ခ်စ္လုိ႔ေရးတဲ့ကဗ်ာ (၅)

အခ်စ္မွာ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးရွိတယ္ ခင္။
၁။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ
၂။ ျပည္တြင္းစစ္
၃။ ေသနာပတိပ်က္လူတန္းစား
၄။ အမ်ဳိးသားေရးအစြန္းေရာက္
၅။ လူသတ္ဝါဒ

အခ်စ္ဆိုတာ
ေႏြဦးမွာ
ပုရစ္ဖူးေလးေတြ ထြက္လာသလို
သူ႔အလိုလို ျဖစ္လာတဲ့အရာ။

အခ်စ္ဆိုတာ
သစ္ရြက္ကေလးေတြစိမ္းေနဖို့
အျမစ္က အေမွာင္ထဲ
ဒုကၡခပ္သိမ္းရင္ဆိုင္သလိုေပါ ့။

အခ်စ္ဆိုတာ
ျမစ္ကို ေျခဆုံးေခါင္းဖ်ား
အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ ေစာင့္ေရွာက္ရတာမ်ိဳးပါ။

ေခတ္ မေကာင္းေတာ့
အခ်စ္လည္း
မေကာင္းရွာဘူးေပါ ့။

ပိေတာက္မပြင့္မီစပ္ၾကား
အခ်စ္လည္း
ႏိုင္ငံေရးလက္ေအာက္ခံ။

ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္ပါ
ႏိုင္ငံေရးကိုလည္းၾကည့္။

ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္
ေခတ္ကို မ်က္ျခည္မျပတ္ေစနဲ႔။

အခ်ိန္မေရြး
ဗုံးေတြ ထေပါက္ႏိုင္တယ္။

အခ်ိန္မေရြး
လက္မွတ္ရအ႐ူးေတြနဲ႔ေတြ႕ႏိုင္တယ္။

အခ်ိန္မေရြး
အလြမ္းပင္လယ္ေ၀သြားႏိုင္တယ္။

စစ္က
ရင္တြင္းမွာ အၿမဲျဖစ္ေနတဲ့
ရင္တြင္းစစ္ ေခတ္ႀကီးေလ။

“အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာ
မတရားတာမရွိ”
ရမ္းမၿဖီးပါနဲ႔ ကြီးရယ္။

အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာ
တရားတာလည္း မရွိပါဘူး။

အခ်စ္တို႔
စစ္တို႔ဆိုတာ
အတၱပဲ ရွိတာပါ။

ျမစ္ဆိုတာ ေကြ႕မွလွသတဲ့
ျမစ္ကလည္း
သူ့အတၱနဲ႔သူ ေကြ႕ျမဲ။

ကဲ- ဘယ္အတၱကို
အက်ႌခ်ဳပ္ဝတ္ရမွာလဲ။ ။

ေ အ ာ င္ ေ ဝ း
(ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၅- ၂၀၁၈)