အဘ၏ အုတ္ဂူ၌ ပူေဇာ္ျခင္း

ေအာင္ေ၀း

(ဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္ ရာျပည့္ သုိ႔)

အို … ေဟမႏၱ

ညည္းသံတစ

သည္းထန္လွပါလား။

ႏွင္းျမဴၾကားက

အဘအုတ္ဂူ၊ ညအျဖဴမွာ

ဘယ္သူ ငိုေၾကြးေနတာလဲ။

ညေရာင္၊ လေရာင္

ၾကယ္ေရာင္ ျပိဳးေျပာက္၊ ႏွင္းေသာက္အုံ႔မင္

သုႆန္လြင္မွာ

သင္ ဘာေၾကာင့္ ငိုသနည္း။

ေလညွင္းေျမ႔ေျမ့

တြန္းေ၀ွ႔ေ၀ွ႔၏၊ ေ၀့ေ၀့၀ုိက္၀ုိက္

ပဲ့တင္ ရႈိက္ဆဲ

ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုျပန္ျပီ။

ဖေယာင္းဆီမီး

ညီးညီးလွ်ံလွ်ံ၊ ဖိတ္အန္ လက္လက္

အုတ္ဂူထက္မွာ

အို … မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ပါလား။

အလြမ္းၾကီးစြ

ပြင့္စည္းနီနီ၊ သင္းလႈိင္ၾကည္ေသာ

ႏွင္းဆီေမႊးျမ၊ ေဆြးတဲ့ညမွာ

ဘ၀နာက်င္သူ သင္ေလာ။

ငိုရႈိက္သံလည္း

တယံမလပ္၊ မျပတ္ညစဥ္

သင္ေမာ္ကြန္းထိုး

အဘိုးရဲ႔ အုတ္ဂူ၌။

သင္ မည္သူနည္း

ငိုၾကီးခ်က္မ၊ ည ည ည မွာ

အဘကို ဂုဏ္ျပဳသူလား။

ဒို႔အဘရဲ႔

မာနမဲ့လွ်င္း၊ သိကၡာရွင္းသည့္

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ ဉာဏ္ပညာကို

ခါခါဦးခိုက္၊ ကန္ေတာ့ထိုက္စြာ

သင့္၌ အခြင့္ ရွိသေလာ။

တေခတ္ တေခတ္

ဖက္ဆစ္ေတာထ၊ အဓမၼကို

အဘ သူပုန္၊ ထခဲ့တုံ၏

“သူပုန္အဘ”၊ နာမေခၚတြင္

သင္ ရွိခိုးသူလား။

အဘနာမည္

ကမာၻတည္အံ့

သင္သည္ ဓမၼ၀ါဒီလား။

ရာဇ၀ံသ

ထုံးမမွ်၍၊ အဘဆန္႔က်င္

အာဏာရွင္ကို

သင္ေကာ ဆန္႔က်င္ရဲသူလား။

အဘ၀ိညာဥ္

ရာဇ၀င္မွာ

ေကာင္းကင္ေျမၾကီး၊ လင္းယုန္စီး၍

ခရီးသြင္သြင္

သင္အတူ လိုက္ပါလိုသူလား။

အဘညႊန္ျပ

“တကသ” ရဲ႔

အာဂ ခြပ္ေဒါင္း၊ သမုိင္းေၾကာင္းကို

ေကာင္းေကာင္း သင္သိသူလား။

အဘဆရာ

ကဗ်ာက၀ိ၊ ေခတ္၏ေၾကးမုံ

အလုံးစုံကို

သင္ ယုံၾကည္၍ေပလား။

အိုးေ၀ကေမြး

ေခတ္က ေကၽြးႏွင့္

“အေရးေတာ္ပုံ”

အဘဂုဏ္ကို၊ ခိုလႈံ၀င္စား

ေမြးဖြားတဖန္

သင္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္လို၍ေလာ။

သင္ ဘယ္သူလဲ

ျမဴေျခေမွးေမွး၊ ညေရးေရးမွာ

ေသြးႏွင့္ မ်က္ရည္ တိုင္တည္သူလား။

အုတ္ဂူတ၀ိုက္

ႏွင္းျဖိဳက္ျဖိဳက္ေၾကြ၊ ေလတေ၀ွ႔ညင္း

တိတ္ဆိတ္ မင္းမွာ

အလို … ငိုရင္း သီခ်င္းဆိုသံပါလား။

ေလာကျငိမ္သက္

အိပ္မက္ ထင္ထင္၊ ၾကားအံ့ျမင္မိ

အသင္ မည္သူနည္း။

ငိုရႈိက္လ်က္ပင္

အို … ရုတ္တရက္၊ လႈိင္းတခ်က္ပုတ္

လွ်ိဳ႔၀ွက္ေသာ ည

အဘဂူရင္း၊ ျမစ္တမင္းမွာ

စီးေသာ ေသြး၊ လြမ္းသူ႔ေတးကို

အေ၀းက ငါတို႔၊ ၾကားရဘိသုိ႔။

အေ၀းက ငါတို႔၊ မ်က္ရည္ စုိ႔။

အေ၀း၌ ငါတို႔၊ ေမတၱာပို႔။

လြတ္လပ္ပါဖို႔၊ ျငိမ္းခ်မ္းဖို႔။ ။

(၂၀၀၄ ၾသဂုတ္ ၁၄ တြင္ ထူးအိမ္သင္၊ ၁၅ တြင္ ဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္ ေရွ႔ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ကြယ္လြန္သည္။ ဆရာၾကီးႏွင့္ ငွက္ကို ေရေ၀းသုႆန္တြင္ ဂူခ်င္းယွဥ္၍ ျမႈတ္ႏွံထားပါသည္။ စာေရးသူ)