ခ က္ သ င္

 

 
အို … ခက္သင္။
ဖီးနစ္ငွက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သူ ့၀ိညာဥ္ကို
မီးအေလာင္မခံဘူး။

ႏူရာ၀ဲစြဲ
လဲရာသူခိုးေထာင္း
ဘ၀ မေကာင္းလိုက္ပုံမ်ား
ကံဆိုးမသြားေလရာ
မိုးလိုက္လို ့ရြာသလား ခက္သင္။

မ်က္မျမင္ေတြကမွ
နားရြက္နဲ ့
ျမင္ႏိုင္ၾကေသးရဲ႕။

ခက္သင္မွာ
ျမင္ႏိုင္စရာလည္း နားမရွိေတာ့
ၾကားႏိုင္စရာလည္း မ်က္စိမရွိေတာ့။

ေမွာင္အတိက်
ဆြံ ့အ
ဘယ္လိုမွ မျငင္းဆန္ႏိုင္ဘူးတဲ့လား
အဲဒီ စစ္ကိုင္းျပတ္ေရြ႕ႀကီးနဲ႔မွ
ညားေလရသလား
သတို႔သမီး ခက္သင္။

“ျပည္ထဲေရးႏွင့္
၀မ္းေရးတို ့ထက္
လြမ္းေရးခက္၏” တဲ့။

ခက္သင္အတြက္ေတာ့
“ခက္သမွ်ကို” ပတ္ပ်ိဳး
တေယာကေလးထိုး
ကံကိုယိုးမယ္ဖြဲ ့
ခိုကိုးရာမဲ့ရမွာလား ခက္သင္။

ငလ်င္ထက္ ဆိုးတဲ့အရာေတြ
ေရွ႕မွာရွိေသးတယ္။

သမိုင္းမေကြးခင္
ရြက္ျပင္ေတာ့
တက္ႏွင္ေလာ့ ခက္သင္။

ဖီးနစ္ငွက္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွ သူ ့၀ိညာဥ္ကို
မီးအေလာင္မခံဘူး။
အို … ခက္သင္။      ။

 (စဥ့္ကူးၿမိဳ႕နယ္၊ ခက္သင္ေက်းရြာႏွင့္ အလားတူဘ၀မ်ားစြာသို ့…)