POEM FOR LAYHTONGON - ရွ င္ ကြဲ

မေသဘဲနဲ ့
 ခြဲခဲ့ရေတာ့လည္း
 ကြဲတဲ့အသည္းက ရွင္ကြဲ။
 အခုလို
 ႏွင္းသည္း ေလထန္
 အိမ္မျပန္ႏိုင္တဲ့ ညမ်ိဳးဆိုရင္
 (၀တၳဳထဲက)
 ခ်စ္လူဆိုးႀကီး ဟိကလစ္ဖ္ ကို
 သတိရသလို
 ဓားထြန္းဆင့္ဆိုတဲ့
 ငါ ့အစ္ကိုႀကီး ေဇာ္(ပ်ဥ္းမနား)ကိုလည္း
 လြမ္းမိပါရဲ ့။

 က်မ အိမ္ျပန္မေရာက္ခဲ့

 အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ တဲ့
 လမ္းေပ်ာက္တဲ့ၿမိဳင္ေပါ ့
 ကက္သရင္းအန္းေရွာရယ္
 ညည္းလိုပဲ
 တို ့အစ္ကိုႀကီးေမာင္ရန္ပိုင္
 အိမ္ျပန္မေရာက္တာ ၾကာၿပီ။

ဒီေနရာေလးဟာ

 တို ့အိမ္ပါ။

ဒီေနရာေလးဟာ

 ယုံၾကည္ရင္
 ပ်ားအုံ တစ္အုံပါ
 ခ်ိဳၿမိန္ရင္
 မိွဳက်င္း တစ္က်င္းေပါ ့။

ပင္လယ္တစ္ခုလုံးကို

 ဒီမွာ ေမွာက္လွန္ခဲ့ဖူးပါရဲ ့။

ေသနတ္ေျပာင္းေတြကို

 ဒီမွာ ေနာက္လွန္ခ်ိဳးခဲ့ဖူးပါရဲ ့။

ဘားေတာ့ဗရက္ကို

 ဒီမွာ ေအာက္ေမ့တသခဲ့ဖူးပါရဲ ့။

ခက္တာက

 ငါက
 ခါခ်ဥ္အုံ တုတ္နဲ ့ထိုးခဲ့မိတာကိုး။

ငါလြမ္းခဲ့ပါတယ္

 ဒီေနရာေလးကို
 ငါေ၀းခဲ့ေပမဲ့
 ငါ မေ၀းခဲ့ပါဘူးကြယ္။

ငါ၀န္ခံပါတယ္
 ငါတို ့ဟာ
 အစိုးရကို ဆန္ ့က်င္ခဲ့တယ္။

 (အစိုးရကို မဆန္ ့က်င္တဲ့
 ကဗ်ာဆရာေကာ ရွိဖူးလို ့လား)

ငါတို ့ဆန္ ့က်င္တဲ့ အစိုးရက
 ငါတို ့ကို ျပန္ဆန္ ့က်င္ခဲ့တာလည္း
 ငါ၀န္ခံပါတယ္။

၃၃ လမ္းက

 လမ္းတိုကေလးပါ
 ကဗ်ာဆရာေတြရဲ ့ဒုကၡေတြကေတာ့
 ရွည္လ်ားလွပါသတဲ့။

 သူငယ္ခ်င္းပိုင္သရဲ ့
 အဲဒီဒုကၡသည္ေတြကပဲ
 ေခတ္ကိုထမ္းခဲ့တာ မဟုတ္လား။

 တကယ္ေတာ့
 ဒီေနရာေလးဟာ
 မင္းမ်က္သင့္ေနသူေတြရဲ ့
 ဒုကၡသည္စခန္းေလးပါပဲ။

ဒီစခန္းေလး

 ငါ လြမ္းတယ္။

ခုေနမွာ

ငါ ့ျမင္း ငါစိုင္း
 ႏွင္းၾကမ္း ေလမိွဳင္း
 ေရခဲလိွဳင္းေတြ
 မုန္တိုင္း မုန္တိုင္း
 ငါ ့ကို ရိုင္းပေစ
 တစ္ေန ့က်ရင္
 ငါ ့စစ္ကိုင္းကို
 ငါေရာက္ရမယ္။

 ခုေနေတာ့
 လြမ္းေပဦးေတာ့
 ေလထန္ကုန္းေရ…။

မေသဘဲနဲ ့
 ခြဲခဲ့ရေတာ့လည္း
 ကြဲတဲ့အသည္းက ရွင္ကြဲဲေပါ ့။   ။

( ေလထန္ကုန္း ေငြရတုသို ့)
ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
 ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၁- ၂၀၁၄
 ေခတၱ- မစ္ရွီဂန္။
Photo Credit – https://www.facebook.com/lay.htan.ghone.33