"အလြမ္းပင္ေတာ"
တဲ႔။
အလြမ္းပင္ေတြ
ေတာထေနလို႔
အလြမ္းပင္ေတာလို႔
ေခၚတယ္။
အလြမ္းပင္ေတာလို႔
လြမ္းသူေတြက
ေျပာၾကတဲ႔
လြမ္းသူေတြရဲ႕အလြမ္းပင္ေတာေလ။
လြမ္းတတ္သူသာ
သမိုင္းဝင္သတဲ႔
သမိုင္းဝင္တဲ႔
အလြမ္းပင္ေတာေပါ့။
ေျမခ်စ္သူ
ေျပာတယ္
"ကမၻာေပၚမွာ
လြမ္းရတာေလာက္
သိကၡာရွိတဲ႔
အစားအစာ
မရွိပါဘူး"
တဲ႔
သိကၡာရွိတဲ႔
အလြမ္းပင္ေတာေပါ့။
အလြမ္းတစ္ပင္
ရာဇဝင္ တစ္ခု။
အလြမ္းအသေခ်ၤ
အလြမ္းပင္ေတြ
ေျပာတယ္
"လြတ္လပ္ၿပီး
တရားမွ်တမွဳရွိရင္
အနာဂတ္မွာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ
သူ႔အလိုလို
လတ္ဆတ္စိမ္းစိုလာမွာပါ" တဲ႔။
မိုးဦးက်
လယ္ကြင္းေတြမွာ
စပါးေစ႔ကေလးေတြ
သူ႔အလိုလို
ေပါက္လာသလိုေပါ့
အလြမ္းပင္ေတာေလ။
အလြမ္းပင္ေတြဟာ
လြမ္းဖို႔
ရွင္သန္ေနၾကတယ္။
သူတို႔ရွင္သန္ဖို႔
သိကၡာရွိတဲ႔
သမိုင္းေတြလိုတယ္။
လြမ္းတယ္ဆိုတာ
သမိုင္းကို
သိကၡာရွိေအာင္
လုပ္တာပါပဲ။
ပိုလန္မွာ
စစ္ႀကီးအတြင္း
ကေလးေတြ အေမေပ်ာက္တုန္းက
အလြမ္းပင္ေတာမွာ
ဥၾသငွက္ေတြ
ေႏြ ေပ်ာက္ခဲ႔ဖူးတယ္။
ဆိုင္ဂံု
နန္းေတာ္ထဲ
တင္႔ကားတစ္စီး
ဝင္လာၿပီး
ဗီယက္ေကာင္းအလံ
လႊင္႔ထူတုန္းက။
တိန္အန္မင္ရင္ျပင္မွာ
ေက်ာင္းသားေတြကို
တင္႔ကားအစင္းတစ္ရာ
တက္နင္းတုန္းက။
ၿဖိဳလွဲခံလိုက္ရတဲ႔
ဘာလင္တံတိုင္းပ်က္ႀကီးေပၚ
အဒမ္စမစ္ဇီးကြက္ေတြ
ေအာ္တုန္းက။
အလြမ္းပင္ေတာဟာ
အလြမ္းေတြနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
လြမ္းေနခဲ႔ဖူးတယ္။
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းလည္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ျမင္မသြားရဘူး
အလြမ္းေတြသာ
ေတာထက်န္ရစ္။
ဆရာဒဂုန္တာရာလည္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို
ျမင္မသြားရဘူး
အလြမ္းေတြသာ
ေတာထက်န္ရစ္။
ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ႔
စစ္ေတြ ၾကာလာတာေပါ့။
ေခတ္ေတြရွည္လာေတာ႔
စစ္ေတြ ရွည္လာတာေပါ့။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုလားတဲ႔
ကဗ်ာဆရာေတြ
ေသေသ သြားၾကတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတးသံေတြ
မေသမရွင္
က်န္ရစ္ခဲ႔ၾကတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ႔
သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုလုံးေၾကြတဲ႔ေန႔ဟာ
ငါတို႔မေရာက္ေစခ်င္ေပမဲ႔
ငါတို႔ေရွ႔ေမွာက္
ေရာက္လာခဲ႔ၿပီ။
"ေမာင္ေအာင္ပြင္႔"
ဆိုတာ
(ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို)
လြမ္းလို႔
ေသတဲ႔ ေတာ။
အလြမ္းပင္ေတာ
... တဲ႔
အလြမ္းပင္ေတြ
ေတာထေနလို႔
အလြမ္းပင္ေတာလို႔
ေခၚတယ္။ ။
(၃ဝ-၁၁-၁၈
ေန႔က ကြယ္လြန္သြားတဲ႔
ရဲေဘာ္ႀကီး
ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေအာင္ပြင္႔ သို႔)
ေ အ ာ င္
ေ ဝ း ။
.jpg)
