ဒဂုန္တာရာ
ကစ
ေမာင္ေလးေအာင္
အဆုံး
ပန္းတစ္ကုံးပဲ
ျဖစ္ပါတယ္။ (သခြပ္နီ)
အသိက ဘဝကို
မျပ႒ာန္းႏိုင္ပါဘူး
ဘဝကသာ အသိကို
ျပ႒ာန္းတာျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္တို႔က
ေခတ္ကို
မျပ႒ာန္းႏိုင္ပါဘူး
ေခတ္ကသာ က်ေနာ္တို႔ကို
ျပ႒ာန္းတာပါ။
အခုေန
ျမန္မာကဗ်ာအေၾကာင္းေျပာရင္
အေလာင္းထမ္းၿပီး
ေျပာရေတာ႔မွာလား။
က်ေနာ္ ေမာင္ေလးေအာင္အေလာင္းကို
မထမ္းခဲ႔ရဘူး
က်ေနာ္ ဒဂုန္တာရာအေလာင္းကို
မထမ္းလိုက္ရဘူး
အရမ္း ဝမ္းနည္းတယ္။
သမိုင္းကိုထမ္း၊
ကဗ်ာလမ္းမွာ
အလြမ္းအားအင္
သစ္ေတာ႔ကြယ္။
ဖက္ဆစ္သံဖေနာင္႔
ႀကိဳးတိုက္ေထာင္႔မွာ
အခ်စ္ေၾကာင္႔ပဲ
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခဲ႔တယ္။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္
ေနဝင္းေခတ္ကေန
ျမစ္ထဲမွာေပါေလာ
သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ႔
ကဗ်ာေကာင္သစၥာေဖာက္ေတြလည္းရွိခဲ႔။
ေပၚတီယာ ရင္ခုန္သံ
ႏိုင္ငံတကာ
ျမန္မာကဗ်ာ
သူရဲေကာင္းေတြလည္းရွိခဲ႔။
ဘယ္သူ ဘာလဲ
ရာဇဝင္ျဖတ္သန္း
ဇာတ္ဝင္ခန္းမွာ
မင္း ဇာပန္းကြက္ထဲ
ပန္းထိုးသူလား
ႏွင္းေတာထဲ
ေက်ာက္မီးေသြးပို႔သူလား
ေျဖ။
ျမန္မာကဗ်ာသစ္မွာ
ေခတ္ႀကီး
ဘယ္ႏွေခတ္ရွိသလဲ
ေျဖ။
တစ္ေခတ္ပဲ
၁၉၆၂ ကေန
ကေန႔(၂ဝ၁၈)အထိ
တစ္ေခတ္တည္း။
အဲဒီေခတ္ရဲ႔
ပင္မေရစီး
ေတာမီးရစ္သမ္၊
ဘာကာရန္လဲ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရး
ႏွလုံးေသြးနဲ႔
ေတြးေခၚတဲ႔တရား
ေျဖာင္႔ေသာျမား
လူထုအျမင္၊
လူထုခံစားမွဳ
ငါတို႔ ပင္မေရစီးအမွဳေလ။
ဒဂုန္တာရာကလည္း
ပင္မေရစီး၊
ဒီခရီးမွာ
စည္းရုံးစုစည္းကာေန။
ေမာင္ေလးေအာင္ကလည္း
ပင္မေရစီး၊
ဒီခရီးမွာ
စည္းရုံးစုစည္းကာေန။
ထေလာ႔
အဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ႔ျပည္သူေတြ
ထေလာ႔။
ထေလာ႔
အဖိႏွိပ္ခံကဗ်ာဆရာေတြ
ထေလာ႔။
ဒီေန႔ ျမန္မာကဗ်ာတိုက္ပြဲဟာ
အေဟာင္းနဲ႔အသစ္တိုက္ပြဲ
ျဖစ္တယ္။
ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရး
ကဗ်ာဓားေသြးတဲ႔
အသစ္က တစ္ဖက္
စစ္အာဏာရွင္အေလာင္း၊
ေရပုပ္ေျမာင္းထဲ
သူေကာင္းျပဳခံခ်င္တဲ႔
အေဟာင္းက တစ္ဖက္
ဘက္ ႏွစ္ဘက္
မိတ္ေဆြ သင္ဘယ္ဘက္ကလဲ။
ဂန္ ေသာ၊
ဒန္ ေသာ
ေနာဇာ နာမိ၊
ငါမသိ
ငါသိတာ
အေဟာင္း အသစ္။
ယဥ္းေက်းမွဳစစ္မ်က္ႏွာ
ေခတ္ကဗ်ာပဲ။
မ ဆ လ ေခတ္မွာ
ျမန္မာကဗ်ာ
ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိခဲ႔လဲ။
န ဝ တ
န အ ဖ
မေန႔တစ္ေန႔က
မအိမ္လုံးဖြတ္ေတြေခတ္
ျမန္မာကဗ်ာ
ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိခဲ႔လဲ။
ေဟာ- ဒီကေန႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္မွာေရာ
ျမန္မာကဗ်ာ
ဘယ္ႏွမ်ိဳးရွိေနသလဲ။
ရဲရဲ ေျဖပါ၊
သင္မညာနဲ႔
ရာဇဝင္မွာ၊
သင္ဟာ တရားခံျဖစ္ေတာ႔မယ္။
သင္သိပါတယ္၊
ကဗ်ာ ႏွစ္မ်ိဳး
(၁) ဖိႏွိပ္သူအာဏာရွင္ဘက္ကရပ္တည္တဲ႔ကဗ်ာ
(၂) အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြဘက္ကရပ္တည္တဲ႔ကဗ်ာ
သင္ဟာ ေဖာက္ျပန္သူလား။
ျမစ္တစ္ျမစ္ဟာ
ခဏခဏ ဓားထစ္ခံရတဲ႔
သစ္ပင္လိုပဲ
ၾကာေတာ႔
ေရငတ္ၿပီး
ေသတယ္။
ေခတ္တစ္ေခတ္ဟာ
စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ
ေျခာက္ေသြ႔ေနတဲ႔ပန္းခင္းလိုပဲ
အရင္းမရွိ၊
အဖ်ားမရွိ ေသတယ္။
ျမစ္ထဲမွာ
မေသဘဲ က်န္ရစ္တာ
စစ္မွန္တဲ႔
ေတာ္လွန္ေရးပဲ။
ေခတ္ထဲမွာ
မေသဘဲ က်န္ခဲ႔တာ
ေတာ္လွန္တဲ႔ကဗ်ာဆရာေတြပဲ။
ဒဂုန္တာရာက
ငါတို႔ကို
အဘိဓမၼာေပးတယ္။
ေမာင္ေလးေအာင္က
ငါတို႔ကို
အႏုပညာေပးတယ္ေလ။
ငါတို႔ဟာ
ဒဂုန္တာရာရဲ႔
အင္အားတက္ၾကြ၊
တိုးတက္လွတဲ႔
ပင္မေရစီး
ျမစ္ေတြပဲေလ။
ငါတို႔ဟာ
ေမာင္ေလးေအာင္ရဲ႔
ေၾကြးေႀကာ္စူးရဲ၊
အားမာန္ခဲတဲ႔
တိုက္ပြဲထဲက
ျပည္သူေတြပဲေပါ ႔။
ျပည္သူေတြက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို
ခ်စ္ပါတယ္။
ခက္တာက
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေခတ္မွာ
အလစ္ေခ်ာင္းေနတဲ႔
အေခ်ာင္သမားေတြေပါတာပဲ။
ကဗ်ာဆရာေတြက
ဒီမိုခရီးကို
ဆုံးခန္းတိုင္ႏွင္ခ်င္တယ္။
ခက္တာက
ဒီမိုခုတုံးလုပ္၊
လမ္းခုလတ္မွာ
မိုင္းဗုံးခလုတ္ျဖဳတ္ခ်င္သူေတြေပါတာပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ
႔
ေမာင္ခိုင္မာေျပာသလိုေပါ
႔
ေလာကအေမွာင္႔၊
ႀကိဳးဝိုင္းေထာင္႔မွာ
ညာေျဖာင္႔လက္သီး၊
ဝွီးခနဲ ဝင္လာတတ္သတဲ႔။
ေတာ္လွန္သတိ၊
ကဗ်ာသတိ
အၿမဲရွိၾက။
ဒဂုန္တာရာရဲ႔မ်က္ႏွာကိုလည္းေထာက္ပါ
ေမာင္ေလးေအာင္ရဲ႔မ်က္ႏွာကိုလည္းေထာက္ပါ။
ဒဲ႔ ေျပာမယ္
ထပ္ေျပာမယ္
အမ်ိဳးသားစာေပဆု
ဘာလုပ္ရမွာလဲ။
ေတာင္စမုတ္က
ေထာင္ထုပ္မွ
မရရင္
ေၾကာင္ကုတ္မွာလား
ေဘဘီ။
ေဘဘီမွတ္ထား
ျမားေျဖာင္႔တဲ႔လက္
ျပည္သူ႔ဘက္ကေတြး
ေခြးလည္း
မေဟာင္
ေၾကာင္လည္း
မကုတ္။
ကဗ်ာဆိုတာ
ဒီမိုညအေမွာင္
ေတာသုံးေတာင္မွာ
လေရာင္မရွိလည္း
အဘိဓမၼာနံ႔သင္း
လင္းယုန္ဆင္းတဲ႔
ႏွင္းဆီေတာအုပ္။
။
ေ အ ာ င္
ေ ဝ း
(ဇြန္ ၇-
၂ဝ၁၈)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment