ေ ရ ာ င္ အို ဋီ က ာ ၊ ဒ ဂု န္ တ ာ ရ ာ ( ၁ ၉ ၁ ၉ - ၂ ၀ ၁ ၃ )

BURMA: HOMAGE TO DAGON TARYAR




အိုႏု ပ်ိဳရင့္
သူႏွင့္ခ်ယ္ရီ၊ ရီေ၀ယစ္သန္း
ပန္းႏုေရာင္အို ...”
                   (ဒဂုန္တာရာ)

ဒီေန ့မွာ
ေဆြးေျမ ့ေၾကကြဲ
အလံကို
တိုင္တစ္၀က္ပဲလႊင့္ထားတယ္။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္း
ေဇာ္ဂ်ီ
မင္းသု၀ဏ္
ဒဂုန္တာရာ
ႀကီးေလးႀကီးအစဥ္အလာ
ဒီေန ့မွာ
ေဆြးေျမ ့ေၾကကြဲ
အလံကို
တိုင္တစ္၀က္ပဲလႊင့္ထားခဲ့တယ္။

ပါဘလိုနီရူဒါေရ...
ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို
ဆီးႀကိဳပါေတာ့။

၀င္းေမာ္ဦးေရ...
သမီးေရ...
ေႏြဦးအမတ
မေသညမွာ
သည္းတို ့အဘကို
ထႀကိဳပါဦး။

သမီးတို ့အတန္းက
ေရွ ့ဆုံးခုံတန္းေလး
ထိုင္သူေ၀းခဲ့တာ။

သက္၀င္းေအာင္ေရ...
ေနေရာင္တေစာင္း
မင္းတို ့ေက်ာင္းက
ခြပ္ေဒါင္းအလံကေလး
ေသြးစြန္းခဲ့တာ။

ငွက္ေရ...
ရာဇ၀င္ျဖတ္သန္း
အိပ္မက္တင္းက်မ္း
ေခတ္ရဲ ့လမ္းမွာ
ပန္းေတြ ၾကယ္ေတြ
ေၾကြေနခဲ့တာ။

ေဟာဒီ
ၾကယ္အေၾကြၾကမ္းတဲ့
ၾသဂုတ္လသရမ္း
ဇာတ္၀င္ခန္းမွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ။

အေ၀းကလြမ္း
ဟိုး... ေအာင္ပန္း
မဲနယ္ေတာင္တန္း
အေမွာင္သန္းခ်ိန္
ၿငီမ္းခ်မ္းေရး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ။

မိုးေ၀းေရ...
ငါတို ့ဆရာ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ။

ေအးမင္းေစာေရ...
အစ္ကိုတို ့ဖခင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ။

မမခင္ဦးစံပယ္ေရ...
က်ေနာ္တို ့ေခါင္းေဆာင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီ။

ျမရာေတာႀကီးတစ္ခုလုံး
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္
လမ္းေပ်ာက္တဲ့ ၿမိဳင္ ေရ...
“ေဌးၿမိဳင္”လာၿပီေလ။

“ကိုေဌးၿမိဳင္
က်ေနာ္တို ့ဘက္က
ရပ္တည္ေပးတဲ့အတြက္
ေက်းဇူးတင္တယ္”
                    (သန္းထြန္း)

ေတာထဲကလာတဲ့စာေလးတစ္ေစာင္ရယ္
ေတာ့ ကာ သာ ဘဲ ရယ္နဲ ့
ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ရယ္
ဆရာျမသန္းတင့္ရယ္
သခင္ျမသန္းရယ္
အဘေလထီးဦးအုန္းေမာင္ရယ္
က်ဆုံးေလၿပီးေသာပန္းပြင့္မ်ားရယ္
၃၉ လေရာင္
ကိုလိုနီေႏွာင္ႀကိဳးေအာက္က
လားရွဳိးလမ္းမႀကီးရယ္
မတ္လေတာ္လွန္ေရးရယ္
စာေပသစ္ရယ္
လြမ္းရစ္ေတာ့သက္လွယ္ရယ္။

ဆရာ ့ကိုဆိုရင္
(ဒဂုန္တာရာဆိုရင္)
ေအာင္ဆန္းကလည္း ခ်စ္တာပဲ
ေအာင္ဆန္းသမီးကလည္း
ခ်စ္တာပဲ။

ဆရာ ့ကိုဆိုရင္
(ကိုေဌးၿမိဳင္ဆိုရင္)
ဗဟိန္းကလည္း ခ်စ္တာပဲ
ဗဟိန္းဇနီး
မခင္ႀကီးကလည္း ခ်စ္တာပဲ။

အေမလူထုေဒၚအမာရယ္
ဆရာ ့ကိုဆိုရင္
ေတာႀကိဳအုံၾကား
ဘုံကၽြန္ေတြအလား
အေျခခံလူတန္းစား
အလုပ္သမား လယ္သမား
ငၾသေတြ ငဘေတြ
ျပည္သူေတြကလည္း ခ်စ္တာပါပဲ။

ျပည္သူေတြလက္နဲ ့
အထက္သန္ဆုံး
ႏွလုံးသားျမွဳပ္ကူ
(ဆရာ ့ရဲ ့)
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအုတ္ဂူမွာ
ရန္သူေတြ ဒူးေထာက္ရေစသား။

ဒဂုန္တာရာ
ဘုံကဗ်ာကို
လင္းယုန္ေစာင့္ေရွာက္ပါေစသား။

သစ္ခြျပာရိုင္း
မိုးလုံးမိွဳင္းေတြ
ဒုန္းစိုင္း ဒုန္းစိုင္း
အို...ျမင္းရိုင္းေတြ
ေတာရိုင္းေတာင္ရိုင္း
ျမစ္တံတိုင္းေတြ
ေရရိုင္းေျမရိုင္း
ပင္လယ္လိွဳင္းေတြ
သမိုင္း သမိုင္း
တို ့သမိုင္းမွာ
“မိွဳင္း” နဲ ့”ဆန္း” ရဲ ့
အတိုင္းမဲ့အလြမ္းေတြ
“ဆန္း” နဲ ့”ဟိန္း” ရဲ ့
လြမ္းဖြဲ ့ယိမ္းႏြဲ ့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက
ေလႏုေအးက
တႏြဲ ့ႏြဲ ့ေနာ့ေနဆဲလား။

ေမေရ...
ေမေရ...
ေႏြဦးေသၿပီ။

ၾကည္ေအးရဲ ့မီ
တီဘီ ေရ...
ေႏြဦးေသၿပီ။

ႏွင္းဆီ ႏွင္းဆီ
အနီထဲက
ေႏြဦးေသၿပီ။

အခ်စ္ေရ...
မ်က္ရည္တစ္စ
ေၾကြမက်နဲ ့
ညဆိုတာ
ေမွာင္မွာပဲေလ။

ေမွာင္တာကိုက
အလင္းေရာင္ပဲေလ။

အေမွာင္ထဲမွာမွ
ၾကယ္ေတြရဲ ့အလွကို
ျမင္ခြင့္ရ
ဘ၀ဟာ ညပဲ။

ျမရာပင္ထက္မွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြသက္ခဲ့ၾကၿပီ။

ဆိတ္ဖလူးရနံ ့ေတာမွာ
ၾကယ္ေတြ ေၾကြေလွ်ာခဲ့ၾကၿပီ။

အဓိပတိလမ္းေပၚမွာ
ၾကယ္ေတြေၾကြေရာ္ခဲ့ၾကၿပီ။

ဧရာ၀တီေရ...
ၾကယ္ေၾကြေရဆန္
မုန္တိုင္းထန္ပါေလာ ့။

ပုန္ကန္ႏြယ္တို ့အေဖေရ...
ေမရဲ ့ကဗ်ာဆရာကို
အျပာတို ့အ၀ါတို ့နဲ ့ႀကိဳပါေတာ့။
အစ္ကိုသခြပ္ေရ...
“ဒဂုန္တာရာကစ
ေမာင္ေလးေအာင္အဆုံး
ပန္းတစ္ကုံးပဲ”
ေရးပါဦးလား
ေနာက္ဆုံးတိုက္ပြဲ
ကဗ်ာပဲေလ။

ေဟမာေန၀င္းေရ...
ဒိုရာသန္းေအး
ေလွကေလးနဲ ့
ေဆြးပါဦးလား။

ႏွလုံးသားထဲ
ျမား၀င္ထုတ္ခ်င္း
ျမစ္တစ္စင္းဟာ
ရင္တြင္းလိွဳင္းရိုက္
ဦးညႊတ္လိုက္ပါရဲ ့။

ဆရာ ့ကိုဆိုရင္
(ဒဂုန္တာရာဆိုရင္)
ေမာင္ယဥ္မြန္ကလည္းႀကိဳမယ္
ေဖာ္ေ၀းကလည္းႀကိဳမယ္
ေဒါင္းႏြယ္ေဆြကလည္းႀကိဳမယ္
ေအာင္လင္းကလည္းႀကိဳမယ္
ႏိုင္၀င္းေဆြကလည္းႀကိဳမယ္
ခင္၀မ္းကလည္းႀကိဳမယ္
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္ကလည္းႀကိဳမယ္
တင္မိုးကလည္းႀကိဳမယ္
ၾကည္ေအာင္ကလည္းႀကိဳမယ္
ေမာင္ရန္ပိုင္ကလည္းႀကိဳမယ္
မင္းလူကလည္းႀကိဳမယ္
ေမာင္၀ံသကလည္းႀကိဳမယ္။

ဆရာေရ..
ဆရာနဲ ့က်ေနာ္တို ့ေတြ
ရုပ္ျမင္သံၾကားတယ္လီဖုန္းကေန
ေတြ ့ၾကမယ္ေလ။

ဒီေန ့မွာ
ေဆြးေျမ ့ေၾကကြဲ
အလံကို
တိုင္တစ္၀က္ပဲလႊင့္ထူထားခဲ့ပါတယ္။

ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္အစ
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အလယ္
မင္းကိုႏိုင္အဆုံး
အားလုံးကို အေၾကာင္းၾကားပါရဲ ့။

အခုအခ်ိန္ကစၿပီး
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ
ထြက္ခြာသြားပါၿပီ။

“အေကာင္းကိုရွာ၏
အေကာင္းကားမရွိေတာ့”

အေကာင္းကိုရွာ၏၊ အေကာင္းကားမရွိေတာ့။     

(ဒီကဗ်ာဟာ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ေျခအစုံက ေျမမွဳန္ငယ္တမွ်သာပါ)

ေအာင္ေ၀း
ၾသဂုတ္ ၂၀- ၂၀၁၃

ေခတၱ- မစ္ရွီဂန္။
(သရုုပ္ေဖာ္ - ဂရပ္ဖစ္ ကိုုမ်ဳိး+)

Tuesday, August 13, 2013

သူ ရဲ ေ က ာ င္ း ေ ခ တ္ ၊ သ စၥ ာ ေ ဖ ာ က္ ေ ခ တ္္


 
ငွက္ေရ…

သစ္ပင္တစ္ပင္လုံး
အရြက္ဆိုလို ့
တစ္ရြက္မွမရွိေတာ့ဘူး။

ေျမႀကီးေအာက္
ေတာက္ပတဲ့အျမစ္ေတြသာ
႐ုန္းကန္တုန္းေပါ ့။

မင္းေသသြားတာေကာင္းတယ္
ငွက္။
ႏို ့မို ့ရင္
မင္းသီခ်င္း ‘‘အဆုံးသတ္တိုက္ပြဲ”
မူးမူးနဲ ့ေအာ္ေနတဲ့ငနဲေတြ
မင္းဆဲမိေနဦးမယ္။

မင္းဆိုးမင္းညစ္တို ့လက္မွာ
ေသသူကို
ရွင္သူ မနာလိုျဖစ္သတဲ့။

ျဖစ္မေပါ ့
ေသသူေတြက
နာမည္ေကာင္းနဲ ့ေသသြား
ေျမႀကီးထဲ
ဘယ္ေတာ့မွသစၥာမေဖာက္။

ရွင္သူေတြသာ
မထင္မွတ္ဘဲ
တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္
သစၥာေဖာက္သြား
မေသခင္
နာမည္ဆိုးနဲ ့ေပ်ာက္သြား။

ဒီေန ့က
တိုက္ပြဲမလို
ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ဖို ့သာလိုသတဲ့။

ေခတ္ႀကီးထဲ
တ၀ုန္း၀ုန္းခုန္ခ်
အတုံးအရံုး
ေၾကြျပေနလိုက္ၾကတာ
သစ္ပင္တစ္ပင္လုံး
အ႐ႈိးရာေတြခ်ည္းပါလား။

ငွက္ေရ…
သူတို႔ပဲ သူရဲေကာင္း
သူတို႔ပဲ သစၥာေဖာက္။

ေႁမြေပြးကိုက္တုန္းကမေသ
ျမက္ေရွာပတ္မွေသၾက
မတတ္ႏိုင္ဘူး။

မေသခင္
ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့အနာဂတ္ကိုေတာ့
ေတြ ့ေအာင္ရွာရဦးမယ္။

အေမဇုန္ျမစ္ႀကီးရဲ ့
ေအာက္နက္နက္မွာ
ေနာက္ထပ္ အေမဇုန္ျမစ္ႀကီးတစ္စင္း
ရွိေနတယ္ဆိုတာ
(ေျမႀကီးေအာက္က)
မင္းအသိဆုံးေပါ့ကြာ။

ငွက္ေရ…
မင္းေသသြားတာေကာင္းပါတယ္။

ေျမႀကီးေအာက္မွာပဲ
စိမ္းစိုတဲ့အျမစ္ေတြနဲ ့
တို႔ေခတ္ကိုေရာက္ႏွင့္ေနဦးေပါ ့ညီေလးရာ။      ။

(ထူးအိမ္သင္ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ)

ေအာင္ေ၀း

Sunday, August 11, 2013

အီ ေ သ ာ ေ ရ ၊ ခ်ိ ဳ ေ သ ာ ရ န္ သူ ၊ ေ သ ေ သ ာ က် ာ း

BURMA: BEYOND 88‘ UPRISING
http://i1.wp.com/4.bp.blogspot.com/__KaxoHjJxbg/RvizfscfjMI/AAAAAAAAALc/Y5nytIjOWLQ/s320/IMG_3317-798152.jpg

BURMA: BEYOND 88‘ UPRISING
 
ၾသဂုတ္ ၉- ၂၀၁၃။
(အခုအခ်ိန္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က “လဘံစား” ေနတုန္း၊ ဒီစာေရးမိတဲ့အတြက္ အားနာပါတယ္)
- See more at: http://moemaka.com/archives/37190#sthash.2eKJMKYW.dpuf
(၁)

က်ေနာ္သည္ မိုးေ၀ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။
မိုးေ၀ကဗ်ာေခတ္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို က်ေနာ္ယခုတိုင္အမွတ္ရေနပါေသးသည္။
သို ့ေသာ္၊ အျပည့္အစုံေတာ့ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မည္။ (သိမီသူမ်ားျဖည့္စြက္ေပးၾကပါ)

ေ ရ ေ ၾက ာ င့္ ငါ း ေသ ၏

ျမစ္သည္
စုန္မည္ကိုလည္း၊ ေရအကဲၾကည့္
သိႏိုင္၏။
ျမစ္သည္
ဆန္မည္ကိုလည္း၊ ေရအကဲၾကည့္
သိႏိုင္၏။
….   ….
သို ့ေသာ္
ျမစ္သည္
စုန္သည္မဟုတ္၊ ဆန္သည္မဟုတ္
ရြံ ့ပုပ္ေရာင္စြဲ၊ ေနရာၿမဲ၍
ေရထဲငါးေတြ၊ ေပါေလာေသသည္
ေရအီသည္ကို ျမင္ဖူး၏။     ။

ေ အ ာ င္ သ က္ ေ ထြ း

၇၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္းက ေရးခဲ့ေသာ နာမည္ေက်ာ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစဥ္က ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီေခတ္(မ ဆ လ ေခတ္)ျဖစ္ပါသည္။ (ဆရာေအာင္သက္ေထြး၏ ေနာက္ထပ္နာမည္ေက်ာ္ကဗ်ာတစ္ပုဒ္လည္းရွိပါေသးသည္။ ထိုကဗ်ာ၏ေခါင္းစဥ္မွာ “ေဇာ္ကန္ ့လန္ ့” ျဖစ္ပါသည္)

(၂)

က်ေနာ္ေျပာခ်င္သည္မွာ ယေန ့ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး “ေရအီခ်ိန္” ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေအာင္သက္ေထြး၏ ကဗ်ာထဲကအတိုင္း ယေန ့ေရ”အီ”ေနပါသည္။ ယေန ့ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသည္ စုန္လည္းမစုန္၊ ဆန္လည္းမဆန္။
အတိုက္အခံဆိုသူေတြက၊ အစိုးရအလိုက်(၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပုံဥပေဒေဘာင္အတြင္းက) ကျပ အသုံးေတာ္ခံေနသည္။
အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုသည့္ မေရမွဳႀကီးထဲတြင္ ဟန္မ်ားေနသည္။ ၁၉၈၈ တြင္အုံၾကြေပါက္ကြဲခဲ့ေသာ ရွစ္ေလးလုံး လူထုအေရးေတာ္ပုံႀကီးလည္း (၂၅) ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ထို (၂၅) ႏွစ္ ၾကာသည့္ အခ်ိန္တြင္၊ အေရးေတာ္ပုံႀကီးတစ္ခုလုံး ဗမာက်ပ္ေငြ (၁၅) သိန္းပဲ တန္ပါေတာ့သည္။
ေကာင္းေလစြ။

၁၉၈၈ တုန္းက ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူ တပ္မေတာ္သားေတြ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ၾကသည့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုလည္းမေရာက္ရွိေသး။ ထိုစဥ္က တစ္ခဲနက္ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကေသာ
(၁) စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျဖဳတ္ခ်ေရး၊
(၂)ဒီမိုကေရစီႏွင့္လူ ့အခြင့္အေရးရရွိေရး၊
(၃)ျပည္သူ ့အစိုးရေပၚထြန္ေရး
တို ့မွာ ဘာတစ္ခုမွ် အေကာင္အထည္ေပၚမလာေသး။

ေျပာရမွာေတာ့ အားနာပါသည္။ ထို (၂၅) ႏွစ္ ၾကာသည့္အခါ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူအခ်ိဳ ့က၊ ထိုစစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳေပးလိုက္ၾကပါေတာ့သည္။
သို ့ေသာ္…။

(၃)

သို ့ေသာ္…၊ ထိုသို ့လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳၾကသူေတြထဲတြင္ မ်ိဳးဆက္သစ္ (၂၀၀၇) ဗ က သ (ဗ က သ မ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္) ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ မပါပါ။ ဗ က သ က ရန္ကုန္မွာလုပ္မည့္ (လုပ္သည့္) ရွစ္ေလးလုံးပြဲကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။ ထိုအတြက္ (ဒါကိုမေက်နပ္၍လားမသိ) ျပည္ပအသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုက ၂၀၀၇ ဗ က သ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ေတြ ့ဆုံေမးျမန္းခန္းတြင္ အတင္း”ဖိ”၍ေမးသည္။
“ဗ က သ ရဲ ့လုပ္ရပ္က အခုသြားေနတဲ့ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ ့ဆန္ ့က်င္ လြဲေခ်ာ္မေနဘူးလား”
ဆိုၿပီး ေခ်ာင္ပိတ္ေမးခဲ့သည္။
ဒီေမးခြန္းကို က်ေနာ္ေျဖပါမည္။
လုံး၀မဆန္ ့က်င္ပါ။
လုံး၀ လုံး၀ မလြဲေခ်ာ္ပါခင္ဗ်ား။

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတာ၊ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အျမင္ေတြ၊ သေဘာထားေတြ၊ အတိတ္ေတြ၊ သမိုင္းေတြ၊ အျပစ္ေတြ၊ က်ဴးလြန္မွဳေတြ၊ နစ္နာဆုံးရွဳံးမွဳေတြ၊ လိမ္ညာဖုံးကြယ္မွဳေတြ၊ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို စိတ္ရင္း ေစတနာမွန္ အရင္းခံနဲ ့အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးညိွႏွဳိင္း အေျဖရွာၾကတာျဖစ္သည္။
အျပစ္က်ဴးလြန္သူဘက္က ၀န္ခံစရာ၊ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္စရာရွိတာကို ေတာင္းပန္ရမည္။

နစ္နာ ဆုံးရွဳံးခဲ့သူေတြဘက္ကလည္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သမွ်ခြင့္လႊတ္ေပးရမည္။ အဓိကမွာ လူသတ္ခဲ့ေသာ အစိုးရဘက္က စတင္ေတာင္းပန္ရမွာျဖစ္သည္။ သူတို ့ေတာင္းပန္၀န္ခ်ဖို ့ျပည္သူေတြက ေတာင္းဆိုဖိအားေပးရမည္။ ခုေတာ့ ဟိုဘက္က မေတာင္းပန္ခင္၊ ကိုယ့္ဘက္က အရင္သြားၿပီး ေအာက္က်ိဳ ့တဲ့ ေလသံကေလးနဲ ့ခြင့္လႊတ္ပါသဗ်၊ ခြင့္လႊတ္ပါသရွင့္ လုပ္သလိုျဖစ္ေန။
က်ေနာ့္အျမင္ (မွားလွ်င္ပညာရွင္မ်ားျပင္ပါ) ရန္ကုန္ ရွစ္ေလးလုံး (၂၅) ႏွစ္ျပည့္ပြဲဆိုတာ၊ အနာ အရသာခံ ရံုသက္သက္ပါပဲ။
က်ေနာ္ ဒီလိုပဲျမင္သည္။ ဆရာမဂ်ဴး၏ “သူမ၏မိုး” ၀တၳဳတိုကေလးကို က်ေနာ္သတိရသည္။
“ဘုရားေရ… …”

(၄)

အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးဆိုတာ အရွံဳးေပး၊ အေလွ်ာ့ေပး ဆက္ဆံေရးမဟုတ္ပါ။
ဒူးေထာက္အညံ့ခံေရးမဟုတ္ပါ။ ၁၉၉၅ ဇူလိုင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပထမအႀကိမ္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က လြတ္လြတ္ခ်င္း၊ ေနာက္ေန ့မွာပဲ က်ေနာ္တို ့ဇနီးေမာင္ႏွံ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္သြားၿပီး ဂါရ၀ျပဳကန္ေတာ့ၾကပါသည္။
က်ေနာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နွင့္ နာရီ၀က္ခန္ ့စကားေျပာခဲ့ရပါသည္။

အက်ဥ္းေထာင္ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာရင္း၊ ထိုစဥ္က ကမၻာ့ထိပ္တန္းသတင္းျဖစ္ေနသည့္ ေတာင္အာဖရိက ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမွဳဆီ ေရာက္သြားပါသည္။ နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားႏွင့္ မစၥတာဒီကလပ္တို ့အေၾကာင္း ပါလာသည္။
က်ေနာ္က ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးကေကာ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံအတိုင္းျဖစ္လာႏိုင္သလားလို ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေမးမိပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မျဖစ္ႏိုင္ပါဟုေျဖပါသည္။
“က်မလည္း မင္ဒဲလားမဟုတ္သလို၊ တစ္ဖက္ကလည္း (တစ္ဖက္ဆိုတာက န ၀ တ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား) မစၥတာဒီကလပ္ေတြ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”

က်ေနာ္ကေတာ့(အမ်ားကေတာ့) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို “ဗမာျပည္ရဲ ့မင္ဒဲလား” ဟု သတ္မွတ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္၊ န ၀ တ(န အ ဖ) ဘယ္စစ္ဗိုခ်ဳပ္တစ္ေယာက္တေလမွ မစၥတာဒီကလပ္ မဟုတ္(မဟုတ္) ဟု ယူဆထားပါသည္။ ေတာင္အာဖရီကႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲတြင္ မစၥတာဒီကလပ္၏ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္မွဳ၊ သေဘာထားႀကီးမွဳႏွင့္ နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလား၏
နားလည္ခြင့္လႊတ္မွဳ၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမွဳေတြက အဓိကအေရးပါသည့္အခန္းက႑တြင္ရွိပါသည္။

ယေန ့ဗမာျပည္တြင္ မ ဆ လ စစ္တပ္ကေနစၿပီး၊ န ၀ တ၊ န အ ဖ၊ ယခု ႀကံ ့ဖြတ္အစိုးရစစ္တပ္အဆက္ဆက္၊ ဘယ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္တေလကမ်ား (မစၥတာ ဒီကလပ္လို) လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါသလဲ၊ သေဘာထားႀကီးႏိုင္ခဲ့ပါသလဲ။
ယေန ့ႀကံ ့ဖြတ္အစိုးရႏွင့္ေစ့စပ္ခ်င္သူမ်ား ေျဖပါ။

(၅)

ရန္ကုန္ရွစ္ေလးလုံးပြဲကေန ၂၀၀၇ ဗ က သ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ ႏုတ္ထြက္သြားတာကို က်ေနာ္ နားလည္လက္ခံသည္။ သူတို ့ကေလးေတြဟာ ရိုးသားရဲရင္ ့စြာပဲ၊ ဘယ္တုန္းကမွအျပစ္ေတြကို၀န္မခံတဲ့၊ ဘယ္တုန္းကမွ ျပည္သူေတြကို၀န္ခ်မေတာင္းပန္ခဲ့တဲ့ လက္ရွိအစိုးရတာ၀န္ရွိသူေတြကို မဖိတ္ၾကားႏိုင္ဘူး၊ လက္ဆြဲမႏွဳတ္ဆက္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ အင္မတန္သဘာ၀က်ပါသည္။ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးက တစ္ပိုင္း တစ္ဘာသာပါ။ အဲဒီအတြက္ ရန္သူက ဆန္ ့က်င္မယ္ဆိုရင္လည္း ဆန္ ့က်င္ၾကပါေစ။ က်ေနာ္တို ့ဂရုမစိုက္။
ရန္သူဆန္႔က်င္ခံရျခင္းသည္ ကိစၥဆိုးမဟုတ္၊ ကိစၥေကာင္း။
ရန္သူဆန္႔က်င္မခံရျခင္း သာလွ်င္ ကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးျခင္းျဖစ္သည္။
ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံသမိုင္းထဲက မစၥတာဒီကလပ္လို ရန္သူမ်ိဳးကိုေတာ့ က်ေနာ္ေလးစားပါသည္။

က်ေနာ္တို ့ႏိုင္ငံေခတ္ေဟာင္းသမိုင္းထဲက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ေျပာၾကည့္ခ်င္ပါသည္။ အင္း၀ႏွင့္ ဟံသာ၀တီ ပေဒသရာဇ္ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း အႏွစ္(၄၀)ၾကာ စစ္မက္ခင္းခဲ့သည့္ သမိုင္းကို လူတိုင္းသိၾကပါသည္။
အင္း၀ဘုရင္မင္းေခါင္ႏွင့္  ဟံသာ၀တီျပည့္ရွင္ ရာဇာဓိရာဇ္တို ့ပေဒသရာဇ္အာဏာရွင္အခ်င္းခ်င္း စစ္ခင္းၾကသည္။ စစ္ေၾကာင့္ အင္း၀က ျမန္မာ၊ ဟံသာ၀တီကမြန္၊ အျမစ္မဲ့တိုင္းရင္းသားေတြ၊ ျပည္သူေတြ ေသေၾကပ်က္စီးရသည္။

            စစ္ပန္းသည့္အခါ စစ္ဘုရင္ႏွစ္ပါး ျပည္ၿမိဳ ့ေရႊဆံေတာ္ဘုရားရင္ျပင္မွာ ခ်ိန္းခ်က္ေတြ ့ဆုံၾက။ လက္ဖက္အုပ္ေရွ ့ခ်၊ လက္ဖက္စားရင္း ႏွစ္ဖက္ စစ္တပ္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး စာခၽြန္ေတာ္ေတြလဲလွယ္ၾက။
ဒါကို ဦးကုလား မွန္နန္းရာဇ၀င္မွာ “လဘံစား၏” လို ့ေရးသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း စစ္အပန္းေျပသည့္အခါ စစ္လမ္းရွည္ၾကျပန္သည္။
အႏွစ္(၄၀)မဟုတ္လား။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ နာတာရွည္စစ္ႀကီးထဲမွာပဲ အင္း၀ဘုရင္မင္းေခါင္ ကြယ္လြန္သြားပါသည္။
နတ္ရြာစံ ဘုရင္မင္းေခါင္၏ သတင္းကိုၾကားသည့္အခါ၊ ဟံသာ၀တီျပည့္ရွင္ရာဇာဓိရာဇ္ ခမ်ာ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲစြာ ျမည္တမ္းခဲ့ရွာပါသည္။
“ေၾသာ္…ငါ ့ေနာင္ေတာ္ ကြယ္လြန္ရွာၿပီကို” တဲ့။
ဒါကို အဂၤလိပ္သမိုင္းဆရာက သိုးေဆာင္းလိုျပန္ေရးေတာ့၊ ရာဇာဓိရာဇ္၏ငိုေၾကြးျမည္တမ္းသံကို အခုလိုဘာသာျပန္ခဲ့။
“MY SWEET ENEMY IS DEAD.” ဟူ၍။

(၆)

က်ေနာ္တို ့သည္ SWEET ENEMY ေတြႏွင့္သာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးကို လုပ္ေဆာင္၍ရပါမည္။ (မစၥတာဒီကလပ္သည္ SWEET ENEMY တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္)
SWEET ENEMY ကို က်ေနာ္တစ္ဦးတည္းအေနႏွင့္ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ေသာ၊ သေဘာထားႀကီးေသာ ၿပိဳင္ဘက္ဟုယူခ်င္ပါသည္။ ရန္သူဟုဆိုလွ်င္လည္း လူႀကီးလူေကာင္းပီသေသာ၊ သေဘာထားႀကီးေသာ ရန္သူဟု ဆိုခ်င္သည္။
က်ေနာ္တို ့ျမန္မာ့ရိုးရာပုံျပင္၊ ျမန္မာ့ဆိုရိုးစကားတစ္ခုတြင္ ”က်ားေသကို အသက္သြင္းသည္” ဆိုတာ ရွိသည္။
က်ားက ၁၉၈၈ မွာတစ္ခါေသမလိုျဖစ္သည္။
ထိုက်ားေသကို ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ အသက္ျပန္သြင္းခဲ့ၾကသည္။
က်ားက တစ္ခါ ၂၀၀၇ မွာ ေသမလိုျဖစ္ျပန္သည္။
ထိုက်ားေသကိုေတာ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ျပန္အသက္သြင္းခဲ့ၾကသည္။

အခုေတာ့ က်ားက မေသမရွင္ႏွင့္ ရွစ္ေလးလုံး(၂၅)ျပည့္ ေငြေငြရတုအခမ္းအနားမွာ။ ေငြ ေငြ ေငြ (၁၅)သိန္းႀကီးမ်ားေတာင္ ထည့္၀င္လွဴဒါန္းသြားခဲ့ပါေသးေရာညယ္။

(၇)

က်ားက ေသခ်င္ေနတာၾကာပါၿပီ။
ေသခ်င္ေနတဲ့က်ားကို ေသေအာင္မသတ္ဘဲ၊ ဘယ္သူေတြ ျပန္ျပန္ၿပီးအသက္သြင္းေပးေနတာလဲ။
မိတ္ေဆြ… ခင္ဗ်ားလား၊ က်ေနာ္လား။
က်ားသနားမွ ႏြားခ်မ္းသာဆိုတဲ့စကားပုံကိုေမ့ပစ္လိုက္။

က်ားကိုအရင္ ကိုယ္ကဦးေအာင္သတ္ရင္သတ္၊ မသတ္ရင္ က်ားက ကိုယ့္ကို ကိုက္သတ္သြားလိမ့္မယ္ ဆိုတဲ့ (ဆရာျမသန္းတင့္ေျပာျပခဲ့ဖူးတဲ့) ပဲခူးရိုးမက မုဆိုးႀကီးကိုဖိုးဇံုရဲ ့အဘိဓမၼာကို သတိရၾက။     ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
ၾသဂုတ္ ၉- ၂၀၁၃။

(အခုအခ်ိန္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က “လဘံစား” ေနတုန္း၊ ဒီစာေရးမိတဲ့အတြက္ အားနာပါတယ္)