အိ မ္ ျပ န္ သြ ာ း သူ ႀကီ း

Photo - MoeMaKa, Dec 2008, LA

 

မိွဳင္းရိပ္ကယ္တည့္
ေ၀ေမွာင္
မစ္ရွီဂန္အေနာက္ေတာင္က
ႏွင္းေမွာင္ကႏၱာရထဲမွာပါဆရာ။

ဆြတ္ဆြတ္ေမွာင္ေလတဲ့
ေတာက္ေလာင္ေအးခဲ
ႏွင္းမုန္တိုင္းထဲမွာပါဆရာ။

မစ္ရွီဂန္
အေနာက္ေတာင္ပိုင္းဟာ
ႏွင္းလိွဳင္းအျဖတ္
ႏွင္းတံတိုင္းခတ္လို ့
(ျမင္းရိုင္းကို)
ႏွင္းရိုင္းသတ္တဲ့ည။

ေမွ်ာ္ေလတိုင္း
ျပာေျခဆိုင္း
ေ၀မိွဳင္း
ျမဴေမွာင္ခ်ယ္ေနေတာ့တာပါပဲဆရာရယ္။

ေဟာဒီမဲဇာမွာ
ေဟာဒီ
မစ္ရွီဂန္ဆိုတဲ့မဲဇာမွာေလ
ေအာင္ေ၀းဟာ
ႏွင္းမုန္တိုင္းထဲ
ငန္းရိုင္းေတြပ်ံသလို
ရွင္ျပန္ေနတဲ့ေကာင္ပါ။

ဒါေပမဲ့
ဒီတစ္ညမွာ
ႏွင္းရိုင္းသတ္တဲ့ညမွာ
ခရမ္းျပာျမင္းရိုင္းဟာ
ဗိုင္းခနဲ ဗိုင္းခနဲ
ငွက္ႀကီးေတာင္ဓားနဲ ့ပိုင္းလိုက္သလို
သမိုင္းထဲ
ပစ္လဲမက်ေပမဲ့
စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ထဲ
မေသဘဲ
လူးလဲထလာသလိုပါပဲဆရာ။

ဒီ ႏွင္းရိုင္းသတ္တဲ့ညမွာ
ျမင္းရိုင္းဟာ
တုန္ ့ခနဲ ပတတ္ရပ္
ဇက္ခြံ ့ၿပီးအရွီန္သတ္လိုက္ရတယ္။

ေမွာင္မိုက္လြန္းလွခ်ည္ရဲ ့
ျပည္ေျပးဘ၀
ဆရာဆုံးၿပီဆိုတဲ့သတင္း
ႏွင္းမုန္တိုင္းက
သယ္လို ့လာတဲ့ညမွာပဲေပါ ့။

က်ေနာ္က
မစ္ရွီဂန္မဲဇာမွာ
ဆရာက
လာ့စ္ေဗးဂတ္ဆိုတဲ့
ကာစီႏိုကႏၱာရမွာ။

က်ေနာ္တို ့ဟာ
ျပည္ေျပးေတြလား
က်ေနာ္တို ့ဟာ
ျပည္ေျပးေတြပါပဲဆရာရယ္။

တစ္ခါေလး
တိုင္းျပည္ကထြက္ေျပးမိပါတယ္
တစ္သက္လုံး
ျပည္ေျပးျဖစ္ေရာလားဆရာရယ္။

အေမရိကမွာ
က်ေနာ္တို ့ဟာ
ေပြမခ်ိပူဗ်ာ၀ွန္
လူေတြမသိတဲ့သာလာယံမွာ
ကဗ်ာမဆန္တဲ့
အိမ္နိမ့္စံေတြပါဆရာ။

က်ေနာ္တို ့ဟာ
က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္မွာ
မိုင္းေထာင္ဗံုးခြဲတဲ့သူေတြလည္း
မဟုတ္ခဲ့ရပါဘူးဆရာရယ္။

က်ေနာ္တို ့ဟာ
က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္မွာ
အခြင့္ထူးခံေရေပၚဆီေတြလည္း
မျဖစ္ခဲ့ရပါဘူးဆရာရယ္။

က်ေနာ္တို ့ဟာ
က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္မွာ
စာေရးတဲ့သူေတြပါ
ကဗ်ာေရးတဲ့သူေတြပါ။

က်ေနာ္တို ့ဟာ
က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္မွာ
ယဥ္ေက်းတဲ့သူေတြပါ
ႏူးညံ ့သိမ္ေမြ ့တဲ့သူေတြပါ။

ေႀသာ္ ...ဆိုေယာင္ငိုေယာင္
ၿပိဳေယာင္မွန္း
ညိဳေယာင္ေယာင္ကမ္းမွာ
က်ေနာ္က
တိုင္းျပည္ကိုလြမ္းေနတဲ့သူပါ။

ႏွင္းရိုင္းရိုင္း
မိွဳင္းမိွဳင္းက်တဲ့ညမွာ
က်ေနာ္က တိုင္းျပည္ကို
တဗိုင္းဗိုင္းလြမ္းေနတဲ့ေကာင္ပါ။

မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
ရွင္ကြဲ တဲ့
ေသကြဲ တဲ့
ေၾကကြဲရခက္လွခ်ည္ရဲ ့။

၂- ၂၉- ၂၀၁၆
ဆရာေမာင္သာရ ဆုံးၿပီတဲ့
ဒီသတင္းသယ္လာတဲ့
ႏွင္းအရိုင္း မုန္တိုင္းကိုေလ
ေအာင္ေ၀းဆိုတဲ့
ျမင္းရိုင္းက
ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို
ဒိုင္းခနဲ ဒိုင္းခနဲ
ကဆုန္ရပ္
ခြာရွပ္ၿပီး
အေသသာသတ္လိုက္ခ်င္ပါရဲ ့။

ရီေ၀
ရီေ၀ျပာျပာ
မလြမ္းသာတဲ့အျဖစ္ပါလား။

ႏွင္းရက္စက္တယ္
ႏွင္းရိုင္းရက္စက္တယ္
က်ေနာ္တို ့တိုင္းျပည္ႀကီးကလည္း
ရက္စက္တာပါပဲဆရာရယ္။

က်ေနာ္တို ့ဟာ
တိုင္းျပည္ကမလိုလို ့
စြန္ ့ပစ္ခံရတဲ့သူေတြမ်ားလားဆရာရယ္
တစ္ခါတစ္ခါ
အားငယ္တယ္။

အားငယ္ရင္ ကဗ်ာေရး
ကဗ်ာေရးလို ့
ပို အားငယ္ရင္
မစ္ရွီဂန္မဲဇာဟာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ငရဲပို ့မိသလိုပါပဲ။

တစ္ခါတစ္ခါ
ေဟာဒီမွာ
လင္ကြန္းနဲ ့ေတြ ့ရတာလည္း
မေပ်ာ္ပါဘူးဆရာ။

က်ေနာ္ျပန္ခ်င္တယ္
က်ေနာ္ ျပန္ခ်င္တယ္ လို ့
ေျပာရင္
ဆရာက မႀကိဳက္ခ်င္ဘူး။

တကယ္ေတာ့
ဆရာလည္း အိမ္ျပန္ခ်င္မွာပဲဆိုတာ
က်ေနာ္နားလည္တယ္။

ခုေတာ့
ျပန္ပါဆရာ
ဆရာ အရင္ျပန္ပါ။

အေမရိကန္ေနာက္ခံျမန္မာ၀တၳဳေတြ
တစ္ေပြ ့တစ္ပိုက္ႀကီးနဲ ့
ဆရာျပန္ပါ
အရင္ျပန္ႏွင့္ပါဆရာ။

၃၃ လမ္းက
ဆရာ့ကို အသင့္ႀကိဳေနမွာပါ။
၃၃ လမ္း
ခေရညိဳ ညတစ္ျခမ္းမွာ
ဆရာ့ကို
တခမ္းတနားႀကိဳဆိုေနၾကမွာပါ။

တစ္ေန ့
ရန္ကုန္ၿမိဳ ့ေပၚ
ေႏြဦးေလ ညိဳ ့ဆိုင္းရင္
က်ေနာ္တို ့
အတိုင္းမသိတဲ့ လြမ္းဓေလ့ဖြဲ ့
ဆရာ့ကို လာေတြ ့လွည့္ပါ ့မယ္

ခုေတာ့ ... ။

ခုေတာ့ ...

ဆရာ အရင္ျပန္ႏွင့္ပါေတာ့ဆရာ။ ။

(က်ဥ္တုပ္ခံ၀ံ့ မခံ၀ံ့ တစ္အုပ္တည္းနဲ ့တင္၊ က်ေနာ္တို ့ေက်ာင္းသားတိုက္ပြဲေတြအေပၚမွာ၊ ေက်းဇူးအထူးရွိခဲ့တဲ့ ဆရာေမာင္သာရကို ဒီကဗ်ာနဲ ့အေလးနီျပဳပါတယ္)
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
မတ္ ၁- ၂၀၁၆။