သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်း ( ၃ )

လူဟာ အသက်ကြီးလာ လေလေ
လေးဖက် ထောက် လေလေပဲ တဲ့။
ချစ်လှစွာသောပြည်ပြေးဟာ
ဟိုတုန်းခါ
ဖွတ်ကျား(ရဲနွယ်)ချောင်းဖျားက
အဘိဓမ္မာကိုလည်း လွမ်းပြန်တယ်
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်။
အဝေးရောက်နှလုံးသားဟာ
တကယ်ပဲ ကျဆုံးခဲ့ပြီလား။
အဝေးရောက်နှလုံးသားဟာ
တကယ်ပဲ အရာရာဆုံးရှုံးခဲ့ပြီလား။
အဝေးရောက်နှလုံးသားဟာ
တကယ်ပဲ အလှဆုံးအပြုံးတွေနဲ့
ချစ်သက် မဖွဲ့ရုံးနိုင်တော့ဘူးလား။
အဝေးရောက်နှလုံးသားဟာ
တကယ်ပဲ မြံှုးမိတဲ့ငါး
ငြိမ်သက်သွားပြီလား။
အဝေးရောက်နှလုံးသားဟာ
တကယ်ပဲ အိပ်မက်ခန်းခြောက်သွားပြီလား။
တကယ်တော့ မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
အိပ်မက်ဆိုတာ
ခန်းခြောက်တယ် မရှိပါဘူး။
ယုံကြည်ချက်နဲ့
မက်တဲ့ အိပ်မက်
ယုံကြည်ချက်ထက် ခိုင်မာမြဲမြံတယ်လေ။
ခိုင်မာမြဲမြံတဲ့ အိပ်မက်ဟာ
နုပျိုစိမ်းစိုတယ်လေ။
တကယ်တော့ မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
အိပ်မက်ဆိုတာ
အိုတယ် မရှိပါဘူး။
အိပ်မက်ထဲမှာ
ကျနော်ဟာ နုန်းတိုးငါးလေး။
မြောက်ဒဂုံ
အိမ်ရှေ့ ကန်စွန်းမြောင်းထဲက
နုန်းတိုးငါးလေးတွေ
ကျနော် လွမ်းပါရဲ့။
ကန်စွန်းမြောင်းလေးရယ်
ရေတွေ မခန်းလိုက်ပါနဲ့
ငါ့အိပ်မက်တွေ သေမှာစိုးလို့ပါ။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
တစ်ရက် တစ်ရက်
အသက် ကြီးလာတာတော့
ကျနော် ဝန်ခံပါရဲ့။
ဒါပေမဲ့
ကျနော် လေးဖက် မထောက်သေးပါဘူး။
ဒါပေမဲ့
ကျနော် လက်နက် မချသေးပါဘူး။
ဒါပေမဲ့
ကျနော် အရှုံးမပေးသေးပါဘူး။
နယူးယောက်မြို့က
လစ်ဘာတီရုပ်တုခြေရင်းမှာ
သူ့မြေကို နင်းရင်း
ကိုယ့်မြေကို လွမ်း။
ဝါရှင်တန် ဒီ၊စီ က
လင်ကွန်းဗိမာန်မှာ
ဂက်တီးစဘတ်မိန့်ခွန်း * နားထောင်ရင်း
ရွှေတိဂုံအလယ်ပစ္စယံမိန့်ခွန်းကို လွမ်း။
အင်ဒီယားနားပြည်နယ်၊ ဖို့တ်ဝိန်းမြို့ကလေးက
ဘားမားရုဒ် ** ဆိုတဲ့ လမ်းလေး
လွမ်းတိုင်း သွားကြည့်
ကြည့်တိုင်း လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
အိမ်လွမ်းစိတ်မှာ
အဆိပ် ရှိတယ်
အဆိပ်ထဲမှာ
အနုပညာသူပုန်စိတ် ပါတယ်။
အနုပညာသူပုန်စိတ်နဲ့
ကျနော် ရေးခဲ့
"အပွင့်ကြွေစေ
မသေ အမြစ်
ချစ်နေသေးသည်"
ကျနော် ရေးခဲ့
အနုပညာသူပုန်စိတ်နဲ့။
ချစ်လှစွာသောပြည်ပြေးလေ
အဝေးရောက်နှလုံးသားဟာ
ဘယ်လောက် ဝေးဝေး
အလွမ်း မသေရင်
အိပ်မက် မသေပါဘူး။
အိပ်မက် မသေရင်
လူလည်း မသေပါဘူး။
မမခင်ဦးစံပယ်
ကျနော် လွမ်းတယ်
ဒါကြောင့် ကျနော် အသက်ရှင်တယ်။
ကျနော့်အသက်ရဲ့ပတ်ပတ်လည်မှာ
ရှစ်လေးလုံးတုန်းကလို
တင့်ကားတွေ ရှိသေးသလား။
ကျနော့်အသက်ရဲ့ပတ်ပတ်လည်မှာ
ရွှေဝါရောင်တုန်းကလို
စစ်သားတွေ ရှိသေးသလား။
တံတားအောက်မှာ
မြစ်ရေတွေ စီးဆင်းသွားခဲ့ကြပြီ။
တံတားပေါ်မှာ
ကြိုးကြာငှက်တွေ ပျံနေတုန်း။
တံတားပေါ်မှာ
မျှော်လင့်ချက်တွေ ရှင်နေတုန်း။
တံတားပေါ်မှာ
လူငယ်တစ်ယောက် ရပ်နေတုန်း။
တံတားပေါ်မှာ
ကျနော် ရပ်နေတုန်းပါ မမခင်ဦးစံပယ်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
တင်နီလာဝင်း တစ်ဖက်
အရင်းကျမ်း တစ်ဖက်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ကလင့်အိစ်ဝုဒ် တစ်ဖက်
ကျေးစေတမန် တစ်ဖက်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ယဉ်ကျေးမှုတော်လှန်ရေး တစ်ဖက်
ပဉ္စမမြောက်ဆောင်းရက်များ တစ်ဖက်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ဂျိန်းဖွန်ဒါ တစ်ဖက်
ပြည်တွင်းစစ် တစ်ဖက်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ဒျူးရင်းသို့ ချေပချက် *** တစ်ဖက်
အချစ်ဦးသို့ ရွှေနားတော်သွင်းဧချင်း တစ်ဖက်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ဗိုလ်ကြီးအုန်းကျော်မြင့် တစ်ဖက်
တက္ကသိုလ်မှာဝေတဲ့နှင်း တစ်ဖက်။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ပေါက်ခေါင်း အာဏာနီတည်ဆောက်ရေး တစ်ဖက်
ခင်အေးသက် တစ်ဖက်။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝက
ရန်သူက တစ်ဖက်
ကျနော်တို့က တစ်ဖက် ပါပဲ။
ရန်သူ ဆန့်ကျင်ခံရခြင်းဟာ
ကိစ္စဆိုးမဟုတ်၊ ကိစ္စကောင်း။
ရန်သူ မုန်းရင်
ကျနော်တို့က ပြုံးတယ်။
မမခင်ဦးစံပယ်ရေ
ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ ငယ်ဘဝတွေ
ကျနော် လွမ်းတယ်။
အလွမ်းဟာ
ရာဇဝင်ကို မောင်းနှင်တဲ့ အား
အလွမ်းအင်အားပေါ့။
ကျနော်တို့လူငယ်ဘဝ
အလွမ်းအင်အား ကြီးခဲ့ကြ
ရန်/ငါ မပြတ်ရင်
လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တောင်
အတူ မထိုင်ဘူး မမခင်ဦးစံပယ်။
အဲဒီ လူငယ်တွေ
အလွမ်းအင်အား ကြီးမား
ကွယ်လွန်လေပြီးသော ပန်းပွင့်များ
ကျနော် လွမ်း။
ဇော်မျိုးသက်
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
ဇောင်းထက်
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
မြေချစ်သူ
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
မင်းသိုက်မွန်
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
ဆူး၊ ပိုင်သ
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
မောင်စိမ်းနီ
ကျနော်လွမ်းတယ်။
မင်းသစ်
ကျနော်လွမ်းတယ်။
မောင်အောင်ပွင့်
ကျနော်လွမ်းတယ်။
ယမုံ
ကျနော်လွမ်းတယ်။
ကျနော်လွမ်းတယ်
ကျနော်လွမ်းတယ်
အဲဒီ လူငယ်တွေ
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
လွမ်းနေရင်
နေလည်း မဝင်ပါဘူး။
လွမ်းနေရင်
လရောင်လည်း မကွယ်ပါဘူး။
လွမ်းနေရင်
ကြယ်စုံလည်း မပျောက်ပါဘူး။
လွမ်းနေရင်
အိပ်မက် မသေပါဘူး။
အိပ်မက် မသေရင်
လူလည်း မသေပါဘူး။
တိုင်းပြည်အတွက်
အသက်စွန့်ခဲ့သူတွေ
ကျနော် အလေးပြုပါတယ်။
လူမျိုးအတွက်
အိပ်မက် စွန့်ခဲ့သူတွေ
ကျနော် ဦးညွှတ်ပါတယ်။
ကျနော်က ပြည်ပြေး
အဝေးမှာ
လွမ်းရုံပဲ လွမ်းနိုင်တာ
ခွင့်လွှတ်ပါ မမခင်ဦးစံပယ်။
ကျနော် ဝန်ခံပါတယ်
ကျနော်တို့ဟာ
စစ်သံဖနောင့်အောက်မှာ ပေဖြစ်ခံနိုင်ပေမဲ့
ပြာ အဖြစ်နဲ့တော့ အိမ်မပြန်နိုင်ဘူး မမခင်ဦးစံပယ်၊ ယုံပါ။ ။

အောင်ဝေး
(ဇန်နဝါရီ ၂၃၊ ၂၀၂၀)

* The Gettysburg Address (1863)
** Burma Road
*** Anti-Duhring (1878)

##

ေ သ န ဂၤ ဗ် ဴ ဟ ာ ေ ျမ ာ က္ အ လြ မ္ း
-------------------------------------------
(ေအာင္ေ၀း)
( ၃ )
လူဟာ အသက္ႀကီးလာ ေလေလ
ေလးဖက္ ေထာက္ ေလေလပဲ တဲ့။
ခ်စ္လွစြာေသာျပည္ေျပးဟာ
ဟိုတုန္းခါ
ဖြတ္က်ား(ရဲႏြယ္)ေခ်ာင္းဖ်ားက
အဘိဓမၼာကိုလည္း လြမ္းျပန္တယ္
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္။
အေ၀းေရာက္ႏွလုံးသားဟာ
တကယ္ပဲ က်ဆုံးခဲ့ၿပီလား။
အေ၀းေရာက္ႏွလုံးသားဟာ
တကယ္ပဲ အရာရာဆုံးရွံဳးခဲ့ၿပီလား။
အေ၀းေရာက္ႏွလုံးသားဟာ
တကယ္ပဲ အလွဆုံးအၿပံဳးေတြနဲ့
ခ်စ္သက္ မဖြဲ့ရံုးႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။
အေ၀းေရာက္ႏွလုံးသားဟာ
တကယ္ပဲ ၿမံွဳးမိတဲ့ငါး
ၿငိမ္သက္သြားၿပီလား။
အေ၀းေရာက္ႏွလုံးသားဟာ
တကယ္ပဲ အိပ္မက္ခန္းေျခာက္သြားၿပီလား။
တကယ္ေတာ့ မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
အိပ္မက္ဆိုတာ
ခန္းေျခာက္တယ္ မရွိပါဘူး။
ယုံၾကည္ခ်က္နဲ့
မက္တဲ့ အိပ္မက္
ယုံၾကည္ခ်က္ထက္ ခိုင္မာၿမဲၿမံတယ္ေလ။
ခိုင္မာၿမဲၿမံတဲ့ အိပ္မက္ဟာ
ႏုပ်ိဳစိမ္းစိုတယ္ေလ။
တကယ္ေတာ့ မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
အိပ္မက္ဆိုတာ
အိုတယ္ မရွိပါဘူး။
အိပ္မက္ထဲမွာ
က်ေနာ္ဟာ ႏုန္းတိုးငါးေလး။
ေျမာက္ဒဂံု
အိမ္ေရွ့ ကန္စြန္းေျမာင္းထဲက
ႏုန္းတိုးငါးေလးေတြ
က်ေနာ္ လြမ္းပါရဲ့။
ကန္စြန္းေျမာင္းေလးရယ္
ေရေတြ မခန္းလိုက္ပါနဲ့
ငါ ့အိပ္မက္ေတြ ေသမွာစိုးလို့ပါ။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
တစ္ရက္ တစ္ရက္
အသက္ ႀကီးလာတာေတာ့
က်ေနာ္ ၀န္ခံပါရဲ့။
ဒါေပမဲ့
က်ေနာ္ ေလးဖက္ မေထာက္ေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့
က်ေနာ္ လက္နက္ မခ်ေသးပါဘူး။
ဒါေပမဲ့
က်ေနာ္ အရွံဳးမေပးေသးပါဘူး။
နယူးေယာက္ၿမိဳ့က
လစ္ဘာတီရုပ္တုေျခရင္းမွာ
သူ့ေျမကို နင္းရင္း
ကိုယ့္ေျမကို လြမ္း။
၀ါရွင္တန္ ဒီ၊စီ က
လင္ကြန္းဗိမာန္မွာ
ဂက္တီးစဘတ္မိန့္ခြန္း * နားေထာင္ရင္း
ေရႊတိဂံုအလယ္ပစၥယံမိန့္ခြန္းကို လြမ္း။
အင္ဒီယားနားျပည္နယ္၊ ဖို့တ္၀ိန္းၿမိဳ့ကေလးက
ဘားမားရုဒ္ ** ဆိုတဲ့ လမ္းေလး
လြမ္းတိုင္း သြားၾကည့္
ၾကည့္တိုင္း လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
အိမ္လြမ္းစိတ္မွာ
အဆိပ္ ရွိတယ္
အဆိပ္ထဲမွာ
အႏုပညာသူပုန္စိတ္ ပါတယ္။
အႏုပညာသူပုန္စိတ္နဲ့
က်ေနာ္ ေရးခဲ့
"အပြင့္ေၾကြေစ
မေသ အျမစ္
ခ်စ္ေနေသးသည္"
က်ေနာ္ ေရးခဲ့
အႏုပညာသူပုန္စိတ္နဲ့။
ခ်စ္လွစြာေသာျပည္ေျပးေလ
အေ၀းေရာက္ႏွလုံးသားဟာ
ဘယ္ေလာက္ ေ၀းေ၀း
အလြမ္း မေသရင္
အိပ္မက္ မေသပါဘူး။
အိပ္မက္ မေသရင္
လူလည္း မေသပါဘူး။
မမခင္ဦးစံပယ္
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ အသက္ရွင္တယ္။
က်ေနာ့္အသက္ရဲ့ပတ္ပတ္လည္မွာ
ရွစ္ေလးလုံးတုန္းကလို
တင့္ကားေတြ ရွိေသးသလား။
က်ေနာ့္အသက္ရဲ့ပတ္ပတ္လည္မွာ
ေရႊ၀ါေရာင္တုန္းကလို
စစ္သားေတြ ရွိေသးသလား။
တံတားေအာက္မွာ
ျမစ္ေရေတြ စီးဆင္းသြားခဲ့ၾကၿပီ။
တံတားေပၚမွာ
ႀကိဳးၾကာငွက္ေတြ ပ်ံေနတုန္း။
တံတားေပၚမွာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရွင္ေနတုန္း။
တံတားေပၚမွာ
လူငယ္တစ္ေယာက္ ရပ္ေနတုန္း။
တံတားေပၚမွာ
က်ေနာ္ ရပ္ေနတုန္းပါ မမခင္ဦးစံပယ္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
တင္နီလာ၀င္း တစ္ဖက္
အရင္းက်မ္း တစ္ဖက္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ကလင့္အိစ္၀ုဒ္ တစ္ဖက္
ေက်းေစတမန္ တစ္ဖက္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ယဥ္ေက်းမွဳေတာ္လွန္ေရး တစ္ဖက္
ပဥၥမေျမာက္ေဆာင္းရက္မ်ား တစ္ဖက္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ဂ်ိန္းဖြန္ဒါ တစ္ဖက္
ျပည္တြင္းစစ္ တစ္ဖက္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ဒ်ဴးရင္းသို့ ေခ်ပခ်က္ *** တစ္ဖက္
အခ်စ္ဦးသို့ ေရႊနားေတာ္သြင္းဧခ်င္း တစ္ဖက္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္ တစ္ဖက္
တကၠသိုလ္မွာေ၀တဲ့နွင္း တစ္ဖက္။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ေပါက္ေခါင္း အာဏာနီတည္ေဆာက္ေရး တစ္ဖက္
ခင္ေအးသက္ တစ္ဖက္။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀က
ရန္သူက တစ္ဖက္
က်ေနာ္တို့က တစ္ဖက္ ပါပဲ။
ရန္သူ ဆန့္က်င္ခံရျခင္းဟာ
ကိစၥဆိုးမဟုတ္၊ ကိစၥေကာင္း။
ရန္သူ မုန္းရင္
က်ေနာ္တို့က ၿပံဳးတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္ေရ
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ေတြ
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္။
အလြမ္းဟာ
ရာဇ၀င္ကို ေမာင္းႏွင္တဲ့ အား
အလြမ္းအင္အားေပါ ့။
က်ေနာ္တို့လူငယ္ဘ၀
အလြမ္းအင္အား ႀကီးခဲ့ၾက
ရန္/ငါ မျပတ္ရင္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတာင္
အတူ မထိုင္ဘူး မမခင္ဦးစံပယ္။
အဲဒီ လူငယ္ေတြ
အလြမ္းအင္အား ႀကီးမား
ကြယ္လြန္ေလၿပီးေသာ ပန္းပြင့္မ်ား
က်ေနာ္ လြမ္း။
ေဇာ္မ်ိဳးသက္္
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
ေဇာင္းထက္
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
ေျမခ်စ္သူ
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
မင္းသိုက္မြန္
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
ဆူး၊ ပိုင္သ
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
ေမာင္စိမ္းနီ
က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
မင္းသစ္
က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
ေမာင္ေအာင္ပြင့္
က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
ယမုံ
က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
က်ေနာ္လြမ္းတယ္
က်ေနာ္လြမ္းတယ္
အဲဒီ လူငယ္ေတြ
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
လြမ္းေနရင္
ေနလည္း မ၀င္ပါဘူး။
လြမ္းေနရင္
လေရာင္လည္း မကြယ္ပါဘူး။
လြမ္းေနရင္
ၾကယ္စုံလည္း မေပ်ာက္ပါဘူး။
လြမ္းေနရင္
အိပ္မက္ မေသပါဘူး။
အိပ္မက္ မေသရင္
လူလည္း မေသပါဘူး။
တိုင္းျပည္အတြက္
အသက္စြန့္ခဲ့သူေတြ
က်ေနာ္ အေလးျပဳပါတယ္။
လူမ်ိဳးအတြက္
အိပ္မက္ စြန့္ခဲ့သူေတြ
က်ေနာ္ ဦးညႊတ္ပါတယ္။
က်ေနာ္က ျပည္ေျပး
အေ၀းမွာ
လြမ္းရံုပဲ လြမ္းႏိုင္တာ
ခြင့္လႊတ္ပါ မမခင္ဦးစံပယ္။
က်ေနာ္ ၀န္ခံပါတယ္
က်ေနာ္တို့ဟာ
စစ္သံဖေနာင့္ေအာက္မွာ ေပျဖစ္ခံႏိုင္ေပမဲ့
ျပာ အျဖစ္နဲ့ေတာ့ အိမ္မျပန္ႏိုင္ဘူး မမခင္ဦးစံပယ္၊ ယုံပါ။ ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
(ဇန္န၀ါရီ ၂၃၊ ၂၀၂၀)
* The Gettysburg Address (1863)
** Burma Road
*** Anti-Duhring (1878)

Read More

သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်း ( ၂ )

သေနင်္ဂဗျူဟာ အနိုင်တိုက်ဖို့
တစ်ခါတစ်ရံမှာ
နည်းပရိယာယ်ရေး အရှုံးပေးရကောင်း ပေးရတတ်တယ်။
နိုင်ငံရေးမှာ
ဒီလိုဆိုတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
စစ်ရေးခြောက်စောင်တွဲမှာ
ဒီလိုလာတယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
တည့်တည့်ပြောရရင်
ကွန်မြူနစ်တွေက
ဒီလိုသင်တယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
ကျနော် လွမ်းတယ်
"ငယ်ငယ်တုန်းက လီနင်နဲ့ တွေ့တယ်
ကြီးလာတော့ လင်ကွန်းနဲ့ တွေ့ချင်တယ်"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"ပန်းခြံတွင်း၌ ကျဆုံးသူများ"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"နှလုံးသားထဲက စပိန်"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"အနာဂတ်အတွက် ကဗျာ"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"မတ်ဝါဒနဲ့ ကဗျာ"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"ဒေါက်တာနော်မန်ဗက်သွန်းကို အတုယူကြ"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"အကျဉ်းထောင်က ပလွေသံ"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"ကျမချစ်လင် ငုယင်ဗန်ထရွိုင်း"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"အလံမလှဲစတမ်း(ချောအိမာန်)"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"အိုယန်ဟိုင်တေးသံ"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"ကျဉ်တုပ်ခံဝံ့ မခံဝံ့"
ကျနော် လွမ်းတယ်
"ပြိုမှာလေလားမိုးရဲ့"
ကျနော် လွမ်းတယ်
မမခင်ဦးစံပယ်
အတိတ်ကို ကျနော်လွမ်းတယ်။
ဖက်ဆစ်သံဖနောင့်
ကြိုးတိုက်ထောင့်မှာ
အချစ်ကြောင့် ကွန်မြူနစ်ဖြစ်ခဲ့ရတဲ့
အတိတ်ကို ကျနော်လွမ်းတယ်။
ခမ်းနားတဲ့ အတိတ်
ဆိတ်ဖလူးရနံ့သင်းပျံ့တဲ့ အတိတ်
အိပ်မက် မဟုတ်
တစ်ပိုင်းတစ်စရုပ်ပုံလွှာ
ဟုတ်တယ် မမခင်ဦးစံပယ်
သားအဖနှစ်ယောက်ရဲ့ရုပ်ပုံလွှာ
ကျနော် လွမ်းတယ်။
မမခင်ဦးစံပယ်
ဖအေက မ ဆ လ
သားက ဗ က ပ။
ဟုတ်တယ် မမခင်ဦးစံပယ်
အဖေက တပ်မတော်ပါတီကေဒါ စစ်သား
ကျနော်က မြေအောက်တော်လှန်ရေးသမား ကျောင်းသား
သိပ်ခြားနားခဲ့တာပေါ့ မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်။
အဖေ ဖတ်တဲ့ စာအုပ်က
အပြာရောင်
"လူနှင့်ပတ်ဝန်းကျင်တို့၏အညမညသဘောတရား"
စသည် စသည်။
ကျနော် ဖတ်တဲ့ စာအုပ်က
အနီရောင်
"အနုပဋိလောမရုပ်ဝါဒနှင့် ရာဇဝင်ရေးရုပ်ဝါဒ"
စသည် စသည်။
အဖေ စကားပြောရင်
"မဟာဗျူဟာ" တို့
"နည်းဗျူဟာ" တို့ အမြဲပါတယ်
အဖေက မ ဆ လ။
ကျနော်က ဗ က ပ
ကွန်မြူနစ်လေသံအတိုင်း
"သေနင်္ဂဗျူဟာ" ပေါ့
"နည်းပရိယာယ်" ပေါ့။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
ဗ က ပ က ရိုးမတောထဲမှာနေတာ
ကျနော်က စစ်တပ်ထဲမှာ (အဖေနဲ့) နေတာ
ဟုတ်တယ်
ကျနော်ဟာ စစ်တပ်ထဲက ဗ က ပ ပေါ့။
တကယ်က
ကျနော်က ကျောင်းသား
ကျောင်းသားဆိုရင် ဗ က သ ပဲ ဖြစ်ရမှာ မဟုတ်လား။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
ကျနော်တို့ခေတ်မှာ ကျနော်တို့ဟာ
ဖက်ဆစ်သံဖနောင့် စစ်ဖိနပ်အောက်မှာ
"သမဂ္ဂ" ပျောက်ဆုံးနေခဲ့တာ ကြာပါပြီ။
နိဗ္ဗာန်ဘုံ ပျောက်ဆုံးတာ မဟုတ်ပါဘူး
"သမဂ္ဂ" ပျောက်ဆုံးတာပါ
မမခင်ဦးစံပယ်
အဲဒီ "သမဂ္ဂ" ကျနော် လွမ်းတယ်။
လွမ်းနေရင်
ပန်းတွေလည်း မနွမ်းပါဘူး။
လွမ်းနေရင်
စမ်းရေလည်း မခန်းပါဘူး။
လွမ်းနေရင်
လမ်းတွေလည်း မကြမ်းပါဘူး မမခင်ဦးစံပယ်။
ကျနော် လွမ်းတယ်
ကျနော် လွမ်းနေတာ
ရန်ကုန်မြို့ကြီးလည်း သိတယ်
မန္တလေးမြို့ကြီးလည်း သိတယ်။
မမခင်ဦးစံပယ်
အခု ကျနော် ပြည်ပြေး
နောင် အနှစ် ၁၀၀ ကြာရင်
ကျနော် ဘာဖြစ်နေမလဲ
ဘယ်သူ သိနိုင်မှာလဲ။
အနှစ် ၁၀၀ ဆိုတာ
ကဗျာတစ်ပုဒ် ရုပ်ရှင်တစ်ကားထဲမှာဆိုရင်
မကြာဘူးပေါ့။
ရာဇဝင်ထဲမှာတော့
အနှစ် ၁၀၀ ဆိုတာ
၁၈၄၈- ကွန်မြူနစ်ကြေညာစာတမ်း
၁၉၄၈- မြန်မာပြည်လွတ်လပ်ရေး
အဲဒီလိုပေါ့ မမခင်ဦးစံပယ်။
၁၈၇၁- ပဲရစ်ကွန်မြွန်းမှာ
ယူဂျင်းပေါ်တီယာ
အင်တာနေရှင်နယ်သီချင်း ရေးတယ်။
နောင် နှစ်တစ်ရာ ၁၉၇၁ မှာ
ကျနော် ကိုးတန်းကျောင်းသား
ကိုးခန်းပျို့ ကိုးခေါက်ဖတ်တယ်။
၁၈၈၆- မြန်မာ့ထီးနန်းပျောက် ကျွန်ဘဝရောက်တယ်
နောင် နှစ်တစ်ရာ ၁၉၈၆ မှာ
ကျနော် "ယာမာဂူချီ ခင်ဆွေရီသို့" ရေးတယ်။
အဲဒီလိုပေါ့မမခင်ဦးစံပယ်
အနှစ်တစ်ရာ၊ အနှစ်တစ်ရာမက
ကျနော်တို့ရဲ့ နှစ်ကာလတွေ
ပြည်တွင်းစစ် အနာတရနဲ့
ကျနော်တို့ရဲ့ စစ်ကာလတွေ
အဲဒီ ခေတ်ကာလကြီး
ကျနော် သေလုမျောပါး လွမ်းတယ်။
သက္ကရာဇ်မြစ်ထဲမှာ
အိပ်မက်တွေ မျောပါ။
အိပ်မက်မြစ်ထဲမှာ
အချစ်တွေ မျောပါ။
အချစ်မြစ်ထဲမှာ
အလွမ်းတွေ မျောပါ။
မျောပါ
မျောပါ
မျောပါ
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
ကျနော် မျောလာလိုက်တာ
ငယ်ငယ်တုန်းက
ငဝံမြစ်ကမ်းပါးက နရသိန်ထဲ
အကြိမ်ကြိမ်ရောက်။
ကြီးလာတော့
သမုဒ္ဒရာအစင်းစင်းဖြတ်
မစ်ရှီဂန်မဲဇာရောက်။
ကျနော်လွမ်းတယ် မမခင်ဦးစံပယ်
ငမိုးရိပ်ကမ်းပါးက
ကျနော့် အိပ်တန်းကလေး ကျနော်လွမ်းတယ်။
အိမ်ပြန်ခက်တဲ့ ငှက်တစ်ကောင်
အတ္တလန္တိတ်ကမ်းခြေမှာ
လွမ်းနေပုံ။
အိမ်ပြန်ခက်တဲ့ ငှက်တစ်ကောင်
ပစိဖိတ်ကမ်းခြေမှာ
လွမ်းနေပုံ။
ကျနော်လွမ်းနေပုံ
ချစ်သူတွေလည်း သိပါရဲ့
မုန်းသူတို့လည်း သိပါရဲ့။
သေနင်္ဂဗျူဟာ အနိုင်တိုက်ဖို့
တစ်ခါတစ်ရံမှာ
နည်းပရိယာယ်ရေး အရှုံးပေးရကောင်း ပေးရတတ်တယ် တဲ့။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
"အောင်စည် ဆော်လော့
ပြည်တော်ဝင်ခန်း ရောက်ချေပြီ"
ကဗျာ သီဖို့တော့
အရင်ဆုံး
နှလုံးသားက လွမ်းနေရဦးမယ် မဟုတ်လား။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
လွမ်းနေရင်
လိပ်ပြာ လုံတယ်။ ။

အောင်ဝေး
(ဇန်နဝါရီ ၁၅၊ ၂၀၂၀)

##

ေ သ န ဂၤ ဗ် ဴ ဟ ာ ေ ျမ ာ က္ အ လြ မ္ း
----------------------------------------------
(ေအာင္ေ၀း)
( ၂ )
ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အႏိုင္တိုက္ဖို့
တစ္ခါတစ္ရံမွာ
နည္းပရိယာယ္ေရး အရွံဳးေပးရေကာင္း ေပးရတတ္တယ္။
ႏိုင္ငံေရးမွာ
ဒီလိုဆိုတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
စစ္ေရးေျခာက္ေစာင္တြဲမွာ
ဒီလိုလာတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
တည့္တည့္ေျပာရရင္
ကြန္ျမဴနစ္ေတြက
ဒီလိုသင္တယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"ငယ္ငယ္တုန္းက လီနင္နဲ့ ေတြ့တယ္
ႀကီးလာေတာ့ လင္ကြန္းနဲ့ ေတြ့ခ်င္တယ္"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"ပန္းၿခံတြင္း၌ က်ဆုံးသူမ်ား"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"ႏွလုံးသားထဲက စပိန္"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"အနာဂတ္အတြက္ ကဗ်ာ"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"မတ္၀ါဒနဲ့ ကဗ်ာ"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"ေဒါက္တာေနာ္မန္ဗက္သြန္းကို အတုယူၾက"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"အက်ဥ္းေထာင္က ပေလြသံ"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"က်မခ်စ္လင္ ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"အလံမလွဲစတမ္း(ေခ်ာအိမာန္)"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"အိုယန္ဟိုင္ေတးသံ"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"က်ဥ္တုပ္ခံ၀ံ့ မခံ၀ံ့"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
"ၿပိဳမွာေလလားမိုးရဲ့"
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
မမခင္ဦးစံပယ္
အတိတ္ကို က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
ဖက္ဆစ္သံဖေနာင့္
ႀကိဳးတိုက္ေထာင့္မွာ
အခ်စ္ေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့
အတိတ္ကို က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
ခမ္းနားတဲ့ အတိတ္
ဆိတ္ဖလူးရနံ့သင္းပ်ံ့တဲ့ အတိတ္
အိပ္မက္ မဟုတ္
တစ္ပိုင္းတစ္စရုပ္ပံုလႊာ
ဟုတ္တယ္ မမခင္ဦးစံပယ္
သားအဖႏွစ္ေယာက္ရဲ့ရုပ္ပုံလႊာ
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
ဖေအက မ ဆ လ
သားက ဗ က ပ။
ဟုတ္တယ္ မမခင္ဦးစံပယ္
အေဖက တပ္မေတာ္ပါတီေကဒါ စစ္သား
က်ေနာ္က ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးသမား ေက်ာင္းသား
သိပ္ျခားနားခဲ့တာေပါ ့ မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္။
အေဖ ဖတ္တဲ့ စာအုပ္က
အျပာေရာင္
"လူႏွင့္ပတ္၀န္းက်င္တို့၏အညမညသေဘာတရား"
စသည္ စသည္။
က်ေနာ္ ဖတ္တဲ့ စာအုပ္က
အနီေရာင္
"အႏုပဋိေလာမရုပ္၀ါဒႏွင့္ ရာဇ၀င္ေရးရုပ္၀ါဒ"
စသည္ စသည္။
အေဖ စကားေျပာရင္
"မဟာဗ်ဴဟာ" တို့
"နည္းဗ်ဴဟာ" တို့ အၿမဲပါတယ္
အေဖက မ ဆ လ။
က်ေနာ္က ဗ က ပ
ကြန္ျမဴနစ္ေလသံအတိုင္း
"ေသနဂၤဗ်ဴဟာ" ေပါ ့
"နည္းပရိယာယ္" ေပါ ့။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
ဗ က ပ က ရိုးမေတာထဲမွာေနတာ
က်ေနာ္က စစ္တပ္ထဲမွာ (အေဖနဲ့) ေနတာ
ဟုတ္တယ္
က်ေနာ္ဟာ စစ္တပ္ထဲက ဗ က ပ ေပါ ့။
တကယ္က
က်ေနာ္က ေက်ာင္းသား
ေက်ာင္းသားဆိုရင္ ဗ က သ ပဲ ျဖစ္ရမွာ မဟုတ္လား။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
က်ေနာ္တို့ေခတ္မွာ က်ေနာ္တို့ဟာ
ဖက္ဆစ္သံဖေနာင့္ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ
"သမဂၢ" ေပ်ာက္ဆုံးေနခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။
နိဗၺာန္ဘုံ ေပ်ာက္ဆုံးတာ မဟုတ္ပါဘူး
"သမဂၢ" ေပ်ာက္ဆုံးတာပါ
မမခင္ဦးစံပယ္
အဲဒီ "သမဂၢ" က်ေနာ္ လြမ္းတယ္။
လြမ္းေနရင္
ပန္းေတြလည္း မႏြမ္းပါဘူး။
လြမ္းေနရင္
စမ္းေရလည္း မခန္းပါဘူး။
လြမ္းေနရင္
လမ္းေတြလည္း မၾကမ္းပါဘူး မမခင္ဦးစံပယ္။
က်ေနာ္ လြမ္းတယ္
က်ေနာ္ လြမ္းေနတာ
ရန္ကုန္ၿမိဳ့ႀကီးလည္း သိတယ္
မႏၱေလးၿမိဳ့ႀကီးလည္း သိတယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္
အခု က်ေနာ္ ျပည္ေျပး
ေနာင္ အႏွစ္ ၁၀၀ ၾကာရင္
က်ေနာ္ ဘာျဖစ္ေနမလဲ
ဘယ္သူ သိႏိုင္မွာလဲ။
အႏွစ္ ၁၀၀ ဆိုတာ
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ရုပ္ရွင္တစ္ကားထဲမွာဆိုရင္
မၾကာဘူးေပါ ့။
ရာဇ၀င္ထဲမွာေတာ့
အႏွစ္ ၁၀၀ ဆိုတာ
၁၈၄၈- ကြန္ျမဴနစ္ေၾကညာစာတမ္း
၁၉၄၈- ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရး
အဲဒီလိုေပါ ့ မမခင္ဦးစံပယ္။
၁၈၇၁- ပဲရစ္ကြန္ျမြန္းမွာ
ယူဂ်င္းေပၚတီယာ
အင္တာေနရွင္နယ္သီခ်င္း ေရးတယ္။
ေနာင္ ႏွစ္တစ္ရာ ၁၉၇၁ မွာ
က်ေနာ္ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား
ကိုးခန္းပ်ိဳ့ ကိုးေခါက္ဖတ္တယ္။
၁၈၈၆- ျမန္မာ့ထီးနန္းေပ်ာက္ ကၽြန္ဘ၀ေရာက္တယ္
ေနာင္ ႏွစ္တစ္ရာ ၁၉၈၆ မွာ
က်ေနာ္ "ယာမာဂူခ်ီ ခင္ေဆြရီသို့" ေရးတယ္။
အဲဒီလိုေပါ ့မမခင္ဦးစံပယ္
အႏွစ္တစ္ရာ၊ အႏွစ္တစ္ရာမက
က်ေနာ္တို့ရဲ့ ႏွစ္ကာလေတြ
ျပည္တြင္းစစ္ အနာတရနဲ့
က်ေနာ္တို့ရဲ့ စစ္ကာလေတြ
အဲဒီ ေခတ္ကာလႀကီး
က်ေနာ္ ေသလုေမ်ာပါး လြမ္းတယ္။
သကၠရာဇ္ျမစ္ထဲမွာ
အိပ္မက္ေတြ ေမ်ာပါ။
အိပ္မက္ျမစ္ထဲမွာ
အခ်စ္ေတြ ေမ်ာပါ။
အခ်စ္ျမစ္ထဲမွာ
အလြမ္းေတြ ေမ်ာပါ။
ေမ်ာပါ
ေမ်ာပါ
ေမ်ာပါ
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
က်ေနာ္ ေမ်ာလာလိုက္တာ
ငယ္ငယ္တုန္းက
င၀ံျမစ္ကမ္းပါးက နရသိန္ထဲ
အႀကိမ္ႀကိမ္ေရာက္။
ႀကီးလာေတာ့
သမုဒၵရာအစင္းစင္းျဖတ္
မစ္ရွီဂန္မဲဇာေရာက္။
က်ေနာ္လြမ္းတယ္ မမခင္ဦးစံပယ္
ငမိုးရိပ္ကမ္းပါးက
က်ေနာ့္ အိပ္တန္းကေလး က်ေနာ္လြမ္းတယ္။
အိမ္ျပန္ခက္တဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္
အတၱလႏၱိတ္ကမ္းေျခမွာ
လြမ္းေနပုံ။
အိမ္ျပန္ခက္တဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္
ပစိဖိတ္ကမ္းေျခမွာ
လြမ္းေနပုံ။
က်ေနာ္လြမ္းေနပုံ
ခ်စ္သူေတြလည္း သိပါရဲ့
မုန္းသူတို့လည္း သိပါရဲ့။
ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အႏိုင္တိုက္ဖို့
တစ္ခါတစ္ရံမွာ
နည္းပရိယာယ္ေရး အရွံဳးေပးရေကာင္း ေပးရတတ္တယ္ တဲ့။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
"ေအာင္စည္ ေဆာ္ေလာ့
ျပည္ေတာ္၀င္ခန္း ေရာက္ေခ်ၿပီ"
ကဗ်ာ သီဖို့ေတာ့
အရင္ဆုံး
ႏွလုံးသားက လြမ္းေနရဦးမယ္ မဟုတ္လား။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
လြမ္းေနရင္
လိပ္ျပာ လုံတယ္။ ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
(ဇန္န၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၂၀)

Read More

သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်း ( ၁ )

ဒီမှာ လွမ်းလို့ သေတော့မယ်
မမခင်ဦးစံပယ် ရေ။
မယုံဘူးလား
တစ်ညလုံး မအိပ်တဲ့
နယူးယောက်မြို့ကြီးကတောင် သိတယ်။
ဘယ်အထိတောင် လွမ်းသလဲဆို
သေလောက်အောင်ပါပဲ
မမခင်ဦးစံပယ်။
ဆန်ဖရန်စစ္စကိုက
ဂိုးလ်ဒင်းဂိတ် * တံတားကြီးလည်း
သိတာပဲ
ကျနော် သေလောက်အောင် လွမ်းနေတာကိုလေ
ယုံပါ။
လွမ်းတတ်သူသာ
သမိုင်းဝင်တယ် မမခင်ဦးစံပယ်။
ကမ္ဘာကြီးရဲ့
အတ္ထုပ္ပတ္တိဆိုတာ
လွမ်းတတ်သူတို့ရဲ့
တစ်ခန်းမရပ်တဲ့ အလွမ်းဇာတ်ကြီးပေါ့။
ကမ္ဘာပေါ်မှာ
ပန်းကလေးတစ်ပွင့် ပွင့်လာတိုင်း
ကျနော် တစ်ခါလွမ်းပရစေ။
ဒါပေမဲ့
ပန်းခင်းကိုတော့
စစ်ဖိနပ်တွေ မနင်းပါစေနဲ့ မမခင်ဦးစံပယ်။
စစ်ဖိနပ်တွေ ကျနော်မုန်းတယ်
အဲဒီ စစ်ဖိနပ်တွေ
ပြီးတော့ စစ်သေနတ်တွေ။
စစ်အာဏာရှင်စနစ်ဆိုး ကျနော်မုန်းတယ်
အဲဒီ စစ်အာဏာရှင်စနစ်ဆိုး
ပြီးတော့ ဖက်ဆစ်သံဖနောင့်ဆိုး။
မမခင်ဦးစံပယ်
မစ်ရှီဂန်မဲဇာမှာ
ကျနော်ဟာ ပြည်ပြေးတစ်ယောက်ပါ။
ကျနော်တို့ဟာ
ကိုယ့်တိုင်းပြည်ကလေးမှာ
ကိုယ့်အရသာကလေးနဲ့ ကိုယ် ဆွေးနေချင်သူတွေပါ။
ကျနော်တို့ဟာ
ကိုယ့်နိုင်ငံတော်ကလေးမှာ
ကိုယ့်ချစ်ခြင်းမေတ္တာကလေးနဲ့ ကိုယ် ငေးနေချင်သူတွေပါ။
ကျနော်တို့ဟာ
ကိုယ့်အနာဂတ်ကလေးမှာ
ကိုယ့်ဥ ာဏ်ပညာကလေးနဲ့ ကိုယ် တွေးနေချင်သူတွေပါ။
မမခင်ဦးစံပယ်
သစ်တောကြီးတစ်ခုလုံး
မီးဟုန်းဟုန်းတောက်နေတဲ့အချိန်မှာ
နှင်းဆီပန်းကလေးတစ်ပွင့် ကြွေသွားတာကိုကော
မလွမ်းရတော့ဘူးလား။
သစ်တောကြီးကလည်း သစ်တောကြီးအလျောက်
နှင်းဆီပန်းကလေးကလည်း နှင်းဆီပန်းကလေးအလျောက်ပေါ့
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
ကျနော် လွမ်းပရစေ။
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်
အလွမ်းဆိုတာ
မီးလောင်နေတဲ့ သစ်တောကြီးကို
လွမ်းမှရယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး။
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်
အလွမ်းဆိုတာ
ကြွေသွားတဲ့ နှင်းဆီပန်းကလေးကို
မလွမ်းရဘူးရယ်လို့လည်း မဟုတ်ပါဘူး။
မမခင်ဦးစံပယ်
နာကျင်တဲ့ နှလုံးသားမှာ
ရာဇဝင်သိစိတ်နဲ့လွမ်းရင်
ဒီအလွမ်း သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်လေရဲ့။
မမခင်ဦးစံပယ်
ခံစားတတ်တဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးနဲ့
အဘိဓမ္မာရှိရှိလွမ်းရင်
ဒီအလွမ်း သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်ပေရဲ့။
"မောင့်ဂူစတီနာရေ
နွေဦးသစ်ရဲ့ တစ်နံနက်မှာ
တို့ ပြန်ဆုံတွေ့ကြမယ်နော်" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
"ထန်ပြင်းတဲ့ အတိဒုက္ခတွေကြားမှာ
အချစ်စိတ်ကို
ဘယ်လိုရှင်သန်အောင် လုပ်နိုင်ကြမှာလဲ" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
"ကြည်ရေ
ပဲပြုတ်နဲ့ နံပြားရရင် စားချင်တယ်" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
ဒါတွေဟာ
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်းတွေပါ
မမခင်ဦးစံပယ်။
"ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ်
အချစ်ဆုံးနဲ့၊ ပခုံးနွဲ့မှီ
ပျော်ချင်သည်ပဲ
ငှက်ကလေးလို၊ ချိုတေးဆိုချင်တာပေါ့" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
"လူငယ်တွေကတော့
ကောက်ရိတ်ပွဲတော်ကို သွားဖို့
နွေဦးကို စောင့်စားနေကြပြီ" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
"ကျနော့်မှာ အတ္တဆိုလို့
မခင်ဦးကို ချစ်ခဲ့မိတာတစ်ခုပဲ ရှိပါတယ်" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
အားလုံးဟာ
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်းတွေပါ
မမခင်ဦးစံပယ်။
"ကျမတို့ဟာ
စည်းကမ်းရှိ ညီညွတ်ပြီး၊ အမှန်တရားနဲ့ကိုက်ညီတဲ့
အင်အားမျိုး ထူထောင်ရမယ်"
ပဉ္စမမြန်မာနိုင်ငံတော်
တည်ထောင်ခန်းဟာလည်း
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်းပါပဲ
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်။
"ဆရာ မသေခင်
ငြိမ်းချမ်းရေးရတာ မြင်သွားချင်တယ်" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
"သေနတ်ပြောင်းက
ပန်းများပွင့်စေ" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
"ငြိမ်းချမ်းရေး တန်ဖိုးအတက်ဆုံးအချိန်ဆိုတာ
ကတုတ်ကျင်းတွေ နက်နက်တူးရတဲ့အချိန်ပေါ့" ဆိုတဲ့
အလွမ်း။
ငြိမ်းချမ်းရေးကိုသာ လွမ်း
ငြိမ်းချမ်းရေးကိုလွမ်းတဲ့ အလွမ်းဟာ
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်းပေါ့။
စစ်မဲ့နိုင်ငံတော်ကိုသာ လွမ်း
စစ်မဲ့နိုင်ငံတော်ကိုလွမ်းတဲ့ အလွမ်းဟာ
သေနင်္ဂဗျူဟာမြောက်အလွမ်းပေါ့။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
စစ်မဲ့နိုင်ငံတော်ဆိုတာ
အချစ်နဲ့မှ လွမ်းလို့ရတဲ့ နိုင်ငံတော်ပါ။
မမခင်ဦးစံပယ်
အမုန်းတရားတွေ ဆိတ်သုဉ်းပျောက်ကွယ်တဲ့နေ့
ငြိမ်းချမ်းရေး ထိပ်ဆုံးရောက်မယ်။
မမခင်ဦးစံပယ်ရယ်
ဒီမှာ လွမ်းလို့သေတော့မယ်
ချီကာဂိုမြို့ကြီးကတောင် သိတယ်
ကျနော် ပြည်တွင်း ငြိမ်းချမ်းရေးကို လွမ်းပါရဲ့။ ။

အောင်ဝေး
(ဇန်နဝါရီ ၉၊ ၂၀၂၀)
* Golden Gate

ေ သ န ဂၤ ဗ် ဴ ဟ ာ ေ ျမ ာ က္ အ လြ မ္ း
---------------------------------------------
(ေအာင္ေ၀း)
( ၁ )
ဒီမွာ လြမ္းလို့ ေသေတာ့မယ္
မမခင္ဦးစံပယ္ ေရ။
မယုံဘူးလား
တစ္ညလုံး မအိပ္တဲ့
နယူးေယာက္ၿမိဳ့ႀကီးကေတာင္ သိတယ္။
ဘယ္အထိေတာင္ လြမ္းသလဲဆို
ေသေလာက္ေအာင္ပါပဲ
မမခင္ဦးစံပယ္။
ဆန္ဖရန္စစၥကိုက
ဂိုးလ္ဒင္းဂိတ္ * တံတားႀကီးလည္း
သိတာပဲ
က်ေနာ္ ေသေလာက္ေအာင္ လြမ္းေနတာကိုေလ
ယုံပါ။
လြမ္းတတ္သူသာ
သမိုင္း၀င္တယ္ မမခင္ဦးစံပယ္။
ကမၻာႀကီးရဲ့
အတၳဳပၸတၱိဆိုတာ
လြမ္းတတ္သူတို့ရဲ့
တစ္ခန္းမရပ္တဲ့ အလြမ္းဇာတ္ႀကီးေပါ ့။
ကမၻာေပၚမွာ
ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာတိုင္း
က်ေနာ္ တစ္ခါလြမ္းပရေစ။
ဒါေပမဲ့
ပန္းခင္းကိုေတာ့
စစ္ဖိနပ္ေတြ မနင္းပါေစနဲ့ မမခင္ဦးစံပယ္။
စစ္ဖိနပ္ေတြ က်ေနာ္မုန္းတယ္
အဲဒီ စစ္ဖိနပ္ေတြ
ၿပီးေတာ့ စစ္ေသနတ္ေတြ။
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုး က်ေနာ္မုန္းတယ္
အဲဒီ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုး
ၿပီးေတာ့ ဖက္ဆစ္သံဖေနာင့္ဆိုး။
မမခင္ဦးစံပယ္
မစ္ရွီဂန္မဲဇာမွာ
က်ေနာ္ဟာ ျပည္ေျပးတစ္ေယာက္ပါ။
က်ေနာ္တို့ဟာ
ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကေလးမွာ
ကိုယ့္အရသာကေလးနဲ့ ကို္ယ္ ေဆြးေနခ်င္သူေတြပါ။
က်ေနာ္တို့ဟာ
ကိုယ့္ႏိုင္ငံေတာ္ကေလးမွာ
ကိုယ့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကေလးနဲ့ ကိုယ္ ေငးေနခ်င္သူေတြပါ။
က်ေနာ္တို့ဟာ
ကိုယ့္အနာဂတ္ကေလးမွာ
ကိုယ့္ဥ ာဏ္ပညာကေလးနဲ့ ကိုယ္ ေတြးေနခ်င္သူေတြပါ။
မမခင္ဦးစံပယ္
သစ္ေတာႀကီးတစ္ခုလုံး
မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ
ႏွင္းဆီပန္းကေလးတစ္ပြင့္ ေၾကြသြားတာကိုေကာ
မလြမ္းရေတာ့ဘူးလား။
သစ္ေတာႀကီးကလည္း သစ္ေတာႀကီးအေလ်ာက္
ႏွင္းဆီပန္းကေလးကလည္း ႏွင္းဆီပန္းကေလးအေလ်ာက္ေပါ ့
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
က်ေနာ္ လြမ္းပရေစ။
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္
အလြမ္းဆိုတာ
မီးေလာင္ေနတဲ့ သစ္ေတာႀကီးကို
လြမ္းမွရယ္လို့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္
အလြမ္းဆိုတာ
ေၾကြသြားတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းကေလးကို
မလြမ္းရဘူးရယ္လို့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
မမခင္ဦးစံပယ္
နာက်င္တဲ့ ႏွလုံးသားမွာ
ရာဇ၀င္သိစိတ္နဲ့လြမ္းရင္
ဒီအလြမ္း ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ေလရဲ့။
မမခင္ဦးစံပယ္
ခံစားတတ္တဲ့ ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ့
အဘိဓမၼာရွိရွိလြမ္းရင္
ဒီအလြမ္း ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္ေပရဲ့။
"ေမာင့္ဂူစတီနာေရ
ေႏြဦးသစ္ရဲ့ တစ္နံနက္မွာ
တို့ ျပန္ဆုံေတြ့ၾကမယ္ေနာ္" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
"ထန္ျပင္းတဲ့ အတိဒုကၡေတြၾကားမွာ
အခ်စ္စိတ္ကို
ဘယ္လိုရွင္သန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ၾကမွာလဲ" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
"ၾကည္ေရ
ပဲျပဳတ္နဲ့ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
ဒါေတြဟာ
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္အလြမ္းေတြပါ
မမခင္ဦးစံပယ္။
"ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္
အခ်စ္ဆုံးနဲ့၊ ပခုံးႏြဲ့မွီ
ေပ်ာ္ခ်င္သည္ပဲ
ငွက္ကေလးလို၊ ခ်ိဳေတးဆိုခ်င္တာေပါ ့" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
"လူငယ္ေတြကေတာ့
ေကာက္ရိတ္ပြဲေတာ္ကို သြားဖို့
ေႏြဦးကို ေစာင့္စားေနၾကၿပီ" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
"က်ေနာ့္မွာ အတၱဆိုလို့
မခင္ဦးကို ခ်စ္ခဲ့မိတာတစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
အားလုံးဟာ
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္အလြမ္းေတြပါ
မမခင္ဦးစံပယ္။
"က်မတို့ဟာ
စည္းကမ္းရွိ ညီညြတ္ၿပီး၊ အမွန္တရားနဲ့ကိုက္ညီတဲ့
အင္အားမ်ိဳး ထူေထာင္ရမယ္"
ပဥၥမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္
တည္ေထာင္ခန္းဟာလည္း
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္အလြမ္းပါပဲ
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္။
"ဆရာ မေသခင္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတာ ျမင္သြားခ်င္တယ္" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
"ေသနတ္ေျပာင္းက
ပန္းမ်ားပြင့္ေစ" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
"ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တန္ဖိုးအတက္ဆုံးအခ်ိန္ဆိုတာ
ကတုတ္က်င္းေတြ နက္နက္တူးရတဲ့အခ်ိန္ေပါ ့" ဆိုတဲ့
အလြမ္း။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုသာ လြမ္း
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလြမ္းတဲ့ အလြမ္းဟာ
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္အလြမ္းေပါ ့။
စစ္မဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ကိုသာ လြမ္း
စစ္မဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ကိုလြမ္းတဲ့ အလြမ္းဟာ
ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျမာက္အလြမ္းေပါ ့။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
စစ္မဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ
အခ်စ္နဲ့မွ လြမ္းလို့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ပါ။
မမခင္ဦးစံပယ္
အမုန္းတရားေတြ ဆိတ္သုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္တဲ့ေန့
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ထိပ္ဆုံးေရာက္မယ္။
မမခင္ဦးစံပယ္ရယ္
ဒီမွာ လြမ္းလို့ေသေတာ့မယ္
ခ်ီကာဂိုၿမိဳ့ႀကီးကေတာင္ သိတယ္
က်ေနာ္ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လြမ္းပါရဲ့။ ။

ေ အ ာ င္ ေ ၀ း
(ဇန္န၀ါရီ ၉၊ ၂၀၂၀)
* Golden Gate

Read More