ခ် င္ း တြ င္ း ေ ခၚ သံ

ေအာင္ေ၀း
ေအာက္တုိဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၂

  အို…ခ်င္းတြင္း
သင့္ျမင္းေတြ
ျပင္းျပင္းစီးဆင္းပါစ။
ဟိုး…ေတာင္႐ိုင္းေပၚက
ဒုန္းစိုင္းခ်လာ
ကဗ်ာေတြ၊ မုန္တိုင္းေတြ
ဒါ ငါတို႔ရဲ႕
အ႐ိုင္းေခၚသံေတြ
သင့္ရဲ႕ျမင္းေတြလည္းျဖစ္ရဲ႕ ။
ခ်င္းတြင္းရဲ႕
ငါက ကဗ်ာဆရာဆိုေတာ့
ငါ အရင္ဆုံးတီးခတ္ရမယ့္
ဗုံသံက
ငါ့ ကဗ်ာဆရာေတြရဲ႕ ရင္အုံပဲ။
လူယဥ္ေက်းေတြက
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို
တေယာေပၚတင္ၾကသတဲ့
ငါတို ့အ႐ိုင္းအစိုင္းေတြကေတာ့
ဗုံေပၚတင္ၾကသေပါ့။
မာယာေကာ့ဖ္စကီးရဲ႕
သင့္ရဲ ့ကဗ်ာဟာ
ငါတို ရဲ႕ကဗ်ာပါပဲ။
ေဟာဒီမွာ
ငါတီးခတ္လိုက္မယ္
သလႅာ၀တီဗံုသံ။
အာဖရိကန္ဗံုသံလိုညံမယ္
သလႅာ၀တီဗံုသံ။
ခ်င္းတြင္းရဲ ့
ဒီေျမမွာ၊ ဒီကဗ်ာဆရာေတြ
ေခတ္တစ္ေခတ္ထူေထာင္ခဲ့ၾက။
ပ်ဥ္းမနား
ေတာင္ငူ
သလႅာ
ဒီကဗ်ာေခတ္ေတြ
ဘယ္သူျငင္းမလဲ။
ေမာင္သင္းခိုင္တို ့ကလည္း
ေမာင္သင္းခိုင္တို ့ပ်ဥ္းမနား။
ေမာင္နီမြန္တို ့ကလည္း
ေမာင္နီမြန္တို ့ေတာင္ငူ။
အေတာင္ပံတူတဲ့ငွက္ေတြ
အတူတကြအုပ္စုဖြဲ ့ပ်ံသန္းခဲ့ၾက။
ရင္ခုန္သံရဲေဘာ္ရဲဘက္
အလံေတာ္တစ္ခုတည္းေအာက္မွာ
စုစည္းခဲ့ၾက။
ေခတ္ၿပိဳင္ထဲမွာ
ေမာင္တင့္ဇင္တို ့ကလည္း
ေမာင္တင့္ဇင္တို ့သလႅာေပါ ့။
အို…ကြယ္လြန္ေလၿပီးေသာ သလႅာပန္းပြင့္မ်ား
အို…ခ်င္းတြင္းျမစ္၀ွမ္းသားမ်ား
တရားလည္းေစာင့္ခဲ့ၾက
ျမႇားလည္းေျဖာင့္ခဲ့ၾက။
တစ္ခါတုန္းက
ပခုံးထမ္းလည္းညီခဲ့ၾက
ေဟာဒီ ေရၾကည္ျမျမ ခ်င္းတြင္း
ခုေတာ့ ခုေတာ့
ေန ့ခ်င္းညခ်င္း
ေသြးခ်င္းခ်င္းနီပါေပါ ့လား။
အို…သလႅာေျမ
ကဗ်ာသူရဲေကာင္းေတြရဲ ့
“လက္ပံေတာင္း“ေတာင္ေျခ
အရိုးတြန္သံေတြၾကားပါစ။
ဒီ ေတာင္ေျခမွာ
ေညာင္ပင္ႀကီးေတြကလည္း
ကိုင္းငိုက္ယိုသီး
မ်က္ရည္စီးက်တယ္။
လက္ပံေတာင္းပါေဖာမင့္မွာ
ဘုရင့္ေနာင္လာၿပီး
မ်က္ရည္ေတြေတြက်ရွာတယ္။
ေနာက္ဆုတ္ရန္ခ်န္ထားတဲ့
တံတားကို
မီးရွဳိ ့ပစ္ရဲသူသာ
သူရဲေကာင္းပီသသူျဖစ္တယ္။
ငါတို ့
ေဖာင္ဖ်က္ခဲ့ၾကတယ္။
ခုေတာ့ ဒီခ်င္းတြင္း
ျမစ္လည္းမ၀ွမ္း
ေတာင္လည္းမ၀ွမ္း
မၿငိမ္းခ်မ္းပါလား။
အို…ခ်င္းတြင္းရဲ ့
တစ္ခ်ိန္က
ဥၾသတစ္ခြန္း၊ ယင္တစ္ဇြန္း
ခ်ိဳၿမိန္လြန္းခဲ့တဲ့
သင့္ရဲ ့ေျဗာသံေတးေတြ
ခါးသီးေနပါေပါ ့လား။
တစ္ညတုန္းက
ဘုတလင္ သခၤ် ိဳင္းက
ဆရာဦးသိန္းေဖျမင့္အုတ္ဂူမွာ
“စံပယ္ေတာင္“ဟာ
လေရာင္အရႊဲသား
ထင္ေယာင္၀ိုးတ၀ါးနဲ ့
သူဘာေၾကာင့္ဆုံးပါးခဲ့ရတယ္ဆိုတာ
ငိုယိုတိုင္တည္ရွာသတဲ့။
မေန ့တုန္းကလည္း
အျမင့္ၿမိဳ ့ကေလးက
ဦးညိဳျမနတ္ကြန္းေတာ
ေန၀င္ရီတေယာမွာ
ေသာကအေထာင္အေသာင္းနဲ ့
လက္ပံေတာင္းေတာင္ခမ်ာ
သူ ့ကိုကယ္တင္ပါဖို ့အေၾကာင္း
ဦးညိဳျမကို ေတာင္းပန္ရွာသတဲ့။
ငါတို ့ဟာ ကဗ်ာဆရာေတြပဲ
သမိုင္းဆရာ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္
ကဗ်ာဆရာကလုပ္ႏိုင္တယ္။
မင္းေဆြႏွစ္ လာပါ
ၾကည္ေဇာ္ေအး လာပါ
လက္ပံေတာင္းဒဏ္ရာ
ငါတို ့ကုစားၾကမယ္။
ဆရာဦးအံ့ေမာင္ လာပါ
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ လာပါ
လက္ပံေတာင္းဒဏ္ရာ
က်ေနာ္တို ့ကုစားရမယ္။
ဇိအုန္ေတာင္
ကားစင္ေပၚက
ပရိုမီးသီးယပ္စ္ အသည္းႏွလုံးကို
လင္းယုန္ငွက္က ထိုးဆြသလို။
အို…ခ်င္းတြင္းရဲ ့
လက္ပံေတာင္းေတာင္ေပၚက
တို ့အသည္းႏွလုံးေတြ
နဂါးတစ္ေကာင္က ထိုးဆြေနပါလား။
တရုတ္လာသည္
ယိုင္ယိုင္ေလာ၊ ယိုင္ယိုင္။
ျမားမိုးရြာသည္
ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေလာ၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္။
လက္ပံေတာင္းက
တိုက္ပြဲစေလာ့
ဘ၀သည္ ခ်င္းတြင္း
ခ်င္းတြင္းသည္ ဘ၀။
မသြဲ ့သြဲ ့၀င္းရဲ ့
တို ့ခ်င္းတြင္းေရ နီတယ္ဆိုတာ
ေသြးကနီတာ။
ခ်င္းတြင္းေရ ၾကည္တယ္ဆိုတာ
ေသြးကၾကည္တာ။
ခ်င္းတြင္းေရၾကည္
ေစြးေစြးနီ
ဧရာ၀တီနဲ ့ေပါင္း
လက္ပံေတာင္းမွာ
စစ္ေမာင္းဟည္းျမည္
တပ္ႀကီးခ်ီေလာ့။
သံလြင္ စစ္ေတာင္း
ရဲေဘာ္ေကာင္းတို ့
တပ္ေပါင္းစုဖြဲ ့
ျမားဦးလွည့္ေလာ့။
ျမစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္
ေတာင္ေပါင္းတစ္ေသာင္း
ပန္းေပါင္းတစ္ရာ
ဟိုးမွာ အနာဂတ္။
အို…ခ်င္းတြင္း
သင့္ရဲ ့သီခ်င္းေတြ
မိုးယံခြင္းေစ။
အို…ခ်င္းတြင္း
ေရာင္းရင္းငဲ့
ဆန္ရင္းသာ
စီးဆင္းရစ္ပါေတာ့။
ဘယ္ေတာ့မွ
မစုန္လိုက္ပါနဲ ့
အို…ေသြးေသာက္ရဲ ့
ရန္ကုန္မွာ
“တိုက္ပြဲ“ မရွိေတာ့။
ရန္ကုန္မွာ
“ပြဲတိုက္“ ပဲရွိေတာ့သတဲ့။
ဘယ္ေတာ့မွ မစုန္ေလနဲ ့
အို…ခ်င္းတြင္းငဲ့။
ရန္ကုန္ခမ်ာ
တစ္ေန ့တစ္ေန ့
စာနယ္ဇင္းရွင္းလင္းပြဲ
သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ
ေစ့စပ္ပြဲ၊ ေဆြးေႏြးပြဲ
ဘာပြဲ ညာပြဲ
ဒူးေထာက္ပြဲ၊ အညံ့ခံပြဲ
ပြဲေတြပဲ တိုက္ေနေတာ့
“ပြဲတိုက္“ တဲ့ရန္ကုန္ေပါ ့။
အို…ခ်င္းတြင္းငဲ့
ဘယ္ေတာ့မွ မစုန္ေလနဲ ့။
ရန္ကုန္မွာ
စြယ္စုံေက်ာ္ထင္ေတြကလည္းမ်ား။
ခ်င္းတြင္းေရ
ကိုယ့္လမ္းသာ ကိုယ္သြားပါေတာ့။
ယုံၾကည္ရင္
စံပယ္ေတာင္လည္း
အသက္ျပန္ရွင္လာမယ္။
ႀကံ ့ႀကံ ့ခံပါ
ေျမြမွန္ရင္ တြင္း၀င္ေျဖာင့္မယ္။
တရားေစာင့္ရင္
ျမားလည္းေျဖာင့္မယ္။
တရုတ္လာသည္
ယိုင္ယိုင္ေလာ၊ ယိုင္ယိုင္။
ျမားမိုးရြာသည္
ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္ေလာ၊ ၿဖိဳင္ၿဖိဳင္။
ေဟာဒီေတာင္ေျခ
အရိုးတြန္သံေတြၾကား
ယုံလား၊ ယုံလား
နဂါးကို ဂဠဳန္သုတ္မယ္။
အို…ခ်င္းတြင္း
တိုက္ရင္းသာ ေသၾကစို ့
ဗမာပီပီ
ဗမာ့ေသြးကို ျပၾကစို ့။     ။