ဂေရ႕စ္ (ခ) လဇြန္ဆိုင္းဂ်ာသို႔ တမ္းခ်င္း

ကခ်င္မေလး
မင္းဟာ ငါ့အဖို႔ေတာ့
ဒီလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမွာ
ပထမဆံုး ပြင့္တဲ့ ပန္းကေလးပါပဲ။

ေက်းဇူးတင္တယ္
ကခ်င္မေလး။

ဒီလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရဲ႕
လြမ္းေမာဖြယ္ ေတာအုပ္ကေလးတခုမွာ
မင္းဟာ
ငါ ပထမဆံုး ဖူးရတဲ့ အလင္းေရာင္ပါ။

ကခ်င္မေလး
မင္း ကခ်င္စကား မတတ္ေတာ့ဘူး။

ငါက
ခ်င္းစကား မတတ္ေတာ့တဲ့ သူပါ။

ကခ်င္မေလး
ရန္ကုန္မွာ ေမြးၿပီး
ဘန္ေကာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာတဲ့
မင္းဘ၀မွာ
ေမခ-ေမလိခ ျမစ္ဆံုကို
မင္း အိပ္မက္ မမက္ဖူးတာ
ငါ ၀မ္းနည္းပါရဲ႕။

ငါကေတာ့
ဟိုး … ရွင္ေဗြယန္၊ နန္းယြန္း
ပန္ေဆာင္
ဟူးေကာင္း ေတာင္ၾကားအထိ လြမ္းၿပီး
လီဒိုလမ္းမႀကီးကို ထမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေကာင္ပါ။

စိတ္မဆိုးပါနဲ႔
ကခ်င္မေလး။

မင္းမွာ
ကခ်င္နဲ႔ တူတာဆိုလို႔
နာမည္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။

ဒါေတာင္
မင္းဟာ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမေတြကို
သြားတဲ့အခါ
ဂေရ႕စ္ ျဖစ္လုိက္
လဇြန္ဆိုင္းဂ်ာ ျဖစ္လိုက္။

ကခ်င္မေလး
ငါကေတာ့ မင္းကို
အျပစ္မတင္ပါဘူး။

မင္းဟာ
ငါတို႔ရဲ႕ တိုင္းရင္းသူပဲ။

ခ်ဴလာေလာင္ကြမ္ တကၠသိုလ္က
မင္း ဘြဲ႕ရခဲ့တယ္
ခ်ဴလာေလာင္ကြမ္ တကၠသိုလ္ရဲ႕
ေ႐ႊေရာင္ေန႔ရက္ေတြမွာ
မင္းဟာ
နတ္သမီးကေလးတပါး ျဖစ္ခဲ့မယ္။

ဘိဇနက္ပညာနဲ႔ ဘြဲ႕ရခဲ့တဲ့
မင္းဟာ
ငါနဲ႔ ေတြ႕ေတာ့
ႏိုင္ငံတကာက ဒုကၡသည္ေတြကို
ကယ္ဆယ္တဲ့ ေမခလာတပါး ျဖစ္ေနတယ္။

မင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူတယ္
ဘန္ေကာက္သူ ကခ်င္မေလး။

မင္းကေတာ့
လေရာင္နဲ႔ လွတဲ့
ဘန္ေကာက္ညေတြမွာ
စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္စက္ႏိုင္တဲ့
ကခ်င္တိုင္းရင္းသူကေလးေပါ့။

ငါတို႔ တိုင္းျပည္မွာေတာ့
မင္းလို တိုင္းရင္းသား လူငယ္ေတြဟာ
ည ည
အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ႏိုင္ၾကပါဘူး။

စစ္အစိုးရရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ
အခ်ိန္မေ႐ြး ၀င္ေရာက္စီးနင္း
အတင္းအဓမၼ
႐ိုက္ႏွက္ဖမ္းဆီး
ေခၚေဆာင္သြားမွာကို
အျမဲ စိုးရိမ္ပူပန္ေနရတဲ့ ဘ၀ေပါ့။

ဘန္ေကာက္မွာ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္
ေထာင္ကာ အကကို
မင္း မကတတ္ေတာ့ဘူး။

ဘန္ေကာက္မွာ အျမစ္တြယ္
မေနာတိုင္ေတြကို
မင္း မခ်စ္တတ္ေတာ့ဘူး။

ခရစ္စမတ္မွာ
၀တ္စရာ
မင္းမွာ ႐ိုးရာ၀တ္စံုလည္း မရွိေတာ့ဘူး။

ဒါေပမယ့္
ငါ မင္းကို ခ်စ္ပါတယ္။

မင္းဟာ
ကခ်င္တိုင္းရင္းသူတေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အတြက္ကိုပဲ
ငါ ျမတ္ႏိုးပါတယ္။

အကယ္၍သာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြက
တိုက္ပြဲ၀င္ရင္း က်ဆံုးသြားတဲ့
ကယန္း ေတာ္လွန္ေရး ရဲေဘာ္မေလး
‘အင္နာစတာရွား’တို႔လို
စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြက္
အသက္ေပးသြားခဲ့တဲ့
တုိင္းရင္းသား လူငယ္ေပါင္းစံုရဲ႕
႐ုပ္ပံုလႊာေတြကိုသာ
မင္း သိခဲ့မယ္ဆိုရင္။

ဘန္ေကာက္က ျမန္မာသံ႐ံုးေရွ႕မွာ
မင္းကိုယ္တိုင္
ခ်ဴလာေလာင္ကြမ္ တကၠသိုလ္က လူငယ္ေတြနဲ႔အတူ
‘ျမန္မာစစ္အစိုးရ’ကို
ဆႏၵျပခဲ့တာထက္
မင္းပိုၿပီး ေလးနက္လာမွာ အမွန္ပါ။

ငါယံုၾကည္ပါတယ္
မင္းကို ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့
တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာကို
မင္းစာနာ နားလည္လိမ့္မယ္လို႔
ငါ ေမွ်ာ္လင့္မိပါရဲ႕။

ေမခ-ေမလိခ ျမစ္ဆံုမွာ
မင္း႐ုပ္ပံုကို
ငါ ေရးထားမယ္ ဆိုင္းဂ်ာ။

ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းပါးေပၚမွာ
မင္းအျပံဳးကို
ငါ ထြင္းထားမယ္ ဆိုင္းဂ်ာ။

ျမစ္၀ကြၽန္းေပၚ
ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္မွာ
မင္းနာမည္ကို ေအာ္ေခၚရင္း
ငါ ဆက္ၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္သြားမယ္ ဆိုင္းဂ်ာ။

တို႔ျပန္ဆံုၾကမယ့္
ေႏြဦးသစ္ရဲ႕
တနံနက္မွာ
မင္း၀တ္ဖို႔
ဂ်ိန္းေဖာ၀တ္စံုေလး တစံု
ငါ့ရင္ခုန္သံ
ငါ့ယံုၾကည္ခ်က္
ငါ့လက္နဲ႔ ေပးပါရေစ။

ဂေရ႕စ္ေရ …
လြမ္းေတာ့ေလ။ ။


ေအာင္ေ၀း
(၂၁-၁၀-၀၇)
(မူရင္း-ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြဘေလာ့ဂ္)