မမခင္ဦးစံပယ္သို ့တမ္းခ်င္း ၉
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းမွာေတာ့
မုန္တိုင္းမိုးတိမ္ေတြက
ဆင္ေနဆဲပါ
မမခင္ဦးစံပယ္။
ေတာင္ေတြက
ျမင့္ျမင့္လာတယ္။
ေတာေတြက
နက္နက္လာတယ္။
ျမစ္ေတြက
ေကြ ့ေကြ ့လာတယ္။
၃၃လမ္းကေတာ့
လမ္းတိုကေလးပါပဲ။
ဒါေပမဲ့
ကဗ်ာဆရာေတြရဲ ့
ဒုကၡကေတာ့
ရွည္လ်ားလွပါတယ္။
မေန ့တစ္ေန ့က
မိုးႀကီးတမ
ရြာခ်ခဲ့တယ္။
၃၃လမ္းဟာ
မိုးေရထဲမွာ
လန္းဆန္းသြားမယ္။
၃၃လမ္းထိပ္က
ခေရပင္ရိပ္ကေလး
အခုရွိေသးလား
မမခင္ဦးစံပယ္။
၃၃လမ္း
က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ
ရဲေဘာ္ေတြ
မိတ္ေဆြေတြ
အဲဒီမွာဆုံေနက်
၃၃လမ္း။
တစ္ေယာက္ပခုံးသားထဲ
တစ္ေယာက္က်ံဳ ့၀င္
ရာဇ၀င္ကိုထမ္းခဲ့ၾက
၃၃လမ္း။
ဆရာဒဂုန္တာရာေျပာတဲ့
ပ်ားအုံခံစားမွဳ
အႏုပညာသံမဏိ
၃၃လမ္း။
ဒီ၃၃လမ္း
က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
၃၃လမ္း
ညေနခ်မ္း
ဇာတ္ခုံေပၚမွာ
ဂႏၵမာေတာင္ဇာတ္၀င္ခန္း။
၃၃လမ္း ရဲတိုက္ကေန
ကဗ်ာဆရာေတြ
ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ေနၾကမယ္။
၃၃လမ္း ခံတပ္ကေန
ကဗ်ာဆရာေတြ
ရန္သူကို ခုခံေနၾကမယ္။
ေတာင္ျမင့္ျမင့္ေတြေပၚမွာ
၃၃လမ္း အလံေတာ္ေတြ ့မယ္။
ေတာနက္နက္ေတြထဲမွာ
၃၃လမ္းရနံ ့ရမယ္။
ျမစ္ေကြ ့ေကြ ့ေတြၾကားမွာ
၃၃လမ္းအသံၾကားမယ္။
သတိရပါတယ္
သူငယ္ခ်င္းတို ့။
ေလးစားပါတယ္
မိတ္ေဆြတို ့။
အေလးျပဳပါတယ္
ရဲေဘာ္တို ့။
မေန ့တစ္ေန ့က
မိုးႀကီးတမ
ရြာခ်ခဲ့တယ္။
ခ်ိဳးျဖဴတေထာင္
ႀကိဳးၾကာတေထာင္
လေရာင္ထဲပ်ံသန္း။
ေယာနသံစင္ေရာ္
ပင္လယ္ကိုေခၚ
၃၃လမ္းေပၚ
လြမ္းလို ့ေအာ္တယ္။
မေန ့တေန ့က
မိုးႀကီးတမ
ရြာခ်ခဲ့တယ္ေလ
မမခင္ဦးစံပယ္။
၃၃လမ္းဟာ
၀မ္းပန္းတသာနဲ ့
ဒဏ္ရာေတြကိုေမ ့သြားတယ္။
ၿပီးေတာ့
၃၃လမ္းဟာ
ကမၻာတစ္ျခမ္းကေန
သူ ့ကိုလြမ္းေနတဲ့
ျပည္ေျပးတစ္ေယာက္ကို
လြမ္းေနဦးမယ္။
တစ္ခါတစ္ခါ
၃၃လမ္းဟာ
အဲဒီျပည္ေျပးကဗ်ာဆရာအတြက္
မ်က္ရည္က်တယ္။
ညေန ညေန
စည္တယ္ေလ
လြမ္းေဟ လြမ္းေဟ
၃၃လမ္းေရ။
မစ္ရွီဂန္ညခ်မ္း
ရာဇ၀င္ကိုထမ္း
ငါျပန္လာမယ္
၃၃လမ္း။
ဒီမွာေတာ့
က်ေနာ္က
၀ံပုေလြလာဆင္ရဲ ့
တေစၦသေဘၤာေပၚမွာ
မမခင္ဦးစံပယ္။
ဒီမွာေတာ့
က်ေနာ္က
တံငါအိုႀကီး
စန္တီယာဂိုနဲ ့အတူ
မမခင္ဦးစံပယ္။
ဒီမွာေတာ့
က်ေနာ္က
မစၥစၥပီျမစ္ႀကီးကိုစီးလို ့
မမခင္ဦးစံပယ္။
ဒီမွာေတာ့
က်ေနာ္က
ပေရရီျမက္ခင္းေပၚ
ျမင္းကိုစိုင္းလို ့
မမခင္ဦးစံပယ္။
ဒီမွာေတာ့
က်ေနာ္က
လြမ္းလို ့ေပါ ့
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္။
ငယ္ငယ္တုန္းက
လီနင္နဲ ့ေတြ ့တယ္
ႀကီးလာေတာ့
လင္ကြန္းနဲ ့ေတြ ့ခ်င္တယ္။
ဒီမွာ
လင္ကြန္းနဲ ့က်ေနာ္ေတြ ့ၿပီ
မမခင္ဦးစံပယ္။
က်ေနာ္
၀ါရွင္တန္ဒီစီကိုသြားတယ္။
က်ေနာ္
လင္ကြန္းနဲ ့ေတြ ့တယ္။
က်ေနာ္
အင္ဒီယားနား-ဖို ့တ္၀ိန္းကိုသြားတယ္။
က်ေနာ္
လင္ကြန္းနဲ ့ေတြ ့တယ္။
က်ေနာ္
ဆန္ဖရန္စစၥကိုသြားတယ္
ေလာ့စ္အိန္ဂ်ယ္လိစ္သြားတယ္။
က်ေနာ္
ခ်ီကာဂိုသြားတယ္
ဒိထရြဳိက္သြားတယ္
နယူးေယာက္သြားတယ္။
က်ေနာ္
လင္ကြန္းနဲ ့ေတြ ့တယ္
မမခင္ဦးစံပယ္။
က်ေနာ္
လင္ကြန္းရဲ ့ဂက္တီးစဘတ္မိန္ ့ခြန္း
နားေထာင္တယ္။
က်ေနာ္
တိုင္းျပည္ကိုလြမ္းတယ္။
က်ေနာ္
မင္းသားႀကီး ပီတာေဖာင္ဒါ
သရုပ္ေဆာင္တဲ့
“လူငယ္လင္ကြန္း”ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္။
က်ေနာ္
လူမ်ိဳးကိုလြမ္းတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
က်ေနာ္မညာပါဘူး
ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းကမ္းပါးမွာ
က်ေနာ့္ရဲ ့
အသန္ ့စင္ဆုံး
အလြမ္းေတြရွိတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
က်ေနာ္မလိမ္ပါဘူး
၃၃လမ္း ညေနခ်မ္းမွာ
က်ေနာ့္ရဲ
အမြန္ျမတ္ဆုံး
အေဆြးေတြရွိတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္
ျမန္မာတစ္ေယာက္ဟာ
ျမန္မာတစ္ေယာက္ပါပဲ။
မမခင္ဦးစံပယ္
ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ဟာ
ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ပါပဲ။
က်ေနာ္
ျမန္မာကဗ်ာဆရာ
မစ္ရွီဂန္မွာ
ျမန္မာပါပဲ
ကဗ်ာဆရာပါပဲ။
မေန ့တစ္ေန ့က
မိုးႀကီးတမ
ရြာခ်ခဲ့တယ္
မမခင္ဦးစံပယ္။
မိုးေရထိလို ့
၃၃လမ္းက အိပ္မက္ေတြ
လန္းသလို
ကမၻာတစ္ျခမ္းက
အိပ္မက္ေတြလည္း
လန္းတာပါပဲ
မမခင္ဦးစံပယ္။
အေ၀းေရာက္လင္းယုန္တစ္ေကာင္
အေ၀းေရာက္ပင္လယ္တစ္စင္း
အေ၀းေရာက္ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္
အေ၀းေရာက္တေယာတစ္လက္
အေ၀းေရာက္ရင္ခုန္သံတစ္ခ်က္
အေ၀းေရာက္ပ်ားရည္တစ္အိုး
အေ၀းေရာက္ေငြႏွင္းတစ္မွဳန္
အေ၀းေရာက္ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္
အေ၀းေရာက္ေပးစာတစ္ေစာင္
အေ၀းေရာက္မ်က္ရည္တစ္ေပါက္
အေ၀းေရာက္ပိေတာက္တစ္ပင္
အေ၀းေရာက္သေျပတစ္ခင္း
အေ၀းေရာက္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္
အေ၀းေရာက္အနာဂတ္တစ္ခု
… … … …
အားလုံးဟာ
က်ေနာ္တို ့ျဖစ္တယ္။
အားလံုးဟာ
အစျဖစ္တယ္
အားလုံးဟာ
အဆုံးျဖစ္တယ္။
အားလုံးဟာ
ဧရာ၀တီကလာတယ္
အားလုံးဟာ
ဧရာ၀တီကိုျပန္မယ္။
ေသခ်ာတယ္
မမခင္ဦးစံပယ္။
အားလုံးဟာ
ေက်ာင္းသားသမဂၢအေဆာက္အအုံကို
ကာကြယ္ခဲ့ၾကတယ္။
အားလုံးဟာ
ဆင္မလိုက္သေဘၤာက်င္းမွာ
ေတာ္လွန္ေရးကိုေရခ်ခဲ့ၾကတယ္။
အားလုံးဟာ
ဦးသန္ ့အုတ္ဂူကို
တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတယ္။
အားလုံးဟာ
ေရႊတိဂံုမွာ
သစၥာဆိုခဲ့ၾကတယ္။
အာလုံးဟာ
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိွဳင္းဗိမာန္မွာ
တိုင္တည္ခဲ့ၾကတယ္္။
အားလုံးဟာ
အစိုးရတစ္ရပ္
သမၼတသုံးေယာက္ကို
ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္။
အားလုံးဟာ
အားလုံးဟာ
အားလုံးဟာ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုအတြက္
တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။
လွည္းတန္းညခ်မ္း
ခံတပ္စခန္းမွာ
လြမ္းအားပိုခဲ့ၾကတယ္။
အားလုံးဟာ
ဒီပရဂၤဆိုတဲ့ ဒီပဲရင္းမွာ
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီခဲ့ၾကတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာ
အားလုံးဟာ
တစ္ျပည္လုံးကို
ေရႊ၀ါေရာင္ျခယ္ခဲ့ၾကတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
အားလုံးဟာ
အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ
အနာဂတ္ကိုတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကၿပီ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
အားလုံးဟာ
လိုအပ္မွဳအရ
လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး
ဆင္ႏႊဲခဲ့ၾကၿပီ။
အားလုံးဟာ
အားလုံးပဲျဖစ္တယ္။
အားလုံးဟာ
အိမ္ျပန္ခ်င္သူေတြလည္း
ျဖစ္တယ္ေလ။
မေန ့တစ္ေန ့က
မိုးႀကီးတမ
လွလွပပ
ရြာခ်ခဲ့ၿပီ။
မိုးေရဖ်န္းလို ့
၃၃လမ္းဟာလည္း
အျခားလမ္းေတြလိုပဲ
လန္းဆန္းခဲ့ၿပီ။
၃၃လမ္းကို
လြမ္းေနတဲ့
ကမၻာတစ္ျခမ္းလည္း
လန္းခဲ့ၿပီ။
လြမ္းတဲ့အလြမ္းက
ဆန္းခဲ့ၿပီ။
မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းမွာေတာ့
မုန္တိုင္းမိုးတိမ္ေတြက
ဆင္ေနဆဲပါ
မမခင္ဦးစံပယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
က်ေနာ္တို ့
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္မယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
က်ေနာ္တို ့
အိ္ပ္မက္ဆက္မက္မယ္။
တစ္ေန ့
က်ေနာ္တို ့
အိ္မျ္ပန္လာမယ္။
အေ၀းဆုံးက
တေယာသံေတြ
အိမ္ျပန္လာမယ္။
အေ၀းဆုံးက
ဗုံသံေတြ
အိမ္ျပန္လာမယ္။
ငွက္ေတြ
ေတာင္ပံခတ္သလို
ျဖတ္သန္းလာမယ္။
၃၃လမ္း
ညေနခ်မ္းကို
ငါျပန္လာမယ္။
ဆရာဂ်မ္းရဲ ့
အရိုးျပာအိုးကိုထမ္းၿပီး
ငါျပန္လာမယ္။
ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
တည္ေထာင္ဖို ့
ငါျပန္လာမယ္။
၃၃လမ္းေရ
လြမ္းေပေတာ့။
ေရးေဖာ္တို ့ေရ
လြမ္းေပေတာ့။
မမခင္ဦးစံပယ္ေရ
လြမ္းေပေတာ့။
မေန ့တေန ့က
မိုးႀကီးတမ
ရြာခ်ခဲ့ၿပီ။
ဒီလိုပုံဆို
မိုးႀကီးမခ်ဳပ္မီ
ကၽြႏု္ပ္အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့မည္။
ေက်ာက္တုံးက
ပန္းပြင့္ၿပီ။
ေရႊတိဂံုမိန္ ့ခြန္း
ေရႊဂံုတိုင္မိန္ ့ခြန္း
“ရန္ကုန္ကြန္ျမြန္း” *
ထြန္းေစသတည္း။ ။
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ျခင္းမွသည္ ျပည္သူ ့လြတ္လပ္ေရးဆီသို ့)
ေအာင္ေ၀း
ႏို၀င္ဘာ ၂၀၊၂၀၁၀
ေခတၱမစ္ရွီဂန္။
* Rangoon Commune
(အယ္လ္ေအျမိဳ႔ထုတ္ မႏၱေလးေဂဇက္သတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးသားကဗ်ာကို ျပန္လည္ေဖာ္ျပသည္)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment